“WALA pa rin bang balita hanggang ngayon kung nasaan si Portia?” tanong ng ina ni Jass habang nasa labas ito silid na inuokupa ng dalaga na hanggang ngayon ay wala pa ring malay. “Pasensya na po kayo Ms. Gomez, pero hanggang ngayon ay wala pa rin kaming balita tungkol kay Ms. Portia Martinez,” sagot ng pulis. “Pero huwag po kayong mag-alala, ginagawa naman po namin ang lahat para mahanap siya at ng maimbistigahan pa po namin nang husto ang tungkol sa nangyari sa anak ninyo.”Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan sa ere ng ginang dahil sa mga sinabi ng pulis. “God! Ilang linggo ng nandito sa ospital ang anak ko. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ninyo nahahanap ang babaeng ’yon! Paano naman mabibigyan ng hustisya ang nangyari sa anak ko? Talaga bang ginagawa ninyo nang maayos ang trabaho ninyo?” makahulugang tanong pa nito sa pulis. Saglit na nagkatinginan ang dalawang pulis bago nagsalita ulit ang isa. “Ginagawa naman po namin nang maayos ang trabaho namin, Ms. Gomez.
“AND where are you going, Nanay Josephine?” kunot ang noo na tanong ni Crandall kay Nanay Josephine habang nasa hapag kami at kumakain nang haponan.“Kailangan ko kasing umuwi sa probinsya dahil may reunion kaming mag-anak sa susunod na linggo. Uuwi rin kasi ang kapatid kong galing abroad kaya magpapaalam sana ako sa ’yo na kung maaari ay magkabasyon muna ako ng kahit tatlong linggo lang.” Anang Nany Jo.“Kasama mo rin ba si Wiliiam?”“Sasama po ako kay Nanay, kuya. Matagal ko na rin po kasing hindi nakikita ang mga pinsan ko,” sagot naman nito. Nakikinig lang ako sa kanila habang nag-uusap sila. May ibang iniisip din kasi ako sa mga sandaling ito. I mean, ’yong mga lalaking nakita ko kanina na kausap ni Crandall pati ang narinig kong mga sinabi niya sa kausap niya sa cellphone kanina ay ayaw pa ring mawala sa isipan ko. I wanted to put that out of my mind because I might have misunderstood what I heard, but I couldn’t. Paulit-ulit iyon sa isipan ko na parang sirang plaka. Tila ba ma
SUNOD-SUNOD pa rin na pumapatak ang mga luha ko habang ang takot sa puso ko ay mas lalo pang lumalakas. Mas lalo rin nanginig ang katawan ko habang unti-unti pa rin akong umaatras habang si Crandall naman ay papasok na rin sa pintuan.Si Crandall ang salarin sa pagkamatay ni Jass? Siya ang nag-utos na ipapatay ang kaibigan ko nang gabing iyon?Mas lalo akong napaluha dahil sa isiping ’yon. Oh, God! Why? Why did I fall in love with a murderer? Why did my heart fall for Crandall, as he was the one to blame for the death of my best friend? “Portia!”“N-No! P-Please!” nanginginig ang boses na pagsusumamo ko sa kaniya. “D-Don’t come any closer! Huwag kang lalapit sa akin.”Kahit nanlalabo ang mga mata ko dahil sa luhang nakaharang doon, hindi ko magawang alisin sa kaniya ang paningin ko. Labis akong nasasaktan ngayon dahil sa mga nalaman ko. Hindi ko matanggap ang mga narinig ko mula sa kaniya.“Ikaw... ikaw ang nag-utos para patayin si Jass!”Biglang nangunot ang kaniyang noo at mababa
LATAG na ang gabi at wala akong ibang naririnig na ingay mula sa nakabukas na pinto ng bintana kun’di ang mga huni ng panggabing hayop sa paligid. Mula sa pagkakahiga ko sa kama, bumangon ako at tumayo. Nagpakawala pa ako nang malalim na buntong-hininga saka buong lakas na naglakad palapit sa pinto. Dahan-dahan kong hinawakan ang doorknob at pinihit iyon pabukas. Medyo madilim na ang pasilyo at siguro ay nasa silid niya na si Crandall at nagpapahinga. Lumabas ako ng kuwarto at dahan-dahang isinarado ulit ang pinto. And because I could hear my slippers making noise, I took them off and walked on my bare feet until I reached the top of the stairs. Dalawang ilaw lang din ang nakabukas doon kaya dim lamang ang liwanag sa buong sala. Muli akong nagpakawala nang malalim na buntong-hininga. Kanina ko pa pinag-isipan na subukan ulit na tumakas kay Crandall, tutal naman at umalis din kanina ang mga tauhan niya kaya dalawa na lamang kami ang nandito sa mansion niya. Even though I was nervous
OH, THANK GOD! Mabuti na lamang at may nakita akong sasakyan at tinulungan ako ng lalaking ito. Kahit papaano ang takot at pag-aalala sa puso ko ay bahagyang nabawasan. I also felt hope and excitement in my heart that I would be able to go home again after a few weeks of staying at Crandall’s mansion because of what happened that night. Malalaman ko na rin kung ano ang nangyari kay Jass pagkatapos kong tumakas sa bahay ni Wigo. Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko sa ere upang pakalmahin ang puso ko.“Here, miss. Uminom ka muna.”Napalingon ako sa lalaking tumulong sa akin. And when I saw him handing me bottled water, I didn’t refuse to accept it. Kanina pa talaga ako nauuhaw, e!“T-Thank you!” ngumiti ako rito saka binuksan ang bote at ininom ko iyon. Halos maubos ko pa nga ang laman niyon.Oh, thank God, again! Tuyong-tuyo na talaga ang lalamunan ko kanina pa.“May I know your name, miss?”Muli akong napalingon sa lalaki. I think he’s only a few years older than me. He sti
“SO, how’s the meeting with Rufo?” tanong ni Crandall sa kaibigan.“Ayos na sana. Kaso ang lokong ’yon... ayaw pumirma sa kontrata kung hindi ka raw pupunta sa binyag ng anak niya,” natatawang sabi ni Creed sa kaniya. Bumuntong-hininga naman siya habang nakakunot ang kaniyang noo. “Just tell him na hindi ako siguradong makakapunta roon. Marami lang akong inaasikako ngayon,” aniya.“I already told him that, bro. I have also made another excuse. Pero ayaw talaga maniwala ni Montague.”“Alright. Kapag hindi ako naging busy that day, sasama na ako sa ’yo. Kailangan natin ang kontrata na ’yon next month. Hindi puwedeng hindi matutuloy ang construction ng building with in three months.”“Hindi ka talaga tatantanan ng lalaking ’yon hanggat hindi ka nakukuhang ninong ng anak niya. Loko ang Montague na ’yon. Parang naghihirap sa buhay at naghahanap pa ng mayaman na gagawing ninong at ninang sa pangatlo niyang anak.” Natatawa pang saad ni Creed sa kaniya. Maging siya man ay napangiti na laman
“P-PAANO pala kayo napunta ni April sa lugar na ’yon, Fritz?” tanong ko habang malayo-layo na ang nababaybay ng sasakyan ni Fritz. Kahit papaano talaga ay nakahinga na ako nang maluwag na makakauwi na ako sa amin dahil si Fritz at April na ang nakakita sa akin kanina. “No’ng isang linggo pa talaga kami nagpapabalik-balik sa lugar na ’yon,” si April ang sumagot. “Nang malaman ko kasi ang nangyari kay Jass, nag-alala ako para sa ’yo. Tapos nakatanggap pa ako ng tawag galing kay April at sinabi niyang nagpunta ka raw sa resthouse ng jowa ni Jass nang gabing mangyari ang krimen sa kaniya. Sa labis na pag-aalala ko para sa ’yo, sinabihan ko si April na samahan akong pumunta rito para hanapin ka. Wala pa kasing balita ang mga pulis tungkol sa ’yo. Ilang araw na kaming bumabalik sa resthouse ni Wigo at sa mga kalapit na lugar para hanapin ka. Mabuti at kanina nakita ka na namin habang nagpapahinga kami roon ni April.” Pagpapaliwanag ni Fritz sa akin. I took a deep breath and smiled sparin
“MS. GOMEZ, pasensya na po! Pero hindi po natin puwedeng i-detained si Ms. Martinez hanggat wala pa po tayong sapat na ebidensya na makapagpapatunay na siya nga ang may kagagawan sa nangyari sa anak ninyo,” sabi ng pulis na kumausap sa amin ng mama ni Jass. Nasa presinto kami ngayon. Sumama na ako sa mga pulis kanina dahil nagwawala na si Tita Mary Anne sa hallway ng ospital. I was also not to blame for what happened to Jass, so I wasn’t afraid to go with them. “What? Akala ko ba kapag nahanap na ang babaeng ito ay makukulong na siya dahil sa nangyari sa anak ko? Tapos ngayong nandito na siya sa harapan ninyo ay sasabihin n’yo sa akin na hindi ninyo siya puwedeng ikulong?” nanggagalaiting tanong nito.“Tita May, wala naman po talaga akong kasalanan sa nangyari kay Jass,” sabi ko.Matalim na titig ang ipinukol nito sa akin. “Wala? E ikaw lang naman ang nagtungo sa rest house ni Wigo nang gabing iyon, hindi ba? Tapos bigla kang nawala. So sino ang sisisihin ko sa nangyari kay Jass, Po
“CRANDALL!” Bigla akong nagising at napabangon mula sa mahimbing na pagkakatulog ko. I was full of anger, especially when I saw my husband rushing into our room. “W-Wife? Why? Is... Is there a problem?” bakas sa mukha niya ang labis na pag-aalala habang nagmamadali siyang lumapit sa akin.Matalim na titig ang ipinukol ko sa kaniya. At nang tuluyan siyang makalapit sa puwesto ko, kaagad ko siyang pinagpapalo sa braso at dibdib niya. “I hate you! I hate you! I hate you, Crandall!”“W-What? Why?” nalilitong tanong niya habang sinasalag niya ang kamay ko na patuloy pa ring namamalo sa kaniya. “What did I do, wife?”“Where did you go, Crandall? Nasaan ang babae mo?”“Huh?” halos mag-isang linya na ang mga kilay niya habang nakatitig sa akin. Litong-lito ang hitsura niya sa mga sandaling ito. “Portia, what are you talking? Wala akong babae.”“Liar!” singhal ko sa kaniya. “I saw you. May kahalikan kang babae, Crandall.” Bigla na lamang akong naiyak nang maalala ko na masaya sila nang babaen
A wide smile spread across my lips as I looked at myself in the full-sized mirror. I want to cry because of the happiness my heart feels at this moment, but I hold myself back because I might ruin my make-up. I was wearing my simple yet elegant off-shoulder wedding gown.A week after, Crandall proposed to me, here we are finally getting married today. Oh, God! I still can’t believe it. My heart is still full of happiness because in a few moments, I will be Mrs. Crandall El Greco. Even though I knew that a week was a very short time for preparing for our wedding, I didn’t object when he suggested getting married right away and thought we could finish everything in a few days. And we made it with the help of important people in our lives, that are also excited for us to get married. Maraming connection si Crandall, maging si Mama Sugar at Papa Damian. Kaya naging madali na lamang ang lahat para sa amin. And there was no problem with the venue of our wedding, because both Crandall a
“OH, PORTIA! Napakasaya ko ngayon na muli tayong nagkita.” Yakap-yakap ako nang mahigpit ng Mama ni Crandall. At nang pakawalan ako nito, ikinulong nito sa mga palad ang mukha ko at ilang beses na hinalikan ang magkabilang pisngi ko. “I missed you so much, hija.”“And I’m happy too na nagkita po ulit tayo, Tita Sugar.”“Oh, come on! You are already part of the family, Portia. Anak na rin kita kaya Mama na rin ang itawag mo sa akin.”Ngumiti ako nang malapad. “Thank you po, Ma.” “At kagaya sa Mama mo, masaya rin ako na nakita ulit kita, Portia.” Anang Papa ni Crandall. Niyakap din ako nito at hinalikan sa pisngi.“Thank you po, Papa Damian.”“Congratulations again to the both of you.”“Thank you, Pa,” sabi ni Crandall sa papa niya. “Hi, Ate Portia!”“Elle!”Kaagad din itong yumakap sa akin nang mahigpit. “I thought I would never see you again.”“It’s been a long a time,” sabi ko.“Congrats again sa inyo ni Kuya Crandall. And... I’m happy. I mean, we are happy to know na may apo na
“I THOUGHT magla-lunch date tayo, babe?” nagtatakang tanong ko kay Crandall habang nasa labas ng bintana ng kotse ang paningin ko. I’m just confused kung bakit nandito kami sa bundok. I mean, maganda ang buong paligid. Puro bundok, mga damo at punong kahoy ang nakikita ko. At parang may malalim na bangin pa sa ’di kalayuan. “Babe!” Nilingon ko siya habang magkasalubong ang mga kilay ko.He gave me a wide smile. And before he answered my question, he stopped his car.“We’ll have a lunch date here, Love.”Mas lalong nangunot ang noo ko at saglit siyang tinitigan nang seryoso. Pagkatapos ay muli akong napatingin sa labas ng bintana. “Are you serious, Crandall?”Narinig ko siyang tumawa nang pagak. “Trust me, Love. You’ll gonna love this day.” Pagkuwa’y narinig ko ang pagbukas niya sa pinto sa tabi niya at umibis siya. Umikot siya sa may puwesto ko at pinagbuksan niya ako ng pinto at inilahad ang kamay sa akin upang alalayan ako. “Careful, Love.”Medyo mahangin ang paligid kaya kaagad na
WHEN I opened my eyes, suddenly, a sweet smile appeared on my lips as I looked at the portrait of me and Crandall hanging on the bedroom wall. I’m sure it was taken the day he proposed to me five years ago. And then I glanced at the window. Maliwanag pa rin sa labas, but I’m not sure what time it is. When I looked next to me, I didn’t see Crandall. Banayad akong nagpakawala nang buntong-hininga pagkuwa’y kumilos ako habang hawak-hawak ko ang kumot sa tapat ng dibdib ko.Nasaan na kaya ang lalaking ’yon?Nang makababa ako sa kama, naglakad ako palapit sa bintana habang hila-hila ko ang makapal na kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. A wide smile appeared on my lips again when I saw the beautiful view outside the house. Oh! I really missed this. After five years, makakadungaw pa pala ako sa bintanang ito para tingnan ang buong paligid ng bahay namin ni Crandall. Saglit kong pinagsawa ang paningin ko sa labas bago ako nagdesisyong bumalik sa kama. I let the thick blanket fall to
NARINIG kong inihinto ni Crandall ang kaniyang kotse. I have no idea where we are now because he blindfolded me earlier when we got back in his car. “Babe, where are we now?” tanong ko sa kaniya.“Um, I can’t tell you yet, Love,” sagot niya. “But it’s a surprise for you.”“Hindi mo naman kasi sinabi sa akin kanina na may surprise ka sa akin ngayon. Hindi ko tuloy napaghandaan.”Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pagkatapos ay naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ako sa pisngi ko.“I will remove your seatbelt, Love.” “Thank you, babe.” “You’re welcome, darling,” aniya. “Just wait a minute. I’ll open the door for you.” Narinig ko ang pagbukas-sarado ng pinto sa driver’s seat at ilang segundo lang, bumukas din ang pinto sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan ako. “Just be careful.”Hinawakan niya rin ang ulo ko para hindi ako mauntog. “Kinakabahan na naman ako,” sabi ko sa kaniya habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya dahil natat
“C-CRANDALL!” I looked at him as he slowly parked his car on the side of the road. I wondered why he was stopping his car gayong wala naman kaming makitang mga tao o bahay sa paligid. Ang tanging nakikita ko lang ngayon ay puro mga puno at matataas na damo. Nang tuluyan niyang mapatay ang makina, nagbuntong-hininga siya saka binalingan din ako ng tingin. Ngumiti siya sa akin.“W-What are we doing here? Nasaan tayo?” tanong ko sa kaniya.“Relax. Wala naman akong gagawing masama,” sabi niya.“Pero bakit nandito tayo?” Sa halip na sagutin ang tanong ko, binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya umibis. Kahit nagtataka ako at medyo kinakabahan dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko ngayon na puwede niyang gawin sa akin dahil kami lang naman ang tao rito, pero inalis ko iyon sa isipan ko. I know Crandall, he can’t do anything bad to me. Except if he no longer feels love for me and just intends to take my child from me. Ugh! Napa-paranoid ako sa pag-iisip ngayon ng hindi maga
DAHAN-DAHANG humakbang si Crandall palapit sa may ibaba ng hagdan habang pababa naman kami ni Link. Ang ngiti sa mga labi niya ay parang nag-aalinlangan habang nakatingin siya sa anak namin. He let out a deep breath when there was only one step between the three of us. “H-Hi!” Mahina ang boses niya nang batiin niya ako, at pagkatapos ay tiningnan niya rin si Link. “Hi, buddy!” Link didn’t speak immediately. Instead, he grabbed my hand that was holding his shoulder and looked up at me. “Mama!”“Yes, sweetheart?”“Wasn’t he the one who got mad at you when we were at the mall?” tanong ng anak ko. Muli akong napatingin kay Crandall. Pagkatapos ay umupo ako sa baitang para magpantay kaming dalawa. “Sweetheart, ’yong nangyari sa mall no’ng nakaraan... It was just a misunderstanding,” sabi ko. “But...” Tumingala ako ulit kay Crandall habang mataman lamang siyang nakatingin sa aming mag-ina. When I turned to look at Link again, I smiled and gently squeezed his chin. “He’s your Papa. A
MATAMAN kong pinapakatitigan ang airplane ticket na iniwan ni Crandall sa akin kanina nang umalis siya. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin at iisipin ko ngayon. Naguguluhan ako. After our conversation earlier; after he explained and apologized to me because of what happened, he left when I told him I needed time to think because I was completely shocked by what I found out. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko. All these years, I thought he was to blame for hurting me so much, so I left him. And if he is telling me the truth, that he really has a twin... Randall is the one who is guilty and should be blamed. Nagkahiwalay kami ni Crandall nang matagal na panahon nang dahil sa kapatid niya. Pareho kaming nasaktan at naghirap ang mga damdamin nang dahil sa kapatid niya. I took a deep breath to loosen my tight chest.It is true he went to Cebu before. I now have the proof in my hands. His name is written on this airplane ticket. Mula sa pagkakaupo k