Hindi agad ako nakapaghanda dahil sa bilis ng pangyayari. Wala akong nagawa kundi kapain ang kwentas na binigay ng babae sa akin kanina. Nilabas ko ito at iwinasiwas sa hangin habang nakayuko ako. Huminga ako nang malalim dahil sa kinakapos na ako. Nagtaka ako sa biglaan katahimikan. Nang iangat ko ang aking ulo ay gano’n na lang ang pagtataka ko, nang makita kong abo na ang mga nilalang sa kanina lang ay gusto akong kainin ng buhay.
“Tumayo ka na, Hija,” ani ng isang matanda.
“W-wala na sila?” takang tanong ko.
“Wala na,” tugon naman ni Lala.
“Bakit hindi ka pumasok?”
“Marami silang harang na inilagay, ang isang katulad ko ay hindi makakapasok,” paliwanag nito.
“Bakit naman?”
&n
Nang malapit na kami sa teritoryo ng mga lobo, ay napansin kong masaya ang mga tao sa daan parang may fiestang nangyayari. Nang tumingin ako sa gawi ni Lala ay balisa ito na hindi ko mawari. Bakas pa rin ang lungkot sa mga mata nito.“May kakaibang bagay akong nakikita sa bukana ng lugar, Liah. Nakikita mo rin ba?”“Oo, napansin ko rin, parang may harang ang buong paligid ng lugar.Maraming tao sa daan at parang hindi nila ramdam ang presensya namin. Ni hindi nila naaamoy ang amoy namin. Ilan sandali pa nakita kong tumatakbo si Agustus papunta sa direksyon namin.“Buksan ang harang!” sigaw nito. Habang nakatingin sa taas ng puno. Kung saan makikita ang isang tree house, na nagsisilbing look out sa labas ng harang. Hinihingal siya habang sinasalubong kami. At hindi ko na rin naamoy ang mabangong amoy ni
“I almost beg someone to stay, I nearly break my walls. Breaking my own rules just to be with him. Now, I’m picking myself piece by piece. Hindi niya ako kayang ipaglaban. Hindi na rin makalaban ang puso ko.” Tumayo si Lala at puwesto sa harap ng bintana.Magtatanong na sana ako bakit naging wand siya pero kailangan niya ng makakausap ngayon. Ramdam ko rin ang sakit na nadarama niya. Nais ko rin malaman kung ano ang nakaraan nila Gradon at kung bakit nasasaktan siya hanggang ngayon.“Para akong tanga kahahabol sa kanya. Pinipilit na maging maayos ang lahat, minsan nanglilimos ako ng atensyon niya. Akala ko gano’n kalalim ang pagmamahal niya; gano’n katibay ang pag-iibigan namin. Pero wala ―sumuko siya nang gano’n na lamang.”“Ano ba ang dahilan, bakit kayo naghiwalay?”&ld
“Ano ba ang kailangan ng babaeng ‘to sa akin?” naiinis kong sambit habang pinipilit ako ni Agustus na pumasok sa loob ng kubo. Biglang nag-iba ang kulay ng paligid naging madalim at nakikita kong nagsitakbuhan ang mga bata at ang iba ay nag-iba na ng anyo bilang lobo. At hindi nag-iisa si Annabelle, kasama niya ang kanyang mga alipores. “Liah?” napatingin ako sa narinig kong boses. Si Zek nasa gilid ko, hindi ko namalayan na hawak niya pala ang braso ko. “Anong nangyayari?” takang tanong nito. “Umaatake na naman ang girlfriend mo,”ani ko sa nayayamot kong boses. “Stop being jealous, don’t act as if I didn’t notice it.” Nais kong mawala sa harap niya, nakakahiya! Bakit ko sinabi ‘yon? Pero nagpapasalamat ako na sinabi nito sa wikang Inglish. Kaya may lusot pa rin ako, pero nakakahiy
Napatulala ako nang dumanpi ang kanyang mga labi sa labi ko. Napakapit ako sa upuan sa tindi ng halik niya. Unti-unting pumipikit ang aking mga mata at dinadama ko ang sarap ng kanyang halik. Nababaliw ako sa sensasyong binibigay niya sa akin. Hindi ako makahinga nang mabuti. Pero nang tumugon ako sa kanyang mga halik, naramdaman kong unti-unti akong nadadala at hindi ko na namalayan na nasa leeg na ang kanyang labi. “Z-zek…” ungol ko sa kanyang pangalan. “Sabihin mong muli, Liah, call my name again, babe,” Walang pagdadalawang isip ay muli kong tinawag ang kanayang pangalan, “Z-zek,” muli niyang inangkin ang mga labi ko habang binubuhat niya ako papunta sa kanyang kama. Muli niyang hinalikan ang leeg ko habang gumagapang ang kanyang mga kamay sa bawat parti ng katawan ko. “Z-zek…” garagal kong sambit sa kanyang pangal
Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin ko, tama ba na isuot ko ang two-piece na ito? Pero nakakahiya naman kung tatanggihan ko ang imbitasyon ni Ezra. Nahiga ako sa kama habang iniisip ang nangyari sa amin ni Zek? Ano na ang mangyayari sa akin? Mahal niya ba ako? Hinawakan ko ang aking puso, habang tinatanong ang mga tanong na iyon. Paano na ang misyon ko? Paano ko malalaman na tama ba ang tinatahak kong daan? “Katharos Agape,” saad ng isang pamilyar na boses. Si Lala. “Lala!” bulalas ko sabay upo sa kama. “Na-miss mo ba ako?” “Bakit hindi ka nagpakita sa akin?” nagtatampo kong tugon. “Paano ako magpapakita sa ‘yo, kung abala ka sa―” hindi na natuloy pa ni Lala ang sasabihin nang bigla itong ngumiti, na parang inaasar ako. Alam ko ang ibig niyang sabihin. Abala ako kay Zek at sa ti
Kinuha ni Lala, ang papel at binasa nito ang tulang isinulat ni Zek. Ngumiti ito at tumimgin sa akin. At tulad ng inaasahan ko, umupo ito sa tabi at hinawakan ang kamay ko. “Masarap ang pag-ibig, Liah, walang kasing saya. Pero tandaan mong katumbas ng saya ang sakit,” seryosong tugon nito. “Salamat, Lala,” “Pero sige, hayaan mo ang puso mong maramdaman ang pagmamahal na dapat mong maramdaman.” Ngumiti ako at niyakap ko siya, masaya akong nagkaroon ako ng kaibigan sa katauhan ni Lala. Bihira ka nang makakakita ng ganitong uri ng kaibigan. “Sige na Liah, hinihintay ka na yata ng prince charming mo sa baba,” ani nito habang patawa-tawa. “Salamat,” Tumayo na ako at naligo. Habang naliligo ay iniisip ko kung paano ako magpapaalam sa p
Biglang lumiwanag ang paligid nang makaalis na sila. Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Zek. Hinawakan niyang muli ang aking kamay at nagyaya na itong bumalik sa palasyo. Alam kong si Lala ang dahilan bakit sila umalis. Alam kasi nila na hindi nila kaya si Lala. Masyadong malakas ang pwersang bumabalot kay Lala. Nakita ko naman na huminahon na ito at bumalik sa anyong tao.“Patawad, Liah hindi kita tuloy na pasyal sa ilog,” ani naman ni Zek.“Wala kang dapat na ihingi ng tawad. Hindi naman natin gustong mangyari ‘yon.”“Aish!” malalim na buntong hininga ang pinakawalan nito.“Lulutuan na lang kita,” ani ko para kahit pa paano ay mawala ang pagkadismaya nito. Agad ko naman napansin ang ngiti sa labi nito.
“Liah, please,” nagsusumamo niyang sabi. Isang salita pa nito ay mawawalan na ako ng lakas ng loob na umuwi. Hindi ko matitiis na hindi siya pansinin. Kahit ako ay nahihirapan, ayokong umalis, ayokong mawala siya sa paningin ko. Pero hindi ko maitatanggi sa puso’t isip ko ang sakit na nadarama ko. Parang tinutusok ang mga karayom ang dibdib ko. Halos hindi ako makahinga nang mabuti.“Nais kong mapag-isa, Zek,”Nakitang kong yumuko ito, nanlulumo, ramdam ko rin na nasasaktan ito. Pero wala akong magagawa. Sa ngayon sarado ang isip ko sa kanyang paliwanag. Kailangan kong mag-isip at kailangan ko nang umuwi.“Papayagan kitang umalis, Liah, basta ipangako mo ang isang bagay,” ani nito sa masuyong boses. Lumunok muna ako bago ko siya tinugon.“Ano ‘yon?” Pilit kong pinapatatag
data-p-id=9947c3f0af76c470ed98febbfcf078b8,style=text-align:left;,Kasalukuyan naglalakad sina Zek at Liah sa malaki at malawak na gubat ng Verona. Napagpasyahan nilang manatili muna sa Venora hanggang sa ipanganak ang anak nila. data-p-id=cce39fd6cdeaf50ecd31cb9bb3260011,” “Mahal, may pangalan ka na bang naiisip?” tanong ni Liah sa kaniyang kabiyak, habang namamasyal sila sa gubat, sariwa ang hangin kaya hindi nila napansin na napapalayo na sila sa kanilang teritoryo. ~~ data-p-id=1dec03f429b502669881f6472c170218,~~*~***~ -Flash back- data-p-id=3cc935aa2090d65dc573dcc81fc4454b, “Mahal na Reyna, wala na ba tayong magagawa para mabuhay si Zek?” tanong ni Tara, sa mahal na reyna na malalim ang iniisip. data-p-id=1e9bfeeeeeb0554818f75cd4fd490b6c,” “Tama, Tara!” bulalas ng reyna. “Mabubuhay ang namatay ―kapag namatay ito dahil sa salamangka o pinatay siya gamit ang salamangka. Pero dapat namatay siya sa pagsasakrapisyo para sa minamahal. Pero kapag ang tao pinatay ng D
Chapter 66 Nanghina nang husto si Zek nang makita ang pagdanak ng dugo, na halos hindi na makita ang lupa sa sobrang pag-apaw ng pulang likido. Kaunti na rin ang nakikita niyang nakatayong sundalo niya. Nawawalan na siya ng pag-asa na mailigtas ang kaniyang kaharian. Habang si Liah ay nakikita niyang lumalapit sa kaniya. Bigla naman kumulo ang kaniyang dugo sa galit, nakita niyang tila nag-iba ang anyo ng mukha nito. Naging maamo at nakikita na niya ang dating ganda ng mga mata nito, at ang inosenteng katauhan nito. Pero hindi niya maipagkakaila ang galit at poot na nararamdaman niya para dito. Nais niya itong patayin at pugutan ng ulo. Pero tila isang hangin na nawala lahat ng galit niya nang marinig nito ang boses ng babaeng mahal niya. Ito ang tunog ng boses niya nang una niyang marinig. “E-ezekiel, M-mahal ko,” saad ng dalaga. Naantig naman ang puso ng binata. “U-umalis ka na, Mahal ko. Pakiusap, umalis ka na,” nagsusumamong wika ng dalaga. Hindi malaman ni Zek kung maniniwala s
Chapter 65Habang patuloy silang naglalakbay, natanaw ng isang sundalo ni Zek na malapit na sila sa kabundukan ng Zeon, nang biglang may nakita silang mga anino sa ‘di kalayuan. Nagsenyas naman siya na tumigil sa paglalakad at sumigaw ito na humanda dahil may paparating. Agad naman na tinignan ng kasama niyang pantas kung ano o sino ang sumasalubong sa kanila. Gano’n na lang ang kaniyang gulat nang napagtanto niya na aswang ang mga ito. Agad na sumigaw ang pantas na ihanda ang mga pana.Kumuha naman ng teleskopyo si Zek para tignan ang nasa unahan. Gano’n na lamang ang kaniyang gulat nang makita ang mga nilalang kasama ang iba’t-ibang mangkukulam at mas lalong siyang nagulat nang makita ang isang pamilyar na babae, ito ang nangunguna sa lahat. Ito ang nag-uutos sa mga kasama na sumugod sa kanilang gawi. Nanlulumo naman niyang binitawan ang gamit niya, hindi niya alam ang gagawin kung kakalabanin niya ba ang babaeng mahal na mahal niya o haharapin ng buong tapang. Pero mas umaapaw ang
Chapter 64Hinanap ni Zek ang dalaga sa buong paligid pero ni anino ni Liah ay hindi niya nakita. Napa-isip siya tuloy kung panaginip lang ba ang nangyari kahapon? Sa sobrang lungkot, dismaya, pagod, pag-aalala at sobrang pangungulila niya sa dalaga ay naisip niyang ilusyon lang ba ang lahat? Napahilamos siya ng kaniyang mukha sa sobrang pagkabalisa. Gano’n pa man ay patuloy pa rin ang paghahanap niya sa buong palasyo. Kung sino-sino na ang kaniyang tinanong pero ni isa ay walang nakakita sa dalaga. Halos mabaliw na siya sa paghahanap.“Siguro ay ilusyon lang lahat ang nangyari,” aniya sa kaniyang sarili. Hindi na niya pinilit pa na makita ang dalaga, kailangan na nilang lumikas bago sumalakay muli ang mga masasamang nilalang. Bilang susunod na hari ay kailangan niyang patatagin ang sarili at malampasan ang lahat ng pagsubok. Tungkulin niyang pangalagaan ang mga tao.~**~
Chapter 63 “Huminahon ka, Atlas. May mga bisita tayo,” awat ng babae sa kaniyang asawa. Natauhan naman ang Alpha at agad na kumalma. Huminga ito nang malamin at kinuyom na lamang mga kamao. Napalunok naman ng laway si Tara, dahil pakiramdam niya ay siya ang may dahilan bakit nalaman ng pinuno ang nangyari sa anak nito. “Pumasok na muna sa iyong silid, Cyenthia,” ani ng ina nito. “Opo, Ina.” Agad siyang humakbang nang nakayuko at tumalikod, bakas ang sakit at hiya sa kaniyang buong mukha. “Humihingi po ako ng kapatawaran sa aking kalapastangan, Mahal na Pinuno,” ani naman ni Tara na hindi mapigilan ang kaba, nakayuko itong humihingi ng tawad sa mag-asawa. “Hindi mo kasalanan ang nangyari, Pantas. Sapagkat ay ikaw ang naging daan para malaman namin ang kaniyang kondisyon, hindi man lang namin na amoy na nagdadalang-tao pala siya
Verona Nasa bukana na sila ng teritoryo ng mga De Arcon, ngunit hindipa rinmapigilan ni Airah ang kabahan. Hinihintay nilang bumalik si Tara, ilan sandali pa ay humihingal na bumalik ang pantas,na pinagtaka ng dalawa, pawis na pawis ito at balisang-balisa. “Tara? Anong nangyayari sa iyo? Bakit ka pawis at nababalisa?” “Hindi ko nakita si Liah, Kamahalan. Pero sa tingin ko may hindi tama sa mga nangyayari.” “Anong ibig mong sabihin, Tamara?” alalang tanong ni Airah. “Sa ngayon hindi ko pa masasagot pero may hinala akong may gumagamit sa katawan ng prinsesa.” “Ano?!” bulalas ng dalawa. “Kailangan na natin humungi ng tulong sa mga De Arcon, dahil hindi ako maaring magkamali, may digmaan na darating.”
Napaluha si Zek nang makita niyang nawalan ng malay ang kaniyang kapatid at duguan ang kanan palad nito. Parang dinurong ang kaniyang puso sa kaniyang nakikita. Hindi rin mapigilan ang pagtawa ng bruha dahil sa nakikitang niyang sakit mula sa kapatid ng dalaga. Tila nagbibigay ito ng lakas sa kaniya. “Pakawalan mo ang kapatid ko! Magbabayad ka!” galit na sigaw ni Zek. Pero hindi man lang siya pinansin ng bruha. Samantala naghahanap ng tyempo si Uno para makulong ang bruha sa ginawa niyang bitag. Kailangan mapigilan ang pagsasagawa ng ritwal dahil kung hindi ay maapektuhan ang daloy ng panahon. Maaaring masira ang kaharian nila. Hinalo ng bruha ang dugo ni Ezra sa kaniyang dugo. Ilan sandali pa ay tumingin ang bruha sa kinaruruunan ni Zek, ngumiti ito nang nakakaloko na parang may binabalak itong gawin sa binata. Pero dahil nasa loob siya ng apoy ay hindi ito makalapit nang tuluyan. Muli itong nagsalita sa ibang lenggwahe a
Chapter 60 Nanginginig na ang mga kalamnan ni Erza sa sobrang kaba. Hindi na niya rin alam ang gagawin, nakikita na rin niya ang takot sa mukha ng kaniyang mga kasama. Pilit niyang pinatatag ang kaniyang sarili at hinahanap ang pag-asang matagpuan sila ng kaniyang kuya. Dahil nauubusan na siya ng panalangin. “Kuya, nasaan ka na?” mahinang bulong niya. Umaasang biglang dumating ang kuya niya. Muntik na siyang mapatalon nang maramdaman ang init na gumapang sa kaniyang kamay. Nang napalingon siya ay nakita niya si Marcus na nasa tabi na niya, at hawak ang kaniyang kamay. Napalunok siya ng laway at naramdaman niya ang pag-init ng kaniyang mga pisngi. Bigla siyang nakaramdam ng kakaiba, isang kuryenteng dumaloy mula sa kaniyang tiyan papunta sa kaniyang dibdib. Biglang nag-iba ang paningin niya sa lalaki. “A-ayos ka lang ba?” utal na tanong ni Marcus. “O-oo. Salamat,” Tila tumigil ang oras at hindi na nila namalayan na tuluyan nang nakalapit ang bruha sa kanila. At isang sigaw ang nari
Naging mahirap para kay Lusiana na matalo ang pantas. Nahihirapan siyang makatakas sa mahika nito. Pero kailangan niyang makatakas sa pantas ng mga Serano, at mahabol ang mga maharlika. Kaya binuhos na niya ang buo niyang lakas. Isang malaking apoy na bola ang kaniyang ginawa, kaniya itong ihinagis sa pantas. Nakaiwas ito pero natamaan ang kaniyang kaliwang braso. Natumba ito at sa lakas ng kaniyang pagkatumba at nawalan ito ng malay. At iyon ang nakitang pagkakataon ni Lusiana para makatakas. Naamoy niya ang amoy ng mga maharlika. Nang biglang may tumawag kaniya. Tinatawag siya ng kaniyang asawa sa pamamagitan ng isip. Nanghihingi ito ng tulong. Pero dahil kailangan niyang makuha ang mga bihag ay inuna niyang hanapin ang mga ito, hindi na niya pinansin ang sigaw ng kaniyang asawa. Sa kabilang banda naman ay narinig niya ang mga yapak ng mga bata. Malapit sa gu