Chapter 14Nasa ikatlong taon na ako ng sekundarya nang biglang isang umaga ay kinausap na ako ni Jinx nang masinsinan.“Baka ito na ang huli kong paghihintay sa’yo.”“Ano?”“Hindi na kita mahihintay e.”“Pasensiya ka na ha. Okey lang naman kung mauna ka na. Kaya ko namang maglakad papuntang school.”“So, ganoon na lang ‘yon?”“Oo ano ka ba? Kung hindi mo na ako mahintay e di huwag mo na lang akong hintayin.”“Sige. Hindi na lang muna kina hihintayin. Nakakapagod kasing maghintay lalo parang wala naman na talaga akong mahintay.”“Kaya sinabi ko noon sa’yo pa, first year tayo na hindi mo na ako hintayin pa. Ikaw lang itong mapilit e.”“Okey. Mukhang wala rin naman pala ako sa’yo?”“Anong sinasabi mo? Yung paghihintay mo pa ba dito sa waiting shed ang pinag-uusapan natin?”Hindi na siya sumagot pa. Pinaandar na niya ang kanyang motor. Tahimik akong umangkas.Iba ang umagang iyon sa mga nakaraang umaga.. Hindi siya nagsasalita. Tahimik naming binaybay ang daan papunta sa aming school. W
Chapter 15“What the hell? May kausap ba ako? I have been asking you questions at ni isa wala kang sinasagot? Khaye ano ba?”“Para saan pang sagutin kita Jinx? May girlfriend ka na, hindi ba?”“Oo may girlfriend ako dahil nga sinabi mo sa akin na hindi ka pa handa.”“Kung hindi man ako handa, dahilan na ba iyon para kahit pagkakaibigan natin ay kalimutan mo ng gano’n gano’n na lang?”“I asked a permission. Huwag mong sabihin na hindi mo alam.”“Alam ko, at anong gusto mong sabihin ko. Na ayaw ko? Kung mahal mo ako, dapat naisip mong hindi pwede.”“You should have at least tell me.”“At bakit ko naman sasabihin. Alam mo na dapat iyon.”“Alam ko dapat? You’re just insensitive.”“No, I am not. You are!”“Look, alam mong hindi lang pagkakaibigan ang gusto ko. Habang magkaibigan tayo, habang lagi tayong nagkakasama, ako yung nahihirapan, ako yung nasasaktan kasi mahal kita, mahal na mahal kita pero hindi tayo pwede kasi ayaw mo. Kasi pag-aaral ang mas mahal mo. Kaya ako nagka-girlfriend pa
Chapter 16“Mahal. Mahal pa rin kita, Khaye.” maikli niyang sagot. “Ikaw,bakit ka nandito?”“Wala, nagpapahangin lang pagkatapos kong magbasa.”Nakangiti siyang tumingin sa aking binabasa. Inagaw niya iyon sa akin.“Hmmnn, Makabagong Cinderella?” tumawa siya. “So, feeling mo ikaw si Cinderella? Kaya pala may binanggit ka kanina about Prince Charming. Tigilan mong mag-imagine. Nasa harap mo na kasi ang real one. Masyado ka lang maarte.”Natawa ako sa pronunciation niya ng maarte. Hindi matigas na maarte. Siya yung pagbigkas pa lang ng salita e maarte na. Umusog siya malapit sa akin. Naramdaman ko ang siko niya na nakadikit sa aking siko. Parang nakaramdam ako ng pagkuryente. Nilingon ko siya. Tumingin siya sa akin. Ganoon pa rin katindi ang epekto niya sa akin. Napakaguwapo kasi talaga niya. Yung hugis ng kayang maputing mukha. May dimples, mapuputi ang kanyang ngipin at mamula-mula ang kanyang labi na binagayan ng kanyang manipis pang bigote. Muling ngumiti. Ngumiti ri
Chapter 17 “Sorry, Jinx yung kamay ko.” bago pa man ako bibigay ay hinila ko na ang kamay kong pinipisil-pisil niya.“Sorry. Pero sana maging tayo na.” “Seryoso ka ba?”“Mukha ba akong nagbibiro? Khaye, alam mong gusto kita. Mahal kita noon pa. can you please refrain from asking me if I am sure or not? Lagi akong sure pagdating sa’yo!”“Mga bata pa kasi tayo. 15 lang ako.”“Oh, tapos? Kung 15 ka lang, 15 rin naman ako ah. Saka kung sasagutin mo ako, mag-aasawa na ba tayo agad no’n? Titigil na ba tayo sa pag-aaral? May mali ba sa pagkakaroon ng boyfriend o girlfriend sa edad nating kinse?”“Andami mo namang sinabi. Hindi nga tayo mag-aasawa agad, hindi rin tayo titiil kung sasagutuin kita. Sa huli mong sinabi Oo ang sagot ko. May mali sa pagkakaroon ng boyfriend o girlfriend sa edad na kinse kasi nga bukod sa mga bata pa talaga tayo, natatakot ako na maapektuhan ng pagkakaroon natin ng maagang relasyon an gating pag-aaral.”“Pangako hindi. Gagamitin natin itong inspirasyon.”“Bakit a
Chapter 18 Hawak niya ang kamay ko sa biyahe. Nakaramdam ako ng pagkaalangan lalo pa’t madalas tumingin ang driver sa amin. Tahimik ang aming paglalakbay. Hanggang sa huminto ang sinakyan namin sa isang malaking Mall sa City. Alangan akong bumaba sa sasakyan. Iyon kasi ang unang pagkakataong makapasok ako sa ganoong lugar. “Tara na.” “Nahihiya akong pumasok diyan. Uwi na lang kaya tayo.” “Ano ka ba? Mall lang ‘yan. Hindi mo kailangan matakot. Hindi iyan sementeryo. Maliwanag. Wala sa’yong mang-aano.” “Pero Jinx…” “Wala nang pero-pero, halika na. Kung ayaw mo bubuhatin kita hanggang sa loob.” hinawakan niya ang kamay ko. “Oh nanlalamig ka?” “Ninenerbiyos. Hindi pa kasi ako nakapasok sa ganyang lugar.” “Well, makakapasok ka na.” Hinawakan niya ng mahigpit ang palad ko. “Huwag kang mag-alala, ako ang bahala sa’yo.” Nangangatog ako
CHAPTER 19“Di ba ikaw yung babae kaninang tatanga-tanga sa daraanan ko?”“Ako nga ho.”“Anong ginagawa niya dito sir? May pambili ba yung mga ganyan ang ayos?”“Ganyan ka magsalita sa mga customer natin?”“Hindi ho, sorry nagpapakatotoo lang.”“Sige na, ayusin mo ang service mo diyan ha, girlfriend ‘yan ng amo natin?”“Sinong amo? Yung kasama ng babaeng ito kanina?”“Nagkita na kayo kanina?”“Opo. Nagkita na kami sa labas po kanina. Ibig sabihin iyon yung amo natin dito?”“Oo at bihira lang ‘yan pumunta dito.”“Oh my God. Hindi ko alam. Sorry. Pero sorry neng ha, anong meron ka at nagustuhan ka ng katulad ni Sir? Saka akala ko ba may taste yung amo natin? Kanina ko lang nakita at hindi ko alam na siya pala ‘yon?”“Natural meron siya nang wala ka. Maganda siya, oo mukhang mahirap pero may ganda siya na wala ka. Okey na? Sige na.”“Ohh, so ikaw nga. Ikaw nga yung babae kanina?”Lahat kami sabay-sabay na lumingon. Si Jinx ang aming nasa likod na hindi namin alam kung gaano na siya katag
CHAPTER 20. “Ako na ba ‘to?” hindi ko napigilang sabihin iyon Akala ko mahina lang ngunit napalakas pala.“Yes, ikaw na ikaw ‘yan ma’am at hindi ako nagkamali, sobrang ganda mo nga talagang bata. Magaling talagang pumili si Sir Jinx. Halika ka na. Kanina pa naghihintay iyon sa’yo.”Paglabas ko sa saloon ay binigyan ako ng isang parang mamahaling bag ni Kuya David.“Bagay sa elegante mong looks. You are superb and stunning!” naibulalas niya.Habang naglalakad kami papunta kay Jinx ay muli kong pinagmasdan ang sarili ko. Class na class ang dating ko. Tangkad, ganda ng katawan, ganda ng suot at ang aking maayos na mukha. Alam kong medyo kayumanggi ako dahil sa nasunog na araw pero konti lang ang ibinawas niyon sa kabuuang ganda ng aking mukha. Habang naglalakad ako, naramdaman ko ang pag-alon ng malambot at nakalugay kong buhok. Malayo sa babaeng pumasok kanina na walang kumpiyansa sa sarili. Ito na ang bagong ako. Isang napakagandang babaeng binihisan ng karangyaan ni Jinx
Chapter 21 “Huwag na, baka magalit lang sina Nanang at Tatang. Hindi kasi pa nila alam ang tungkol sa atin e.”“Sabihin mo kaklase mo ako.”“May kaklase bang magbibigay ng ganito karami?”“So anong gagawin mo diyan? Hindi mo iuuwi?”“Iuuwi naman kaso nga kung di ka sasama ako lang ang mapapagalitan at hindi ikaw.”“Bakit ka naman nila pagagalitan?”“Hindi ko alam kung paano sagutin ang sinabi mong ‘yan. Mahirap ipaliwanag.”Huminga siya ng malalim. “Hindi naman pwedeng forever mo na lang akong itatago sa kanila.”“Hindi kita itatago, bigyan mo lang muna ako ng sapat na panahon.”“Okey, alright.” “Sorry ah kung hindi pa kita kayang ipakilala kina Nanang at Tatang ngayon.”“Okey lang. Naiintindihan ko.”“Salamat sa pag-iintindi at salamat sa lahat ng ito.”“You’re welcome at mahal na mahal kita.”Bigla siyang lumapit at hinalikan niya ako sa labi ko. Hindi na ako nakaiwas. Napapikit na lang ako.“Khaye! Anong ginagawa mo?” boses ni Nanang iyon mula sa malayo. Mabilis ang
Alam kong tuluyan na siyang namaalam. Hindi na namin siya ini-revive. Hindi na namin pa pwedeng pigilan dahil alam naming lahat na pagod na pagod at hirap na hirap na siya.Pinagmasdan ko siya. Humagulgol ako at para maibsan ang naipong pagdadalamhati sa dibdib ko ay buong lakas kong isinigaw ang pangalan niya….“Jakeeeee!!!!”Sa burol walang patid ang pagdating ng mga gustong makita siya. Hindi ko siya iniwan. Lagi ako sa tabi ng kaniyang kabaong. Hindi ko pansin ang ikot ng lahat. Hindi ko din pansin ang pagdating at pag-alis ng mga nakidalamhati. Masyado akong natamaan sa pangungulila. Akala ko kasi kaya ko na. Akala ko rin matatanggap ko ang pagpanaw niya pero hindi pala ganoon kadaling tanggapin ang sakit na iwan ka ng mahal mo dahil kailangan na niyang mauna. Naroon si Jinx sa tabi ko. Hindi niya ako iniiwan. Nagdadala ng pagkain na hindi ko ginagalaw. Pinipilit akog uminom. Sinusubukang kausapin ngunit walang kahit anong kataga akong maisagot.Hanggang sa dinala na namin si Ja
Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak. Dumating na ang katapusan.Ang halik na iyon ang nagsasabi siya nga, siya pa rin na kahit nasa puso ko si Jake, ay handa ko pa ring tanggapin at lasapin ang sarap ng dating pag-ibig na bumabalik. Hanggag bigla na lamang may biglang kaming narinig na kalabog kung saan. Si Jake. Bumagsak at natumba sa kanyang kinatatayuan. Lahat kami ay nagkagulo. Alam ko na ang ibig sabihin no’n. Dumating na ang aming kinatatakutang lahat.Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak.Mabilis na binuhat ni Jinx si Jake. Dinala ang parang wala nang buhay na katawan ni Jake sa nag-abang na sasakyan. Si Jinx ang nag-drive at dumiretso kami sa hospital. Hawak ko ang palad ni
Muli akong bumalik sa dulo para simulan kasal. Ngayon maluwag na sa puso ko ang lahat. Wala nang itinatagong lihim. Katabi ko na si Nanang at Daddy na naglakad sa isle. Inulit ang kanta ni Moira na tagpuan. Masaya ang puso ko. Walang mali. Walang pangamba. Walang lungkot. Walang takot. Katabi ni Jinx ang kanyang mga magulang na noon ay nakangiti sa akin na naghihintay sa dulo. Nakikita ko ang pagtanggap nila sa akin sa kanilang pamilya. Naroon din si Jake. Lumuluha ngunit banaag ang saya sa kanyang. Hindi ito madali. Mahirap magparaya at magpaubaya ngunit ginagawa niya para sa akin, para sa amin ni Jinx. At tumigil ang mundoNung ako'y ituro moAt hindi ka lumayoNung ako yung sumusukoAt nagbago ang mundoNung ako'y pinaglaban moAt tumigil ang mundoNung ako'y pinili moSiya ang panalangin ko Bineso ako ng Mommy niya at niyakap ako ng Daddy niya. Nakita kong kahit napipilitan ay nagyakapan sina Nanang at Mommy ni Jinx. Alam kong may mga pag-uusapan pa sila at aayusi
Hindi ako nakasagot. Inilahad niya ang kanyang kamay para magpatuloy kami sa aming paglalakad. Hindi ko iyon tinatanggap.Nagkatitigan kami ni Jinx. Lahat ng aming alaala ay bumalik. Muling pumailanlang ang ilang kanta ni Moira. Ang kantang Paubaya. Saan nagsimulang magbago ang lahat?Kailan no'ng ako ay 'di na naging sapat?Ba't 'di mo sinabi no'ng una pa lang?Ako ang kailangan, pero 'di ang mahalHindi ibinababa ni Jake ang kamay niyang nakalahad. Naghihintay na hawakan ko iyon. Puno ng luha ang kanyang mga mata. Humihikbi rin. Daman-dama ko ang sinasabi ng kanta. Ngunit nasa dulo si Jinx. Naghihintay. Umuunawa. Nagtitiis. Nagtitimpi. Nagsasakripisyo para sa kaligayahan ko at kaligayahan ni Jake. Halos sampung taon na pagtitiis. Nag-iisa habang kami ni Jake ang masayang nagsasama at alam niya iyon. Alam niya ang lahat pero nagpaubaya. Saan nagkulang ang aking pagmamahal?Lahat ay binigay nang mapangiti ka langBa't 'di ko nakita na ayaw mo na?Ako ang kasama, pero hanap mo siyaT
“Patawarin mo ako, hindi kita nabalikan agad. Patawarin mo ako dahil hindi kita napangatawanan. Patawarin mo ako kung ngayong kasal mo na lang ako nagpakita.”“Bakit kayong dalawa ay humihingi ng tawad sa akin? Ano ito? Kay Jinx alam kokung bakit pero sa’yo Jake? Hindi ko alam kung anong nagawa mong mali para humingi ka sa akin ng tawad.”“Khaye, ipagtatapat ko na lahat.”“Sige sabihin mo sa akin ang lahat. Makikinig ako.”“Nang umuwi si Jinx para hanapin ka at hindi ka niya nahanap sa probinsiya, dumaan sa bahay. Sa kanya ko nalaman ang lahat ng kanyang masakit na pinagdadaanan. Nagsabi siya sa akin, nagmakaawa na sana hanapin kita o baka nakita na kita. Gusto ka kasing mahanap. Gusto ka nIkinuwento niya sa akin ang tungkol sa inyo at lahat ng paghihirap niya mahanap ka lang. Gusto sana niyang makita ka bago pa man sana siya babalik sa America. Nang nakita ko ang picture mo, nagulat ako. Nakita na kita noon sa UP e. Ikaw ang dahil kung bakit doon ko gustong mag-enrol. Ikaw ang dahila
At nakita kita sa tagpuan ni BathalaMay kinang sa mata na di maintindihanTumingin kung saan sinubukan kong lumisanAt tumigil ang mundoNung ako'y ituro moSiya ang panalangin koNang naibaba ang puting harang ay nakita ko si Jake. Nakangiting nakatitig sa akin. Hindi siya nagulat. Hindi iyon ang inaasahan ko sa kanya. Para bang alam na niya. Napaluha siya. May katabi siyang lalaki na nakatalikod. Iyon na marahil ang pinalabas ni Daddy na siyang ikakasal. At hindi di mapaliwanagAng nangyari sa akinSaksi ang lahat ng talaSa iyong panalanginSi Jake, si Jake ang pinili kong una kong pakakasalan. Siya dapat ang iniisip ko at hindi si Jinx. Kaya nga mabilis kong pinunasan ang luha ko at nagpatuloy ako sa paglalakad palapit sa lalaking kasama kong nagdadasal para mapahaba pa ang kanyang buhay at nang magsasama pa kami ng matagal.Pano nasagot lahat ng bakit?Di makapaniwala sa nangyariPano mo naitama ang tadhana?Nang itaas kong muli ang aking paningin. Humarap na ang kaninang nakat
Isang masarap na halik ang ikinintal niya sa aking labi at mahigpit na yakap habang hinahaplos niya ang likod ko. Pagkatapos ang mahigpit na yakap niyang iyon ay masuyo din niya akong tinitigan at hinaplos haplos ang aking pisngi. “Mahal kita, mahal na mahal kita. Lagi mong tandaan ‘yan babe. Lagi mong iisipin na ang lahat ng aking gagawin ay para sa’yo. Maaring ito na ang huli nating pagtatalik, maaring hindi na kailan man mauulit ngunit babantayan kita. Patuloy kitang pagmamasdan. Hangad ko ang iyong kaligyahan sa nalalabi mo pang taon sa lupa. Gawin mong masaya ang bawat sandali kasama ng ating anak. palakihin mo siya ng may takot sa Diyos. Ikaw na lang ang bahalang magkuwento sa kanya kung sino ako. Ikaw na lang ang bahalang magpakilala sa kanya sa akin kapag kayo ay dadalaw sa akin puntod.” “Huwag ka namang magsalita ng ganyan please? Huwag muna.”“Mangyayari na’yon bhie. Habang kaya ko pang sabihin ang lahat. Sinasabi ko na sa’yo. Hinahabilin. Ibinabalik sa tunay sa’yong nag-ma
Habang kinakanta ko ay bumabalik ang lahat sa akin at alam kong siya rin. Nanginginig ang kamay niyang nagbi-video sa akin. Hindi ko napigilang hindi maiyak habang kinakanta ko iyon lalo pa’t nakangiti ring umiiyak ang mahal kong nakamasid sa akin. Alam kong iyak iyon ng sobrang kaligayahan dahil sa kabila ng pagsubok, sa kabila ng dapat noon pa siya bumigay dahil sa sakit niya ay buo pa rin kaming dalawa hanggang ngayon.If I could be the perfect man in your eyes I would give all I'm worth to be a part of your life I could promise the world but it's out of my hands I can only give you everything I haveBatid kong pinakamalaking bahagi ng buhay namin ang isa’t isa. Hindi man siya ang aking first love pero para sa akin, he is my greatest love. Masaya ako kasi ako ang first love niya, greatest and last love niya. Napakaimposible na ako lang ang naging babae sa buhay niya ngunit alam ko iyon at sigurado ako. Totoo pa lang may kagaya niya. Lalaking tapat magmahal. Lalaking hindi sumusu
“Sige ho. Magpahinga na muna kayo. I’ll just advise you na lang po kung kailan kayo pwede nang ma-discharge. Tatawagin ko na ho si Tito para masamahan kayo at mabantayan kayo dito sa loob. May mga nurses po ako at doctors na titingin, tingin pa rin ho sa inyo.” Huminga ako ng malalim. Parang napakagaan sa dibdib. Sa tinagal-tagal ng panahon parang ngayon lang ako lumaya. Malaya sa galit. Malaya sa hinanakit. Malaya sa paghihiganti. Nang buksan ko na sana ang pinto ay bigla niya akong tinawag. “Dok Khaye, Dok…” garalgal ang boses niya. Nilingon ko. Itinaas niya ang kanyang kamay. Parang gusto niya akong kamayan. Tinanggap ko ang kanyang palad. Ibang Mrs. Castro ang nakikita ko. Hindi na siya yung dating matapang. Isang Mrs. Castro na nahihiya. “May kailangan ho ba kayo?” Tumayo ako sa gilid ng kanyang kama. Ginagap niya ang isa ko pang kamay. Parang may kung anong dumaloy sa