CHAPTER 14

Mahigpit na hinawakan ni Pancho sa magkabilang braso si Astrid at isinubsob ang kanyang mukha sa mukha ni Astrid. Pumalag ang babae at itinulak ang binata ngunit wala siyang nagawa kundi ang mapaiyak sa labis na galit sa kanilang dalawa. Niyakap pa ni Pancho ang babae na puno ng pananabik. Nagpumilit na makawala si Astrid. Umiwas siya ngunit hindi kinaya ang lakas ng lalaking kaharap kaya nagpatianod na lang si Astrid hanggang sa humupa ang pagpupumiglas niya.

“Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito na humarap sa iyo.”

“Para saan? Hindi mo na maibabalik kung ano ang nawala sa akin lalo na ang tiwala ko, Sir Pancho.”

“Astrid…”

“Huwag mo akong hawakan! Lumayo ka!”

“Pananagutan ko ang nangyari sa iyo. Babawi ako.”

“Babawi? Para saan? What happened to us is nothing. We are nothing! Lumayo ka! Lumayo ka!” Mabilis na tumalilis si Astrid pababa ng gusali.

“HINDI PUWEDE!”

“Sino ka para sabihin sa akin na hindi puwede? Hindi ninyo ako puwedeng pagpasa-pasahang magkapatid.” Muling ni