☪️ CHAPTER 3: She's mysterious☪️

Aquene POV:

Tinatapos ko ang pag-aayos ng mga pinapaligpit sa akin ni Master sa bawat librong hawak ko ay nanginginig ko itong hawakan dahil hindi ko alam kung ano gagawin ko dahil ang mga pagkakasunod nito ay siguradong mali.

May pumasok na imahe sa aking isipan na puro libro at ang mga librong iyon ay katulad ng librong nakikita ko sa loob ng maliit na silid na ito.

Dinampot ko ang isang libro sa akin paanan dahil ito na lang ang natitira at napatitig ako sa cover ng libro kasabay nito ang pagpasok ulit ng imahe sa aking isipan na paulit-ulit na lumalabas.

Napawahak ako sa aking ulo dahil sa pagbiglang kirot nito at ng nawala ang sakit ay ilalagay ko na sana ang isang libro sa book shelf ng biglang nanlabo ang aking mata at ang sunod na nangyari ay hindi ko na matandaan.

Nagising ang aking diwa dahil sa ingay sa aking paligid kaya dahan-dahan akong napamulat at bumungad sa akin ang kulay puting kisame.

"Mabuti at gising ka na."

Bumaba ang aking tingin at napatingin sa aking gilid, isang lalaki ang natakatayo katabi ng aking hinihigaan na malamig ang tingin sa akin.

"M-master." utal kong tawag sa kanya at dahan-dahan na bumangon.

Napangiwi ako dahil ang bigat ng aking ulo kasabay pa nito ang pananakit at panghihina ng aking katawan.

"Hey magpahinga ka muna." napatingin ako sa kanan ko at nandoon si Butler Brett.

"Ang sabi ng doctor kailangan mo magpahinga at kumain ka daw sa tamang oras. Hayaan mo maya-maya ay papadalhan ka ng pagkain dito para makakain ka." nakangiting dugtong ni Butler Brett.

Gusto ko man tugunan ang kanyang ngiti ngunit hindi ko magawa dahil sa presensya ng aming master.

"No, she need to go back to her work and I didn't say that she can eat already." napayuko na lamang ako sa sinabi ni Master.

Kailangan talaga sundin ang utos nya dahil sya ang amo namin pero hindi naman tama na hindi niya ako pakain ng isang linggo habang nagtatrabaho sa kaniya. Gusto ko ng bumalik sa bodega kung saan kahit na sinasaktan ako ng sarili kong tatay ay pinapakain ako hindi tulad dito.

Lumapit si Butler Brett kay master, "Haist! Ako ka ba Valentino." sabi nito ngunit huminto siya at napatingin sa akin.

"Wait lang huh? kakausapin ko muna siya sa labas humiga ka lang muna dyan." sabi nito at umalis na naka-akbay kay master.

Sinunod ko na lamang ang inutos sa akin ni Butler Brett at humiga sa kama. Ang lambot ng kama parang hindi ka magsasawang humiga sa kamang ito.

Subrang bait ni Butler Brett palagi siyang nakangiti at positive, his smile na palaging abot tainga at hindi mo makikita ang kanyang mata sa kanyang pag ngiti. Sa tingin ko hindi naman talaga siya isang butler dahil sa pakikitungo n'ya kay Master. The way he speak to him at action na pinapakita na ay isang patunay na isa silang magkaibigan.

Iniisip ko kung anong kasalanan ng aking tatay kay master at ganito ang kan'yang pakikitungo n'ya sa akin na parang galit na galit siya sa akin.

Ito ba ang tadhana ko sa mundong ito ang pahirapan ako? Bakit? Ang unfair naman ng mundo sa akin kahit isang araw lang gusto kong mamuhay ng tahimik at walang manggugulo sa akin yung tipong wala akong mararamdaman na sakit.

Napatulo ang aking luha na agad ko naman itong pinunasan ayaw kong may nakakita sa akin na umiiyak ako.

BRETT POV:

Sinarado ko ang pinto pagkalabas namin at humarap kay Valentino na ang lamig ng tingin sa akin kaya napalunok ako ngunit binigyan ko parin siya ng isang ngiti.

"What now?"

"HEHEHE. Valentino dapat hindi mo ginagawa sa isang babae yun." I said ng ikinakunot ng noo niya.

Hindi niya naiintindahan yung sinasabi ko palibhasa kasi walang alam sa mga babae kung pwede ko lang to sapakin ginawa ko na ng paulit-ulit kaso hindi pwede baka bago ko pa sya sapakin nasa hospital na ako na naka-coma.

"Haist wala ka talagang alam sa babae puro organization at business kasi inatupag mo." sabi ko ay pinat ang kanyang balikat.

"Sinasabi mo bang wala akong alam sa lahat maliban sa Business at Organization?" malamig ngunit pataas na tono n'yang sabi.

"Hindi naman sa ganon I mean syempre hindi mo dapat ginagawa sa isang babae yun. Ganito kasi huh, hindi mo dapat ginugutom ang isang babae kapag may sakit dapat alagaan eh anong ginawa mo pagkagising gusto mo agad na pagtrabahuhin sya baka nakakalimutan mo na isang linggo na syang walang kain." paliwanag ko sa kaniya.

"Kahit mamatay man sya sa gutom wala na akong paki-alam, she deserve to die."

Napangiwi ako sa sagot nito wala talaga syang puso pagdating sa mga babae. Pag utang, utang pag sino dapat mamatay, dapat talagang mamatay at damay buong pamilya. Haist! Kailan kaya ito magkakaroon ng love life at ng lumambot naman ang puso niya.

"Ganito Valentino isipin mo na lang yung sinabi mo kanina na sinabi mo na isa s'yang misteryosong babae dahil nakagawa s'ya ng isang pattern na gamit ang mga libro mo patungkol sa organization maaari natin s'yang tanungin about sa nalalaman n'ya." suggest ko pero naparoll-eyes s'ya ng kan'yang mata.

Sarap tusukin ah <(￣︶￣)>

"I don't want to ask her its wasting my time."

"Edi ako, alam ko naman na ayaw mo syang kausapin." pag-volunteer ko.

Hindi ko naman s'ya pinipilit na kausapin si Aquene may anger issue sya kay Aquene baka mamaya bigla n'ya itong sampalin.

"Then go for it." he said at nagwalk-out.

Pailing naman akong humarap sa pintuan ngunit bigla na lang akong nagulat dahil may tao palang naka-abang sa aking likuran.

"The heck!" bulalas ko.

"Pasensya na po butler kung nagulat ko man kayo." sabi nito ng nakayuko.

Napatingin ako sa hawak n'ya at nakita kong isang mini desk na may tray ng pagkain, ito na ata ang pagkain ni Aquene.

"Nahh ok lang." I said at kinuha ko ang hawak n'yang tray. "Ako na magbibigay nito sa kan'ya." napaangat s'ya ng kanyang ulo at nakita ko si Mary.

Napatango s'ya bilang tugon sa sinabi ko sabay talikod sa akin at umalis. Sya yung palagi kong nakikita nakikipag-usap kay Aquene na hindi bastos makipag-usap.

Hinayaan ko na lamang at pumasok sa loob ng guess room kung saan si Aquene. Nakita ko naman na natutulog muli s'ya kaya lumapit ako sa tabi ng kan'yang kama at ipinatong muna ang kan'yang pagkain sa mini cabinet.

Umupo ako sa upuan na nakatabi lamang ng kan'yang kama saka ko sya ginising.

"Aquene. Aquene." Tawag ko sa kanyang pangalan na agad naman n'yang ikinamulat.

Napatingin sya sa akin na ikinahilig ng aking ulo at binigyan s'ya ng ngiti. "Butler Brett." sabi nito at dahan-dahan na umupo sa kan'yang kama.

"Bakit po?" malumanay n'yang sabi.

Kung tutuusin, naaawa ako sa kan'ya dahil nung una namin s'yang nakita ang dami nyang mga pasa na hindi namin alam kung saan galing at ngayon pinapagutom s'ya ni Valentino habang nagtatrabaho gusto ko man s'ya tulungan ay hindi ko magawa dahil kaibigan ko ang nag-utos nito mas makapangyarihan s'ya kaysa sa akin.

Oo, wala kaming puso dahil pumapatay kami ng tao kahit inosente pero may karapatan din kaming maawa.

"Butler Brett?" napabalik ako sa ulirat ng muli n'yang tawagin ang aking pangalan.

"Ayy oo nga pala." sabi ko at kinuha ang mini desk na may pagkain at inilagay ko ito sa kan'yang harapan.

"Kumain ka na at pagkatapos mo inumin mo ang gamot para mawala ang sakit ng katawan mo." sabi ko ngunit napayuko sya ng kanyang ulo.

"Bakit Aquene?" Tanong ko dito.

"Hindi pa po kasi sinasabi ni Master na pwede na akong kumain." sabi n'ya.

Natatakot siguro syang parusahan at pagalitan ni Valentino. Hindi ko naman s'ya masisisi dahil galit sa kan'ya si Valentino.

"Wag kang mag-alala nakausap ko na sya. Pwede ka ng kumain." Sabi ko ng nakangiti at binigyan n'ya naman ako ng isang tipid na ngiti saka s'ya nagsimulang kumain.

Dahan-dahan s'yang kumain na ipinagtaka ko dahil usually paggutom na gutom ka ang bilis mong kumain pero sa kan'ya parang hindi s'ya gutom.

Naalala ko yung pinag-usapan namin ni Valentino at dahil kumakain s'ya ito na siguro ang pagkakataon para tanungin siya.

"Btw Aquene mayroon lang akong itatanong sayo kung ok lang ba?"

Napalingon s'ya sa akin at napatango, "Ok lang po."

"Narinig mo na ba ang salitang organization?"

"Organization? Opo narinig ko sya mula sa tatay ko." tugon nito.

Sa tatay nya? Sa pagkakaalam ko walang organization na sinalihan ang. HAHAHA siguro ang pagkakaindi nya ng organization ay about sa business hindi sa Mafia.

"Eh yung Mafia narinig mo na ba?" tanong ko ulit.

"Hindi po ngayon ko lang yan narinig." Walang pag-iisip n'yang sagot.

Kung ganon kung wala s'yang alam tungkol sa Mafia paano niya nabuo ang isang pattern na patungkol sa isang Mafia Organization? Nakakapagtaka, hindi kaya nagsisinungaling sya? pero mukhang totoo naman ang mga sagot n'ya sa akin.

"Ahh ganon ba? Btw, pansin ko ang ganda ng name mo, alam mo ba kung anong meaning ng name mo?" pagbago ko ng topic.

Yung name nya ay katulad din ng personally nya kasi yung name na Aquene means Silent.

"Yes, it means silent pero..."  napahinto sya "Yung buhay ko hindi naman tahimik." dugtong n'ya bago sumubo ng pagkain.

"HEHEHE last na lang na tanong anong buo mong pangalan?"

I want to investigate her kung may nalalaman ba sya o wala I want to make it clear.

"Aquene Dawson ba?"

"Nope, I don't have a full name and that surname... is belong to may dad not mine." she said at na ikinakunot ng aking noo ngunit hindi na ako muling nagtanong.

She's really mysterious.