Kinuha ni Lala, ang papel at binasa nito ang tulang isinulat ni Zek. Ngumiti ito at tumimgin sa akin. At tulad ng inaasahan ko, umupo ito sa tabi at hinawakan ang kamay ko.
“Masarap ang pag-ibig, Liah, walang kasing saya. Pero tandaan mong katumbas ng saya ang sakit,” seryosong tugon nito.
“Salamat, Lala,”
“Pero sige, hayaan mo ang puso mong maramdaman ang pagmamahal na dapat mong maramdaman.” Ngumiti ako at niyakap ko siya, masaya akong nagkaroon ako ng kaibigan sa katauhan ni Lala. Bihira ka nang makakakita ng ganitong uri ng kaibigan.
“Sige na Liah, hinihintay ka na yata ng prince charming mo sa baba,” ani nito habang patawa-tawa.
“Salamat,”
Tumayo na ako at naligo. Habang naliligo ay iniisip ko kung paano ako magpapaalam sa p
Biglang lumiwanag ang paligid nang makaalis na sila. Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Zek. Hinawakan niyang muli ang aking kamay at nagyaya na itong bumalik sa palasyo. Alam kong si Lala ang dahilan bakit sila umalis. Alam kasi nila na hindi nila kaya si Lala. Masyadong malakas ang pwersang bumabalot kay Lala. Nakita ko naman na huminahon na ito at bumalik sa anyong tao.“Patawad, Liah hindi kita tuloy na pasyal sa ilog,” ani naman ni Zek.“Wala kang dapat na ihingi ng tawad. Hindi naman natin gustong mangyari ‘yon.”“Aish!” malalim na buntong hininga ang pinakawalan nito.“Lulutuan na lang kita,” ani ko para kahit pa paano ay mawala ang pagkadismaya nito. Agad ko naman napansin ang ngiti sa labi nito.
“Liah, please,” nagsusumamo niyang sabi. Isang salita pa nito ay mawawalan na ako ng lakas ng loob na umuwi. Hindi ko matitiis na hindi siya pansinin. Kahit ako ay nahihirapan, ayokong umalis, ayokong mawala siya sa paningin ko. Pero hindi ko maitatanggi sa puso’t isip ko ang sakit na nadarama ko. Parang tinutusok ang mga karayom ang dibdib ko. Halos hindi ako makahinga nang mabuti.“Nais kong mapag-isa, Zek,”Nakitang kong yumuko ito, nanlulumo, ramdam ko rin na nasasaktan ito. Pero wala akong magagawa. Sa ngayon sarado ang isip ko sa kanyang paliwanag. Kailangan kong mag-isip at kailangan ko nang umuwi.“Papayagan kitang umalis, Liah, basta ipangako mo ang isang bagay,” ani nito sa masuyong boses. Lumunok muna ako bago ko siya tinugon.“Ano ‘yon?” Pilit kong pinapatatag
Sa bawat araw na dumaan, sa bawat oras na lumilipas, hindi mapigilan isipin ni Zek ang mga nangyayari. Nagising siyang mahal na niya si Liah. Nagbago lahat nang dumating ang dalaga sa buhay niya. Nagbago ang pananaw niya, nagbago ang mga bagay na nasa paligid niya. Ngunit sa isang iglap, sinira ng isang babae ang parangarap niyang buhay kasama ang babaeng mahal niya. Hindi niya kayang mawala si Liah sa buhay niya, gagawin niya lahat at papatunayan niya na hindi siya ang ama nang dinadala ni Laura. Dahil kahit kailan ay hindi siya nagkaroon ng interest sa babae. Hindi niya nakasama sa kama ang babae, kaya napakaimposibleng siya ang ama. Umalis siya sa kwarto ni Liah, dahil hindi na niya kayang makita na aalis ang babaeng mahal na mahal niya. Tumungo siya sa kanyang silid at nagpahangin sa kanyang balkonahe. Hindi niya mapigilan malungkot, hanggang sa tuluyan na siyang lumuha nang tahimik.
Tangan-tangan ni Liah ang kaniyang pana at alam niyang nasa tabi niya si Lala, tahimik siyang lumabas ng kaniyang silid. Hindi siya mapakali simula nang makita niya ang mga lobong kausap ng ama ni Laura. Pamilyar sa kaniya ang mga lobong iyon. Iyon ang mga lobong nakita niya na bumisita noon sa kanilang kaharian. Nais niyang matukoy kung ano ang kanilang plano, at bakit nila kausap ang ama ni Laura. Nang nakalabas na siya ng palasyo ay agad na nilabas niya ang kaniyang wand at tinawag si Lala. Ilan sandali pa, ang wand ay nag-iba na nang anyo, at bumungad si Lala, na tila tinatamad at antok na antok pa.“Lala, ano ba?” inis na tanong ni Liah sa kaniyang pantas.“Teka, ito na―mag-aanyong ibon na po.” Ilang sandali pa ay nag-anyong ibon si Lala. Agad naman sumakay si Liah sa likod ni Lala. Alam ni Liah ang amoy ng mga lobong ‘yong at kung kailangan niyang gumamit ng portal ay gagamitin niya, p
“Hindi ko alam kung ano ba ang kailangan mo, bakit gustong-gusto mo akong patayin?!” Nanlilisik ang mga mata ni Liah, habang naglalakad patungo sa gawi ni Annabelle. Unti-unti rin siyang lumalabas mula sa pagiging invisible. Bakas sa mukha niya ang galit at selos na namamayani sa kabuan niya. “Sa wakas nagpakita ka na rin! Nagagalak akong makita kang muli!” “Bakit? Gigil na gigil ka na bang patayin ako?” “Ooh?” mapang-insultong sambit ni Annabelle, habang tinatakpan ng kamay niya ang kaniyang bibig. “Pa’no mo nalaman? Ang galing mo namang manghula.” Dagdag niyang pang-iinis, lumapit si Annabelle sa kaniya at bigla niyang sinampal si Liah. “Hindi mo alam? Ha!?” sigaw siya sa mukha ni Liah. “Damn it, Annabelle! Wag mong saktan si Liah!” Sigaw ni Zek. Wala itong magawa dahil nakagapos ang katawan nito ng mga ugat. Nag-aa
Hindi mapigilan ni Liah, ang sarili. Niyakap niya si Zek nang mahigpit hanggang sa lumuha na siya nang tuluyan. Bumuhos ang malakas na ulan. Mas lalo lumakas ang iyak ni Liah sa bisig ng prinsipe. Hindi niya alintana na unti-unti nang nawawalan ng bisa ang kaniyang salamangka na ginamit kay Annabelle. Niyakap siya ni Zek, kahit hinang-hina na ang prinsipe. Naging emosyonal si Liah nang mga oras na iyon. Hindi na niya mapigil ang pagod, pangamba at pag-aalinlagan sa mga bagay. Parang nawawalan na siya ng pag-asa. Sa kaniyang kahinaan mababakas ang unti-unting pag-usbong ng kasamaan. Unti-unti na rin napagtanto ni Liah ang kaniyang pagsubok. Haharapin niya lahat, wag lang mawala ang lalaking pinakamamahal niya. Mas lalo pang lumakas ang ulan at ang ihip ng hangin, isa-isa na rin binabaklas ni Annabelle ang mga ugat sa kaniyang katawan. Tuluyan nang nawala ang salamangka na ginamit ni Liah. Sumilay naman ang ngiti sa labi ni Annabell
Isang malalim na singhap ang pinakawalan ni Lala, bago tuluyang mawalan ng malay. Habang si Ezra ay hindi mapigil ang pagtulo ng kaniyang mga luha. Bumuhos ang malakas na ulan at dumilim ang buong paligid. At lahat ng dahon ng mga puno ay sinasayaw ng hangin patungo sa isang kawalan. Hindi niya maigalaw ang buo niyang katawan at nanginginig ang buo niyang kalamnan. Nang maramdaman ang lamig ay kaniyang napagtanto na malapit na pala sila sa kinaruruunan nila Zek at Liah. At gano’n na lamang ang kaniyang pagkagimbal nang makita sina Zek at Liah, na nakahandusay sa lupa at walang malay. “K-kuya?” mahinang sambit niya. At unti-unting humahakbang ang kaniyang mga paa patungo sa kaniyang kapatid. “A-ate, Liah?” Humahalo ang patak ng ulan sa kaniyang mga luha, hindi niya mapigilan ang impit na pag-iyak. Niyugyog niya ang kaniyang kapatid para magising, pero kahit anong gawin niya ay wala pa rin itong malay.
Hindi maintindihan ni Zek kung ano ang nangyayari, hindi niya mahagilap sa isip niya kung ano ang dapat niyang gawin. Inaalala niya ang nangyari kahapon at naalala niyang biglang naglaho ang babaeng tinatawag ni Liah na Annabelle. Palaisipan pa rin sa kaniya bakit lagi sumusulpot ang babae at balak na patayin ang babaeng mahal niya. “Kuya?” Isang boses ang pumukaw sa kaniyang pagmumuni-muni. Sinundan niya ang boses at nakita niya ang kaniyang kapatid. “Ezra? Oh? Bakit?” “Are you ready for your wedding?” masiglang tanong nito sa kaniya. “What? Wedding?” takang tanong niya. “Yeah. You’re gonna marry, Laura? How could you not remember?” Nag-isip ang binata at naalala niya na buntis ang babae at siya ang tinuturong ama ng bata. Iyon ang dahilan bakit sila humantong sa ganitong sitwasyon. Kailangan niya munang ayusin ang gusot na ito bag
data-p-id=9947c3f0af76c470ed98febbfcf078b8,style=text-align:left;,Kasalukuyan naglalakad sina Zek at Liah sa malaki at malawak na gubat ng Verona. Napagpasyahan nilang manatili muna sa Venora hanggang sa ipanganak ang anak nila. data-p-id=cce39fd6cdeaf50ecd31cb9bb3260011,” “Mahal, may pangalan ka na bang naiisip?” tanong ni Liah sa kaniyang kabiyak, habang namamasyal sila sa gubat, sariwa ang hangin kaya hindi nila napansin na napapalayo na sila sa kanilang teritoryo. ~~ data-p-id=1dec03f429b502669881f6472c170218,~~*~***~ -Flash back- data-p-id=3cc935aa2090d65dc573dcc81fc4454b, “Mahal na Reyna, wala na ba tayong magagawa para mabuhay si Zek?” tanong ni Tara, sa mahal na reyna na malalim ang iniisip. data-p-id=1e9bfeeeeeb0554818f75cd4fd490b6c,” “Tama, Tara!” bulalas ng reyna. “Mabubuhay ang namatay ―kapag namatay ito dahil sa salamangka o pinatay siya gamit ang salamangka. Pero dapat namatay siya sa pagsasakrapisyo para sa minamahal. Pero kapag ang tao pinatay ng D
Chapter 66 Nanghina nang husto si Zek nang makita ang pagdanak ng dugo, na halos hindi na makita ang lupa sa sobrang pag-apaw ng pulang likido. Kaunti na rin ang nakikita niyang nakatayong sundalo niya. Nawawalan na siya ng pag-asa na mailigtas ang kaniyang kaharian. Habang si Liah ay nakikita niyang lumalapit sa kaniya. Bigla naman kumulo ang kaniyang dugo sa galit, nakita niyang tila nag-iba ang anyo ng mukha nito. Naging maamo at nakikita na niya ang dating ganda ng mga mata nito, at ang inosenteng katauhan nito. Pero hindi niya maipagkakaila ang galit at poot na nararamdaman niya para dito. Nais niya itong patayin at pugutan ng ulo. Pero tila isang hangin na nawala lahat ng galit niya nang marinig nito ang boses ng babaeng mahal niya. Ito ang tunog ng boses niya nang una niyang marinig. “E-ezekiel, M-mahal ko,” saad ng dalaga. Naantig naman ang puso ng binata. “U-umalis ka na, Mahal ko. Pakiusap, umalis ka na,” nagsusumamong wika ng dalaga. Hindi malaman ni Zek kung maniniwala s
Chapter 65Habang patuloy silang naglalakbay, natanaw ng isang sundalo ni Zek na malapit na sila sa kabundukan ng Zeon, nang biglang may nakita silang mga anino sa ‘di kalayuan. Nagsenyas naman siya na tumigil sa paglalakad at sumigaw ito na humanda dahil may paparating. Agad naman na tinignan ng kasama niyang pantas kung ano o sino ang sumasalubong sa kanila. Gano’n na lang ang kaniyang gulat nang napagtanto niya na aswang ang mga ito. Agad na sumigaw ang pantas na ihanda ang mga pana.Kumuha naman ng teleskopyo si Zek para tignan ang nasa unahan. Gano’n na lamang ang kaniyang gulat nang makita ang mga nilalang kasama ang iba’t-ibang mangkukulam at mas lalong siyang nagulat nang makita ang isang pamilyar na babae, ito ang nangunguna sa lahat. Ito ang nag-uutos sa mga kasama na sumugod sa kanilang gawi. Nanlulumo naman niyang binitawan ang gamit niya, hindi niya alam ang gagawin kung kakalabanin niya ba ang babaeng mahal na mahal niya o haharapin ng buong tapang. Pero mas umaapaw ang
Chapter 64Hinanap ni Zek ang dalaga sa buong paligid pero ni anino ni Liah ay hindi niya nakita. Napa-isip siya tuloy kung panaginip lang ba ang nangyari kahapon? Sa sobrang lungkot, dismaya, pagod, pag-aalala at sobrang pangungulila niya sa dalaga ay naisip niyang ilusyon lang ba ang lahat? Napahilamos siya ng kaniyang mukha sa sobrang pagkabalisa. Gano’n pa man ay patuloy pa rin ang paghahanap niya sa buong palasyo. Kung sino-sino na ang kaniyang tinanong pero ni isa ay walang nakakita sa dalaga. Halos mabaliw na siya sa paghahanap.“Siguro ay ilusyon lang lahat ang nangyari,” aniya sa kaniyang sarili. Hindi na niya pinilit pa na makita ang dalaga, kailangan na nilang lumikas bago sumalakay muli ang mga masasamang nilalang. Bilang susunod na hari ay kailangan niyang patatagin ang sarili at malampasan ang lahat ng pagsubok. Tungkulin niyang pangalagaan ang mga tao.~**~
Chapter 63 “Huminahon ka, Atlas. May mga bisita tayo,” awat ng babae sa kaniyang asawa. Natauhan naman ang Alpha at agad na kumalma. Huminga ito nang malamin at kinuyom na lamang mga kamao. Napalunok naman ng laway si Tara, dahil pakiramdam niya ay siya ang may dahilan bakit nalaman ng pinuno ang nangyari sa anak nito. “Pumasok na muna sa iyong silid, Cyenthia,” ani ng ina nito. “Opo, Ina.” Agad siyang humakbang nang nakayuko at tumalikod, bakas ang sakit at hiya sa kaniyang buong mukha. “Humihingi po ako ng kapatawaran sa aking kalapastangan, Mahal na Pinuno,” ani naman ni Tara na hindi mapigilan ang kaba, nakayuko itong humihingi ng tawad sa mag-asawa. “Hindi mo kasalanan ang nangyari, Pantas. Sapagkat ay ikaw ang naging daan para malaman namin ang kaniyang kondisyon, hindi man lang namin na amoy na nagdadalang-tao pala siya
Verona Nasa bukana na sila ng teritoryo ng mga De Arcon, ngunit hindipa rinmapigilan ni Airah ang kabahan. Hinihintay nilang bumalik si Tara, ilan sandali pa ay humihingal na bumalik ang pantas,na pinagtaka ng dalawa, pawis na pawis ito at balisang-balisa. “Tara? Anong nangyayari sa iyo? Bakit ka pawis at nababalisa?” “Hindi ko nakita si Liah, Kamahalan. Pero sa tingin ko may hindi tama sa mga nangyayari.” “Anong ibig mong sabihin, Tamara?” alalang tanong ni Airah. “Sa ngayon hindi ko pa masasagot pero may hinala akong may gumagamit sa katawan ng prinsesa.” “Ano?!” bulalas ng dalawa. “Kailangan na natin humungi ng tulong sa mga De Arcon, dahil hindi ako maaring magkamali, may digmaan na darating.”
Napaluha si Zek nang makita niyang nawalan ng malay ang kaniyang kapatid at duguan ang kanan palad nito. Parang dinurong ang kaniyang puso sa kaniyang nakikita. Hindi rin mapigilan ang pagtawa ng bruha dahil sa nakikitang niyang sakit mula sa kapatid ng dalaga. Tila nagbibigay ito ng lakas sa kaniya. “Pakawalan mo ang kapatid ko! Magbabayad ka!” galit na sigaw ni Zek. Pero hindi man lang siya pinansin ng bruha. Samantala naghahanap ng tyempo si Uno para makulong ang bruha sa ginawa niyang bitag. Kailangan mapigilan ang pagsasagawa ng ritwal dahil kung hindi ay maapektuhan ang daloy ng panahon. Maaaring masira ang kaharian nila. Hinalo ng bruha ang dugo ni Ezra sa kaniyang dugo. Ilan sandali pa ay tumingin ang bruha sa kinaruruunan ni Zek, ngumiti ito nang nakakaloko na parang may binabalak itong gawin sa binata. Pero dahil nasa loob siya ng apoy ay hindi ito makalapit nang tuluyan. Muli itong nagsalita sa ibang lenggwahe a
Chapter 60 Nanginginig na ang mga kalamnan ni Erza sa sobrang kaba. Hindi na niya rin alam ang gagawin, nakikita na rin niya ang takot sa mukha ng kaniyang mga kasama. Pilit niyang pinatatag ang kaniyang sarili at hinahanap ang pag-asang matagpuan sila ng kaniyang kuya. Dahil nauubusan na siya ng panalangin. “Kuya, nasaan ka na?” mahinang bulong niya. Umaasang biglang dumating ang kuya niya. Muntik na siyang mapatalon nang maramdaman ang init na gumapang sa kaniyang kamay. Nang napalingon siya ay nakita niya si Marcus na nasa tabi na niya, at hawak ang kaniyang kamay. Napalunok siya ng laway at naramdaman niya ang pag-init ng kaniyang mga pisngi. Bigla siyang nakaramdam ng kakaiba, isang kuryenteng dumaloy mula sa kaniyang tiyan papunta sa kaniyang dibdib. Biglang nag-iba ang paningin niya sa lalaki. “A-ayos ka lang ba?” utal na tanong ni Marcus. “O-oo. Salamat,” Tila tumigil ang oras at hindi na nila namalayan na tuluyan nang nakalapit ang bruha sa kanila. At isang sigaw ang nari
Naging mahirap para kay Lusiana na matalo ang pantas. Nahihirapan siyang makatakas sa mahika nito. Pero kailangan niyang makatakas sa pantas ng mga Serano, at mahabol ang mga maharlika. Kaya binuhos na niya ang buo niyang lakas. Isang malaking apoy na bola ang kaniyang ginawa, kaniya itong ihinagis sa pantas. Nakaiwas ito pero natamaan ang kaniyang kaliwang braso. Natumba ito at sa lakas ng kaniyang pagkatumba at nawalan ito ng malay. At iyon ang nakitang pagkakataon ni Lusiana para makatakas. Naamoy niya ang amoy ng mga maharlika. Nang biglang may tumawag kaniya. Tinatawag siya ng kaniyang asawa sa pamamagitan ng isip. Nanghihingi ito ng tulong. Pero dahil kailangan niyang makuha ang mga bihag ay inuna niyang hanapin ang mga ito, hindi na niya pinansin ang sigaw ng kaniyang asawa. Sa kabilang banda naman ay narinig niya ang mga yapak ng mga bata. Malapit sa gu