CHAPTER TEN: UNFORGIVABLE❥ ELISSE GARCIA ❥Isang buwan na ang nakalipas, and in just two weeks, Hope and I are supposed to get married. The closer the date gets, the more stressed I feel. No matter how appealing the benefits of marrying into the Lee family are, my own happiness means far more to me. I can’t ignore the mounting pressure and my own growing resentment toward this marriage. Kaya naman ngayon ay desidido akong kausapin muli si Daddy para umatras sa arranged marriage habang hindi pa huli ang lahat.“Si Daddy?” tanong ko sa bunso naming si Edward—sixteen years old—nang masalubong ko ito sa hallway. Nakasuot pa siya ng school uniform, hawak ang paborito niyang Star Wars mug, nagkakape. Halatang kauuwi niya galing sa school.“Office n’ya,” tipid niyang sagot bago ako lagpasan. Tinungo niya ang living room at binuksan ang TV, habang nakaangat pa ang mga binti sa coffee table.Siya ang bunso sa aming magkakapatid. Siya rin ang kaisa-isa na buhay pa ang Mommy, iyon nga lang ay h
CHAPTER ELEVEN: SUNDO❥ ELISSE GARCIA ❥MAHIGPIT akong kumapit sa railings ng hagdan, nanginginig ang mga kamay ko habang pababa ako, at ramdam ko ang mabilis na paghinga ko dahil sa pagtakbo.Halfway down, I saw Edward waiting at the bottom, his face scrunched with confusion and concern. His eyes widened as he noticed the panic in mine. “Ate Elisse, what happened?” may pag-aalala niyang tanong, but I could barely hear him over the pounding of my heart. Parang ngayon ko lamang siya nakitang ganito, na may emosyon.Maging ang mga maids namin na sina Agnes, Jelay at Moira ay naantala ang mga ginagawang paglilinis, and their expressions shifting from curiosity to alarm. Agnes was the first to rush toward me, her hands reaching out as if to steady me. “Ma’am Elisse, ayos lang po kayo?” Her voice was filled with urgency.Ngunit sa halip na sagutin sila, lalo akong kinabahan nang marinig ko ang mga yabag ni Daddy na tila pababa na rin. Ramdam ko ang panlalamig ng buo kong katawan. Parang bi
CHAPTER TWELVE★HOPE RYKER LEE★[FLASHBACK]A month ago.I stepped into GDV Club, and immediately, the heavy bass of the music pulsed through my chest like a second heartbeat. The dim lighting was carefully curated to create an air of mystery, with gold accents glinting from the polished surfaces of the club and the plush velvet lounges. The walls were adorned with abstract art that seemed to dance in the low light, adding a touch of sophistication to the already opulent surroundings.I let my eyes roam over the room, searching for Thunder Villasis. He’s the son of Uncle Gino, one of my father’s oldest friends, and his family owns this club—one of the most prestigious in the city, with branches that have sprung up in the most exclusive locations around the world. This wasn’t just a place where anyone could stroll in; this was a playground for the elite. Celebrities, business moguls, and high-profile socialites flocked here, making it their personal sanctuary for indulgence.Kahit mas
CHAPTER THIRTEEN: TEASING ELISSE★HOPE RYKER LEE★I guided Elisse out of Miles’ condo, my grip firm around her wrist as we made our way to my car. Pero ‘yong mga hakbang niya, halatang pilit lang dahil nagpapatianod lang naman siya sa paghila ko sa kaniya. Oras na marating na namin ang sasakyan ko, binitawan ko na ang kamay niya at hinarap siya. My brows furrowed, demanding answers without saying a word. She knew exactly what I was asking — what the hell was she doing there? Pero sa halip na sagutin ang mapagtanong kong tingin, butonghininga lang ang ginanti niya sa ‘kin. Her shoulders sagging slightly, avoiding my gaze. Then, as if on cue, she rolled her eyes at me, dismissing my silent interrogation like it was the last thing she cared about. It irritated me how she could remain so nonchalant, so defiant, even when caught red-handed. “What did I tell you before if I ever found out you were meeting with your ex again?” I asked, my tone sharp, reminding her of my warning. “Sinabi m
CHAPTER FOURTEEN: MARRIAGE CONTRACT★HOPE RYKER LEE★Nakahinto na ang sasakyan ko sa harap ng bahay nila, pero pareho kaming hindi pa rin bumababa. Tiningnan ko si Elisse; bahagya siyang nakayuko, parang malayo ang iniisip, habang magkahawak ang pareho niyang kamay sa ibabaw ng hita niya na bahagyang nanginginig. There was a tension around her that hadn’t been there before.“Elisse?” mahina kong tawag sa kaniya. It took a moment, but finally, she seemed to snap back to reality, blinking as if shaking herself awake. “Andito na tayo,” I reminded her. “Sa bahay n’yo.”Napatingin siya sa akin, tapos sa bahay nila, na para bang hindi pa siya handang harapin kung ano man ang naghihintay sa loob. Kitang-kita ko ang pag-aalinlangan sa mukha niya— the way her lips pressed together, the deep breath she took as if she was gearing up for something difficult.Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya bago niya buksan ang pinto sa side niya. Sinabayan ko rin siya agad sa pagbaba at sabay
CHAPTER FIFTEEN: FAST AND HARD ❥ ELISSE GARCIA ❥ Nakatayo ako sa harap ng full-length mirror sa kilalang boutique ni Phoenix O’Hara. Suot ko na ang wedding gown, and I smoothed down the delicate lace. The fabric was soft against my skin, its intricate patterns catching the light as I turned slightly to see the full effect. I looked like a bride — but I don’t feel like one. Ganunpaman, alam kong wala na ‘tong atrasan. Hindi na ako puwedeng umatras ngayon, lalo na at ako rin naman ang makikinabang sa kasal na ‘to. Ang totoo, matapos ang ginawa sa akin ni Daddy na kawalanghiyaan sa opisina niya, parang nawalan na ako ng gana sa kaniya, sa Garcinema at mas lalo na sa kasal na ‘to. Pero matapos kong matanggap ang text niya kanina, I couldn’t ignore him. He mentioned a business proposal in exchange for the marriage. The idea intrigued me, even though I had no intention of seeing him. Iyon ang dahilan kaya nagpasama ako kay Hope sa bahay. At dahil kasunduan ang tinalakay namin—bago ko si
CHAPTER SIXTEEN: INSULT❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS ang dinner namin ni Hope sa malapit na restaurant sa Lee Entertainment, nagpumilit na akong puntahan ang sasakyan ko para habang maaga ay makahanap ako ng hotel kung saan ako puwedeng mag-check in. Hindi ko kasi masabi sa kaniya na wala akong balak umuwi sa amin dahil sa insidente sa opisina ni Dad.“Hatid na kita. Convoy tayo,” suhestyon niya oras na makababa kami sa sasakyan niya pagbalik sa Lee Entertainment.Nilingon ko siya at bahagyang tinaasan ng kilay. “No thanks. I can make it home on my own without getting lost.”He chuckled softly, clearly not buying my excuse. “It’s not about getting lost, Elisse,” aniya. His voice gentle yet persistent. “I just want to make sure you’re safe.”Safe, my ass!Napakagat ako sa labi ko, trying not to show the frustration bubbling inside me. He had no idea about the mess going on with my family, and I wasn’t ready to explain it now. I just wanted to be alone, to clear my head and escape, even if
CHAPTER SEVENTEEN: WINE★HOPE RYKER LEE★IMBES na umusog sa gilid tulad ng inutos ni Elisse, nagdesisyon akong bumangon sa kama. Dinampot ko ang isang unan at naramdaman ko ang pagsunod ng mga mata niya sa ‘kin habang papunta ako sa masahabang couch sa sulok.“Diyan ka na sa kama. Dito na lang ako,” sabi ko, sabay nilapag ko ang unan sa couch at nahiga. I turned my head to see her watching me, a mixture of confusion and relief crossing her features.Pero halatang pabor na pabor sa kaniya ang ginawa kong paglipat. But I could tell she didn’t understand why I chose this. I didn’t want to make things harder for either of us.“Kapag diyan ako natulog sa tabi mo, ako lang din ang mahihirapan. To-torture-in mo lang ako.” I smirked a little, hoping to lighten the mood, even if just a bit. Kailangan kong dumistansya muna sa kaniya dahil gusto kong igalang ang usapan naming hindi ko siya hahawakan hangga’t hindi kami kasal. The last thing I wanted was to be tempted by her presence so close to
CHAPTER SEVENTY-THREE EPILOGUE HOPE RYKER LEE One year and four months later… The clinic’s waiting room buzzed with quiet chatter, pero parang ako lang yata ang hindi mapakali. My leg kept bouncing, and I couldn’t help it. Ikalawang check-up na ito ni Elisse mula nang malaman naming buntis uli siya, and my excitement was through the roof. Lalo na at ang tagal bago uli siya mabuntis. Ilang beses naming sinusubukan noon. Matapos kaming ikasal ay pinlano naming mag-aanak na kami ulit, pero naging mailap sa amin ang kapalaran. Sa tuwing made-delay ang period niya, inaakala naming buntis siya, pero sa bawat pregnancy test ay negative ang lumalabas. Tandang-tanda ko pa nga ang pang-aasar sa ‘kin ni Love Andrei no’ng sinabi niyang; “Bulok na ‘yang itlog mo kaya hindi ka na makabuo.” Gago talaga ‘yon. Pero siyempre, hindi sumuko si Longlong at si Moymoy. Lumaban kami para patunayang walang bulok sa amin. Hanggang sa… ito na. Makalipas ang isang taon at dalawang buwan, dalawang pulang gu
CHAPTER SEVENTY-TWO: ANNOUNCEMENT❥ ELISSE GARCIA ❥“Go on. You should head inside, or you’ll miss your flight,” I said plainly to Ella, trying to keep my voice steady. Hindi kasi ako ‘yong tipo na madrama kaya wala akong ibang masabi sa kaniya.We were at the airport. Hinatid namin siya ni Hope, kasama rin si Edward. Pero hindi na bumaba si Hope sa sasakyan, probably sensing that this was a moment I needed to share with my siblings.Ella held onto her suitcase handle, her expression a mix of nervousness and a hint of shyness. Her aunt, her late mom’s sister, was taking her to Canada, both to study and to keep an eye on her. It was a good opportunity, one she’d wanted, so I couldn’t say no, kahit na noong una ay ako ang tutol dahil nag-aalala ako sa kaniya kung malalayo siya masyado. Pero dahil determinado siya, pumayag na lang din ako at sinuportahan na lamang siya.She looked up at me, her gaze hesitant. Simula no’ng makulong si Dad, naging madalang ang pagkikita namin. I’d seen her
CHAPTER SEVENTY-ONE: THE WEDDING 2.0★HOPE RYKER LEE★As I stood in front of the mirror, adjusting my tie for what felt like the hundredth time, the door to the dressing room burst open. Hindi ko na kailangan pumihit para tingnan kung sino ang pumasok dahil nakita ko naman sa repleksyon ng salamin ang dalawang kakambal ko. They strolled in with matching grins plastered on their faces.“Eyyy!” Si Faith. Pareho na silang nakabihis ni Love dahil hindi sila nawala sa listahan ng mga groomsmen ko. Kabilang din do’n si Thunder Villasis, Jayden Wy at Moy.“Look at our prankster brother, all grown up and about to get hitched,” panunukso ni Faith at tinapik pa ‘ko sa balikat. “How’s it feel, Hopia? Any last-minute jitters? Cold feet? Sudden urge to bolt?”Bahagya akong natawa. Ngayon pa ba ‘ko tatakbo kung kailan araw na ng ikalawang kasal namin? We’d finally get to say our vows with everything real between us. Ang tagal ko ‘tong hinintay. Mga two months.Two months ago no’ng nakunan si Elisse
CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya
CHAPTER SIXTY-NINE: GONE❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS akong itali ng tauhan ni Dad ay binitbit ako nito palabas sa apartment ni Ella at isinakay sa sasakyan. He drove to a place I didn’t recognize—an abandoned warehouse far from any signs of life. Hindi ko kasama si Ella at Edward kaya sobra ang pag-aalala ko sa kanila dahil naiwan sila sa apartment kasama ng hayop naming... nilang ama.My mind raced, replaying Dad’s words. Could it be true? That he wasn’t really my father? Deep down, something told me he wasn’t lying. It explained so much—like the way he’d nearly assaulted me once in his office, his sense of entitlement toward me. Maybe he knew even then that I wasn’t his blood kaya hindi siya kinilabutan sa binalak niya sa ‘kin.Pagdating sa abandonadong warehouse, hinila ako ng lalaking tauhan ni Dad papasok sa loob. Natakot ako kaya nanlaban ako. “Bitawan mo ‘ko!”Natakot ako sa p’wedeng mangyari sa ‘kin lalo na at hindi pala ako anak ng kinilala kong ama. Alam kong hindi siya manghih
CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko
CHAPTER SIXTY-SEVEN: Danger❥ ELISSE GARCIA ❥(Continuation of chapter 66…)“Si Edward, kumain na?” tanong ko no’ng magkaharap na kami ni Hope sa dining. Napansin kong lahat ng niluto niya ay ang paborito kong inaalmusal.“Oo, tapos na. Nauna siya kanina,” he replied, looking up at me after serving himself. “Gusto mong kape?”I shook my head slightly. “Just hot chocolate.”He stood up and walked to the counter to make me a cup. Watching him from behind, I wondered how I could tell him the real reason I’d stopped drinking coffee—that I was pregnant. I didn’t know how he’d react, especially since having a child was never part of the contract we’d agreed upon. To be honest, I hadn’t expected to get pregnant either.Ang totoo, pareho kaming gumagamit ng proteksyon. Bago pa man kami ikasal, lalo na noong binanggit niya sa ‘kin na magsasama kami sa iisang bubong at matutulog sa iisang kwarto, ay inihanda ko na ang sarili ako. I’d been taking birth control pills, though he didn’t know about t
CHAPTER SISTY-SIX: COOLING EFFECT★HOPE RYKER LEE★HINDI mawala-wala sa labi ko ang ngiti habang naghahanda ng almusal. Sinadya kong gumising nang maaga ngayon para si Elisse naman ang pagsilbihan. Alam ko rin kasi na hindi siya makakabangon nang maaga dahil lupaypay siya sa ‘kin kagabi.Hindi ko napigilan ang sarili ko matapos niyang mag-confess. Binuhos ko lahat ng lakas, kapangyarihan at pagmamahal ko sa mga sumunod naming rounds. Kada matatapos ang isang round, magpapahinga lang kami ng fifteen minutes bago ako umisa ulit. Hanggang sa inabot kami ng alas dose ng gabi.Nagluto ako ng paborito niyang fried rice na maraming bawang at ang dried pusit na gustung-gusto niyang sinasawsaw sa suka na may timpla. Mayro’n din bacon at scrambled egg na may grated cheese dahil alam kong gusto niya rin ‘yon. Habang nag-aayos sa mesa, napapakanta pa ako ng kanta ni Michael V na “Mas Mahal Na Kita Ngayon”.“Aba, ang Kuya Hope ko, mukhang good mood, a?” nakangising sabi ni Edward nang maabutan niy
CHAPTER SIXTY-FIVE: CONFESSION★HOPE RYKER LEE★Ikalawang linggo na ngayon ng grace period sa ‘kin ni Elisse, at simula noong nanggaling kami sa kasal ng ex-boyfriend niya, aaminin kong napapadalas na kinikilig ang itlog ko dahil mas naging okay kaming dalawa. Hindi na niya ako masyadong iniirapan at sumasabay na rin siya sa ‘kin sa pagpasok sa kompanya.At kung no’ng mga nakakaraan ay si Jonas ang nagdadala sa ‘kin ng lunch at kape, ngayon ay siya na. Pero minsan, para hindi na siya maabala, mino-monitor ko na lang ang oras para kapag lunch break na ay ako ang pupunta sa opisina niya para yayain siyang kumain, sabay kami.Pero simula no’ng huli naming napag-usapan ang divorce—noong nagpunta sa opisina niya ang ex niya para magbigay ng invitation—hindi pa ulit namin na-open ang topic. Hindi niya ako tinatanong. Hindi ko alam kung hinihintay niyang matapos ang isang buwan na binigay niya sa ‘kin bago niya ‘ko tanungin ulit. At p*tang ina, ngayon pa lang kabado na ‘ko dahil baka kapag n