KABANATA 1

Natigilan siya nang tumigil ang traysikel na sinasakyan nila ng boyfriend niyang si Dino sa isang motel. Napapitlag pa siya nang hawakan nito ang braso niya para alalayan siyang bumaba ng sasakyan. Nahihiyang iniiwas niya ang tingin sa driver na alam niyang nag-iisip na nang hindi maganda sa kanilang dalawa ng boyfriend niya.

Walang imik na bumaba nga siya ng traysikel. Inabot ni Dino ang bayad sa matandang driver. Hinintay niya munang umalis ang sasakyan bago nagsalita.

"B-bakit na naman tayo nandito?" Malumanay na tanong niya sa lalaki.

Sa loob ng anim na taon nilang relasyon ay hindi na niya mabilang kung ilang beses siyang inaya nito sa lugar na iyon na lagi niya namang tinatanggihan.

"Pagbigyan mo na ako, Yaz. Sa susunod na buwan na rin naman ang kasal natin, di ba?" Nakikiusap na sabi ni Dino.

"Kaya nga. Isang buwan na lang ang hihintayin natin para magawa natin ang gusto mo nang legal na. Nahintay mo nga ang anim na taon. Ano na lang iyang isang buwan?"

Hindi ito umimik. Nakita pa niya ang pagtatagis ng mga bagang nito na tumingin na sa ibang direksiyon.

"Lagi mo na lang ba akong ipapahiya nang ganito? Sa anim na taon na naging tayo, eh, parang wala ka pa ring tiwala sa akin." May halong tampo at galit ang tono ng boses ng lalaki.

May konting guilt siyang nararamdaman. Hindi nga naman madali ang pagtitimpi nito bilang isang lalaki. Lumaki siya sa napaka-conservative na mga magulang. Nadala niya ang pagiging conservative ng mga ito kaya't kahit mahal na mahal niya ang boyfriend ay hindi niya magawang isuko ang sarili sa lalaki.

"Din..." Hahawakan niya sana ang mukha ng boyfriend pero umiwas ito.

Pinara nito ang traysikel na dumaan.

"Hindi na kita maihahatid sa inyo at may pupuntahan lang ako." Kunot na kunot ang noo nito na hindi man lang tumingin sa kanya.

"Saan ka pupunta?"

"Basta! Sige na. Sumakay ka na." Parang wala na nga ito sa mood.

Atubiling sumakay siya sa naghihintay na traysikel. Nahihiyang umupo nga siya sa harap. Tumingin siya uli kay Dino na pumara ng isa pang traysikel. Diretsong sumakay na ito at hindi na siya kinausap.

Sinabi niya kung saan siya bababa nang tanungin siya ng driver.

Hindi siya mapakali nang paandarin na ng driver ang sasakyan. Ang isip niya ay nananatili kay Dino. Muntik pa nga siyang bumaba kanina at pagbigyan ang lalaki. Tutal ay magiging asawa niya na nga naman ito sa susunod na buwan. Kung hindi pa ito sumakay agad ng ibang traysikel ay baka nga napagbigyan na niya ang nobyo.

Inaya rin siya nito no'ng nakaraang buwan at doon niya unang napansin ang pagbabago ng reaksiyon nito nang tanggihan niya. Dati kasi ay nauunawaan nito ang dahilan niya kung bakit ayaw niya munang may mangyari sa kanila.

Pangarap niya kasing ibigay ang sarili sa unang gabi nila bilang mag-asawa. Iyon kasi ang itinatak ng ina sa utak niya mula pa pagkabata. Ang sabi nito ay ang dangal niya ang pinakamagandang maireregalo niya sa mapapangasawa niya.

Akala niya ay simpleng pamamasyal lang ang gagawin nila ni Dino nang ayain siya nito nang araw na iyon. Linggo kasi at wala siyang trabaho. Isa siyang office clerk sa isang maliit na kompanya. Hindi niya naman akalain na kukulitin na naman pala siya nito sa bagay na iyon.

Mabilis na nagbayad siya sa driver at bumaba agad nang tumigil sila sa tapat ng bahay nila. Wala ang mga magulang niya dahil lumuwas ng Maynila ang mga ito para pumunta sa bahay ng Tita Ellen niya na kapatid ng ama niya. Kadarating lang kasi ng asawa ng tita niya galing abroad kaya't may pagsasalong gaganapin sa bahay ng mga ito.

Hindi nga siya nakasabay dahil may lakad sila ni Dino. Isa pa ay hindi na siya gaano'ng napapasyal sa bahay ng mga ito mula nang nagkalamat ang relasyon nila ng pinsang si Carrie.

Nahuli kasi nito ang boyfriend nito dati na nilalandi siya nang palihim. Sinumbong na niya ito sa pinsan niya no'ng unang beses pa lang na sumubok na humarot si Troy sa kanya pero hindi siya pinaniwalaan ni Carrie.

Bagkus ay ito pa ang nagalit kaya't nagsimula nang nag-iba ang trato nito sa kanya hanggang sa ito na nga mismo ang nakahuli sa boyfriend nito. Nabasa nito ang mga mensaheng pinadala ng lalaki sa kanya na hindi niya naman sinasagot.

Imbes na kay Troy magalit ay siya ang kinumpronta ng pinsan niya at tinawag pa siyang malandi.

Doon siya nag-aral ng High School kaya't sa bahay ng Tita Ellen niya siya nakatira noon. Kaya nga no'ng magkolehiyo na siya ay napagdesisyunan niyang umuwi sa kanila para do'n na lang mag-aral. Ang tita niya pa rin naman ang tumutulong sa pag-aaral niya hanggang sa nakatapos siya.

Mula kasi nang maaksidente ang ama at hindi na pwedeng magtrabaho ay tumutulong na lang ito sa ina niya na nagtitinda sa palengke. Hindi kaya ng mga ito na suportahan ang pag-aaral nilang magkapatid kaya't ang Tita Ellen niya ang nag-alok ng tulong dahil nakakaalwan naman ito sa buhay.

Magmula nang umalis siya sa bahay ng mga ito ay mabibilang na lang ang mga panahong sumasama siya sa pamilya niya kapag bumibisita sa bahay ng Tita Ellen niya. Hindi pa rin kasi sila nag-uusap talaga ni Carrie hanggang ngayon.

Si Joshua naman, ang nakababata niyang kapatid ay sa Maynila nagtatrabaho ngayon. Sa Tita Ellen niya kasalukuyang tumutuloy ang kapatid. Malaki ang utang na loob nila sa tita nila at hindi niya naman iyon kinakalimutan.

Agad na dumiretso siya ng kwarto niya at nagkulong. Kinuha niya ang phone nang makaupo sa kama. Walang text galing kay Dino. Madalas kasi ay tumatawag ito o kaya'y nagti-text para siguraduhing nakauwi siya nang maayos kapag hindi siya naihahatid sa kanila.

Tinawagan niya ang nobyo pero puro ring lang ang naririnig niya. Limang beses niyang sinubukang tawagan ang lalaki pero hindi nito sinasagot ang tawag niya.

Sa tingin niya ay labis talaga ang pagtatampo nito kaya't hinayaan niya na lang muna. Alam niyang maya-maya lang ay mawawala na rin ang tampo nito sa kanya. Hindi siya matitiis ng nobyo.

Pabuntunghiningang itinabi niya na lang din muna ang phone. Napatingin siya sa harap. Bigla ay napangiti siya nang makita ang naka-hanger na damit pangkasal. Tumayo siya at nilapitan iyon.

Simple lang ang tabas ng damit. Kasama niya si Dino nang ipasukat ang damit na iyon. Puting-puti ang damit na susuotin niya sa kasal nila sa susunod na buwan. Tiyak niyang taas-noong maglalakad siya sa aisle ng simbahan habang suot ang damit na iyon dahil alam nilang pareho na bagay na bagay sa kanya ang puting traje de boda.

Ikakasal siya na isa pa ring birhen.

Hindi siya kailanman nagpadala sa tukso. Tanging halik lang ang hinayaan niyang mamagitan sa kanila ng lalaki. Kapag nagsisimula na kasing maglikot ang mga kamay nito ay pinipigilan niya kaagad. Mahirap na at baka makalimot silang pareho.

Maingat na hinaplos niya ang damit. Hindi pa niya nakita ang sariling suot iyon. Mahigpit kasi siyang pinagbabawalan ng ina niya.

Paano niya pala malalaman na kasya ang damit kung hindi niya susukatin? Saka na lang ba nila puproblemahin iyon sa araw ng kasal mismo?

Parang may nag-udyok sa kanya nang dahan-dahan niyang tanggalin ang damit sa pagkakasabit sa hanger. Maingat na inilagay niya ang damit sa ibabaw ng kama habang hindi inaalis ang tingin doon.

Hinubad niya ang mga suot at iniwan lang ang panloob. Hindi niya mapigilan ang matinding excitement nang isuot ang damit pangkasal. Tama nga lang pala talaga ang sukat no'n sa kanya.

Agad na lumapit siya sa malaking salamin sa kabinet at tiningnan ang sarili. Napangiti siya. Bagay na bagay nga sa kanya ang damit. Kahit wala siyang suot na makeup ay magandang-maganda siya sa suot niyang iyon.

Hindi kasi nakakasawang tingnan ang ganda niya. Mahaba ang tuwid niyang buhok at morena ang kutis niya. Si Dino ay kabaliktaran ng kulay niya. Ang nobyo niya ang heartthrob ng school nila dati. Magkaklase sila no'ng elementary at naging sila nang mag-College na.

"Yazmin! Umakyat na ako. Kanina pa kasi kita hini-"

Natigilan ang kararating lang na si Mhariel nang buksan ang pinto ng kwarto niya.

"Hala! Bakit mo suot ang damit pangkasal mo?" Nagulat na tanong nito nang makitang suot niya ang traje de boda niya.

Si Mhariel ay kababata niya at kaklase rin no'ng elementary. Hindi ito nakapagtapos ng pag-aaral dahil napabarkada. Sa ngayon ay tumutulong-tulong na lang ito sa pagbabantay sa tindahan ng mga magulang.

"Maganda ba?" Nakangiting tanong niya. Hindi niya pinansin ang sinabi nito. Alam niya kasing hindi rin naman ito naniniwala sa mga pamahiin.

Nawala na ang pagkabigla sa mukha ng kaibigan at lumapit sa kanya habang sinusuri ang suot niya.

"Bakit naman balot na balot ang bridal gown mo? Sana magpakita ka man lang ng balat kahit iyong balikat lang. Kung ako ang ikakasal, magsusuot talaga ako ng sexy na gown." Lumayo na ito sa kanya at walang anumang humiga sa kama niya.

Feel at home ito lagi sa kanila dahil madalas itong ando'n sa bahay nila. May ibang mga barkada pa rin ito at likas talagang pilya. Nakasanayan na ng pamilya niya ang ugali ng kaibigan niyang ito.

Sinipat niya uli ang sarili sa salamin.

"Okay lang. Nagustuhan din naman ito ni Dino no'ng tingnan niya ang design."

"Hmm... Alalahanin mong habulin ng mga babae si Dino. Baka naman mas magiging losyang ka pa kapag kasal na kayo?" Parang walang ano man ang boses ni Mhariel habang prenteng nakahiga pa rin sa kama niya.

Nakita niyang lumilis pa ang maikling skirt na suot nito sa ayos nitong iyon. Naka-hanging blouse rin ang babae at mas lalong na-expose ang makinis na tiyan nito na may hikaw sa pusod.

Hindi niya rin alam kung paanong naging malapit sila sa isa't-isa gayong magkaiba sila sa lahat ng bagay. Maganda rin ang kaibigan niya kaya't ligawin. Nakakailang palit na rin ito ng boyfriends.

Biglang tumunog ang phone ng babae nang magsasalita na sana siya. Nakita niya ang pangingislap ng mga mata nito nang tingnan ang screen ng phone. Excited na bumangon ito at nakaupo na lang sa kama niya.

"Hi! Napatawag ka? Akala ko magkasama kayo? Ahm, okay. Wala naman akong ginagawa. Bakit? Nasaan ka ba? Sige pupunta na ako riyan." Hindi maikakaila ang excitement nito habang kausap ang nasa kabilang linya.

"Alis muna ako, Yaz." Agad na paalam nito sa kanya.

Pumunta pa ito sa drawer niya at nakialam sa makeup niya roon at naglagay ng lipstick. Sinuklay pa ng kaibigan ang kulot nitong buhok.

"Bagong boyfriend uli?" Nanunuksong tanong niya habang inoobserbahan ang kaibigan.

Pamisteryosong ngumiti lang ito.

"Kailan mo naman ipapakilala?" Dagdag tanong pa niya bago lumabas ng kwarto ang babae.

Lumingon ito sa kanya.

"Kapag napikot ko na!" Humagikgik pa ito nang sagutin siya saka nagmamadali nang lumabas ng kwarto niya.

Napapailing na lang siya habang napapangiti na rin. Kabi-break lang kasi nito sa dalawang buwang boyfriend nito at wala pang isang linggo ay may bago na naman.

Umupo siya sa kama habang suot pa rin ang pangkasal saka kinuha ang phone. Sinubukan niya uling tawagan ang nobyo pero busy ang phone ng lalaki.

Napakunot-noo siya. Kausap siguro nito ang boss nito.

Isa itong engineer sa isang malaking kompanya. Kakasimula pa lang nito kaya't hindi pa talaga nito nabili ang mga gusto nitong bilhin gaya ng kotse. Mas inuna kasi nilang pag-ipunan ang kasal nila. Malaki ang ambisyon ng nobyo niya.

Malungkot na ibinaba niya ang phone nang busy pa rin ang linya ng nobyo.

Nagi-guilty siya at tinanggihan niya uli ito. Baka konting-konti na lang at pagbibigyan na niya ang lalaki sa kahilingan nito.

Tutal magiging Mrs. Yazmin Ibarra na siya sa susunod na buwan. Ayaw niyang may tampuhan sila bago ang kasal nila.

Ano naman kung ibibigay niya ng advanced ang regalo niya rito bilang bride nito?