CHAPTER THIRTY-NINE: JEALOUSY❥ ELISSE GARCIA ❥“Nasaan ang Kuya Hope mo?” bungad ko kay Edward na naabutan kong nag-p-prepare ng meryenda niya sa kusina pagpunta ko ro’n.Kararating ko lamang galing sa Lee Entertainment. Mas naunang umuwi sa akin si Hope, samantalang ako ay nag-overtime ng isang oras sa opisina dahil may mga kailangan akong tapusin. Dahil separate cars kami, hindi na niya ako hinintay pa. He just told me earlier to be careful on my way back. But when I parked my car before coming inside, I didn’t notice Hope’s car in the garage—only Edward’s. Meaning, Hope wasn’t home yet, even though he left before I did.“Sinundo si Ate Ella sa school,” Edward said simply, but it felt like a heavy blow to my chest, stirring something inside me I couldn’t quite explain—na ngayon ko lang naramdaman.“Hindi mo ba kasi hinintay si Ella?” “Hindi naman kami sabay ng out ngayon. Mas nauna ‘ko sa kaniya, at may pinuntahan kami ng mga tropa ko. Kaya no’ng tumawag siya at nagpapasundo, hindi
CHAPTER FORTY: CUSTOMIZED❥ ELISSE GARCIA ❥“Hindi ko alam kung ano’ng ireregalo ko sa kaniya, kaya kwintas ang naisip ko,” Hope continued, explaining after telling me that Queenie was his friend, someone he met through mutual connections. But I wasn’t sure if I believed him.I mean, kung kaibigan niya lang ‘yon, bakit kwintas ang kailangan niyang ibigay? Lalo na at lalaki siya at babae ang kaibigan niyang ‘yon. It felt… off.“Bakit nasa drawer pa? Why haven’t you given it to her yet?” I asked, keeping my voice steady, though my arms were crossed tightly over my chest. Nasa garden pa rin kaming dalawa, at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin ginagalaw ang ginawa niyang clubhouse sandwich.“Nagdadalawang-isip ako. Feeling ko maling kwintas ang binili ko.” He sighed, as if this was the most stressful problem he could have. “Puwede mo ba ‘kong bigyan ng ibang idea?”“Mug. Picture frame. Toothbrush. Suklay. Sabon. Bimpo,” seryoso kong sagot, my voice calm but my brow arched ever so slightly
CHAPTER FORTY-ONE: LIPSTICK❥ ELISSE GARCIA ❥ISANG linggo na muli ang lumipas simula noong hindi umuwi si Hope sa bahay at si Ella ay nakitulog sa kaibigan niya. Nakapag-usap na kami ni Ella tungkol doon. Kinabukasan noong umuwi siya ay agad ko siyang kinompronta kung bakit kailangan niya pang makitulog sa ibang bahay at hindi man lang nagawang magpaalam sa ‘kin.Pinagalitan ko rin siya at ipinaalala sa kaniya na kahit ano o saan pa ang maging lakad niya ay kailangan niya akong sabihan dahil ako ang tumatayong guardian nila ni Edward ngayon, lalo na at simula nang tumira sila sa ‘kin ay tila nawalan na ng pakialam sa amin si Dad. Hindi man lang kasi ito nagungumusta sa aming magkakapatid at ako na rin ang nagpapaaral sa dalawa.At ang naging sagot sa ‘kin ni Ella ay: “Ate Elisse, we were rushing our research project. Napagkasunduan namin ng mga groupmates ko na sa bahay ng leader namin kami matulog para mag-aral dahil nahihiya ako sa inyo ni Kuya Hope na dito sila imbitahin.”Dahil sa
CHAPTER FORTY-TWO: POOL❥ ELISSE GARCIA ❥MARIIN, mainit at nagpaparusa ang halik namin sa isa't-isa. Every press of Hope’s lips against mine was both demanding and full of a heat that I couldn’t ignore. My arms were wrapped around his neck, holding him close as we devoured each other’s mouths, our breaths mingling as if trying to fill the space between us with the desire neither of us wanted to admit.Habang patuloy naming ini-explore ang bibig ng isa’t-isa ay ini-explore niya rin ang katawan ko. Nagawa niya ‘yon dahil nakalag ang pagkakatali ng bathrobe ko. Hindi ako sure kung sa pagtalon ko ba kanina at pagkawag o siya ang nagkalag no’n nang hindi ko namamalayan.Agad akong bumitaw sa halikan namin when I felt his hand moving, slipping under my panties. Natigilan siya sa plano niyang gawin, lalo nang kinunutan ko siya ng noo. “Are you crazy? Nasa pool tayo,” mahina kong sita sa kaniya kahit na alam kong wala naman makaririnig sa amin dito.Ngunit timbes na sumagot, tiningnan niya l
CONTENT WARNING!Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised.CHAPTER FORTY-THREE: (R18+)❥ ELISSE GARCIA ❥“Kung gusto mong ibalik ko sa ‘yo ang lipstick mo… kumaldag ka muna sa ibabaw ko.”I blinked, trying to process the audacity of his words. His gaze didn’t waver, and he leaned closer, his voice low and tempting. “I want to see someone like you—an ice queen—perform on top of me. Gusto kong makita kung tulad ba ng trabaho mo sa kompanya, kaya mo ring ibigay ang best mo pagdating sa pagkaldag.”My heart raced, at aaminin kong nag-init ang magkabila kong pisngi sa sinabi niya. His words were like a spark igniting something inside me—anger, curiosity, maybe even the tiniest hint of excitement. And I hated how easily he could get under my skin with just a few words, the way he could make me feel both irritated and intrigued at the same time.Pero dahil hindi
CHAPTER FORTY-THREE: HOPE "LOVE" ELISSE ❥ ELISSE GARCIA ❥ “Seriously, Elsa?” “Elisse,” pagtatama ko sa kaniya. ‘Yon ang naging reaksyon niya sa tanong ko kung may dapat ba akong malaman tungkol sa kanila ng half-sister kong si Ella. He sighed, his gaze fixed ahead on the road, avoiding my eyes. “Hindi ko alam kung bakit mo ‘yan naitanong. But there’s nothing to worry about. Para lang kaming magtropa ng kapatid mo. At hindi lang naman si Ella. Pati si Edward sobrang close ko rin,” litanya niya. Seryoso ang boses niya, hindi na katulad kanina no’ng nasa elevator kami na nanggagago siya. “Pero iba ang closeness n’yo ngayon ni Ella kumpara noon.” “That’s because we’ve gotten to know each other better since we started talking,” he explained, his tone softening. “Naging magaan ang loob ko kay Ella dahil marunong siyang makisama. Hindi rin siya boring kausap. Nasasabayan niya mga jokes ko madalas, at hindi siya nauubusan ng kuwento.” I listened intently, my heart racing as I considere
CHAPTER FORTY-FIVE: MINI CONCERT FOR ELISSE❥ ELISSE GARCIA ❥NORMAL na sa akin na ako ang nauunang magising sa amin Hope. Pero ngayong umaga, hindi ko ramdam ang presensya niya sa tabi ko. The bed feels strangely empty. Kaya kahit inaantok pa, I force my eyes open, blinking to clear my vision. Malabo pa ang paningin ko, pero may naaninag akong bulto ng tao sa bandang paanan ng kama. Nakatayo. Pero malayo ito sa kama.Is that… Hope?Nakasuot siya ng black pants na putot, white socks paired with sleek black leather shoes. ‘Yong pang-itaas niya naman… is even more confusing—he’s wearing a white T-shirt layered with a black blazer, and atop his head is a black fedora hat tilted at an angle.Michael Jackson?I blink again, hard this time, trying to shake off the confusion. Am I dreaming? Or worse—nasa impyerno na ba ako? Bakit nakikita ko si Michael Jackson? Aba, may kagat pang isang pirasong rose sa bibig niya. What on earth is happening?I sit up slowly, rubbing my eyes for good measure,
CHAPTER FORTY-SIX: THE NECKLACE❥ ELISSE GARCIA ❥Tumayo ako sa tabi ni Ella, mataman siyang tinitingnan, trying to process her words. “Uuwi ka sa bahay? Bakit?” I couldn’t hide the disbelief in my voice.Mahina siyang bumuntonghininga, avoiding my gaze for a moment before finally answering, “Dahil gusto ko.”I stared at her, speechless for a few moments, trying to understand what was going on in her mind. Pero hindi ko siya mabasa. She was looking back at me, but there was a distance in her eyes. Pagkatapos ng ginawang pambubugbog sa kaniya ni Daddy noon, gusto niya ulit na bumalik doon?“May problema ka ba?” I asked again, hoping to get to the bottom of it. Nitong nakaraang linggo kasi ay pansin kong iba ang kilos niya. Matamlay siya at hindi masyadong nakikipag-usap sa ‘kin. Hindi rin siya masyadong lumalabas sa kuwarto niya.“Wala, Ate Elisse. Gusto ko lang bumalik sa bahay,” she replied, her voice calm but final. “Kahit baligtarin kasi ang mundo, daddy pa rin natin si daddy at kah
CHAPTER SEVENTY-THREE EPILOGUE HOPE RYKER LEE One year and four months later… The clinic’s waiting room buzzed with quiet chatter, pero parang ako lang yata ang hindi mapakali. My leg kept bouncing, and I couldn’t help it. Ikalawang check-up na ito ni Elisse mula nang malaman naming buntis uli siya, and my excitement was through the roof. Lalo na at ang tagal bago uli siya mabuntis. Ilang beses naming sinusubukan noon. Matapos kaming ikasal ay pinlano naming mag-aanak na kami ulit, pero naging mailap sa amin ang kapalaran. Sa tuwing made-delay ang period niya, inaakala naming buntis siya, pero sa bawat pregnancy test ay negative ang lumalabas. Tandang-tanda ko pa nga ang pang-aasar sa ‘kin ni Love Andrei no’ng sinabi niyang; “Bulok na ‘yang itlog mo kaya hindi ka na makabuo.” Gago talaga ‘yon. Pero siyempre, hindi sumuko si Longlong at si Moymoy. Lumaban kami para patunayang walang bulok sa amin. Hanggang sa… ito na. Makalipas ang isang taon at dalawang buwan, dalawang pulang gu
CHAPTER SEVENTY-TWO: ANNOUNCEMENT❥ ELISSE GARCIA ❥“Go on. You should head inside, or you’ll miss your flight,” I said plainly to Ella, trying to keep my voice steady. Hindi kasi ako ‘yong tipo na madrama kaya wala akong ibang masabi sa kaniya.We were at the airport. Hinatid namin siya ni Hope, kasama rin si Edward. Pero hindi na bumaba si Hope sa sasakyan, probably sensing that this was a moment I needed to share with my siblings.Ella held onto her suitcase handle, her expression a mix of nervousness and a hint of shyness. Her aunt, her late mom’s sister, was taking her to Canada, both to study and to keep an eye on her. It was a good opportunity, one she’d wanted, so I couldn’t say no, kahit na noong una ay ako ang tutol dahil nag-aalala ako sa kaniya kung malalayo siya masyado. Pero dahil determinado siya, pumayag na lang din ako at sinuportahan na lamang siya.She looked up at me, her gaze hesitant. Simula no’ng makulong si Dad, naging madalang ang pagkikita namin. I’d seen her
CHAPTER SEVENTY-ONE: THE WEDDING 2.0★HOPE RYKER LEE★As I stood in front of the mirror, adjusting my tie for what felt like the hundredth time, the door to the dressing room burst open. Hindi ko na kailangan pumihit para tingnan kung sino ang pumasok dahil nakita ko naman sa repleksyon ng salamin ang dalawang kakambal ko. They strolled in with matching grins plastered on their faces.“Eyyy!” Si Faith. Pareho na silang nakabihis ni Love dahil hindi sila nawala sa listahan ng mga groomsmen ko. Kabilang din do’n si Thunder Villasis, Jayden Wy at Moy.“Look at our prankster brother, all grown up and about to get hitched,” panunukso ni Faith at tinapik pa ‘ko sa balikat. “How’s it feel, Hopia? Any last-minute jitters? Cold feet? Sudden urge to bolt?”Bahagya akong natawa. Ngayon pa ba ‘ko tatakbo kung kailan araw na ng ikalawang kasal namin? We’d finally get to say our vows with everything real between us. Ang tagal ko ‘tong hinintay. Mga two months.Two months ago no’ng nakunan si Elisse
CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya
CHAPTER SIXTY-NINE: GONE❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS akong itali ng tauhan ni Dad ay binitbit ako nito palabas sa apartment ni Ella at isinakay sa sasakyan. He drove to a place I didn’t recognize—an abandoned warehouse far from any signs of life. Hindi ko kasama si Ella at Edward kaya sobra ang pag-aalala ko sa kanila dahil naiwan sila sa apartment kasama ng hayop naming... nilang ama.My mind raced, replaying Dad’s words. Could it be true? That he wasn’t really my father? Deep down, something told me he wasn’t lying. It explained so much—like the way he’d nearly assaulted me once in his office, his sense of entitlement toward me. Maybe he knew even then that I wasn’t his blood kaya hindi siya kinilabutan sa binalak niya sa ‘kin.Pagdating sa abandonadong warehouse, hinila ako ng lalaking tauhan ni Dad papasok sa loob. Natakot ako kaya nanlaban ako. “Bitawan mo ‘ko!”Natakot ako sa p’wedeng mangyari sa ‘kin lalo na at hindi pala ako anak ng kinilala kong ama. Alam kong hindi siya manghih
CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko
CHAPTER SIXTY-SEVEN: Danger❥ ELISSE GARCIA ❥(Continuation of chapter 66…)“Si Edward, kumain na?” tanong ko no’ng magkaharap na kami ni Hope sa dining. Napansin kong lahat ng niluto niya ay ang paborito kong inaalmusal.“Oo, tapos na. Nauna siya kanina,” he replied, looking up at me after serving himself. “Gusto mong kape?”I shook my head slightly. “Just hot chocolate.”He stood up and walked to the counter to make me a cup. Watching him from behind, I wondered how I could tell him the real reason I’d stopped drinking coffee—that I was pregnant. I didn’t know how he’d react, especially since having a child was never part of the contract we’d agreed upon. To be honest, I hadn’t expected to get pregnant either.Ang totoo, pareho kaming gumagamit ng proteksyon. Bago pa man kami ikasal, lalo na noong binanggit niya sa ‘kin na magsasama kami sa iisang bubong at matutulog sa iisang kwarto, ay inihanda ko na ang sarili ako. I’d been taking birth control pills, though he didn’t know about t
CHAPTER SISTY-SIX: COOLING EFFECT★HOPE RYKER LEE★HINDI mawala-wala sa labi ko ang ngiti habang naghahanda ng almusal. Sinadya kong gumising nang maaga ngayon para si Elisse naman ang pagsilbihan. Alam ko rin kasi na hindi siya makakabangon nang maaga dahil lupaypay siya sa ‘kin kagabi.Hindi ko napigilan ang sarili ko matapos niyang mag-confess. Binuhos ko lahat ng lakas, kapangyarihan at pagmamahal ko sa mga sumunod naming rounds. Kada matatapos ang isang round, magpapahinga lang kami ng fifteen minutes bago ako umisa ulit. Hanggang sa inabot kami ng alas dose ng gabi.Nagluto ako ng paborito niyang fried rice na maraming bawang at ang dried pusit na gustung-gusto niyang sinasawsaw sa suka na may timpla. Mayro’n din bacon at scrambled egg na may grated cheese dahil alam kong gusto niya rin ‘yon. Habang nag-aayos sa mesa, napapakanta pa ako ng kanta ni Michael V na “Mas Mahal Na Kita Ngayon”.“Aba, ang Kuya Hope ko, mukhang good mood, a?” nakangising sabi ni Edward nang maabutan niy
CHAPTER SIXTY-FIVE: CONFESSION★HOPE RYKER LEE★Ikalawang linggo na ngayon ng grace period sa ‘kin ni Elisse, at simula noong nanggaling kami sa kasal ng ex-boyfriend niya, aaminin kong napapadalas na kinikilig ang itlog ko dahil mas naging okay kaming dalawa. Hindi na niya ako masyadong iniirapan at sumasabay na rin siya sa ‘kin sa pagpasok sa kompanya.At kung no’ng mga nakakaraan ay si Jonas ang nagdadala sa ‘kin ng lunch at kape, ngayon ay siya na. Pero minsan, para hindi na siya maabala, mino-monitor ko na lang ang oras para kapag lunch break na ay ako ang pupunta sa opisina niya para yayain siyang kumain, sabay kami.Pero simula no’ng huli naming napag-usapan ang divorce—noong nagpunta sa opisina niya ang ex niya para magbigay ng invitation—hindi pa ulit namin na-open ang topic. Hindi niya ako tinatanong. Hindi ko alam kung hinihintay niyang matapos ang isang buwan na binigay niya sa ‘kin bago niya ‘ko tanungin ulit. At p*tang ina, ngayon pa lang kabado na ‘ko dahil baka kapag n