Hello! Magandang gabi po sa lahat. Unang-una, maraming salamat po sa pagsubaybay at patuloy na pagbasa sa aking akda po. Gusto ko lang po ipaalam na malapit na rin po matapos ang kwentong 'to. And I am very thankful and grateful sa 'nyo. Sana po ay mag-iwan kayo ng komento, at regalo. MARAMING SALAMAT PO!
“Are you sure about this, anak? Paano kung mapanahamak ka sa gagawin mo, ha?" Nag-aalala na salita ni Elvira habang pabalik-balik sa kanyang nilalakaran. “Mom, I am desperate to help them find Rowan. I can’t just stand here waiting for him to come home. Mom, masakit po ang desisyon kong ‘to dahil maiiwan ko ang mga bata. But, I will make sure na maging maayos ako doon. Susubukan ko po kung matatanggap ba ako sa mga Smith." Agad naman na paliwanag ni Elvis. Tutol talaga si Elvira sa gagawin ng Anak dahil natatakot siya sa posibleng mangyari sa kanya sa mansion ng mga Smith. But, Elvis cannot be stop, dahil planado na niya ang lahat, even her disguise. “Nakahanda na lahat ng disguise ko, and with that disguise ay hindi ako makilala ng lahat. Not even you, Mom. Ibang-iba ang disguise ko dito dahil marunong akong mag-bisaya. And I am a funny, talkative, jolly person here. Trust me, Mom. Hindi ko po hahayaan na mapahamak ako habang nasa loob ng impernong lugar na ‘yon." Puno ng tiwala a
ELVIS UNANG gabi ko pa lang dito sa mansion ay para na akong sinasakal ng kalungkutan. Miss na miss ko na talaga ang kambal, at unang gabi na hindi ko sila kasama matulog. Ako lang mag-isa dito sa kwarto ko, sabi ni Head Maid na may kanya-kanyang kwarto raw lahat ng mga nagtatrabaho sa pamilya na ‘to. Ang sosyal naman talaga. Wala rin sa loob ng mansion ang silid ng mga maid, chefs, guards, at iba pa na nagtatrabaho sa pamilya Smith. May sariling quarters ang mga taong kagaya ko, kaya mas lalong nakakalungkot dahil wala kang makausap at kasama. Tanging hininga ko lang ang maririnig ko dito sa loob ng kwarto dahil sobrang tahimik na nang paligid. Nakapatay na rin ang mga ilaw sa labas. Lahat ng ilaw dito malapit sa quarters ng mga maid. Parang may sariling bahay lang din kami. I met a few of the workers and they were nice and approached me, akala ko’y mahihirapan akong mag-adjust but I think I am getting along with them na rin. Feeling ko rin ay matagal na sila sa pamilya Smith
ELVIS NASA HAPAG-KAINAN na kaming lahat. Sabay-sabay kaming mag-umahan dahil mukhang magiging busy raw ang araw na ‘to. Wala pa naman sinabi si Manang Lucy kung ano ang aking gagawin, lalo na sa aming mga baguhan pa. May kasama akong baguhan rin, apat sila pero hindi ko pa sila nakakausap simula ng dumating kami kahapon. Dahil mas nauna ako dumating kaysa sa kanila. Nagsimula na akong kumain, pero biglang sumakit ang mga suso ko dahil nakalimutan ko palang mag-breast pump kanina. Kakausapin ko lang si Manang mamaya kung pwede ba akong mag punta ng pamilya upang kunin ang gatas para sa kambal. Pero syempre kausapin ko lang siya tungkol sa pagiging single mom ko.“Melody, magtanong ko lang, Iha. Ang laki ng suso mo at mukha ng paputok na. Nagpapadede ka pa ba, Iha?" Napahinto ako sa pagsubok dahil sa biglang tanong ni Ate Susi at tiningnan talaga ako ng maigi. Nasa akin naman ang atensyon ng mga kasamahan ko. HIlaw naman akong napangiti at biglang bingo ang ekspresyon para magmukhan
ELVIS PAGPASOK ko sa kwarto ni Franco ay sumalubong agad sa akin ang usok ng sigarilyo, at matapang na amoy ng alak. Agad akong napangiwi dahil sumakit bigla ang ulo ko dahil sa amoy. Bago tuluyan pumasok ay huminga muna ako ng malalim at tumuloy na. Sabi ni Manang Lusy ay wala raw si sir Franco ngayon dahil hindi raw umuwi kagabi, pero sino naman ang may kagagawan ng mga ‘to? Lahat ay nagkalat sa loob. Mga damit ng lalaki at babae? “Why are there women's clothes?" Nagtatakang tanong ko habang isa-isang pinulot ang mga damit na nagkalat sa sahig. Habang patuloy ako sa aking ginagawa ay biglang sumagi sa aking isipan ang isang bagay. Bigla akong napatayo ng tuwid at tiningnan ang bawat sulok ng sala sa kwarto ni Franco. Malaki rin ang kwarto ng lalaki na ‘yon. At ano ang sabi ni Manang na hindi ‘to umuwi kagabi? Nagkalat nga damit pambabae sa sahig. May milagrong ginagawa talaga ang lalaking ‘yon sa kwarto n’ya. “Ang wild naman ni Franco, pinunit ang panty?" Natatawa ako big
THIRD PERSON POV MATAPOS maglinis ng kwarto ay palihim na bumalik sa quarter si Elvis. Dali-dali niyang kinuha ang kanyang cellphone at may esenend na mensahe kay Elvira. Gusto pa sana niyang tawagan ang kanyang Mommy, pero limitado lang ang oras niya dahil tutulong pa siya sa pag-aayos. Kailangan na nilang matapos ang gawain dahil dadating na sina Hillary at Rowan. “Melody, dito ka tumayo. Sabay natin batiin ang mag-asawa, okay?" Sabi ni Ate Susi. "Opo, Ate…” tugon niya rito. Ilang sandali pa ay umayos na nang tayo ang mga kasamahan niya kaya umayos na rin siya ng tayo. Bigla naman siyang kinabahan at naging mabigat at malalim ang kanyang hininga. 'Finally, makikita ko na ang asawa ko. Miss na miss ko na si Rowan." sa isipan ni Elvis. Para naman siyang maiiyak sa sobrang saya. Pero pinipigilan lang niya ang sarili baka paghinalaan siya at masira ang kanyang plano. “WELCOME BACK MR AND MRS. WALTER!" Sabay-sabay na salita nilang lahat, maliban kay Elvis na hindi nakasab
NANG makabalik na si Elvis sa loob ng mansyon ay busy na sa kani-kanilang mga trabaho ang mga kasamahan niya. May pa-welcome party kasing gaganapin mamayang gabi. Hindi pa rin maiwasan ni Elvis na mainis sa tuwing maalala niya na may pa welcome party na magaganap mamayang gabi. Ngunit hindi rin mawala sa labi niya ang ngiti dahil mamayang gabi na niya gawin ang kanyang plano. Tutulong na sana siya kay Ate Susi sa ginagawa nito ng biglang sumulpot si Manang Lusy ang Head Maid, mula sa kung saan. “Melody, ihatid mo ‘tong coffee sa kwarto ng mag-asawa. Marunong ka ba mag-dala ng tray?" ani Manang Lusy na parang may pagdududa pa sa kanyang kakayahan. Lumaki man sa maranyang buhay si Elvis,ngunit alam naman niya ang mga gawaing bahay, lalo na nung bumukod na sila ni Rowan. “Yakang-yaka…” masigla at puno ng buhay naman na tugon ni Elvis. Nagsalubong naman ang kilay ng matanda, at natawa naman si Ate Susi na patuloy pa rin sa ginagawa. “Yakang-yaka?" "Kayang-kaya po, Manang,” pabu
NANININDIGAN ang kanyang tainga sa sinabi ni Hillary. Hindi siya pwedeng mapaalis sa mansyon dahil hindi pa niya nagagawa ang plano niya. Kailangan niyang itakas ang asawa sa lugar na 'to at maghigante sa babaing nasa harapan niya ngayon. "Madame, huwag n'yo po akong tanggalin. Pangako aayusin ko po ang trabaho ko. First day ko po kasi ngayon," mahinang sabi ni Elvis at yumuko pa. "Hmmm... I don't like repeating myself! So, leave!" "Madame, please. Give me a chance!" "I haven't heard a maid, who fluently speaks English to me." Naramdaman ni Elvis na papalapit 'to sa kanya. "Babe, just give her a chance. Don't be too cruel. She's just working, okay?! And it's not her fault, you asked for coffee earlier, so they brought coffee. Let's just go inside, okay?" May irita sa boses na salita ni Rowan at hinawakan sa pulsuhan si Hillary upang papasukin sa loob. "I don't like her, babe. She seems like, she has a thing on you. She's too pretty to be our maid. Hindi natin alam kung
ELVIS IGINIYA ako ni Franco patung sa kanyang kwarto. Actually, mainit pa talaga 'yong kape kanina. Na paso ata ako sa kamay ng bigla akong itulak ni Hillary. Napahawak kasi ako sa tray at nasagi ko ang kape, mabuti at hindi natama sa mukha ko. Gusto ko rin talaga na sgurin si Hillary, pero pilit kong pinipigilan ang sarili dahil sa mansyon. Ayaw kong mag padalos-dalos ng kilos.Ayaw ko naman talagang sumama sa kwarto ni Franco, pero pinilit niya ako kaya wala akong choice. Naalala ko na naman ang sinabi ko sa kanya na mamayang gabi ay may mangyayari sa amin. Gusto ko lang akitin ang taong 'to at pag mukhaing tanga. Akala niya siguro ay hahayaan ko siyang maka-score no?! No way! Hindi lahat ng babae ay makukuha lang niya. Malaki rin kasalanan ng lalaking ‘to. Wala nga lang nagtangka na magsampa ng kaso Kay Franco dahil mayaman ‘to at kaya niyang paikutin sa kanyang daliri ang mga kapulisan. Pero nagkakamali siya ngayon dahil makukuha na ng kanyang mga biktima ang hustisya para sa k
Maya-maya pa ay dumating na rin ang bombero at agad na maapula ang sunog. Iniisip ko pa rin kung bakit hindi seneryoso ni Frank ang sinabi ko. Edi, sana ligtas silang dalawa ni Hillary. Umupo na muna ako upang linisin ang tama ng baril sa balikat ko. Pinaikutin na rin ng benda upang tumigil na sa pagdurugo. Ramdam na ramdam ko na ang sakit, pero sanay na ang katawan ko sa ganitong pangyayari. “Mr. Walter, we found two people inside the car." Agent Wills said. Agad akong tumayo upang tingnan kung sino ang mga ‘to. Nakalabas na ang mga ‘to sa kotse at maigi ko naman tiningnan kung sino ang mga ‘to. Dahil sunog na sunog talaga at hindi na makikala. “Babae at Lalaki sir," saad naman ng police. “Tiningnan namin ang gamit sa loob and we found this. Good thing ayb Hindi na sunog ang bag." Binuksan nila ang bag at bumungad sa akin ang ibang alahas at may mga ID pa sa loob. Kinuha ng isa sa mga kasamahan ko ang ID at bumungad ang litrato ni Hillary. “Hillary Smith po, sir."
MY shoulder got shot pero patuloy pa rin ang laban. Hindi ako tumitigil sa laban kapag nasimulan ko na. Masyadong matinik ang matandang ‘yon at tinatakbuhan lang ako, akala niya siguro ay hindi ko masusundan. May edad na pero matinik talaga siya at mabilis rin makakatakas, but not this time. Guguluhin niya ang pamilya ko kapag hindi ko siya napapatahimik. “Mr. Smith. Wala ka ng kawala sa akin ngayon. Ubos na ang mga tauhan mo at wala ka ng matatakbuhan pa,” sigaw ko habang nakatuon na ang brain sa kanya. Tumigil siya sa pagtakbo ng paputukan ko siya ng warning shoot. Killing or arresting him is our mission, pero dahil nga mailap ang taong ‘to ay hindi ko siya madaling makuha. Hindi mo siya basta-basta malalapitan, o kahit ilang beses mo pa siyang pagtangkaan na patayin o dukutin ay hindi ka magtatagumpay. Kaya ngayon mamatay siya o susuko siya dahil hindi ko siya titigilan hanggat nabubuhay pa ako. “Rowan. Rowan. Rowan." Mapang-insultong sambit niya sa pangalan ko. “Babarilin m
CHAPTER 152 SINCE Mr. Smith won’t stop pestering my family, ako na mismo ang pumunta sa kanya. I have to end this shit this man started. Ayaw ko na sana na makipaglaro sa kanya pero mukhang hindi siya titigil kung hindi niya ako mapapatay. Kailangan may mawala sa amin para matigil na ‘to. Tumakas lang ako sa bahay, hindi ako nagpaalam kay Elvis na aalis ako at pupuntahan ang matandang pumatay sa mga magulang ko at kapatid ko. Hindi na pwedeng habang buhay na lang akong ganito. Kung saan man ako dalhin nito, I will make sure na mauunang mamatay ang matandang ‘yon. Papasok na kami sa kampo ng kalaban. Ako na mismo ang sumugod para matigil na. Kasama ko ngayon ang mga tauhan ko, hindi ko na pinasama SI Russ para hindi mahalata ni Elvis na umalis ako para puntahan lang ang matandang ‘to. Pagdating namin sa lugar ay nakahanda na ang kalaban namin. Nawala man alaala ko sa mag-ina ko, hindi naman nawala kung ano ako. Lalabanan ko ang taong pumatay sa pamilya ko. “Good to finally s
CHAPTER 151PAGPASOK ko sa bahay ay bumungad agad sa akin ang anim na mga lalaki na nakahandusay sa sahig na walang mga malay. May tama ng baril ang apat sa kanila at ang iba naman ay walang mga malay. Buhay pa naman ang mga ‘to dahil gumagalaw pa, pero sino ang gumawa nito sa kanila? Is it Elvis???!“Wife?” agad akong umakyat sa taas at tinungo ang kwarto ng mag-ina ko. “Elvis? Elvis?” tawag ko sa kanya. Naabutan kong bukas ang pintuan ng kwarto naminal kaya dahan-dahan naman akong pumasok. “God. Okay ka lang ba?” agad kong nilapitan ang asawa ko na nakaupo sa sofa buhat ang isang kambal. Nakahinga naman ako ng maluwag ng makita ang mag-ina ko na okay. “I put a silencer sa baril na binigay ni Dad para hindi maingay kung sakali man na may pumasok sa bahay,” salita niya habang nakatutok lang sa anak namin.“How did you know na may kalaban?” tanong ko at sinilip ang labas ng bintana. Mula sa kinatatayuan ko ay makikita na lang ang kagubatan. Puro kakahuyan na ang likuran na bahagi
CHAPTER 150She grabbed my hair while moaning and arching her back like crazy. I can’t stop myself from sucking, licking her womanhood while putting my finger in her tight hole. I know that we make love every time we have time, however her hole turn to it’s true form and it gets tight back again. I love the smell and taste of her juices, hindi nakakasama. Mas diniinan ko pa ang pagdila ko sa kanya kaya napahiyaw siya at kasunod nun ang panginginig ng katawan tuhod niya. Hudyat na nilabasan na siya.Mabigat ang kanyang pahinga at ganun rin ako, dahil gustong-gusto ng pumasok ng alaga ko sa kweba ng kaligayahan. Habang nakatitig sa asawa ko ay hindi ko mapigilan na purihin siya. Ang ganda ni Elvis, ibang-iba ang ganda niya sa mga babaeng nakilala ko at nakikita, marahil dahil mahal ko siya kaya napakaganda niya sa mga mata ko. Pero kakaiba talaga ang Ganda ni Elvis Hindi nakakasawa titigan. “Ipasok ko na wife ah…” sabi ko at agad naman siyang tumango sabay kagat sa kanyang ibabang labi
CHAPTER 149 I gently held her hand and placed my hand to her waist. Inilagay ko ang kamay niya sa balikat ko para isayaw siya. Kanina po pa pinatugtug ang romantic music, tamang sounds lang para hindi malakas at magising ang kambal. Ngumiti ang asawa ko sa akin at kitang-kita sa mga mata niya ang kasiyahan. Nagsimula na kaming gumalaw, sinabayan ang tugtugin. Hindi ako marunong sa ganito kahit noon pa na bata ako, kapag may activity sa school tungkol sa sayaw ay umiiwas ako dahil hindi ko forte ang pagsasayaw, pero ngayon gusto kong sumayaw kasama ang asawa ko. Gusto kong ma-experience na siya ang kasayaw ko at hindi ang ibang tao. “I didn’t know na marunong ka palang sumayaw, Love. Not bad for a first timer,” she said in a sweet tone. “Thank you, wife for appreciating,” I said and kissed her forehead. “Hindi mo alam kung gaano mo ako napasay ngayon. Napawi lahat ng pagod at nga iniisip ko dahil dito. Salamat talaga, Love. Sobra akong natutuwa sa’yo, ang sweet mo.” “At
It took me time to adjust. Kinilala ko ng lubos ang kambal para hindi ako malito sa kanila. Nung unang beses ko silang makita ay nalito talaga ako dahil magkapareho talaga ang dalawa. Ngayon ay kilalang-kilala ko na ang mga anak ko. Si Laxxarus at Elvistrus. Si Laxxarus ay may mole sa kaliwang mata, while Elvistrus has a mole on his upper lip. Ang gwa-gwapo ng mga anak ko. Manang-mana sa akin. Marunong na din akong maglinis ng mga dumi nila, pati pagtimpla ng gatas every four to five hours. Tinuruan din ako ni Mommy El paano paliguan ang mga bata. Hindi ko nga inakala na mahirap pala ang maging taong bahay. Now, I understand my mother sacrifices and Mommy El sacrifices for raising me and Elvis. Mother’s are the best, and a superwoman. At sobrang proud ako sa asawa ko sa pag-aalaga sa kanila. Walang tulog magdamag na gising kaya ramdam na ramdam ko ang frustration niya. Dalawang buwan pa lang naman ang lumipas pero kitang-kita ko na hirap at pagod sa pag-aalaga pa lang ng mga bata.
Ang bilis ng pangyayari, bagay na hindi ko inaasahan na mangyari. May takot, galit at sakit akong nararamdaman habang nasa loob ako ng mansyon na iyon kung saan narinig ko ang palitan ng putukan. Tinulungan ako ng isang lalaki at kilala ko siya, ang kaibigan kong si Russ at si Kennedy at LIndsay. Kilala ko sila pero bakit ang babae ay hindi. Nang makalabas kami ng mansyon ay agad akong dinala ni Russ sa hospital. Nakatulog ako kaya paggising ko ay medyo magaan na ang pakiramdam ko at para na akong naalaya sa kulungan ng kalaban. At nalaman ko kung sino ako. PInakilala nila sa akin si Elvis na sabi ay asawa ko raw, tapos bigla kong naalala si Hillary. Hindi ako naniniwala dahil rin sa trauma na dulot sa akin ng babae na ‘yon. Pero kahit ganun pa man ay inu-obserbahan ko rin naman siya. Magkasama kami sa iisang bubong pero hindi ko naman magawang kausapin siya kaya umiiwas na lang ako sa kanya. Hanggang sa maglakad loob akong harapin siya dahil sa Doctor niya. Parang may apply na buma
I got into an accident, when I woke up it's so cloudy that I don't remember anything. My heart aches for that moment and I feel something is missing, but my mouth uttered her name. Hillary. She was the woman whom I was looking for. But, a woman who I am not familiar with appeared in front of me. A pregnant woman crying and hugging me tightly, saying sorry. Russ told me that she is my wife, pero hindi ako naniniwala ngunit kakaiba sa damdamin na para bang may nawala na kailangan ibalik agad. Naniniwala ako kay Russ na siya nga ang asawa ko, nang maging okay na ako at pwede ng lumabas ng hospital ay dinala ako sa bahay namin mag-asawa. May iba pa kaming kasama which is si Kennedy at Lindsay na naalala ko pa naman. At sa tuwing walang tao sa bahay ay sikreto akong tinawagan si Hillary na pumunta sa bahay. Binigay niya kasi sa akin ang number niya at tawagan ko siya kapag wala akong kasama sa bahay. Pakiramdam ko tuloy ang sama kong tao, at para akong nagtaksil sa asawa ko. May mga