Kinuha ni Trood ang sigarilyo sa daliri ng tauhang si Boyting at hinithit iyon.
“Ano’t nandito ka, bossing? tanong nang bahagyang nagulat niyang tauhan sa bigla niyang pagsulpot sa kanatatayuan nito.
Isa pa siyang hithit sa sigarilyo at buga sa nagkorteng bilog na usok.
“Tapos na ba ang pagpapakilala sa iyo ng lola mo sa buong center? Mali ospital na yata ang tawag dito dahil ang lawak-lawak. Ang alam kong center ay maliit lang, eh,” tanong pa ni Boyting.
“Oo. May mga aasikasuhin lang daw saglit si Lola sa opisina niya bago kami umuwi. Sabi niya’y maglibot-libot muna ako habang hinihintay siya,” sagot niya.
“Kung gano’n nakita mo na ang lahat ng parte ng center, bossing? Madami ba tayong mapapakinabangan? Tiba-tiba ba tayo?”
Napangiwi si Trood. “Paano ako maglilibot-libot dito? Lahat na lang ng nakikita ko, kundi manganganak ay kapapanganak. Jeez.” Animo’y naihi siya sa salawal na kinilig. Diring-diri rin ang kaniyang hitsura na nilingon ang center.
“Huwag kang ganyan, bossing. Huwag mong pandidirihan ang mag-aahon ulit sa iyo. Sige ka baka magtampo iyan.”
Huling hithit sa sigarilyo ay ipinitik na niya iyon sa kung saan. “Umaasa ka talaga, ah? Para malaman mo matalino si Lola Isadora. She's the kind of person who won't easily be deceived.”
Hinagod ni Boyting ang kaniyang likuran. “Hindi ‘yan, bossing. Kahit gaano pa katalino ang lola at lolo, mauuto pa rin sila ng kanilang mahal na mahal na apo. Alam ko iyon kasi madalas ko noong mauto ang lolo ko kapag hihingi ako ng pera. Isang lambing ko lang ay maglalabas na agad siya noon ng itinatago niyang pera. Tapos kapag nakita ko kung saan niya itinatago, ninanakaw ko.”
He shot Boyting a ludicrous stare. “Tarantado ka talaga. Pati lolo mo inuutakan mo. Sana multuhin ka niyon.”
Nagtatawa ang kausap at padyaheng nagkamot ng batok. “Bata palang naman ako noon. Saka bumawi naman ako, bossing. Ang ganda ng ipinatayo kong bahay niya sa sementeryo.”
“Gago!”
Nagtawanan silang dalawa.
“Gusto mo pa ng yosi, bossing?”
Oo sana ang isasagot ni Trood pero may natanawan siya na palabas sa main entrance ng center. Si Miss Pakyaw.
Bahagya siyang natigilan bago sumilay ang isang magiliw na ngiti sa labi.
“Chewing gum meron ka?” Inilahad niya ang palad sa tauhan.
“Syempre, bossing.” Dumukot sa bulsa si Boyting at inilagay ang dalawang piraso ng chewing gum sa kaniyang palad.
Nasa kay Miss Pakyaw ang tingin niya na binuksan ang mg iyon. Isinubo parehas at nginunguya na humakbang patungo kay Avely. Nag-plaster sa labi ng matamis na ngiti bago nagpapansin.
“Hi, Miss Pakyaw,” bati niya sa dalaga nang malapitan niya ito. “Saan punta?”
Nakairap na tiningnan siya nito.
“Woah, ang taray agad,” biro niya. Um-acting siyang natakot.
“Ewan ko sa ‘yo!” Binilisan ni Avely ang paglalakad.
“Where you going?” ulit ni Trood sa tanong.
“Wala kang pake,” pagtataray pa rin ng dalaga.
Hindi iyon pinansin ni Trood. Sa halip iniangat ang kamay para i-check ang oras. “Oh, ala-una na pala. Lunch time mo na?”
Tumigil si Avely sa paglalakad. Marahas na bumuntong-hininga pagkuwa’y kumambyo ng lakad. Nagbago na ang plano niya. Hindi na lang siya kakain dahil tiyak na hindi naman siya makakakain ng maayos dahil sa malaking langaw na sumusunod at papansin sa kaniya.
“Teka, bakit babalik ka na? Hindi ka na kakain?” Nabahala si Trood. Nanlalaki ang mga mata niya sa pagtatakang sumunod pa rin sa dalaga papasok sa center.
“Nawalan na ako ng gana dahil may bangaw,” pasupladang sagot ni Avely.
“Huh?” Sa pagtataka kung nasaan ang bangaw na sinabi ng dalaga ay napatigil sa paglalakad si Trood. Tumingin-tingin siya sa paligid niya. Hinanap niya ang bangaw.
“Teka!” Pero nang ma-realize niyang siya iyon ay nagngitngit ang mga ngipin niyang sinundan ulit ang dalaga. Inunahan niya ito at hinarangan. “Ako ba ang bangaw na sinasabi mo?!”
Tumaas ang sulok ng mga labi ni Avely. “Sinabi ko bang ikaw?”
Marahas siyang napasinghap, walang maapuhap sabihin. He was dumbfounded. Ibang klase talagang babaeng ang pakyaw na ito. Parang walang kinatatakutan.
“Huwag mo na akong susundan para hindi ka magmukhang bangaw!” maanghang na sabi pa ni Avely.
“Sandali nga!” Bago ito makatalikod ay pinigilan niya ito sa braso. Kung hindi lang siya nito tinulungan noon kay Monica ay baka nabali na niya pati iyon. Ang lakas ng loob na taray-tarayan siya.
“Bitawan mo nga ako!” asik nito. Hindi talaga natatakot sa kaniya.
He took a sharp inhale. “Bakit ba ang sungit mo sa akin? Baka nakakalimutan mo na ako ang apo ng nagmamay-ari ng Birthcare Center na ito? Anumang oras na gustuhin ko ay puwede kitang ipatanggal!”
“Eh, di ipatanggal mo nang malaman din ng lola mo at lahat ng nandito kung anong klase ka talagang tao!” subalit ay pananakot din sa kaniya ng dalaga. Nanghahamong nakangisi pa talaga.
Hindi siya pumapatol sa babae pero bumangon ang inis sa dibdib niya. “Subukan mong gawin iyan at makikita mo talaga kung sino ako.”
Subalit kaysa matakot ito, “Hindi ako natatakot sa iyo, Tom Tom!” ay binawi nito ang braso at winalk-out-an na siya.
“Aisst!” ungol niya sa inis dahil parang sumakit ang tainga niya sa tinawag nitong pangalan niya—ang Tom Tom. Handa na siyang pumilipit ng leeg na sinundan niya ulit ang dalaga.
“Makinig ka!” umpis niya.
“Ano na naman? Bangaw ka ba talaga at sunod nang sunod?”
“Hindi ako bangaw lalong hindi na Tom Tom ang pangalan ko. Trood ang pangalan ko naiintindihan mo? Trood ang pangalan ko kaya Trood ang itawag mo sa kin!” mabalasik niyang sabi.
“Ewan ko sa ‘yo!” ngunit sabi lang ni Avely kasunod niyon ay ang pagsara na nito ng pinto.
“Hoy, nag-uusap pa tayo!” Sinubukan niyang buksan iyon pero mukhang naka-lock na sa loob.
“Sir, bawal pong pumasok sa loob ng nursery,” mabuti na lamang at naunahan siyang pagsabihan ng dumaang nurse bago niya warakin ang pinto.
Napahiya siya nang makita niya ang nakasulat sa pinto. NURSERY. Nakarating na pala sila sa nursery na hindi niya namalalayan.
Pinilit niyang ngumiti sa nurse. “Sorry, akala ko puwede,” at palusot niya.
Yumukod sa kaniya ang nurse at umalis na.
Tiniyak muna ni Trood na wala na ang nurse bago niya inis na inis na inundayan ng suntok at sipa ang pinto, inisip niyang si Avely iyon, pero hindi naman tumatama.
“Ang sarap mong i-upper cut,” gigil niya pang saad. Patuloy na kinukutkot ng inis ang kaniyang dibdib. Hindi siya sanay na sinusupladahan ng babae, eh, mas sanay siyang nilalandi ng babae kaya nakakairita.
Saglit ay bumuntong-hininga siya bago nagpasiyang umalis na. Anong pagtataka nga lang niya nang sa pagdaan niya sa isang salaming pader ay nakita niya sa gitna niyon si Avely. Nakapalibot sa dalaga ang madaming bagong panganak na sanggol. Animo’y naging slow motion ang oras sa paligid na pinakatitigan niya ito.
May hawak-hawak si Avely na sanggol. Pinapatahan nito dahil umiiyak. At ewan Trood dahil lalo pang gumanda sa paningin niya ang dalaga sa ganoong hitsura.
Na-imagine ni Trood na anak nila ni Avely ang sanggol na karga-karga nito.
“Hoy!” Hindi pa man nakakalayo ang imagination niya ay nagulat na si Trood nang kumalampag kaunti ang salaming pader at si Avely ang may kagagawan.
Natauhan siya’t nilamon ng kahihiyan. Natulala na pala siya sa panonood sa dalaga. Shit!
“Alis!” hindi man niya naririnig ay nabasa niyang buka ng bibig ni Avely. Pinapaalis siya sa paraang parang… parang bangaw. Grrrrr!
Iningusan niya ito’t lumakad na nga paalis.
No, kahit sa panaginip ay hindi na niya aasamin na maging asawa at magkaroon ng anak sa babaeng iyon.
God, nai-imagine na niya na lagi lang silang nagbubugbugan kung sakali. Tapos… tapos siya ang may madaming black eye.
No way!
Panay ang buntong-hininga ni Avely habang nakatanaw sa labas ng bintana ng bus na kinasasakyan. Papasok siya sa naka-assign-an niyang malaking center sa Galero Province. Subalit dahil sa palagiang paghinto ng bus sa pagkuha ng pasahero at pagtigil sa bawat estasyon ay isa’t kalahating oras na siyang nagbabyahe—sa halip na isang oras lamang sana. Nai-stress na siya dahil kung patuloy na mabagal ang pag-usad nila ay mali-late na talaga siya sa kanyang trabaho.Si Aveley Venoza ay graduate sa kursong Bachelor of Science in Nursing, at nakipagsapalaran agad sa pagkuha ng licensure examination sa PNLE (Philippine Nurse Licensure Examination) upang maging isang lisensyadong nurse. Awa ng Diyos ay nagbunga naman noon ang pagsusunog niya ng kilay dahil pumasa naman siya kaya ganap na siyang lisensyadong nurse ngayon. Sa kasamaang palad, hindi naman siya suwerte sa mga in-apply-an niyang ospital sa Maynila kaya ang binagsakan niya ay sa malaking center sa probinsya—sa Moherra Birthcare Center
“Kumusta ang Baby Mira ko, Fleur?” tanong ni Avely sa kaibigan niyang pediatric nurse. Humahangos man siya na pumasok sa nursery ay abot hanggang anit naman niya ang kanyang pagkakangiti. Maghapon siya sa Traning Center kung saan nag-aaral siya ng midwifery kaya miss na miss na niya si Baby Mira—ang dalawang buwang sanggol na kanya nang anak-anakan sa Moherra Birthcare center. “Huwag kang maingay,” sita sa kanya ng kaibigan habang nakalagay ang hintuturo sa mga labi nitong nakanguso. Pinapatahimik siya. “Bakit may prob—” “Wala. Pero kakatulog niya lang kasi,” pamamatlang sa kanya ni Fleur. Madramang natutop na niya ang didib. Naginhawaan. “Akala ko pa naman kung ano na ang nangyari sa anak ko.” “Anak talaga?” “Hayaan mo na ako. Magiging anak ko rin naman siya oras na puwede ko na siyang ampunin,” rason niyang ngumiti ulit. “Ay, naku, Avely, kung ako sa ‘yo ay huwag ka agad umasa na sa iyo mapupunta si Baby Mira. Alam mo na mahirap at mahabang proseso ang pag-aampon ng bata. Ba
Malikot ang mga mata ni Trood na itinungga ang bote ng alak na kalalapag ng waiter sa inukupa niyang lamesa. May hinahanap siyang tao sa kinaroroonan niya ngayon na bar. At desperado na siya. Katunayan bumubulwak na ang dugo niya kanina pa gawa ng matinding galit.“Relax lang, bossing. Baka sa sobrang galit mo’y atakihin ka diyan. Mas lalong hindi mo makikita niyan si Boss Mattias,” puna sa kanya ng kasama niyang si Boyting, ang kanyang nanatiling tapat na tauhan sa kabila ng mga nangyari.Halos dalawang buwan na ang nakakalipas noong pakiusapan siya ng tarantadong Mattias na iyon na protektahan ang pangalawang babae nito na si Monica.…….“Bakit ako, pare?” nagtaka niya noon na tanong sa kontrolado bagaman gulat na tinig.“Sa iyo lang ako nagtitiwala, Trood, dahil alam kong matapat kang kaibigan. Ikaw na sana ang bahala sa mag-ina ko habang inaayos ko ang problema sa organisasyon. Hindi sila puwedeng madamay rito. Lalong hindi sila puwedeng maladlad dahil lagot ako sa totoong asawa ko
“Isang PAANAKAN? Are you kidding me?” Iyon ang unang naging reaksyon ni Trood sa sinabi sa kanya ni Boyting na nalaman nitong impormasyon ukol sa negosyo ng kanyang Lola Isadora. Nawindang siya. Ang inasahan kasi niya talaga ay isang kompanya o isang farm ang ipapamana sa kanya ng abuela.“Iyon talaga ang nalaman ko, Bossing.” kakamot-kamot ulong saad ni Boyting. “Pero hindi naman paanakan lang kundi birthcare center. At hindi siya basta-basta na birthcare center, malawak siyang center, Bossing.”“Kahit na! Hindi ko iyon matatanggap na mana!” giit niya na maasim ang mukha. “Oo, desperado ako na magkapera pero ang pangasiwaan kung sakali ang isang PAANAKAN, no way! Taena nakakabakla ‘yon! Ayoko!”Parang constipated na ang kanyang tauhan na nakangiwi. Hindi na alam ang sasabihin sa kanya upang magbago ang isip niya at ituloy ang una nilang napag-usapan.“Ibahin na lang natin ang plano,” aniya na lumagok ng alak. Mula naalis siya sa IRON BLADES dahil sa pagtatraydor sa kanya ni Mattias,
Mabilis ang mga lakad ni Avely. Late na siya sa announcement ni Donya Isadora na dapat lahat ng staff daw ng Moherra Birthcare Center ay magtutungo sa center. Babalik na raw kasi ang apo nitong si Tom Tom na halos higit dekada nang nawawala.“Ay!” Sa kamalasan, kamamadali niya ng lakad ay doon pa siya muntikang matalisod. Hindi niya napansin ang bato sa driveway.“Careful!” Laking pasalamat niya’t may matatag na kamay na humawak sa kanyang braso at hindi siya tuluyang masubsob sa magaspang na sementong daanan.But the very familiar voice of the man gave her goosebumps. Kaagad siyang lumingon sa kanyang tabi upang makasiguro na ang pinanggalingan ng boses ay walang iba kundi ang lalaking madalas niyang isumpa kapag naalala niya.“Ikaw?!” At hindi nga siya nagkamali.“Hi,” natatawang bati nito sa kanya. Natatawa malamang sa gulat na rumehistro sa mukha niya.Animo’y may ketong ang lalaki na agad niyang hinila ang kamay na hawak nito. Kunot na kunot ang noo niyang tinitigan ito.“Ganyan
“Avely, si Baby Mira iyak nang iyak daw kanina pa. Ayaw tumahan,” pabulong na imporma sa kaniya ni Fleur matapos sagutin ang tumawag dito sa cellphone.“Huh, bakit?” Animo’y napakalakas na emergency warning iyon para kay Avely. Ura-urada ay naalarma siya. Wala na siyang naging pakialam sa kasiyahang nagaganap sa sandaling iyon—ang pagdating ng apo ni Donya Isadora. Tumakbo agad siya patungong nursery. Ni hindi niya nagawang mag-excuse.Hindi niya rin nakita na kahit busy sa pakikipag-usap si Trood sa isang doktor na ipinakilala ng lola nito ay sumunod pa rin ang tingin sa kanya nito.“Baby, bakit?” Agad na kinuha ni Avely si Baby Mira na nakahiga sa may crib. Isinasayaw-sayaw upang mapatahan dahil umiiyak nga ang sanggol.“Tahan na please,” pakiusap niya. Emotional torture talaga para sa kanya kapag umiiyak si Baby Mira. Nadudurog ang puso niya sa bawat iyak na naririnig niya rito. Naaawa siya dahil naiisip niya na baka hinahanap nito ang kalinga ng ina nito.Oo, may ama nga ito pero
Kinuha ni Trood ang sigarilyo sa daliri ng tauhang si Boyting at hinithit iyon.“Ano’t nandito ka, bossing? tanong nang bahagyang nagulat niyang tauhan sa bigla niyang pagsulpot sa kanatatayuan nito.Isa pa siyang hithit sa sigarilyo at buga sa nagkorteng bilog na usok.“Tapos na ba ang pagpapakilala sa iyo ng lola mo sa buong center? Mali ospital na yata ang tawag dito dahil ang lawak-lawak. Ang alam kong center ay maliit lang, eh,” tanong pa ni Boyting.“Oo. May mga aasikasuhin lang daw saglit si Lola sa opisina niya bago kami umuwi. Sabi niya’y maglibot-libot muna ako habang hinihintay siya,” sagot niya.“Kung gano’n nakita mo na ang lahat ng parte ng center, bossing? Madami ba tayong mapapakinabangan? Tiba-tiba ba tayo?”Napangiwi si Trood. “Paano ako maglilibot-libot dito? Lahat na lang ng nakikita ko, kundi manganganak ay kapapanganak. Jeez.” Animo’y naihi siya sa salawal na kinilig. Diring-diri rin ang kaniyang hitsura na nilingon ang center.“Huwag kang ganyan, bossing. Huwag
“Avely, si Baby Mira iyak nang iyak daw kanina pa. Ayaw tumahan,” pabulong na imporma sa kaniya ni Fleur matapos sagutin ang tumawag dito sa cellphone.“Huh, bakit?” Animo’y napakalakas na emergency warning iyon para kay Avely. Ura-urada ay naalarma siya. Wala na siyang naging pakialam sa kasiyahang nagaganap sa sandaling iyon—ang pagdating ng apo ni Donya Isadora. Tumakbo agad siya patungong nursery. Ni hindi niya nagawang mag-excuse.Hindi niya rin nakita na kahit busy sa pakikipag-usap si Trood sa isang doktor na ipinakilala ng lola nito ay sumunod pa rin ang tingin sa kanya nito.“Baby, bakit?” Agad na kinuha ni Avely si Baby Mira na nakahiga sa may crib. Isinasayaw-sayaw upang mapatahan dahil umiiyak nga ang sanggol.“Tahan na please,” pakiusap niya. Emotional torture talaga para sa kanya kapag umiiyak si Baby Mira. Nadudurog ang puso niya sa bawat iyak na naririnig niya rito. Naaawa siya dahil naiisip niya na baka hinahanap nito ang kalinga ng ina nito.Oo, may ama nga ito pero
Mabilis ang mga lakad ni Avely. Late na siya sa announcement ni Donya Isadora na dapat lahat ng staff daw ng Moherra Birthcare Center ay magtutungo sa center. Babalik na raw kasi ang apo nitong si Tom Tom na halos higit dekada nang nawawala.“Ay!” Sa kamalasan, kamamadali niya ng lakad ay doon pa siya muntikang matalisod. Hindi niya napansin ang bato sa driveway.“Careful!” Laking pasalamat niya’t may matatag na kamay na humawak sa kanyang braso at hindi siya tuluyang masubsob sa magaspang na sementong daanan.But the very familiar voice of the man gave her goosebumps. Kaagad siyang lumingon sa kanyang tabi upang makasiguro na ang pinanggalingan ng boses ay walang iba kundi ang lalaking madalas niyang isumpa kapag naalala niya.“Ikaw?!” At hindi nga siya nagkamali.“Hi,” natatawang bati nito sa kanya. Natatawa malamang sa gulat na rumehistro sa mukha niya.Animo’y may ketong ang lalaki na agad niyang hinila ang kamay na hawak nito. Kunot na kunot ang noo niyang tinitigan ito.“Ganyan
“Isang PAANAKAN? Are you kidding me?” Iyon ang unang naging reaksyon ni Trood sa sinabi sa kanya ni Boyting na nalaman nitong impormasyon ukol sa negosyo ng kanyang Lola Isadora. Nawindang siya. Ang inasahan kasi niya talaga ay isang kompanya o isang farm ang ipapamana sa kanya ng abuela.“Iyon talaga ang nalaman ko, Bossing.” kakamot-kamot ulong saad ni Boyting. “Pero hindi naman paanakan lang kundi birthcare center. At hindi siya basta-basta na birthcare center, malawak siyang center, Bossing.”“Kahit na! Hindi ko iyon matatanggap na mana!” giit niya na maasim ang mukha. “Oo, desperado ako na magkapera pero ang pangasiwaan kung sakali ang isang PAANAKAN, no way! Taena nakakabakla ‘yon! Ayoko!”Parang constipated na ang kanyang tauhan na nakangiwi. Hindi na alam ang sasabihin sa kanya upang magbago ang isip niya at ituloy ang una nilang napag-usapan.“Ibahin na lang natin ang plano,” aniya na lumagok ng alak. Mula naalis siya sa IRON BLADES dahil sa pagtatraydor sa kanya ni Mattias,
Malikot ang mga mata ni Trood na itinungga ang bote ng alak na kalalapag ng waiter sa inukupa niyang lamesa. May hinahanap siyang tao sa kinaroroonan niya ngayon na bar. At desperado na siya. Katunayan bumubulwak na ang dugo niya kanina pa gawa ng matinding galit.“Relax lang, bossing. Baka sa sobrang galit mo’y atakihin ka diyan. Mas lalong hindi mo makikita niyan si Boss Mattias,” puna sa kanya ng kasama niyang si Boyting, ang kanyang nanatiling tapat na tauhan sa kabila ng mga nangyari.Halos dalawang buwan na ang nakakalipas noong pakiusapan siya ng tarantadong Mattias na iyon na protektahan ang pangalawang babae nito na si Monica.…….“Bakit ako, pare?” nagtaka niya noon na tanong sa kontrolado bagaman gulat na tinig.“Sa iyo lang ako nagtitiwala, Trood, dahil alam kong matapat kang kaibigan. Ikaw na sana ang bahala sa mag-ina ko habang inaayos ko ang problema sa organisasyon. Hindi sila puwedeng madamay rito. Lalong hindi sila puwedeng maladlad dahil lagot ako sa totoong asawa ko
“Kumusta ang Baby Mira ko, Fleur?” tanong ni Avely sa kaibigan niyang pediatric nurse. Humahangos man siya na pumasok sa nursery ay abot hanggang anit naman niya ang kanyang pagkakangiti. Maghapon siya sa Traning Center kung saan nag-aaral siya ng midwifery kaya miss na miss na niya si Baby Mira—ang dalawang buwang sanggol na kanya nang anak-anakan sa Moherra Birthcare center. “Huwag kang maingay,” sita sa kanya ng kaibigan habang nakalagay ang hintuturo sa mga labi nitong nakanguso. Pinapatahimik siya. “Bakit may prob—” “Wala. Pero kakatulog niya lang kasi,” pamamatlang sa kanya ni Fleur. Madramang natutop na niya ang didib. Naginhawaan. “Akala ko pa naman kung ano na ang nangyari sa anak ko.” “Anak talaga?” “Hayaan mo na ako. Magiging anak ko rin naman siya oras na puwede ko na siyang ampunin,” rason niyang ngumiti ulit. “Ay, naku, Avely, kung ako sa ‘yo ay huwag ka agad umasa na sa iyo mapupunta si Baby Mira. Alam mo na mahirap at mahabang proseso ang pag-aampon ng bata. Ba
Panay ang buntong-hininga ni Avely habang nakatanaw sa labas ng bintana ng bus na kinasasakyan. Papasok siya sa naka-assign-an niyang malaking center sa Galero Province. Subalit dahil sa palagiang paghinto ng bus sa pagkuha ng pasahero at pagtigil sa bawat estasyon ay isa’t kalahating oras na siyang nagbabyahe—sa halip na isang oras lamang sana. Nai-stress na siya dahil kung patuloy na mabagal ang pag-usad nila ay mali-late na talaga siya sa kanyang trabaho.Si Aveley Venoza ay graduate sa kursong Bachelor of Science in Nursing, at nakipagsapalaran agad sa pagkuha ng licensure examination sa PNLE (Philippine Nurse Licensure Examination) upang maging isang lisensyadong nurse. Awa ng Diyos ay nagbunga naman noon ang pagsusunog niya ng kilay dahil pumasa naman siya kaya ganap na siyang lisensyadong nurse ngayon. Sa kasamaang palad, hindi naman siya suwerte sa mga in-apply-an niyang ospital sa Maynila kaya ang binagsakan niya ay sa malaking center sa probinsya—sa Moherra Birthcare Center