Naglakad palayo si Carlo mula sa tahanan ni Thessa, at may madilim itong expresyon sa kanyang mukha.Sa silid-aklatan kung saan nakatayo doon sa harap ng bintana si Thessa. Pinagmamasdan ang likod ng lalaki na tila puno ng poot, isang mapait na damdamin ang sumilay sa kanyang mga mata, ngunit mabilis rin itong naglaho.Sina Kenzo at Kerby ay mayroong isang espesyal na silid sa kanilang Ina, kung saan ang aparador nito ay puno ng mga damit na ipinagawa ni Thessa para sa kanila.Gayunpaman, mas pinili pa rin ng dalawang magkapatid na matulog kasama ang kanilang Ina, gamit lamang ang mga unan nila.Hindi naman makapagpigil ang kanilang Ina na tanggihan ang kagustuhan ng mga anak nito.Malapad nga ang silid ni Thessa, kaya't hindi problema sa kanya na doon matulog sa kanyang kama ang tatlong bata.Sa pagkakataong yon, ang bawat isa ay may kanya-kanya itong kumot, si Bella ay naka pwesto sa gitna, at si Thessa naman ay nasa gilid, hawak ang isang aklat na ikukwento niya sa mga bata.Hangga
“May mga kasama ka ba?” tanong ni Carlo sa lalaki habang matalas ang kanyang tingin.“Wala po, wala talaga!” nanginginig na sagot ng lalaki.“Umalis kana!” Sigaw pa nito sa galit ni Carlo.Agad na umalis ang lalaki sa lugar na iyon ng nagmamadali.Nasapo ni Trixie ang kanyang mga ngipin sa kanyang puso, ngunit ang mukha nito ay nanatili paring mapagmahal at malambing, at ang mga salita nito ay nag-aalinlangan parin.“Carlo, kayo ba ay nagkabati na ni Thessa?” malihis na tanong sa kanya ng babae.Ang salitang nagkabati ay umiikot sa dila ni Carlo, at sa huli ay binaon niya na lamang ito sa kanyang puso.“Hindi, hindi na kami ulit magkakabalikan pa.” Panatag na sagot sa kanya ng lalaki.Napuno ng tuwa ang mga mata ni Trixie, at nagkunwari itong nagulat, “Eh kung ganon…”Agad siyang sinagot ni Carlo, “Siya ang Ina ng mga anak ko.” Kaya pala, iyon pala ay para kina Kenzo at Kerby. Siya nga pala, noong nakaraang araw ay sinabi sakin ni Kenzo na gusto niya raw akong maging Ina. Lihim na p
Ang mga salita ni Trixie ay puno ng pagiging malapit ng kanilang relasyon ng lalaki.Ipinakita nga nito ang kanyang pagiging mayabang sa pamamagitan ng pagtaas ng kanyang mga kilay at pagtingin kay Thessa. Para bang ang mga tono ng salita niya ay isang ganap na kasal na kay Carlo at tunay na stepmother na ito ng dalawang bata.Si Thessa ay kalmado lamang ito at walang pakialam sa babae.Nang napunta ang usapan tungkol sa mga bata, inakala ni Trixie na magagalit si Thessa at mumurahin ito sa galit, handa pa naman itong umiyak ng malakas sa mga bisig ni Carlo kapag ito ay nasigawan, ngunit bigo ito dahil sa hindi pag pansin sa kanya ni Thessa.Si Thessa ay naglakad at maayos na inihatid ang mga bata sa sasakyan.Ang tatlong bata ay nagyayakapan at maayos na nagpaalam sa isa't-isa maging sa kanilang Ina, halatang-halata pa nga sa mga katawan nito ang ayaw pag-alis.“Bella, pupuntahan kita dito sa susunod na araw ng linggo at maglaro.” Mahinahong boses ni Kerby ang habilin sa munting kapa
Biglang naningkit ang maitim na mga mata ni Carlo,”Hinto!” mariin niyang utos sa driver. Nais rin sana ng dalawang bata na bumaba ng sasakyan pero pinigilan sila ng kanilang Ama, “Dito lang kayo sa sasakyan, si Tatay na ang pupunta.” kalmado niyang sinabi habang hinahaplos ag ulo ng mga bata. “Magpakabait kayo.” Bilin pa nito sa dalawang bata.Ilang saglit ay mabilis na naglakad si Carlo papunta sa lugar ng aksidente. Maraming tao ang nagkukumpulan at nag bubulungan.“Grabi naman ito!” “Nabangga ng truck yung kotse! Imposible na may nakaligtas doon, kawawa naman! Ang ganda-ganda pa naman ng sasakyan, tapos ma mababangga na lamang bigla.” Ilang boses ang maririnig sa mga taong naroon.“Kawawa naman ang pamilya ng may-ari ng kotse na iyan.” Naisip ni Carlo ang mukha ni Thessa kanina, at ang maliit na batang si Bella na nakayakap sa mga bisig niya, biglang nanikip ang dibdib niya.Napangiwi si Carlo, napaatras ito ng dalawang hakbang at mabilis siyang inalalayan ng mga bodyguard sa li
Sa sandaling narinig niya na walang laman ang sasakyan, at walang kahit na sinong tao ang nasa loob ng sasakyan.Ang mga nerbyos ni Carlo ay biglang lumuwag at muli itong nawalan ng malay.Dylan: “Boss, Carlo!!!” sigaw ng sekretarya.Bandang hatinggabi na naman nang magising muli si Carlo.Ang mga damit nito ay basang-basa ng pawis, itinapon niya ang kumot at tumayo, agad na pumasok ang bodyguard matapos marinig ang ingay galing sa loob, ngunit pinakawala niya ito, pagkatapos maligo ay maayos itong nagpalit ng damit.Naka upo si Carlo sa isang sofa sa kwarto ng ospital na para bang walang malay.Madilim ang kanyang silid, tanging ang liwanag ng buwan lamang sa may bintana ang siyang nagbibigay ilaw, isinandal niya ang ulo sa may sofa, habang nanlalabo ang mga mata, at tahimik na nakatingala.Pagsapit ng umaga, agad siyang pinuntahan ng kanyang sekretarya na si Dylan, nadatnan siya nitong nakatulog sa may sofa, at walang kumot na dala.Ginising niya ito at sinabi, “Boss Carlo, tinignan
Pagkatapos putulin ni Thessa ang tawag, hindi na ito nagpakita pa sa pamilyang Davilla.Ipinagkatiwala niya sa kanyang abogado ang tungkol sa diborsyo, lalo na ang usapin ng kustodiya ng mga anak. Nagkaroon sila ng matagalang pagtatalo, hindi gusto nito na makuha ang kalahati sa yaman na ibibigay ng pamilyang Davilla, at dalhin ang dalawang anak, ngunit hindi siya pinayagan ni Carlo.Sa huli ay sumuko rin siya.Kinuha niya ang pera na ibigay sa kanya ng pamilyang Davilla.Ngunit nalaman ng sekretaryang si Dylan na iniwan niya lahat iyon para sa dalawang anak. Kapag ito ay nagbibinata na, maaari nilang kunin lahat ng pera at mga ari-arian.Sa limang taon kasal nilang pagsasama, walang siyang ibang dinala para sa kanyang sarili.Huling beses na nagkita sina Carlo at Thessa, ay nang kunin nila ang papeles ng diborsyo sa Civil Registry Office. Nang makita niya ito ay sobrang payat na at namumutla, parang kakagaling lang sa malubhang sakit.Gayunpaman, pagkatapos makuha ang papeles ng dibo
Habang naiisip ni Thessa ang pulang marka sa leeg ng lalaki, biglang sumama ang kanyang mukha na dati’y banayad. Ang pagka suklam na namuo sa pagitan ng kanyang mga kilay, ay kumalat sa kanyang buong katawan at parang nadumihan na sa kanyang tingin ang suot nitong damit.Inalagaan ni Thessa ang kanyang anak na babae buong magdamag, at kinalangan pa ang ibat-ibang gamutan para bumaba ang lagnat nito.Sa sobra nga nitong pag-aalala sa anak, halos hindi na namalayan ni Thessa na lowbat na pala ang cellphone niya, nang muli nga niyang mabuksan ito ay saka lang niya nakita ang mga litratong ipinadala ng kasambahay.Nakita rin niya ang mensahe na ipinadala ng kanyang anak na lalaki na si Kerby, akmang sasagot na sana siya ng biglang boses ng lalaking sekretarya ang nagmamadaling sabi, “Propesor Thessa, gising na po si Bella “ At nagmamadaling bumalik si Thessa sa silid ng laboratoryo.Habang naglalakad ay nagpapadala ito ng isang mensahe, “Ang bata ay nasa pamilyang santiago na, at dahil
Isinalaysay ng kasambahay kay Thessa ang tungkol sa dalawang anak na naninirahan sa kanyang silid-tulugan. Hindi lang iyon, binanggit din nito si Carlo na palaging sumasama sa kanilang hapunan, at bago umalis ay sinisigurado ang maayos na pagtulog ng mga anak, parang isang karaniwang pangyayari na lamang sa kanila ang ganoong set-up.Pagsapit ng gabi, ng makauwi si Thessa ay oras na ng hapunan, ang buong bahay ay tila nag hihintay sa kanyang pagdating.Nang marinig ang ingay ng pinto, agad na lumingon sina Kenzo at Kerby na abala sa paglalaro ng blocks sa sala. Madalas na mangyari iyon sa mga nakaraang araw, ngunit isang pangkaraniwang eksena na.Sa pagkakataong iyon, nakita na nga ng dalawang bata ang matagal na nilang inaasam-asam.Sabay na tinawag nina Kenzo at Kerby ang kanilang Ina, “Nanay!” Napahinto ng ilang sandali si Thessa habang nagpapalit ng sapatos, tumingin ito sa dalawang bata na may mga matang nanlalabo, ginalaw niya ang kanyang mukha palayo para punasan ang mga luha,
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka