Share

Chapter 6

Author: Hisangel
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

"Mr. Toccata?" tawag sa'kin ni Sir Alonzo isang araw habang naglalakad ako patungo sa room. Teacher ko siya sa Literature noong nakaraang taon.

Naging paborito niya akong estudyante nang magkaroon kami ng play sa classroom. Ako ang gumanap na bida at sabi niya nagustuhan niya raw ang pagganap ko.

"Yes sir? Good afternoon po," sabi ko.

Huminto ako para hintayin siya. Isang malawak na ngiti ang sumalubong sa akin nang matapatan niya ako.

"Kanina pa kita hinahanap," umpisa niya.

"Ah bakit po?" tanong ko.

"Fiesta kasi rito sa bayan natin sa susunod na buwan at ang paaralan natin ang naatasan na magperform. Nais nilang magkaroon ng musical theatre play."

Lumawak ang ngiti ko kahit pa nagugulat. Excited sa mga susunod niyang sasabihin.

"Gusto mo bang sumali? Nagkulang kasi ng actor," tanong nito.

"Talaga po?!" tanong ko at naninigurado.

Tumango siya at binigyan ako ng ngiting sigurado. "Pero kailangan mo mag-audition.Sampo pa ang kailangan namin at maraming gustong sumali kaya naman kinakailangan salain," paliwanang niya. "Ayos lang ba sayo?"

Tumango ako at malawak na ngumiti. "Opo ayos lang."

" 'Yun nga lang extra ka lang," may panghihinayang sa tono niya. "May nakuha na kasing bida. Ikaw sana ang gusto ko dahil bagay sa'yo ang role na 'yun."

"Okay lang po, sir. Bida o extra, ayos lang po!" tugon ko.

Ngumiti siya at ginulo ang buhok ko. "Magaling. Bukas ang audition at aabangan kita roon."

Masaya akong umuwi sa bahay pero hindi ko muna iku-kwento kila nanay at Lyra para surprise kapag nakapasok ako. Isa pa, ayaw kong umasa no? Hindi pa naman ako ganon kagaling.

"Tim!" tawag sa'kin ni Lyra nang makita niya ako.

"Oh bakit?" tanong ko at mabilis siyang pinuntahan sa palagi niyang inuupuan.

"Wala lang," sagot niya. "Kumusta ang eskwela?" tanong niya.

Naninibago man pero mas nangibabaw ang sayang nararamdaman ko.

"Ayos lang. Ikaw kamusta ka rito?" tanong ko habang kinukuha niya ang bag sa balikat ko.

"Ayos lang din," sagot niya. "Ano ang mga inaral mo kanina?" tanong niya ulit.

"Tingnan mo na lang sa notebook ko."

Palagi naman siyang gan’yan, excited matuto kaya pinapabayaan ko na siyang makialam sa mga gamit ko.

"Magbibihis lang ako ah!" paalam ko kaya naman tumango ito.

Mabilis akong pumasok sa bahay para makapagbihis pagkatapos ay kinuha ang gitara. Nang makabalik ako sa labas, nakita ko ang pagbabago ng kanyang reaksyon. Umupo ako tabi niya at mabilis na iniwas ang tingin sa akin.

"Oh bakit?" tanong ko at pinipilit siyang silipin dahil mukhang nawala ang kaninang maganda niyang mood.

Napansin ko rin na hawak niya ang notebook ko at may nakapatong doon na kulay light blue na envelope. Binigay niya sa akin 'yun sa paraan na hindi ako tinititigan.

"Ano 'to?" walang ganang tanong ko.

"Love letter yata," malamig niyang sabi at pinagkrus ang kanyang mga braso sa dibdib.

Tinitigan ko ang envelope at nagdadalawang isip na buksan. "Baka hindi naman," sagot ko sa'kanya.

Suminghap siya at tinitigan ako. "Hindi na nakakakita ang isa kong mata pero gumagana pa ang isa. Nakakabasa ako at alam ko ang love letter sa hindi, Tim." Halatang nauubos ang kanyang pasensiya at naiirita.

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o matatawa sa naging reaksyon niya.

"Binasa mo?" tanong ko.

Tumango siya at iniwas ang tingin sa akin.

"Anong sabi?" tanong ko.

"Bakit hindi ikaw ang magbasa? Baka kiligin ka pa," madiin ang pagkakasabi niya.

Umiling ako habang natutuwa ang kalooban ko. Hindi naman sa pagiging feeling pero pakiramdam ko ay nagseselos siya.

Binuksan ko ang envelope at nakita doon ang isang mabangong papel. Nakita ko kung kanino ito galing kaya napailing ako.

Masyado yatang lumakas ang loob ni Lea.

"Oh? Anong reaksyon mo?" tanong niya.

Nagkibit balikat lamang ako at marahan itong itinabi.

"Hindi naman nakakakilig," sabi ko pa

"Oh?" panunuya niya. "Sinabihan kang gwapo at matikas ang katawan, tapos hindi ka kikiligin? Anong klaseng hormones ang meron ka?” sarcastic niyang sabi.

Natawa ako sa sinabi nito kaya naman masama niya akong tinitigan.

"Eh sa hindi nakakakilig, Lyra!" sagot ko. "Hindi ko naman gustong sabihan niya ako ng gan’on.”

Umiling na lang siya at umiwas ng tingin. "Kung iniiwasan mo ang mga babae dahil may pangako ka sa'kin, mabuti pang huwag mo na tuparin ang pangako mo!" may pagtatampo sa kanyang boses.

Ano raw?

"Sinabi ko naman sa'yo na maraming babae na pwede mong magustuhan," dagdag niya pa.

Tinawanan ko siya dahil sa reaksyon niya kaya naman mas lalong nalukot ang mukha niya.

Dahan-dahan kong ini-strum ang aking gitara para ipaalala sa'kanya ang nararamdaman ko.

Tinitigan niya lang ako habang kumakanta. Halatang hindi kumbinsido pero tinuloy ko pa rin ang ginagawa. Tumawa ako nang matapos ko ang awit dahil mas iniwas niya ang titig sa'kin.

Dahan-dahan kong ibinaba ang aking gitara at marahang iginiya ang kanyang mukha sa akin gamit ang kamay ko.

"Nag-aalala ka ba?" tanong ko.

Yumuko lang siya at hindi ako magawang titigan pero muli ko 'yung inangat para sabihin ang mga katagang magsasabi na para sa'kanya lang ako at hindi 'yun magbabago.

"Hindi mo kailangan mag-alala. Hindi ko kayang mapunta ako sa iba," marahan pero puno ng sinseridad kong sabi.

Nakita ko ang pag-nguso niya pero halata sa kanang mata niya na naniniwala siya sa sinabi ko.

At para sa akin, 'yun ang mahalaga.

"N-naniniwala naman ako Tim," bulong niya. "Pero nakakatakot maging kalaban ang tadhana," dagdag niya pa at huminga nang malalim bago iiwas ulit ang tingin sa akin.

"Bakit naman? Sabay naman nating ilalaban.Tsaka malakas ako Kay Lord, kapag pinagdasal ko nakakatiyak akong ibibigay Niya lalo pa at idadaan naman natin sa proseso ang lahat. Hindi naman natin minamadali," paliwanag ko.

"Paano kung ayaw ni Lord?" tanong niya.

"Paanong ayaw?" balik kong tanong.

"Ayaw Niyang magkatuluyan tayo."

Tumikhim ako bago sumagot. "Kung ayaw talaga Niya, wala naman akong magagawa. Pero kung bibigyan Niya ako ng pagkakataon para iparamdam sa'yo kung ano ang tunay na nararamdaman ko, malugod kong susulitin ang oras na 'yun," sagot ko.

Nakita ko ang maliit na pag-ngiti Niya. "Ayaw ko naman kalabanin ang gusto ng Diyos. Alam ko naman na lahat ng gusto Niya ay para sa ikakabuti nating lahat. Kaya nga hinihiling ko ang bagay na ito Sa'kanya," dagdag ko pa.

Nakita ko ang pagtango niya.

"Pero naniniwala akong lahat ng imposible pwedeng maging posible."

Tiningnan niya ako nang sabihin ko ang bagay na 'yun.

"Hangga't may natitira pang isang dahilan para magkaroon ng pag-asa, mananatiling posible ang lahat ng bagay para sa'kin!" masigla kong sabi sa'kanya.

"Sabagay," sagot niya. "Hangga't may oras pwede nating gawin ang imposibleng bagay para maging posible siya," mahinhin niyang sabi

"Kaya nga dapat sulitin ang oras diba? Kasi hindi natin alam kung ano ang mangyayari bukas."

Tumango siya.

"Ano ba ang imposibleng pangarap mo, Tim?" tanong niya.

"Maging theater actor?" patanong kong sagot.

Binatukan niya ako kaya naman kinamot ko ang ulo bago ilagay ito sa'kanyang balikat.

"Posibleng mangyari 'yun Tim," sabi niya sa'kin.

"Gagawin kong posible Lyra," mahinahon kong sabi sa'kanya. "Para sa inyo ni Mama gagawin kong imposible," dagdag ko pa.

Nakita ko ang marahan niyang pag-ngiti. "Tuparin mo rin ang pangarap mo para sa sarili mo. Hindi naman sa masamang maging inspirasyon mo ang ibang tao, pero gawin mo rin inspirasyon ang sarili mo para kapag nawala ang taong nagbibigay motibasyon sa'yo ay makakapagpatuloy ka,” pangaral niya sa'kin.

"Basta kayo ang inspirasyon ko!" sabi ko. "Kung wala kayo ni Mama, hindi ko na lang alam!"

Pansamantala siyang nanahimik kaya naman ako na ang nagtanong.

"Ikaw? Ano ba ang imposible mong pangarap?" tanong ko habang tinitingala siya.

"Gusto kong lumipad Tim," sagot niya sabay turo sa langit.

"Uy sama naman ako!" pagbibiro ko.

Nakita ko ang pag-iling niya. "Gusto ko mag-isa lang ako," mahina niyang sabi.

Nalungkot ako bigla sa sinabi niya. Ibigsabihin ayaw niya akong kasama?

"Papayagan mo ba akong makalipad?" tanong niya.

Hindi ko alam kung bakit parang may kakaiba sa sinabi niya pero ayaw ko nang mag-isip pa.

"Kung saan ka sasaya, Lyra. Kahit gaano pa kataas ang liparin mo, masaya kitang tatanawin mula rito," sagot ko dahil nga gusto niya mag-isa lang siya lumipad kung sakali.

"Mabuti," nakangiti niyang sabi. "Masaya rin kitang tatanawin habang tinutupad mo ang mga pangarap mo. Asahan mong nakangiti ako kapag nagtagumpay ka!" 

Inalis ko ang aking ulo sa kanyang balikat para harapin siya.

"Bakit ba ganyan ka mag-salita?" tanong ko at nalulungkot na.

Sa hindi inaasahang pagkakataon, hinawakan niya ang aking pisnge at marahan itong hinaplos.

"Wala lang," sagot niya. "Basta masaya ako dahil parte ka ng buhay ko," dagdag niya pa.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya pero nagbigay ito ng kakaibang kiliti sa aking puso.

Ito na yata ang pinaka-sweet na sinabi niya sa akin.

"Ano man ang mangyari bukas… asahan mong hindi ko pagsisisihan ang buhay na meron ako dahil nakilala kita," bulong niya pa.

Sa unang pagkakataon sa buong buhay ko, naramdaman ko kung gaano ako ka-importante sa taong pinapahalagahan ko.

At sa hindi inaasahang oras, naramdaman ko ang yakap niya.

'Yung yakap na ipaparamdam niya sa'yo na parte ka ng buhay niya.

'Yung yakap na hindi mo pagsasawaan at talagang mami-miss mo kapag hindi na naulit pa.

At 'yung yakap kung saan naramdaman ko kung gaano ko siya ka-gustong makasama habang nabubuhay ako.

Nasisiguro kong siya ang babaeng gusto kong yakapin at haranahin hanggang sa pagtanda ko.

________________________________

🦋

Related chapters

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 7

    "Maraming Salamat Mr. Timoteo Toccata!" nakangiting sabi ng isa sa mga pipili para gumanap sa musical play. Nakangiti akong tumango at umalis sa silid kung saan naganap ang auditon. "Kumusta?" tanong ni Sir Alonzo sa akin. "Ayos lang naman po. Sana matanggap ako!" punong-puno ng pag-asa ang aking tono. Binigyan niya ako ng thumbs up at matamis na nginitian. "Sigurado akong makukuha ka." "Salamat po Sir, sana nga po." Nagpaalam din kaagad ako kay Sir para puntahan si Juancio sa canteen. Kaya nga lang, nakita ko kaagad ang katabi niyang si Lea. Iiwas na sana ako at nagdesisyong solo na lang na kakain kaso lang ay tinawag na niya

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 8

    Mabilis akong naglakad para makita ang listahan kung sino ang nakapasok sa musical play na gaganapin sa fiesta ng bayan sa susunod na buwan. Nakita kong nag-uumpukan ang mga tao para makita ang pangalan nila sa listahan. "Tim!" malakas na sigaw ni Juancio kaya naman kaagad ko siyang nilapitan. Malawak ang ngiti nito at inalog-alog ang aking balikat kaya kunot -noo ko siyang tiningnan. "Congrats pare!" Sabay yakap sa akin. Natulala ako at hindi nagawang gumanti sa yakap ng kaibigan dahil nahulaan ko kaagad ang anunsyo niya. "Seryso! Nakapasok ka!" sabi niya at inalog ulit ang balikat ko. "Totoo?" tanong ko, naninigurado. "Oo! Tara tingnan mo!" Hinatak niya ako at nakipagsiksikan sa mga tao. Kahit yata hindi nag-audition ay nakihalo rito. Toccata,Timoteo Gusto kong tumalon dahil nakita ko sa listahan ang pangalan ko. Sa wakas! Pangarap ko 'to!

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 9

    Kapag ipinikit ko ang aking mata na isa na lamang ang nakakakita, pakiramdam ko nabubuo ang pangarap ko. 'Yung pakiramdam na dadalhin ka ng iyong imahinasyon sa mundo na ang lahat ng pangarap ay natutupad. Ang mundong 'yun ay puno ng kasiyahan at pag-asa. Walang kalungkutan! Walang karamdaman at kapansanan! Walang pagdurusa at kapighatian! Walang nawawala o namamatay! Pero ang mundong 'yun ay hindi napupuntahan ng ating pisikal na katawan. Tanging ang malawak na isipan lamang natin ang kayang makarating doon kapag ginamit natin ang ating imahinasyon. Ngayon ko lang napagtanto na kaya pala masarap managinip habang gising ay dah

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 1

    “Timoteo!” tawag sa akin ni Direk David. Siya ang director sa aming musical theatre play.Puspusan ang practice dahil mga kilala at mayayamang tao ang manunuod. Isa ito sa pinakahinihintay naming break sa mundo ng teatro dahil sa isang sikat na broadway ito gaganapin.“Direk?” mahinang sagot ko habang nakatayo sa gitna ng stage kasama ang ka-loveteam ko sa play.Umiling si Direk bago ako titigan.“Just focus on your role, can you?” medyo iritado na niyang sabi. Tumingin ako sa mga kasamang pagod na pagod dahil ilang beses nang inulit ang scene na ito. Binigyan ko sila ng isang apologetic smile at tumango lamang ang mga ito.“Baka nakakalimutan mong ikaw si Timoteo Toccata!” Gumuhit pa ito ng hugis bahaghari sa ere. “You're one of the most popular theater actor nationwide!” dagdag pa nito. “Huwag mo akong ipahiya!"”Tumango ako at umayos nang pagkakatayo.&nb

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 2

    “Hulaan mo kung sino ako?” natatawang sabi ko kay Lyra pagkatapos takpan ang kanyang mata na kanina lang ay nakapikit habang bahagyang nakangiti. Bagay na minsan na lang makita sa kanya.“Tigilan mo na yan Tim,” mahinhin niyang sabi at hinawakan ang mga kamay ko para alisin sa kanyang mata. Kakauwi ko lang galing sa paaralan at mahigit dalawang oras ang nilakad ko kaya naman pagod na pagod ako ngayon. Pero tiniis ko para lang mapasaya si Lyra. Naabutan ko kasi siyang nakaupo sa labas ng aming bakod at nakaharap sa bundok na katapat ng aming bahay.“Ano ang iniisip mo? Bakit naka-pikit ka pa?” tanong ko at tinabihan siya.Huminga siya nang malalim bago ako malungkot na nginitian. “Nangangarap lang,” mahinang sagot niya at inalalayan akong tanggalin ang backpack na dala ko para ilapag ito sa natitirang espasyo ng upuang gawa sa kahoy.“Ano naman ang pangarap na naiisip mo?” tanong ko.

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 3

    Mabilis akong naglalakad para makauwi kaagad sa aming bahay. Masyadong malayo ang paaralan naming at kinakailangan na hindi ako gabihin."Timoteo!" tawag sa akin ni Juancio kaya naman nilingon ko siya dahil pagod na pagod ito habang sinusundan ako."Oh bakit?" tanong ko."Naks pre! Ang gwapo ah!" compliment niya sa akin at pinasadahan ang buong katawan ko. Nagsalubong ang aking dalawang kilay dahil sa ginawa niya kaya naman pinasadahan ko rin ng tingin ang sarili.Kahit mahirap lang kami ay malinis at plantsado naman ang uniporme ko. Nakasuot ako ng black shoes dahil scholar ako ni Mayor hanggang sa makatapos ako sa pag-aaral at binibigay niya lahat ng pangangailangan ko. Maayos din ang pagkakasuklay ng medyo may kahabaan kong buhok."Anong meron?" tanong ko dahil wala namang napansing bago sa katawan.Ngiting aso ito habang pinagsusuntok ako at inaasar. "Crush ka raw ng mayaman

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 4

    Sabado ngayon at hapong-hapo ako dahil sa pag-aararo. Kasalukuyan kaming nasa bukid nila Mama at Lyra. Kailangan naming ayusin ang lupa dahil pagtataniman namin ito ng mani.Mula rito sa kinakatayuan ko, tanaw ko sila Mama at Lyra. Nag-uusap sila at nakaupo sa lilim ng puno para magpahinga habang nakatingin sa akin at paminsan-minsa'y tumatawa nang malakas si Mama samantalang si Lyra ay nangingiti.Tinuloy ko ang ginagawa at ibinigay na lang ang buong atensyon sa ginagawa."Pst! Tim!" tawag sa akin ni Ruby. Ka-edad namin siya ni Lyra at malapit lang ang bahay nila sa amin. Hahatiran niya siguro ang Tatay niya ng pagkain. Tinigil ko ang ginagawa at sinulyapan siya.Nakasuot ito ng maikling bestidang itim at puputok na ang labi sa sobrang pula. Kahit hirap na hirap, pinilit niyang makalapit sa akin dahil nasa kalagitnaan na ako ng pag-aararo sa lupa. "Oh Bakit?" tanong ko.Tuwang-tuwa itong nag-abot ng tubig sa akin kaya kumunot a

    Last Updated : 2024-10-29
  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 5

    "Sino ba 'yun, Tim?" tanong ni Rose habang kapit na kapit ang kamay kay Rex.Inangat ko ang tingin sa kanila. Hindi talaga ako sanay sa presensiya nila dahil hindi ko naman sila close."Si Lyra… kababata ko," malamig na sagot ko habang abala sila sa pagtingin sa parke.Ang gusto ko lang ay makauwi na dahil ayaw ko naman talagang gumala ngayon."Bakit kailangan ka pang kasama umuwi?" Sa pagkakarinig ko, medyo pabebe ang tono ni Lea.Huminga ako nang malalim para magpasensiya. Pero sa kabilang banda, hinahabaan ko ang pasensiya dahil ayaw ko naming maging bastos sa kanila."Obvious naman sa inyong hindi na nakakakita ang isa niyang mata," mahinahon kong sagot."Yeah! Ano bang nangyari sa'kanya?" tanong ni Aya."Nasunugan sila dati. Galing siya sa pag-iigib nang maabutang nasusunog na ang kanilang bahay. Sinubukan niyang iligtas ang magulang niya kaya napuruhan ang mata ni Lyra," sagot ko.Tumango-tango si Lea

    Last Updated : 2024-10-29

Latest chapter

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 9

    Kapag ipinikit ko ang aking mata na isa na lamang ang nakakakita, pakiramdam ko nabubuo ang pangarap ko. 'Yung pakiramdam na dadalhin ka ng iyong imahinasyon sa mundo na ang lahat ng pangarap ay natutupad. Ang mundong 'yun ay puno ng kasiyahan at pag-asa. Walang kalungkutan! Walang karamdaman at kapansanan! Walang pagdurusa at kapighatian! Walang nawawala o namamatay! Pero ang mundong 'yun ay hindi napupuntahan ng ating pisikal na katawan. Tanging ang malawak na isipan lamang natin ang kayang makarating doon kapag ginamit natin ang ating imahinasyon. Ngayon ko lang napagtanto na kaya pala masarap managinip habang gising ay dah

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 8

    Mabilis akong naglakad para makita ang listahan kung sino ang nakapasok sa musical play na gaganapin sa fiesta ng bayan sa susunod na buwan. Nakita kong nag-uumpukan ang mga tao para makita ang pangalan nila sa listahan. "Tim!" malakas na sigaw ni Juancio kaya naman kaagad ko siyang nilapitan. Malawak ang ngiti nito at inalog-alog ang aking balikat kaya kunot -noo ko siyang tiningnan. "Congrats pare!" Sabay yakap sa akin. Natulala ako at hindi nagawang gumanti sa yakap ng kaibigan dahil nahulaan ko kaagad ang anunsyo niya. "Seryso! Nakapasok ka!" sabi niya at inalog ulit ang balikat ko. "Totoo?" tanong ko, naninigurado. "Oo! Tara tingnan mo!" Hinatak niya ako at nakipagsiksikan sa mga tao. Kahit yata hindi nag-audition ay nakihalo rito. Toccata,Timoteo Gusto kong tumalon dahil nakita ko sa listahan ang pangalan ko. Sa wakas! Pangarap ko 'to!

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 7

    "Maraming Salamat Mr. Timoteo Toccata!" nakangiting sabi ng isa sa mga pipili para gumanap sa musical play. Nakangiti akong tumango at umalis sa silid kung saan naganap ang auditon. "Kumusta?" tanong ni Sir Alonzo sa akin. "Ayos lang naman po. Sana matanggap ako!" punong-puno ng pag-asa ang aking tono. Binigyan niya ako ng thumbs up at matamis na nginitian. "Sigurado akong makukuha ka." "Salamat po Sir, sana nga po." Nagpaalam din kaagad ako kay Sir para puntahan si Juancio sa canteen. Kaya nga lang, nakita ko kaagad ang katabi niyang si Lea. Iiwas na sana ako at nagdesisyong solo na lang na kakain kaso lang ay tinawag na niya

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 6

    "Mr. Toccata?" tawag sa'kin ni Sir Alonzo isang araw habang naglalakad ako patungo sa room. Teacher ko siya sa Literature noong nakaraang taon.Naging paborito niya akong estudyante nang magkaroon kami ng play sa classroom. Ako ang gumanap na bida at sabi niya nagustuhan niya raw ang pagganap ko."Yes sir? Good afternoon po," sabi ko.Huminto ako para hintayin siya. Isang malawak na ngiti ang sumalubong sa akin nang matapatan niya ako."Kanina pa kita hinahanap," umpisa niya."Ah bakit po?" tanong ko."Fiesta kasi rito sa bayan natin sa susunod na buwan at ang paaralan natin ang naatasan na magperform. Nais nilang magkaroon ng musical theatre play."Lumawak ang ngiti ko kahit pa nagugulat. Excited sa mga susunod niyang sasabihin."Gusto mo bang sumali? Nagkulang kasi ng actor," tanong nito."Talaga po?!" tanong ko at naninigurado.Tumango siya at binigyan ako ng ngiting sigurado. "Pero kailangan mo mag-audition.Sa

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 5

    "Sino ba 'yun, Tim?" tanong ni Rose habang kapit na kapit ang kamay kay Rex.Inangat ko ang tingin sa kanila. Hindi talaga ako sanay sa presensiya nila dahil hindi ko naman sila close."Si Lyra… kababata ko," malamig na sagot ko habang abala sila sa pagtingin sa parke.Ang gusto ko lang ay makauwi na dahil ayaw ko naman talagang gumala ngayon."Bakit kailangan ka pang kasama umuwi?" Sa pagkakarinig ko, medyo pabebe ang tono ni Lea.Huminga ako nang malalim para magpasensiya. Pero sa kabilang banda, hinahabaan ko ang pasensiya dahil ayaw ko naming maging bastos sa kanila."Obvious naman sa inyong hindi na nakakakita ang isa niyang mata," mahinahon kong sagot."Yeah! Ano bang nangyari sa'kanya?" tanong ni Aya."Nasunugan sila dati. Galing siya sa pag-iigib nang maabutang nasusunog na ang kanilang bahay. Sinubukan niyang iligtas ang magulang niya kaya napuruhan ang mata ni Lyra," sagot ko.Tumango-tango si Lea

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 4

    Sabado ngayon at hapong-hapo ako dahil sa pag-aararo. Kasalukuyan kaming nasa bukid nila Mama at Lyra. Kailangan naming ayusin ang lupa dahil pagtataniman namin ito ng mani.Mula rito sa kinakatayuan ko, tanaw ko sila Mama at Lyra. Nag-uusap sila at nakaupo sa lilim ng puno para magpahinga habang nakatingin sa akin at paminsan-minsa'y tumatawa nang malakas si Mama samantalang si Lyra ay nangingiti.Tinuloy ko ang ginagawa at ibinigay na lang ang buong atensyon sa ginagawa."Pst! Tim!" tawag sa akin ni Ruby. Ka-edad namin siya ni Lyra at malapit lang ang bahay nila sa amin. Hahatiran niya siguro ang Tatay niya ng pagkain. Tinigil ko ang ginagawa at sinulyapan siya.Nakasuot ito ng maikling bestidang itim at puputok na ang labi sa sobrang pula. Kahit hirap na hirap, pinilit niyang makalapit sa akin dahil nasa kalagitnaan na ako ng pag-aararo sa lupa. "Oh Bakit?" tanong ko.Tuwang-tuwa itong nag-abot ng tubig sa akin kaya kumunot a

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 3

    Mabilis akong naglalakad para makauwi kaagad sa aming bahay. Masyadong malayo ang paaralan naming at kinakailangan na hindi ako gabihin."Timoteo!" tawag sa akin ni Juancio kaya naman nilingon ko siya dahil pagod na pagod ito habang sinusundan ako."Oh bakit?" tanong ko."Naks pre! Ang gwapo ah!" compliment niya sa akin at pinasadahan ang buong katawan ko. Nagsalubong ang aking dalawang kilay dahil sa ginawa niya kaya naman pinasadahan ko rin ng tingin ang sarili.Kahit mahirap lang kami ay malinis at plantsado naman ang uniporme ko. Nakasuot ako ng black shoes dahil scholar ako ni Mayor hanggang sa makatapos ako sa pag-aaral at binibigay niya lahat ng pangangailangan ko. Maayos din ang pagkakasuklay ng medyo may kahabaan kong buhok."Anong meron?" tanong ko dahil wala namang napansing bago sa katawan.Ngiting aso ito habang pinagsusuntok ako at inaasar. "Crush ka raw ng mayaman

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 2

    “Hulaan mo kung sino ako?” natatawang sabi ko kay Lyra pagkatapos takpan ang kanyang mata na kanina lang ay nakapikit habang bahagyang nakangiti. Bagay na minsan na lang makita sa kanya.“Tigilan mo na yan Tim,” mahinhin niyang sabi at hinawakan ang mga kamay ko para alisin sa kanyang mata. Kakauwi ko lang galing sa paaralan at mahigit dalawang oras ang nilakad ko kaya naman pagod na pagod ako ngayon. Pero tiniis ko para lang mapasaya si Lyra. Naabutan ko kasi siyang nakaupo sa labas ng aming bakod at nakaharap sa bundok na katapat ng aming bahay.“Ano ang iniisip mo? Bakit naka-pikit ka pa?” tanong ko at tinabihan siya.Huminga siya nang malalim bago ako malungkot na nginitian. “Nangangarap lang,” mahinang sagot niya at inalalayan akong tanggalin ang backpack na dala ko para ilapag ito sa natitirang espasyo ng upuang gawa sa kahoy.“Ano naman ang pangarap na naiisip mo?” tanong ko.

  • THE PAINFUL SERENADE   Chapter 1

    “Timoteo!” tawag sa akin ni Direk David. Siya ang director sa aming musical theatre play.Puspusan ang practice dahil mga kilala at mayayamang tao ang manunuod. Isa ito sa pinakahinihintay naming break sa mundo ng teatro dahil sa isang sikat na broadway ito gaganapin.“Direk?” mahinang sagot ko habang nakatayo sa gitna ng stage kasama ang ka-loveteam ko sa play.Umiling si Direk bago ako titigan.“Just focus on your role, can you?” medyo iritado na niyang sabi. Tumingin ako sa mga kasamang pagod na pagod dahil ilang beses nang inulit ang scene na ito. Binigyan ko sila ng isang apologetic smile at tumango lamang ang mga ito.“Baka nakakalimutan mong ikaw si Timoteo Toccata!” Gumuhit pa ito ng hugis bahaghari sa ere. “You're one of the most popular theater actor nationwide!” dagdag pa nito. “Huwag mo akong ipahiya!"”Tumango ako at umayos nang pagkakatayo.&nb

DMCA.com Protection Status