“PORTIA, HIJA! Aba, tama na ’yan! Gabi na at bukas mo na ipagpatuloy ’yang paglilinis mo riyan.”While I was on the last shelf that I had to clean I heard Nanay Josephine’s voice. Kapapasok lamang nito sa pintuan ng library. Oh, finally! Last na talaga ito at tapos na ako! Mabuti na lang talaga at tinulungan ako ni William kanina kaya kahit papaano ay hindi na ako masiyadong nahirapan.“Last na po ito, Nanay Josephine,” sabi ko. “Nako ang batang ito! E, hindi naman aalis itong library, bakit kailangan mo pang tapusin ang paglilinis dito ngayon?”I smiled as I wiped the book I was holding. “Ayos lang po, nanay. Kailangan ko po kasing tapusin ito ngayon,” sabi ko. “Tinulungan din naman po ako ni William kanina kaya hindi na po ako masiyadong nahirapan.” Dagdag na saad ko pa. “At, may ilaw naman po pala rito sa inyo, pero bakit hindi n’yo po binubuksan?” tanong ko. Kanina kasi, nang makita ko ang switch sa isang sulok, sinubukan ko iyong pindutin. And I’m glad it is still working! My w
“UGH, PORTIA!” panenermon ko sa sarili ko habang hindi ako mapakali at paroo’t parito ang lakad ko sa loob ng kuwarto na ginagamit ko. My God! I still can’t believe what I did earlier toward Crandall. Until now ay ramdam ko pa rin ang labis na pag-iinit ng buong mukha ko... pati na rin ang mainit at malambot niyang mga labi a nakalapat sa mga labi ko. Pati ang mabango niyang hininga. Oh, my gulay! I kissed him! Because of the fear I felt earlier that the men looking for me would see us, I didn’t hesitate to kiss him. Pero... mukhang mali ata ang ginawa ko dahil nagalit siya sa akin.Flashback:Hindi ko alam kung ilang segundo o umabot ba ng minuto na magkalapat ang mga labi namin bago siya ang kusang lumayo sa akin. Hindi agad ako nakapagmulat ng aking mga mata. Pero ramdam ko sa puso ko ang labis na pagkabog niyon dahil sa ginawa kong panghahalik sa kaniya. “What did you do?”When his question reached my ears, I slowly opened my eyes. At ang namumungay niyang mga mata ang kaagad k
HINDI ko alam kung gaano katagal na nanatili akong nakayakap lamang sa kaniya at patuloy na humihikbi. Labis akong natakot dahil sa ginawa ni William sa akin. Pero mabuti na lamang at dumating si Crandall. Oh, gosh! I thought something bad was going to happen to me now. And I thought... mabait naman sa akin si William. “Hey, it’s okay!” I heard his voice again later. Before I opened my eyes, I took a deep breath so I could smell the scent of him clinging to his clothes. Oh, God! Just by smelling it, it’s obvious that it’s so expensive. It smells very aromatic, classy and a great fragrance that doesn’t hurt the nose. Banayad na pinakawalan ko sa ere ang hangin na nasa lalamunan ko saka dahan-dahang nagmulat ng mga mata ko, kasabay rin niyon ang pagbitaw ko sa pagkakayakap sa kaniya. “Are you all right?” tanong niya ulit sa akin. Dahan-dahan akong tumango at pinunasan ang luha na malayang naglandas sa mga pisngi ko. Then I looked up at his face. Kaagad naman na sumalubong sa panigi
PAGKALABAS ko sa kusina, nakita ko agad si Crandall na nakatayo sa gilid ng bintana habang nakatanaw sa labas. Nakasuksok sa bulsa ng pantalon niya ang isang kamay niya habang ang isang kamay naman niya ay nakasandal sa gilid ng pader. Even though there was a gap between us, I could tell from the side of his face that he was in a world of his own. Mayamaya ay nagpakawala siya nang malalim na buntong-hininga. Tipid akong ngumiti saka naglakad na palapit sa kaniya. “Um, señorito!” tawag ko sa kaniya nang makalapit na ako sa kaniyang likuran.Hindi naman agad siya humarap sa akin, pero bahagya siyang lumingon. “Ipinapatawag na po kayo ng mama ninyo,” sabi ko pa. “Kakain na raw po kayo.”At that point, he turned completely to face me. He stared at my face for a moment, so I smiled at him. “Ayos lang po ba kayo, señorito?” hindi ko napigilan ang magtanong sa kaniya.But instead of answering my question, he let out another deep breath and avoided looking at me. He stepped over, and I did
LABIS pa rin akong nababahala at nag-aalala para kay Crandall. Paroo’t parito ako nang lakad sa gilid ng dining table habang siya naman ay nakahiga pa rin sa sahig at hanggang ngayon ay wala pa ring malay. Oh, hindi ko talaga sinasadya ang ginawa ko sa kaniya! I was so scared earlier and hindi ko alam na ngayon siya uuwi rito. My God! What should I say to him when he wakes up? Or maybe... is he still alive? Because of that thought... I halted my movement and gave him another glance. Kagat ang pang-ilalim na labi ay dahan-dahan akong lumapit sa kaniya. Jesus! Buhay pa kaya siya? O baka... hindi kaya napuruhan ko siya at napatay?Mas lalo akong nakadama ng takot at pag-aalala dahil sa pag-iisip na baka nga napatay ko na si Crandall. Nang makaluhod ako sa tabi niya, saglit kong sinilip ang kaniyang mukha saka dahan-dahang inilapit sa kaniya ang kaliwang kamay ko upang itapat iyon sa kaniyang ilong. Gusto ko lang malaman kung humihinga pa ba siya!Kasabay nang malakas na pagtahip ng d
“PORTIA!” Bigla akong napalingon sa aking likuran nang marinig ko ang boses na tumawag sa akin. I saw William standing in the middle of the kitchen door. Malamlam ang mukha nito at may bitbit na isang bouquet ng white roses. Oh, that’s my favorite. Nasa kusina ako at naghahanda ng lulutuin ni Nanay Josephine para sa tanghalian namin. Hindi ko naman alam na dadating ngayon sa mansion si William. It’s been a couple of days simula nang umalis ito at hindi agad bumalik. Ang sabi sa akin ni Nanay Josephine ay naroon lang daw ito sa bayan at nahihiyang magpakita sa akin lalo na kay Crandall dahil sa nangyari no’ng nakaraan. Maging si Nanay Josephine nga ay ilang beses na ring humingi ng pasensya sa akin. Pero ang sabi ko naman ay ayos lang at wala naman may nangyaring masama sa akin.“William!” saad ko.He started walking towards me. And when he finally got close to my place; I was standing on the side of the sink, he smiled at me. Mayamaya ay tumikhim ito at tiningnan saglit ang bulaklak
NAKAUPO si Crandall sa tapat ng kaniyang working table at nakatuon ang buong atensyon sa monitor ng kaniyang laptop. Araw ng Linggo ngayon kaya binuksan niya iyon para tingnan ang mga email at messages na ipinapadala sa kaniya ng kaniyang kaibigan na namamahala ng kaniyang mga negosyo sa syudad o ang mga messages na galing sa kaniyang secretary. Once a week lamang kung buksan o gamitin niya iyon dahil iyon naman ang schedule na ibinigay niya sa kaniyang kaibigan at secretary. Kapag araw ng Lunes hanggang Sabado, wala naman siyang ginagawa kun’di ang magpalipas ng oras o gugulin ang kaniyang buong araw sa gubat para magliwaliw. Kung ang ibang tao ay sa mga mall o pasyalan nagpupunta kapag walang trabaho, siya naman ay naiiba. Lagi siyang nasa kakahuyan. Malaki na talaga ang kaniyang ipinagbago simula nang mabigo siya sa babaeng pinakamamahal niya. Kung noon ay napakahalaga sa kaniya ang bawat segundo sa trabaho niya, pero ngayon... mas marami pa ang kaniyang pahinga kaysa sa trabahong
RAMDAM NA RAMDAM ko ang malakas na pagkabog ng puso ko habang mataman akong nakatitig sa maganda niyang mga mata. Pakiramdam ko ay kaunti na lamang lalabas na sa ribcage ko ang puso ko at magtatatalon sa harapan namin ni Crandall. I don’t know what to do at these moments. I couldn’t even move my body. Parang natuod na ata ako. Holy lordy!Ngayong ramdam ko ang mainit niyang katawan na nakadikit sa katawan ko, pakiramdam ko nakuryente na naman ako. At ngayong gadangkal na lamang ang layo ng mukha namin sa isa’t isa, nagkaroon ako ng pagkakataon na matitigan nang maayos ang guwapo niyang mukha. Ramdam ko rin ang pagtama sa mukha ko ng mainit niyang paghinga. I couldn’t even blink my eyes kahit ramdam ko naman na tumatagos sa kalamnan at kaibuturan ko ang kakaibang paninitig niya sa akin ngayon.Oh, God! What should I do now? Mayamaya ay naramdaman ko ang masuyong paghapit lalo ng braso niyang nakapulupot sa baywang ko kaya mas lalo kong naramdaman ang matigas niyang abs. Dahil doon, na
“CRANDALL!” Bigla akong nagising at napabangon mula sa mahimbing na pagkakatulog ko. I was full of anger, especially when I saw my husband rushing into our room. “W-Wife? Why? Is... Is there a problem?” bakas sa mukha niya ang labis na pag-aalala habang nagmamadali siyang lumapit sa akin.Matalim na titig ang ipinukol ko sa kaniya. At nang tuluyan siyang makalapit sa puwesto ko, kaagad ko siyang pinagpapalo sa braso at dibdib niya. “I hate you! I hate you! I hate you, Crandall!”“W-What? Why?” nalilitong tanong niya habang sinasalag niya ang kamay ko na patuloy pa ring namamalo sa kaniya. “What did I do, wife?”“Where did you go, Crandall? Nasaan ang babae mo?”“Huh?” halos mag-isang linya na ang mga kilay niya habang nakatitig sa akin. Litong-lito ang hitsura niya sa mga sandaling ito. “Portia, what are you talking? Wala akong babae.”“Liar!” singhal ko sa kaniya. “I saw you. May kahalikan kang babae, Crandall.” Bigla na lamang akong naiyak nang maalala ko na masaya sila nang babaen
A wide smile spread across my lips as I looked at myself in the full-sized mirror. I want to cry because of the happiness my heart feels at this moment, but I hold myself back because I might ruin my make-up. I was wearing my simple yet elegant off-shoulder wedding gown.A week after, Crandall proposed to me, here we are finally getting married today. Oh, God! I still can’t believe it. My heart is still full of happiness because in a few moments, I will be Mrs. Crandall El Greco. Even though I knew that a week was a very short time for preparing for our wedding, I didn’t object when he suggested getting married right away and thought we could finish everything in a few days. And we made it with the help of important people in our lives, that are also excited for us to get married. Maraming connection si Crandall, maging si Mama Sugar at Papa Damian. Kaya naging madali na lamang ang lahat para sa amin. And there was no problem with the venue of our wedding, because both Crandall a
“OH, PORTIA! Napakasaya ko ngayon na muli tayong nagkita.” Yakap-yakap ako nang mahigpit ng Mama ni Crandall. At nang pakawalan ako nito, ikinulong nito sa mga palad ang mukha ko at ilang beses na hinalikan ang magkabilang pisngi ko. “I missed you so much, hija.”“And I’m happy too na nagkita po ulit tayo, Tita Sugar.”“Oh, come on! You are already part of the family, Portia. Anak na rin kita kaya Mama na rin ang itawag mo sa akin.”Ngumiti ako nang malapad. “Thank you po, Ma.” “At kagaya sa Mama mo, masaya rin ako na nakita ulit kita, Portia.” Anang Papa ni Crandall. Niyakap din ako nito at hinalikan sa pisngi.“Thank you po, Papa Damian.”“Congratulations again to the both of you.”“Thank you, Pa,” sabi ni Crandall sa papa niya. “Hi, Ate Portia!”“Elle!”Kaagad din itong yumakap sa akin nang mahigpit. “I thought I would never see you again.”“It’s been a long a time,” sabi ko.“Congrats again sa inyo ni Kuya Crandall. And... I’m happy. I mean, we are happy to know na may apo na
“I THOUGHT magla-lunch date tayo, babe?” nagtatakang tanong ko kay Crandall habang nasa labas ng bintana ng kotse ang paningin ko. I’m just confused kung bakit nandito kami sa bundok. I mean, maganda ang buong paligid. Puro bundok, mga damo at punong kahoy ang nakikita ko. At parang may malalim na bangin pa sa ’di kalayuan. “Babe!” Nilingon ko siya habang magkasalubong ang mga kilay ko.He gave me a wide smile. And before he answered my question, he stopped his car.“We’ll have a lunch date here, Love.”Mas lalong nangunot ang noo ko at saglit siyang tinitigan nang seryoso. Pagkatapos ay muli akong napatingin sa labas ng bintana. “Are you serious, Crandall?”Narinig ko siyang tumawa nang pagak. “Trust me, Love. You’ll gonna love this day.” Pagkuwa’y narinig ko ang pagbukas niya sa pinto sa tabi niya at umibis siya. Umikot siya sa may puwesto ko at pinagbuksan niya ako ng pinto at inilahad ang kamay sa akin upang alalayan ako. “Careful, Love.”Medyo mahangin ang paligid kaya kaagad na
WHEN I opened my eyes, suddenly, a sweet smile appeared on my lips as I looked at the portrait of me and Crandall hanging on the bedroom wall. I’m sure it was taken the day he proposed to me five years ago. And then I glanced at the window. Maliwanag pa rin sa labas, but I’m not sure what time it is. When I looked next to me, I didn’t see Crandall. Banayad akong nagpakawala nang buntong-hininga pagkuwa’y kumilos ako habang hawak-hawak ko ang kumot sa tapat ng dibdib ko.Nasaan na kaya ang lalaking ’yon?Nang makababa ako sa kama, naglakad ako palapit sa bintana habang hila-hila ko ang makapal na kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. A wide smile appeared on my lips again when I saw the beautiful view outside the house. Oh! I really missed this. After five years, makakadungaw pa pala ako sa bintanang ito para tingnan ang buong paligid ng bahay namin ni Crandall. Saglit kong pinagsawa ang paningin ko sa labas bago ako nagdesisyong bumalik sa kama. I let the thick blanket fall to
NARINIG kong inihinto ni Crandall ang kaniyang kotse. I have no idea where we are now because he blindfolded me earlier when we got back in his car. “Babe, where are we now?” tanong ko sa kaniya.“Um, I can’t tell you yet, Love,” sagot niya. “But it’s a surprise for you.”“Hindi mo naman kasi sinabi sa akin kanina na may surprise ka sa akin ngayon. Hindi ko tuloy napaghandaan.”Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pagkatapos ay naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ako sa pisngi ko.“I will remove your seatbelt, Love.” “Thank you, babe.” “You’re welcome, darling,” aniya. “Just wait a minute. I’ll open the door for you.” Narinig ko ang pagbukas-sarado ng pinto sa driver’s seat at ilang segundo lang, bumukas din ang pinto sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan ako. “Just be careful.”Hinawakan niya rin ang ulo ko para hindi ako mauntog. “Kinakabahan na naman ako,” sabi ko sa kaniya habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya dahil natat
“C-CRANDALL!” I looked at him as he slowly parked his car on the side of the road. I wondered why he was stopping his car gayong wala naman kaming makitang mga tao o bahay sa paligid. Ang tanging nakikita ko lang ngayon ay puro mga puno at matataas na damo. Nang tuluyan niyang mapatay ang makina, nagbuntong-hininga siya saka binalingan din ako ng tingin. Ngumiti siya sa akin.“W-What are we doing here? Nasaan tayo?” tanong ko sa kaniya.“Relax. Wala naman akong gagawing masama,” sabi niya.“Pero bakit nandito tayo?” Sa halip na sagutin ang tanong ko, binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya umibis. Kahit nagtataka ako at medyo kinakabahan dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko ngayon na puwede niyang gawin sa akin dahil kami lang naman ang tao rito, pero inalis ko iyon sa isipan ko. I know Crandall, he can’t do anything bad to me. Except if he no longer feels love for me and just intends to take my child from me. Ugh! Napa-paranoid ako sa pag-iisip ngayon ng hindi maga
DAHAN-DAHANG humakbang si Crandall palapit sa may ibaba ng hagdan habang pababa naman kami ni Link. Ang ngiti sa mga labi niya ay parang nag-aalinlangan habang nakatingin siya sa anak namin. He let out a deep breath when there was only one step between the three of us. “H-Hi!” Mahina ang boses niya nang batiin niya ako, at pagkatapos ay tiningnan niya rin si Link. “Hi, buddy!” Link didn’t speak immediately. Instead, he grabbed my hand that was holding his shoulder and looked up at me. “Mama!”“Yes, sweetheart?”“Wasn’t he the one who got mad at you when we were at the mall?” tanong ng anak ko. Muli akong napatingin kay Crandall. Pagkatapos ay umupo ako sa baitang para magpantay kaming dalawa. “Sweetheart, ’yong nangyari sa mall no’ng nakaraan... It was just a misunderstanding,” sabi ko. “But...” Tumingala ako ulit kay Crandall habang mataman lamang siyang nakatingin sa aming mag-ina. When I turned to look at Link again, I smiled and gently squeezed his chin. “He’s your Papa. A
MATAMAN kong pinapakatitigan ang airplane ticket na iniwan ni Crandall sa akin kanina nang umalis siya. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin at iisipin ko ngayon. Naguguluhan ako. After our conversation earlier; after he explained and apologized to me because of what happened, he left when I told him I needed time to think because I was completely shocked by what I found out. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko. All these years, I thought he was to blame for hurting me so much, so I left him. And if he is telling me the truth, that he really has a twin... Randall is the one who is guilty and should be blamed. Nagkahiwalay kami ni Crandall nang matagal na panahon nang dahil sa kapatid niya. Pareho kaming nasaktan at naghirap ang mga damdamin nang dahil sa kapatid niya. I took a deep breath to loosen my tight chest.It is true he went to Cebu before. I now have the proof in my hands. His name is written on this airplane ticket. Mula sa pagkakaupo k