RAMDAM NA RAMDAM ko ang malakas na pagkabog ng puso ko habang mataman akong nakatitig sa maganda niyang mga mata. Pakiramdam ko ay kaunti na lamang lalabas na sa ribcage ko ang puso ko at magtatatalon sa harapan namin ni Crandall. I don’t know what to do at these moments. I couldn’t even move my body. Parang natuod na ata ako. Holy lordy!Ngayong ramdam ko ang mainit niyang katawan na nakadikit sa katawan ko, pakiramdam ko nakuryente na naman ako. At ngayong gadangkal na lamang ang layo ng mukha namin sa isa’t isa, nagkaroon ako ng pagkakataon na matitigan nang maayos ang guwapo niyang mukha. Ramdam ko rin ang pagtama sa mukha ko ng mainit niyang paghinga. I couldn’t even blink my eyes kahit ramdam ko naman na tumatagos sa kalamnan at kaibuturan ko ang kakaibang paninitig niya sa akin ngayon.Oh, God! What should I do now? Mayamaya ay naramdaman ko ang masuyong paghapit lalo ng braso niyang nakapulupot sa baywang ko kaya mas lalo kong naramdaman ang matigas niyang abs. Dahil doon, na
HINDI ko alam kung gaano ang itinagal ng paghihinang ng mga labi namin ni Crandall bago ko naramdaman na unti-unti niya na akong pinakawalan. Pero hindi agad ako nagmulat ng aking mga mata. Nanatili akong nakapikit ng ilang segundo. “Portia!”When his voice called out my name, I opened my eyes slowly and saw him staring at me.Oh, God! My heart is pounding even more now as I stare into his ocean-blue eyes. My lips parted, but no words came out of my mouth. Pakiramdam ko bigla ko atang nalunok ang dila ko at hindi ko nagawang makapagsalita. I couldn’t take my eyes off of him and I couldn’t even blink for a second.“What did you do to me?”Napatitig din ako sa mga labi niya at bahagyang nagsalubong ang mga kilay ko nang marinig ko ang tanong niya. What did I do to him? Wala naman. Ah, maybe itong pagkatumba namin ang ibig niyang sabihin. Tipid akong ngumiti sa kaniya pagkuwa’y kumilos para sana umalis na talaga sa ibabaw niya dahil kung titingnan, medyo awkward ang posisyon namin ngay
BIGLA akong napamulat ng mga mata ko nang maramdaman kong tumama sa mukha ko ang sinag ng araw na pumapasok sa bintana ng kuwarto ko. Nang masilaw ako, bigla akong napapikit ulit. Oh, umaga na pala! Akma na sana akong kikilos sa puwesto ko para mag-inat saglit at bumangon na rin, pero hindi ko naman nagawang gumalaw dahil parang pakiramdam ko ang sikip ng puwesto ko. Hindi ko magawang kumilos dahil pakiramdam ko may mga brasong nakapulupot sa baywang ko at may mabigat na bagay na nakadantay sa mga hita ko. Huh? Ako lang naman mag-isa sa kama ko, ah!Mula sa pagkakapikit ko, I suddenly opened my eyes again and slowly turned to the person next to me. My eyes widened with surprise when I saw Crandall’s face so close to mine and he was fast asleep. I could feel his hot breath hitting my face. Damn. What is he doing here? Why are we in bed next to each other? Why is he by my side and his arms around my waist? What happened? Biglang napuno ng maraming tanong ang isipan ko habang mataman
ISANG marahas na buntong-hininga ang pinakawalan ko sa ere pagkuwa’y magkasalubong ang mga kilay na nilingon ko si Crandall. “Hey, please stop staring at me like that,” sabi ko sa kaniya na kunwari ay naiinis na. Paano naman kasi, simula pa kanina nang nasa kuwarto pa kami ay hindi na niya ako tinantanan sa kakaibang mga titig niya. Naiilang na ako sa totoo lang. Hindi kasi ako sanay na may nakatitig sa akin lalo na nang matagal. I mean, nakatalikod naman ako sa kaniya ngayon dahil nasa tapat ako ng kalan at nagluluto ng almusal namin habang siya naman ay nakaupo lang sa kabisera. Pero kanina ko pa nararamdaman na nakatitig siya sa likuran ko. At nang lingunin ko nga siya, nahuli ko siyang nakatitig sa akin.Ngumiti naman siya nang malapad.Oh, isa pa ’yang pagngit-ngiti niya sa akin ng napakapogi. Jusko! Kaunti na lang talaga ay matutunaw na ako. I once thought he didn’t know how to smile because his countenance was so serious and his eyebrows were always knit together. Pero ngayon,
DALAWANG ARAW na nawala sa mansion si Crandall. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta at kung ano ang ginawa niyang importante kagaya sa sinabi niya sa akin bago siya umalis no’ng isang araw. Ako lang mag-isa rito sa mansion dahil sa susunod na linggo pa naman uuwi sina Nanay Josephine at William. No’ng unang gabi na naiwan akong mag-isa rito, medyo natakot ako dahil baka muling bumalik ang mga lalaking gusto akong kunin at patayin, pero mabuti na lang at hindi naman iyon nangyari. Naka-survived naman ako ng dalawang araw at dalawang gabi. It’s three in the afternoon and I’m just standing here at the window of my room. I was just looking outside and waiting to see if Crandall would come home now. I was still bored and couldn’t think of anything else to do to distract myself. Kanina pa talaga ako nababagot. Kung hindi pa rin uuwi ngayon si Crandall, ewan ko na lang kung ano pa ang gagawin ko rito sa mansion niya! Dalawang araw pa lang akong mag-isa rito at nakakulong lang sa loob, but
“SANA ay nagpasabi kayo na dadating kayo rito sa rancho ngayong hapon, hijo!” “Ayos lang po, Nana Estella. Biglaan lang din po ang pagpunta namin dito,” sabi naman ni Crandall.Magkatabi kaming nakaupo sa papag na gawa sa kawayan na nasa loob ng kubo. Kaharap naman namin ang matandang babae na sinasabi ni Crandall na dating caretaker daw ng mansion na ngayon ay nangangalaga sa rancho nila. “By the way, Nana Estella, si Portia po. She’s my girlfriend.”Muling sumilay ang malapad at matamis na ngiti sa mga labi ko nang ipakilala ako ni Crandall sa matandang babae. “Hello po, Nana Estella. Magandang hapon po!” bati ko rito.“Magandang hapon din sa ’yo, señorita! Ikinagagalak kong makilala ka.” “Nako, Portia na lang po ang itawag ninyo sa akin. Ayos lang po,” sabi ko. Ngumiti naman ito at saglit na ipinagpalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa ni Crandall. “Natutuwa ako Crandall hijo na may bago ka ng kasintahan ngayon,” wika nito mayamaya. When I looked at Crandall, I saw a sweet
“DO you have a problem with me, Naya?” tanong ko rito nang mapagsolo kami sa kubo. Saglit kasing nagpaalam sa akin si Crandall na magtutungo siya sa kamalig para daw tingnan doon ang kalabaw nilang nanganak na. Kasama niya si Tata Berting na nakilala ko na rin kanina pagkabalik namin dito ni Crandall mula sa pangangabayo. At simula kaninang pumuwesto kami ni Crandall dito sa kubo ay hindi na rin umalis ang babaeng ito at panay ang pakikipag-usap sa boyfriend ko kahit wala naman ng sense ang mga tanong nito. “Bakit mo naman naitanong kung may problema ako sa ’yo, Portia?” sa halip ay balik na tanong nito sa akin. “Well, napapansin ko lang kasi... simula nang dumating kami ni Crandall dito kanina ay masama na ang tingin mo sa akin. Hindi ko lang maintindihan kung bakit?”Bumuntong-hininga ito. “Simple lang naman ang dahilan ko,” sabi nito. “At hindi na ako makikipagplastikan sa ’yo, Portia. Hindi kita gusto para kay señorito.”Biglang nangunot ang noo ko at napatitig nang seryoso rito
PAGKAMULAT pa lamang ng aking mga mata kinabukasan, ang nahihimbing at guwapong mukha ni Crandall ang kaagad na nasilayan ko habang mahigpit na nakayakap sa akin ang mga braso nito. Our faces were so close to each other that I could feel his hot breathing. Oh, just like the other day! Noong unang beses na natulog kami ng magkatabi roon sa kuwarto ko. Wala sa sariling napangiti ako bigla habang pinagmamasdan ko ang guwapo niyang mukha. Wait, why am I here in his room? Later, I suddenly remembered what happened with Crandall and me last night. My eyes widened at pinakiramdaman ko bigla ang aking sarili. And when I felt the pain between my thighs, roon ko lubusang napatunayan na totoo nga ang nangyari sa amin kagabi. I gave myself to Crandall last night. Nagpaubaya na ako sa kaniya. Habang nakatitig sa kaniyang mukha, dinadama ko ang puso ko kung may pagsisisi ba akong nararamdaman sa mga sandaling ito. But nothing. I didn’t feel any regret at this moment. Instead, my heart feels so
“CRANDALL!” Bigla akong nagising at napabangon mula sa mahimbing na pagkakatulog ko. I was full of anger, especially when I saw my husband rushing into our room. “W-Wife? Why? Is... Is there a problem?” bakas sa mukha niya ang labis na pag-aalala habang nagmamadali siyang lumapit sa akin.Matalim na titig ang ipinukol ko sa kaniya. At nang tuluyan siyang makalapit sa puwesto ko, kaagad ko siyang pinagpapalo sa braso at dibdib niya. “I hate you! I hate you! I hate you, Crandall!”“W-What? Why?” nalilitong tanong niya habang sinasalag niya ang kamay ko na patuloy pa ring namamalo sa kaniya. “What did I do, wife?”“Where did you go, Crandall? Nasaan ang babae mo?”“Huh?” halos mag-isang linya na ang mga kilay niya habang nakatitig sa akin. Litong-lito ang hitsura niya sa mga sandaling ito. “Portia, what are you talking? Wala akong babae.”“Liar!” singhal ko sa kaniya. “I saw you. May kahalikan kang babae, Crandall.” Bigla na lamang akong naiyak nang maalala ko na masaya sila nang babaen
A wide smile spread across my lips as I looked at myself in the full-sized mirror. I want to cry because of the happiness my heart feels at this moment, but I hold myself back because I might ruin my make-up. I was wearing my simple yet elegant off-shoulder wedding gown.A week after, Crandall proposed to me, here we are finally getting married today. Oh, God! I still can’t believe it. My heart is still full of happiness because in a few moments, I will be Mrs. Crandall El Greco. Even though I knew that a week was a very short time for preparing for our wedding, I didn’t object when he suggested getting married right away and thought we could finish everything in a few days. And we made it with the help of important people in our lives, that are also excited for us to get married. Maraming connection si Crandall, maging si Mama Sugar at Papa Damian. Kaya naging madali na lamang ang lahat para sa amin. And there was no problem with the venue of our wedding, because both Crandall a
“OH, PORTIA! Napakasaya ko ngayon na muli tayong nagkita.” Yakap-yakap ako nang mahigpit ng Mama ni Crandall. At nang pakawalan ako nito, ikinulong nito sa mga palad ang mukha ko at ilang beses na hinalikan ang magkabilang pisngi ko. “I missed you so much, hija.”“And I’m happy too na nagkita po ulit tayo, Tita Sugar.”“Oh, come on! You are already part of the family, Portia. Anak na rin kita kaya Mama na rin ang itawag mo sa akin.”Ngumiti ako nang malapad. “Thank you po, Ma.” “At kagaya sa Mama mo, masaya rin ako na nakita ulit kita, Portia.” Anang Papa ni Crandall. Niyakap din ako nito at hinalikan sa pisngi.“Thank you po, Papa Damian.”“Congratulations again to the both of you.”“Thank you, Pa,” sabi ni Crandall sa papa niya. “Hi, Ate Portia!”“Elle!”Kaagad din itong yumakap sa akin nang mahigpit. “I thought I would never see you again.”“It’s been a long a time,” sabi ko.“Congrats again sa inyo ni Kuya Crandall. And... I’m happy. I mean, we are happy to know na may apo na
“I THOUGHT magla-lunch date tayo, babe?” nagtatakang tanong ko kay Crandall habang nasa labas ng bintana ng kotse ang paningin ko. I’m just confused kung bakit nandito kami sa bundok. I mean, maganda ang buong paligid. Puro bundok, mga damo at punong kahoy ang nakikita ko. At parang may malalim na bangin pa sa ’di kalayuan. “Babe!” Nilingon ko siya habang magkasalubong ang mga kilay ko.He gave me a wide smile. And before he answered my question, he stopped his car.“We’ll have a lunch date here, Love.”Mas lalong nangunot ang noo ko at saglit siyang tinitigan nang seryoso. Pagkatapos ay muli akong napatingin sa labas ng bintana. “Are you serious, Crandall?”Narinig ko siyang tumawa nang pagak. “Trust me, Love. You’ll gonna love this day.” Pagkuwa’y narinig ko ang pagbukas niya sa pinto sa tabi niya at umibis siya. Umikot siya sa may puwesto ko at pinagbuksan niya ako ng pinto at inilahad ang kamay sa akin upang alalayan ako. “Careful, Love.”Medyo mahangin ang paligid kaya kaagad na
WHEN I opened my eyes, suddenly, a sweet smile appeared on my lips as I looked at the portrait of me and Crandall hanging on the bedroom wall. I’m sure it was taken the day he proposed to me five years ago. And then I glanced at the window. Maliwanag pa rin sa labas, but I’m not sure what time it is. When I looked next to me, I didn’t see Crandall. Banayad akong nagpakawala nang buntong-hininga pagkuwa’y kumilos ako habang hawak-hawak ko ang kumot sa tapat ng dibdib ko.Nasaan na kaya ang lalaking ’yon?Nang makababa ako sa kama, naglakad ako palapit sa bintana habang hila-hila ko ang makapal na kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. A wide smile appeared on my lips again when I saw the beautiful view outside the house. Oh! I really missed this. After five years, makakadungaw pa pala ako sa bintanang ito para tingnan ang buong paligid ng bahay namin ni Crandall. Saglit kong pinagsawa ang paningin ko sa labas bago ako nagdesisyong bumalik sa kama. I let the thick blanket fall to
NARINIG kong inihinto ni Crandall ang kaniyang kotse. I have no idea where we are now because he blindfolded me earlier when we got back in his car. “Babe, where are we now?” tanong ko sa kaniya.“Um, I can’t tell you yet, Love,” sagot niya. “But it’s a surprise for you.”“Hindi mo naman kasi sinabi sa akin kanina na may surprise ka sa akin ngayon. Hindi ko tuloy napaghandaan.”Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pagkatapos ay naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ako sa pisngi ko.“I will remove your seatbelt, Love.” “Thank you, babe.” “You’re welcome, darling,” aniya. “Just wait a minute. I’ll open the door for you.” Narinig ko ang pagbukas-sarado ng pinto sa driver’s seat at ilang segundo lang, bumukas din ang pinto sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan ako. “Just be careful.”Hinawakan niya rin ang ulo ko para hindi ako mauntog. “Kinakabahan na naman ako,” sabi ko sa kaniya habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya dahil natat
“C-CRANDALL!” I looked at him as he slowly parked his car on the side of the road. I wondered why he was stopping his car gayong wala naman kaming makitang mga tao o bahay sa paligid. Ang tanging nakikita ko lang ngayon ay puro mga puno at matataas na damo. Nang tuluyan niyang mapatay ang makina, nagbuntong-hininga siya saka binalingan din ako ng tingin. Ngumiti siya sa akin.“W-What are we doing here? Nasaan tayo?” tanong ko sa kaniya.“Relax. Wala naman akong gagawing masama,” sabi niya.“Pero bakit nandito tayo?” Sa halip na sagutin ang tanong ko, binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya umibis. Kahit nagtataka ako at medyo kinakabahan dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko ngayon na puwede niyang gawin sa akin dahil kami lang naman ang tao rito, pero inalis ko iyon sa isipan ko. I know Crandall, he can’t do anything bad to me. Except if he no longer feels love for me and just intends to take my child from me. Ugh! Napa-paranoid ako sa pag-iisip ngayon ng hindi maga
DAHAN-DAHANG humakbang si Crandall palapit sa may ibaba ng hagdan habang pababa naman kami ni Link. Ang ngiti sa mga labi niya ay parang nag-aalinlangan habang nakatingin siya sa anak namin. He let out a deep breath when there was only one step between the three of us. “H-Hi!” Mahina ang boses niya nang batiin niya ako, at pagkatapos ay tiningnan niya rin si Link. “Hi, buddy!” Link didn’t speak immediately. Instead, he grabbed my hand that was holding his shoulder and looked up at me. “Mama!”“Yes, sweetheart?”“Wasn’t he the one who got mad at you when we were at the mall?” tanong ng anak ko. Muli akong napatingin kay Crandall. Pagkatapos ay umupo ako sa baitang para magpantay kaming dalawa. “Sweetheart, ’yong nangyari sa mall no’ng nakaraan... It was just a misunderstanding,” sabi ko. “But...” Tumingala ako ulit kay Crandall habang mataman lamang siyang nakatingin sa aming mag-ina. When I turned to look at Link again, I smiled and gently squeezed his chin. “He’s your Papa. A
MATAMAN kong pinapakatitigan ang airplane ticket na iniwan ni Crandall sa akin kanina nang umalis siya. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin at iisipin ko ngayon. Naguguluhan ako. After our conversation earlier; after he explained and apologized to me because of what happened, he left when I told him I needed time to think because I was completely shocked by what I found out. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko. All these years, I thought he was to blame for hurting me so much, so I left him. And if he is telling me the truth, that he really has a twin... Randall is the one who is guilty and should be blamed. Nagkahiwalay kami ni Crandall nang matagal na panahon nang dahil sa kapatid niya. Pareho kaming nasaktan at naghirap ang mga damdamin nang dahil sa kapatid niya. I took a deep breath to loosen my tight chest.It is true he went to Cebu before. I now have the proof in my hands. His name is written on this airplane ticket. Mula sa pagkakaupo k