CHAPTER FORTY-THREE: HOPE "LOVE" ELISSE ❥ ELISSE GARCIA ❥ “Seriously, Elsa?” “Elisse,” pagtatama ko sa kaniya. ‘Yon ang naging reaksyon niya sa tanong ko kung may dapat ba akong malaman tungkol sa kanila ng half-sister kong si Ella. He sighed, his gaze fixed ahead on the road, avoiding my eyes. “Hindi ko alam kung bakit mo ‘yan naitanong. But there’s nothing to worry about. Para lang kaming magtropa ng kapatid mo. At hindi lang naman si Ella. Pati si Edward sobrang close ko rin,” litanya niya. Seryoso ang boses niya, hindi na katulad kanina no’ng nasa elevator kami na nanggagago siya. “Pero iba ang closeness n’yo ngayon ni Ella kumpara noon.” “That’s because we’ve gotten to know each other better since we started talking,” he explained, his tone softening. “Naging magaan ang loob ko kay Ella dahil marunong siyang makisama. Hindi rin siya boring kausap. Nasasabayan niya mga jokes ko madalas, at hindi siya nauubusan ng kuwento.” I listened intently, my heart racing as I considere
CHAPTER FORTY-FIVE: MINI CONCERT FOR ELISSE❥ ELISSE GARCIA ❥NORMAL na sa akin na ako ang nauunang magising sa amin Hope. Pero ngayong umaga, hindi ko ramdam ang presensya niya sa tabi ko. The bed feels strangely empty. Kaya kahit inaantok pa, I force my eyes open, blinking to clear my vision. Malabo pa ang paningin ko, pero may naaninag akong bulto ng tao sa bandang paanan ng kama. Nakatayo. Pero malayo ito sa kama.Is that… Hope?Nakasuot siya ng black pants na putot, white socks paired with sleek black leather shoes. ‘Yong pang-itaas niya naman… is even more confusing—he’s wearing a white T-shirt layered with a black blazer, and atop his head is a black fedora hat tilted at an angle.Michael Jackson?I blink again, hard this time, trying to shake off the confusion. Am I dreaming? Or worse—nasa impyerno na ba ako? Bakit nakikita ko si Michael Jackson? Aba, may kagat pang isang pirasong rose sa bibig niya. What on earth is happening?I sit up slowly, rubbing my eyes for good measure,
CHAPTER FORTY-SIX: THE NECKLACE❥ ELISSE GARCIA ❥Tumayo ako sa tabi ni Ella, mataman siyang tinitingnan, trying to process her words. “Uuwi ka sa bahay? Bakit?” I couldn’t hide the disbelief in my voice.Mahina siyang bumuntonghininga, avoiding my gaze for a moment before finally answering, “Dahil gusto ko.”I stared at her, speechless for a few moments, trying to understand what was going on in her mind. Pero hindi ko siya mabasa. She was looking back at me, but there was a distance in her eyes. Pagkatapos ng ginawang pambubugbog sa kaniya ni Daddy noon, gusto niya ulit na bumalik doon?“May problema ka ba?” I asked again, hoping to get to the bottom of it. Nitong nakaraang linggo kasi ay pansin kong iba ang kilos niya. Matamlay siya at hindi masyadong nakikipag-usap sa ‘kin. Hindi rin siya masyadong lumalabas sa kuwarto niya.“Wala, Ate Elisse. Gusto ko lang bumalik sa bahay,” she replied, her voice calm but final. “Kahit baligtarin kasi ang mundo, daddy pa rin natin si daddy at kah
CHAPTER FORTY-SEVEN: BEAUTIFUL EYES❥ ELISSE GARCIA ❥I felt a lump in my throat, unable to speak. The world seemed to go quiet for a moment as his words sank in. ‘Ako si Queenie?’“Binili ko ‘to no’ng birthday mo,” patuloy ni Hope. “Pero nalaman ko kay Edward na hindi mo raw sine-celebrate ang birthday mo na nakalagay sa birth certificate mo, kaya nahiya akong ibigay ‘to sa ‘yo. Naisip kong hintayin na lang ang totoo mong birthday, kaso wala na. Nakita mo na ‘tong kwintas at inisip mo agad na para ‘yon sa babae ko. Samantalang para ‘yon sa dragon ko.”Natahimik ako. Oo, tama siya. Hindi ko talaga sine-celebrate ang birthday ko na nakalagay sa birth certificate ko dahil mali ‘yon. I still remember when I was a child. Mom and Dad pushed me to start school early. They said I was smart enough for my age. But schools have strict age cut-offs, and even though I was ready, they wouldn’t let me enroll because of my birthdate. Sa susunod na taon pa raw ako puwedeng i-enroll.But Dad found a w
CHAPTER FORTY-EIGHT: BULAKLAK❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS namin mag-church, sa isang buffet restaurant ang naging direksyon naming lahat. Mas nauna lang sa amin ang pamilya ni Hope dahil nag-asaran pa kami bago sumunod sa mga ito.Buong biyahe namin ay sumusulyap ako sa kaniya at nag-b-beautiful eyes para asarin siya. Sa tuwing ginagawa ko kasi ‘yon ay namumula ang mukha niya pati tainga kaya naaliw akong ulit-ulitin. Tumigil lamang ako nang bantaan niya ako at sinabing, “Humanda ka sa ‘kin sa bahay. Kung ilang beses kang nag-beautiful eyes, gano’n ang bilang ng rounds na gagawin natin. Lupaypay ka sa ‘kin mamaya.”Then, I told him, “Ginusto mo naman ‘to, ‘di ba? Sinabihan mo si Poppy na turuan akong mag-beautiful eyes, tapos ngayong ginagawa ko, naaasar ka?”“Hindi ako naaasar. Naiinis ako! Naiinis ako dahil… ang ganda mo!” Ang sinabi niyang ‘yon ang nagpatahimik sa ‘kin hanggang sa marating namin ang restaurant. Naramdaman ko kasi ang pag-iinit ng mukha ko, at feeling ko ay ako naman
CHAPTER FORTY-NINE: WARNING PART I❥ ELISSE GARCIA ❥“Talikod,” utos ni Hope, mabigat at maawtoridad ang boses niya, at ramdam ko agad ang tensyon sa pagitan namin. Pareho na kaming walang saplot, kaya’t hindi na ako nag-atubili pa. Bilang masunuring dragon, ginawa ko ang sinabi niya. I turned, positioning myself on all fours, my breath catching in my throat as I felt him move behind me.His hands slid down the curve of my waist, tracing every line before stopping at my hips. I wasn’t prepared for the sudden sting of his palm landing on my ass, the sharp sound of his slap echoing in the room. “Ah!” I yelped, half in surprise, half in indignation. “Do you wanna die?!” I shot back in a soft but threatening tone.But instead of taking my threat seriously, he chuckled—low and teasing. Before I could even react, he slapped me again, this time harder. But... sh*t. My body betrayed me. My eyes fluttered shut, my lips parted slightly, and the sensation that followed wasn’t pain anymore—it was
CHAPTER FIFTY: WARNING PART II (LAST)❥ ELISSE GARCIA ❥I smirked, feeling the confidence surge through me as I moved on top of him. Nakasunod sa ‘kin ang mga mata niya, mataman niya ‘kong tiningnan hanggang sa makasakay ako sa ibabaw niya. Noong nakaupo na ‘ko sa tapat ng tiyan niya, napangisi rin siya. Bakas sa mga mata niya ang excitement. His hands instinctively found their way to my waist, guiding me as I adjusted. The feel of him, hard and ready, pressing against me sent a shiver down my spine.Inabot ko ang alaga niya at tinutok ‘yon sa bukana ko. Naroon na ngayon ang mga mata niya, nakaabang sa susunod kong gagawin, habang ako naman ay sa mukha niya nakatingin. Slowly, I lowered myself onto him, feeling every inch as he filled me once again. We both gasped, the sensation almost too much after everything we’d already done. I took a moment to steady myself, letting my body adjust before I started moving.Humigpit ang kapit niya sa kurba ng baywang ko, our eyes now locked together
CHAPTER FIFTY-ONE: BETRAYAL❥ ELISSE GARCIA ❥As I stood there, gazing at the now fully drawn heart on the foggy shower door, I felt Hope’s presence behind me, his warmth unmistakable. Agad ko siyang nilingon at naabutan ang malapad niyang ngiti habang nakatingin din sa puso, as if it was his masterpiece.“Totoo ba ‘yan? O ini-scam mo lang ako?” tanong niya.Napairap ako. Akmang buburahin ko ang kapiraso ng pusong iginuhit ko ay agad niya akong nilapitan. In a flash, he grabbed my arm, pulling me back and away from the shower door, his grip firm but playful.“Don’t touch that,” nakangisi niyang sabi. “Oo na. Alam ko naman talagang bibigyan mo na ‘ko ng chance pagkatapos mong mangabayo. Sino ka ba naman para tumanggi, e, Hope Ryker Lee na itong nasa harap mo?” His voice was dripping with confidence, his bravado unshakable. “Kung hindi mo ‘ko binigyan ng chance, hindi ko na ulit ipararanas sa ‘yo ang pagtirik ng mata mo—aaah!”Before he could finish his ridiculous declaration, agad ko si
CHAPTER SEVENTY-THREE EPILOGUE HOPE RYKER LEE One year and four months later… The clinic’s waiting room buzzed with quiet chatter, pero parang ako lang yata ang hindi mapakali. My leg kept bouncing, and I couldn’t help it. Ikalawang check-up na ito ni Elisse mula nang malaman naming buntis uli siya, and my excitement was through the roof. Lalo na at ang tagal bago uli siya mabuntis. Ilang beses naming sinusubukan noon. Matapos kaming ikasal ay pinlano naming mag-aanak na kami ulit, pero naging mailap sa amin ang kapalaran. Sa tuwing made-delay ang period niya, inaakala naming buntis siya, pero sa bawat pregnancy test ay negative ang lumalabas. Tandang-tanda ko pa nga ang pang-aasar sa ‘kin ni Love Andrei no’ng sinabi niyang; “Bulok na ‘yang itlog mo kaya hindi ka na makabuo.” Gago talaga ‘yon. Pero siyempre, hindi sumuko si Longlong at si Moymoy. Lumaban kami para patunayang walang bulok sa amin. Hanggang sa… ito na. Makalipas ang isang taon at dalawang buwan, dalawang pulang gu
CHAPTER SEVENTY-TWO: ANNOUNCEMENT❥ ELISSE GARCIA ❥“Go on. You should head inside, or you’ll miss your flight,” I said plainly to Ella, trying to keep my voice steady. Hindi kasi ako ‘yong tipo na madrama kaya wala akong ibang masabi sa kaniya.We were at the airport. Hinatid namin siya ni Hope, kasama rin si Edward. Pero hindi na bumaba si Hope sa sasakyan, probably sensing that this was a moment I needed to share with my siblings.Ella held onto her suitcase handle, her expression a mix of nervousness and a hint of shyness. Her aunt, her late mom’s sister, was taking her to Canada, both to study and to keep an eye on her. It was a good opportunity, one she’d wanted, so I couldn’t say no, kahit na noong una ay ako ang tutol dahil nag-aalala ako sa kaniya kung malalayo siya masyado. Pero dahil determinado siya, pumayag na lang din ako at sinuportahan na lamang siya.She looked up at me, her gaze hesitant. Simula no’ng makulong si Dad, naging madalang ang pagkikita namin. I’d seen her
CHAPTER SEVENTY-ONE: THE WEDDING 2.0★HOPE RYKER LEE★As I stood in front of the mirror, adjusting my tie for what felt like the hundredth time, the door to the dressing room burst open. Hindi ko na kailangan pumihit para tingnan kung sino ang pumasok dahil nakita ko naman sa repleksyon ng salamin ang dalawang kakambal ko. They strolled in with matching grins plastered on their faces.“Eyyy!” Si Faith. Pareho na silang nakabihis ni Love dahil hindi sila nawala sa listahan ng mga groomsmen ko. Kabilang din do’n si Thunder Villasis, Jayden Wy at Moy.“Look at our prankster brother, all grown up and about to get hitched,” panunukso ni Faith at tinapik pa ‘ko sa balikat. “How’s it feel, Hopia? Any last-minute jitters? Cold feet? Sudden urge to bolt?”Bahagya akong natawa. Ngayon pa ba ‘ko tatakbo kung kailan araw na ng ikalawang kasal namin? We’d finally get to say our vows with everything real between us. Ang tagal ko ‘tong hinintay. Mga two months.Two months ago no’ng nakunan si Elisse
CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya
CHAPTER SIXTY-NINE: GONE❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS akong itali ng tauhan ni Dad ay binitbit ako nito palabas sa apartment ni Ella at isinakay sa sasakyan. He drove to a place I didn’t recognize—an abandoned warehouse far from any signs of life. Hindi ko kasama si Ella at Edward kaya sobra ang pag-aalala ko sa kanila dahil naiwan sila sa apartment kasama ng hayop naming... nilang ama.My mind raced, replaying Dad’s words. Could it be true? That he wasn’t really my father? Deep down, something told me he wasn’t lying. It explained so much—like the way he’d nearly assaulted me once in his office, his sense of entitlement toward me. Maybe he knew even then that I wasn’t his blood kaya hindi siya kinilabutan sa binalak niya sa ‘kin.Pagdating sa abandonadong warehouse, hinila ako ng lalaking tauhan ni Dad papasok sa loob. Natakot ako kaya nanlaban ako. “Bitawan mo ‘ko!”Natakot ako sa p’wedeng mangyari sa ‘kin lalo na at hindi pala ako anak ng kinilala kong ama. Alam kong hindi siya manghih
CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko
CHAPTER SIXTY-SEVEN: Danger❥ ELISSE GARCIA ❥(Continuation of chapter 66…)“Si Edward, kumain na?” tanong ko no’ng magkaharap na kami ni Hope sa dining. Napansin kong lahat ng niluto niya ay ang paborito kong inaalmusal.“Oo, tapos na. Nauna siya kanina,” he replied, looking up at me after serving himself. “Gusto mong kape?”I shook my head slightly. “Just hot chocolate.”He stood up and walked to the counter to make me a cup. Watching him from behind, I wondered how I could tell him the real reason I’d stopped drinking coffee—that I was pregnant. I didn’t know how he’d react, especially since having a child was never part of the contract we’d agreed upon. To be honest, I hadn’t expected to get pregnant either.Ang totoo, pareho kaming gumagamit ng proteksyon. Bago pa man kami ikasal, lalo na noong binanggit niya sa ‘kin na magsasama kami sa iisang bubong at matutulog sa iisang kwarto, ay inihanda ko na ang sarili ako. I’d been taking birth control pills, though he didn’t know about t
CHAPTER SISTY-SIX: COOLING EFFECT★HOPE RYKER LEE★HINDI mawala-wala sa labi ko ang ngiti habang naghahanda ng almusal. Sinadya kong gumising nang maaga ngayon para si Elisse naman ang pagsilbihan. Alam ko rin kasi na hindi siya makakabangon nang maaga dahil lupaypay siya sa ‘kin kagabi.Hindi ko napigilan ang sarili ko matapos niyang mag-confess. Binuhos ko lahat ng lakas, kapangyarihan at pagmamahal ko sa mga sumunod naming rounds. Kada matatapos ang isang round, magpapahinga lang kami ng fifteen minutes bago ako umisa ulit. Hanggang sa inabot kami ng alas dose ng gabi.Nagluto ako ng paborito niyang fried rice na maraming bawang at ang dried pusit na gustung-gusto niyang sinasawsaw sa suka na may timpla. Mayro’n din bacon at scrambled egg na may grated cheese dahil alam kong gusto niya rin ‘yon. Habang nag-aayos sa mesa, napapakanta pa ako ng kanta ni Michael V na “Mas Mahal Na Kita Ngayon”.“Aba, ang Kuya Hope ko, mukhang good mood, a?” nakangising sabi ni Edward nang maabutan niy
CHAPTER SIXTY-FIVE: CONFESSION★HOPE RYKER LEE★Ikalawang linggo na ngayon ng grace period sa ‘kin ni Elisse, at simula noong nanggaling kami sa kasal ng ex-boyfriend niya, aaminin kong napapadalas na kinikilig ang itlog ko dahil mas naging okay kaming dalawa. Hindi na niya ako masyadong iniirapan at sumasabay na rin siya sa ‘kin sa pagpasok sa kompanya.At kung no’ng mga nakakaraan ay si Jonas ang nagdadala sa ‘kin ng lunch at kape, ngayon ay siya na. Pero minsan, para hindi na siya maabala, mino-monitor ko na lang ang oras para kapag lunch break na ay ako ang pupunta sa opisina niya para yayain siyang kumain, sabay kami.Pero simula no’ng huli naming napag-usapan ang divorce—noong nagpunta sa opisina niya ang ex niya para magbigay ng invitation—hindi pa ulit namin na-open ang topic. Hindi niya ako tinatanong. Hindi ko alam kung hinihintay niyang matapos ang isang buwan na binigay niya sa ‘kin bago niya ‘ko tanungin ulit. At p*tang ina, ngayon pa lang kabado na ‘ko dahil baka kapag n