“Kilala mo ang lalaking ‘yan?” tanong ni Zek. Sa hindi namalayang sandali biglang dumami ang tao sa gitna ng daan. Nasa likod sila ni Agustus at nag-aangil ang mga ito; naamoy ko rin ang mabahong amoy na naamoy ko nang naglilinis ako ng aking apartment. Nang mga panahon ‘yon ay palagi kong nakikita si Agustus at lagi niya akong pinasasakay sa kalesa niya. Kaya pala naamoy ko lagi ‘yon sa kanya pala ‘yon. Amoy aso.
“Oo, siya si Agustus.”
Bababa na sana si Zek nang pinigilan ko siya, “Bakit?” takang tanong nito. Tumingin ako sa kanya na parang nagbibigay ng babala. Hindi maganda ang kutob ko sa nangyayari. Nakita kong papalapit na sa amin ang mga lalaki at naiwan si Agustus. Lumabas ako dala ang akin pana.
Nakita mismo nang dalawa kong mata na nagpalit anyo ang mga lalaki. Humaba ang nguso nila at tumubo ang mga balahibo. Naging lobo ang mga ito. Nagtataka a
Hi another chapter! hope you like it! thank you
There’s a season of letting go and a season to stay; in our case, my love staying is not the best choice. So, tho, it may hurt us, we need to grow even this means growing apart. -Gradion “Aish, minsan kailangan natin palayain ang taong nakalaan para sa iba,” sambit ko sabay lapag ng libro na nakita ko kanina sa sala habang naglilinis ng bahay. Wala akong karapatan masaktan sa nakikita kong ngiti sa labi ni Zek habang kasama niya si Anna, nasa labas sila at naglalaro sa ilog na malapit lang sa cabin. Napahinga ako nang malalim habang tinatahak ang kusina para magluto ng kanilang tanghalian. Inayos ko ang aking sarili at nagsimula nang magtrabaho. Hindi ko lubos maiintidihan bakit kailangan kong kumita at magtrabaho. Hindi ko nakikita ang rason bakit kailangan kong matapos ang misyong ito. Pero wala akong magagawa. “Malalim yata ang inisi
Tinahak namin ang isang masukal na daan, matataas na kahoy at maraming matataas na damo ang nasa palagid. Tumila naman ang malakas na ulan at naging kalmado na ang hangin. Nasa loob na kami ng kagubatan, at tanging huni ng kuliglig ang naririnig namin. Tila isang tahimik na lugar ang gubat pero nakakatakot. “Mag-ingat ka sa mga ahas na nagmumukhang sanga ng kahoy; delikado ito at makamandag,” babala ni Emory. Nang tumingin ako sa kanya ay nakita kong nakatingin din ito sa akin. Ako lang ang sinasabihan niya dahil ako lang naman ang hindi pamilyar sa lugar ng Don Salvador. Tumango ako bilang tugon sa sinabi niya. At sa unang pagkakataon ay nakita ko ang ngiti ni Emory. Biglang gumaan ang pakiramdam ko sa ngiting ‘yon. Parang nagbibigay pag-asa at ginhawa. “Agustus!” biglang sigaw ni Emory. “Alam ko Em, tigil muna tayo,” maawtoridad na sabi ni Agustus. &nbs
“Pronto!” Isang malakas na sigaw ang pinakawalan ni Agustus; kasunod no’n ay ang pag-apoy ng mga dulo ng pana. At sabay-sabay na pinakawalan sa ere. Sa isang iglab, natumba ang mga natitirang lobo. Dahil do’n mas lalong nagalit si Annabelle. Naging agresibo ito at nag-iba ang mukha. Nagkaroon ng mga ugat ang kanyang mukha at humaba ang mga kuko, at nagbabaga ang mga mata nito. Literal na mangkukulam ang pigurang nakikita namin. At sa hindi ko inaasahang sandali ay bilang lumitaw sa harap niya ni Zek, nakahiga ito sa ere at walang malay. “Sa tingin ko, Mahal na Prinsesa, ginayuma ang prinsipe. Kung titignang mabuti ang kanyang mga labi, nagkukulay lila. At sa tingin ko may lason din ang pinakain sa kanya,” mahabang saad ni Emory. Hindi pa ako sanay sa mga ganitong bagay kaya hindi ko alam ang sinasabi ni Emory. Pero gano’n pa man ay l
Isang malakas buhos ng tubig ang nagpagasing sa akin. “Gising, Mahal na Prinsesa!” isang galit na boses ang umalingawngaw at nag-eecho sa buong paligid o talagang nahihilo lang ako sa masangsang na amoy na naamoy ko. “Magandang umaga, Mahal na Prinsesa, Breakfast is served,” saad ng isang babae. Alam kong si Annabelle ito, sinusubukan kong alalahanin ang nangyari; nawalan ako ng malay dahil sa kanyang sakal tapos hindi ko na alam ang sumunod na nangyari. At bigla akong napa-isip kung nasaan na sila Agustus. At si Zek? Nasaan si Zek? “Anong inisip mo?” nang-iinis na sambit niya. “Nasaan ba ako?” tanong ko. Tumawa ito, “Hindi ko alam na ganito pala kahina ang Prinsesa ng Verona,” pang-iinsulto niyang saad. “Patayin na kaya kita?” aniya. Hindi ko pinansin ang kanyang sinabi, pinaikot ko ang aking paningin sa paligid
Napaisip ako sa sinabi ni Lala, konektado ang bawat galaw namin? Ibig sabihin ba nito kapag namatay ako, mamatay din siya?“Tama ka, Mahal na Prinsesa, mamatay ako kapag namatay ka,” sambit niya habang nag-iiba ng lihis.“Nababasa mo rin ang isip ko?” manghang tanong ko.“Oo, kapag malapit ang puso mo sa puso ko,” namangha ako sa sinabi niya.“Matanong ko lang Lala, malalaman mo ba kung nasa panaganib ako?” hindi agad ito sumagot dahil umiwas ito sa mga ibon na nakasalubong namin. Maya-maya ay napapagitla ako sa ginagawa niyang paglilihis ng diresksyon. Hindi ako sanay na nasa himpapawid.“Lahat ng bagay na konektado sa ‘yo ay malalaman ko. Kung maaalala mo ay hindi ako tumigil sa pagtawag sa ‘yo, nang nasa kweba ka pa. Hindi ako ma
Hindi agad ako nakapaghanda dahil sa bilis ng pangyayari. Wala akong nagawa kundi kapain ang kwentas na binigay ng babae sa akin kanina. Nilabas ko ito at iwinasiwas sa hangin habang nakayuko ako. Huminga ako nang malalim dahil sa kinakapos na ako. Nagtaka ako sa biglaan katahimikan. Nang iangat ko ang aking ulo ay gano’n na lang ang pagtataka ko, nang makita kong abo na ang mga nilalang sa kanina lang ay gusto akong kainin ng buhay.“Tumayo ka na, Hija,” ani ng isang matanda.“W-wala na sila?” takang tanong ko.“Wala na,” tugon naman ni Lala.“Bakit hindi ka pumasok?”“Marami silang harang na inilagay, ang isang katulad ko ay hindi makakapasok,” paliwanag nito.“Bakit naman?”&n
Nang malapit na kami sa teritoryo ng mga lobo, ay napansin kong masaya ang mga tao sa daan parang may fiestang nangyayari. Nang tumingin ako sa gawi ni Lala ay balisa ito na hindi ko mawari. Bakas pa rin ang lungkot sa mga mata nito.“May kakaibang bagay akong nakikita sa bukana ng lugar, Liah. Nakikita mo rin ba?”“Oo, napansin ko rin, parang may harang ang buong paligid ng lugar.Maraming tao sa daan at parang hindi nila ramdam ang presensya namin. Ni hindi nila naaamoy ang amoy namin. Ilan sandali pa nakita kong tumatakbo si Agustus papunta sa direksyon namin.“Buksan ang harang!” sigaw nito. Habang nakatingin sa taas ng puno. Kung saan makikita ang isang tree house, na nagsisilbing look out sa labas ng harang. Hinihingal siya habang sinasalubong kami. At hindi ko na rin naamoy ang mabangong amoy ni
“I almost beg someone to stay, I nearly break my walls. Breaking my own rules just to be with him. Now, I’m picking myself piece by piece. Hindi niya ako kayang ipaglaban. Hindi na rin makalaban ang puso ko.” Tumayo si Lala at puwesto sa harap ng bintana.Magtatanong na sana ako bakit naging wand siya pero kailangan niya ng makakausap ngayon. Ramdam ko rin ang sakit na nadarama niya. Nais ko rin malaman kung ano ang nakaraan nila Gradon at kung bakit nasasaktan siya hanggang ngayon.“Para akong tanga kahahabol sa kanya. Pinipilit na maging maayos ang lahat, minsan nanglilimos ako ng atensyon niya. Akala ko gano’n kalalim ang pagmamahal niya; gano’n katibay ang pag-iibigan namin. Pero wala ―sumuko siya nang gano’n na lamang.”“Ano ba ang dahilan, bakit kayo naghiwalay?”&ld
data-p-id=9947c3f0af76c470ed98febbfcf078b8,style=text-align:left;,Kasalukuyan naglalakad sina Zek at Liah sa malaki at malawak na gubat ng Verona. Napagpasyahan nilang manatili muna sa Venora hanggang sa ipanganak ang anak nila. data-p-id=cce39fd6cdeaf50ecd31cb9bb3260011,” “Mahal, may pangalan ka na bang naiisip?” tanong ni Liah sa kaniyang kabiyak, habang namamasyal sila sa gubat, sariwa ang hangin kaya hindi nila napansin na napapalayo na sila sa kanilang teritoryo. ~~ data-p-id=1dec03f429b502669881f6472c170218,~~*~***~ -Flash back- data-p-id=3cc935aa2090d65dc573dcc81fc4454b, “Mahal na Reyna, wala na ba tayong magagawa para mabuhay si Zek?” tanong ni Tara, sa mahal na reyna na malalim ang iniisip. data-p-id=1e9bfeeeeeb0554818f75cd4fd490b6c,” “Tama, Tara!” bulalas ng reyna. “Mabubuhay ang namatay ―kapag namatay ito dahil sa salamangka o pinatay siya gamit ang salamangka. Pero dapat namatay siya sa pagsasakrapisyo para sa minamahal. Pero kapag ang tao pinatay ng D
Chapter 66 Nanghina nang husto si Zek nang makita ang pagdanak ng dugo, na halos hindi na makita ang lupa sa sobrang pag-apaw ng pulang likido. Kaunti na rin ang nakikita niyang nakatayong sundalo niya. Nawawalan na siya ng pag-asa na mailigtas ang kaniyang kaharian. Habang si Liah ay nakikita niyang lumalapit sa kaniya. Bigla naman kumulo ang kaniyang dugo sa galit, nakita niyang tila nag-iba ang anyo ng mukha nito. Naging maamo at nakikita na niya ang dating ganda ng mga mata nito, at ang inosenteng katauhan nito. Pero hindi niya maipagkakaila ang galit at poot na nararamdaman niya para dito. Nais niya itong patayin at pugutan ng ulo. Pero tila isang hangin na nawala lahat ng galit niya nang marinig nito ang boses ng babaeng mahal niya. Ito ang tunog ng boses niya nang una niyang marinig. “E-ezekiel, M-mahal ko,” saad ng dalaga. Naantig naman ang puso ng binata. “U-umalis ka na, Mahal ko. Pakiusap, umalis ka na,” nagsusumamong wika ng dalaga. Hindi malaman ni Zek kung maniniwala s
Chapter 65Habang patuloy silang naglalakbay, natanaw ng isang sundalo ni Zek na malapit na sila sa kabundukan ng Zeon, nang biglang may nakita silang mga anino sa ‘di kalayuan. Nagsenyas naman siya na tumigil sa paglalakad at sumigaw ito na humanda dahil may paparating. Agad naman na tinignan ng kasama niyang pantas kung ano o sino ang sumasalubong sa kanila. Gano’n na lang ang kaniyang gulat nang napagtanto niya na aswang ang mga ito. Agad na sumigaw ang pantas na ihanda ang mga pana.Kumuha naman ng teleskopyo si Zek para tignan ang nasa unahan. Gano’n na lamang ang kaniyang gulat nang makita ang mga nilalang kasama ang iba’t-ibang mangkukulam at mas lalong siyang nagulat nang makita ang isang pamilyar na babae, ito ang nangunguna sa lahat. Ito ang nag-uutos sa mga kasama na sumugod sa kanilang gawi. Nanlulumo naman niyang binitawan ang gamit niya, hindi niya alam ang gagawin kung kakalabanin niya ba ang babaeng mahal na mahal niya o haharapin ng buong tapang. Pero mas umaapaw ang
Chapter 64Hinanap ni Zek ang dalaga sa buong paligid pero ni anino ni Liah ay hindi niya nakita. Napa-isip siya tuloy kung panaginip lang ba ang nangyari kahapon? Sa sobrang lungkot, dismaya, pagod, pag-aalala at sobrang pangungulila niya sa dalaga ay naisip niyang ilusyon lang ba ang lahat? Napahilamos siya ng kaniyang mukha sa sobrang pagkabalisa. Gano’n pa man ay patuloy pa rin ang paghahanap niya sa buong palasyo. Kung sino-sino na ang kaniyang tinanong pero ni isa ay walang nakakita sa dalaga. Halos mabaliw na siya sa paghahanap.“Siguro ay ilusyon lang lahat ang nangyari,” aniya sa kaniyang sarili. Hindi na niya pinilit pa na makita ang dalaga, kailangan na nilang lumikas bago sumalakay muli ang mga masasamang nilalang. Bilang susunod na hari ay kailangan niyang patatagin ang sarili at malampasan ang lahat ng pagsubok. Tungkulin niyang pangalagaan ang mga tao.~**~
Chapter 63 “Huminahon ka, Atlas. May mga bisita tayo,” awat ng babae sa kaniyang asawa. Natauhan naman ang Alpha at agad na kumalma. Huminga ito nang malamin at kinuyom na lamang mga kamao. Napalunok naman ng laway si Tara, dahil pakiramdam niya ay siya ang may dahilan bakit nalaman ng pinuno ang nangyari sa anak nito. “Pumasok na muna sa iyong silid, Cyenthia,” ani ng ina nito. “Opo, Ina.” Agad siyang humakbang nang nakayuko at tumalikod, bakas ang sakit at hiya sa kaniyang buong mukha. “Humihingi po ako ng kapatawaran sa aking kalapastangan, Mahal na Pinuno,” ani naman ni Tara na hindi mapigilan ang kaba, nakayuko itong humihingi ng tawad sa mag-asawa. “Hindi mo kasalanan ang nangyari, Pantas. Sapagkat ay ikaw ang naging daan para malaman namin ang kaniyang kondisyon, hindi man lang namin na amoy na nagdadalang-tao pala siya
Verona Nasa bukana na sila ng teritoryo ng mga De Arcon, ngunit hindipa rinmapigilan ni Airah ang kabahan. Hinihintay nilang bumalik si Tara, ilan sandali pa ay humihingal na bumalik ang pantas,na pinagtaka ng dalawa, pawis na pawis ito at balisang-balisa. “Tara? Anong nangyayari sa iyo? Bakit ka pawis at nababalisa?” “Hindi ko nakita si Liah, Kamahalan. Pero sa tingin ko may hindi tama sa mga nangyayari.” “Anong ibig mong sabihin, Tamara?” alalang tanong ni Airah. “Sa ngayon hindi ko pa masasagot pero may hinala akong may gumagamit sa katawan ng prinsesa.” “Ano?!” bulalas ng dalawa. “Kailangan na natin humungi ng tulong sa mga De Arcon, dahil hindi ako maaring magkamali, may digmaan na darating.”
Napaluha si Zek nang makita niyang nawalan ng malay ang kaniyang kapatid at duguan ang kanan palad nito. Parang dinurong ang kaniyang puso sa kaniyang nakikita. Hindi rin mapigilan ang pagtawa ng bruha dahil sa nakikitang niyang sakit mula sa kapatid ng dalaga. Tila nagbibigay ito ng lakas sa kaniya. “Pakawalan mo ang kapatid ko! Magbabayad ka!” galit na sigaw ni Zek. Pero hindi man lang siya pinansin ng bruha. Samantala naghahanap ng tyempo si Uno para makulong ang bruha sa ginawa niyang bitag. Kailangan mapigilan ang pagsasagawa ng ritwal dahil kung hindi ay maapektuhan ang daloy ng panahon. Maaaring masira ang kaharian nila. Hinalo ng bruha ang dugo ni Ezra sa kaniyang dugo. Ilan sandali pa ay tumingin ang bruha sa kinaruruunan ni Zek, ngumiti ito nang nakakaloko na parang may binabalak itong gawin sa binata. Pero dahil nasa loob siya ng apoy ay hindi ito makalapit nang tuluyan. Muli itong nagsalita sa ibang lenggwahe a
Chapter 60 Nanginginig na ang mga kalamnan ni Erza sa sobrang kaba. Hindi na niya rin alam ang gagawin, nakikita na rin niya ang takot sa mukha ng kaniyang mga kasama. Pilit niyang pinatatag ang kaniyang sarili at hinahanap ang pag-asang matagpuan sila ng kaniyang kuya. Dahil nauubusan na siya ng panalangin. “Kuya, nasaan ka na?” mahinang bulong niya. Umaasang biglang dumating ang kuya niya. Muntik na siyang mapatalon nang maramdaman ang init na gumapang sa kaniyang kamay. Nang napalingon siya ay nakita niya si Marcus na nasa tabi na niya, at hawak ang kaniyang kamay. Napalunok siya ng laway at naramdaman niya ang pag-init ng kaniyang mga pisngi. Bigla siyang nakaramdam ng kakaiba, isang kuryenteng dumaloy mula sa kaniyang tiyan papunta sa kaniyang dibdib. Biglang nag-iba ang paningin niya sa lalaki. “A-ayos ka lang ba?” utal na tanong ni Marcus. “O-oo. Salamat,” Tila tumigil ang oras at hindi na nila namalayan na tuluyan nang nakalapit ang bruha sa kanila. At isang sigaw ang nari
Naging mahirap para kay Lusiana na matalo ang pantas. Nahihirapan siyang makatakas sa mahika nito. Pero kailangan niyang makatakas sa pantas ng mga Serano, at mahabol ang mga maharlika. Kaya binuhos na niya ang buo niyang lakas. Isang malaking apoy na bola ang kaniyang ginawa, kaniya itong ihinagis sa pantas. Nakaiwas ito pero natamaan ang kaniyang kaliwang braso. Natumba ito at sa lakas ng kaniyang pagkatumba at nawalan ito ng malay. At iyon ang nakitang pagkakataon ni Lusiana para makatakas. Naamoy niya ang amoy ng mga maharlika. Nang biglang may tumawag kaniya. Tinatawag siya ng kaniyang asawa sa pamamagitan ng isip. Nanghihingi ito ng tulong. Pero dahil kailangan niyang makuha ang mga bihag ay inuna niyang hanapin ang mga ito, hindi na niya pinansin ang sigaw ng kaniyang asawa. Sa kabilang banda naman ay narinig niya ang mga yapak ng mga bata. Malapit sa gu