Isa-isa niyang hinalikan sa noo ang mga anak na nakatulog na sa iisang kwarto. Magkayakap sina Natasha at Callie samantalang magkatabi naman sa iisang kama sina Nico at Clayton, pagod sa buong araw na paglalaro. Napangiti si Klaire at pinagmasdan nang huling beses ang quadruplets bago tuluyang patayin ang ilaw at isara ang kwarto. Pagkalabas ng kwarto ay napansin niya na bukas ang guest room kung saan natutulog si Alejandro. She walked toward the room and found it empty. Bumaba ang tingin niya sa kaniyang relos at nakitang mag-a-alas dies na ng gabi. “Nasaan kaya ‘yon…?” bulong niya sa sarili. Pabalik na sana siya sa master’s bedroom nang marinig ang tampisaw ng tubig mula sa pool area. Inayos niya ang pagkakasuot ng kaniyang robe at saka bumaba para tingnan kung ano’ng nangyayari sa labas. When she stepped out of the pool area, she found Alejandro swimming like an athlete. Wala itong pang-itaas at tanging maliit na board short ang suot. Sa bawat paghampas ng mga braso nito sa tub
Malaking apoy ang sumambulat sa kanila nang makarating sa lugar na pinangyarihan ng pagsabog. Dalawang sasakyan ang magkatabing nagliliyab sa apoy at sa itsura ng sitwasyon ay tila ba wala nang nakaligtas na mga tao mula sa loob ng mga ‘yon. Gamit ang braso ay tinakpan ni Alejandro ang kaniyang ilong nang makalabas sa kotse. Naroon na ang mga pulis at ginagawa ang mga trabaho nito. He walked closer to the burnt cars and looked at them in disbelief. Hindi bukas ang mga pinto noon at para bang walang indikasyon ng pagtakas. “W-Where’s Sophia?” tanong niya sa isa sa mga pulis. “Sir, bawal ho kayo rito. Delikado. Hintayin niyo na lang ang magiging resulta ng imbestigasyon,” ani pulis at marahan siyang tinulak palayo sa mga nag-aapoy na sasakyan. “But I need to know if she was there or not! Was this planned?” mariin niyang tanong.“Sir, wala pa kaming matibay na konklusyon sa kung ano ang totoong nangyari. We rest assured you that we will give you an update,” malumanay na pahayag ng pu
Hawak-hawak ni Klaire ang kamay ng kaniyang Lola Sonya at nagmamadali silang maglakad papasok ng crematorium. Malalaki ang hakbang ni Alejandro na siyang sinusundan nila. Bakas sa mukha ng lalaki ang labis na iritasyon dahil sa ibinalita sa kaniya ng mga pulis. Ang sabi ng hepe ay nakumpirma na si Sophia nga ang isa sa mga sunog na bangkay sa loob ng sumabog na kotse. Nakuha ang singsing at kwentas nitong iniregalo noon ng kaniyang ina-inahang si Carmina. Magsasagawa pa sana ng panibagong imbestigasyon ngunit hindi na ‘yon pinahintulutan pa ng pamilya ng nasawi at nagdesisyon na i-cremate na ang bangkay ni Sophia. “Carmina!” tawag ni Lola Sonya sa anak nang makaliko sila sa hallway. Naroon si Carmina at ang asawa nito, umiiyak habang nakatingin sa kasalukuyang pagsasa-abo ng bangkay ni Sophia. Agad na lumapit doon si Alejandro at nagtagis ang bagang nang makitang mistulang abo na ang katawang nasa loob at hindi na magagamit pa para sa autopsy. “We should’ve run an autopsy. Why di
Kabado niyang tiningnan ang OBGYNE matapos ng ilang mga test na ginawa nito sa kaniya. Habang nakaupo sa upuan sa harap ng desk nito ay kung anu-ano na ang naiisip ni Klaire. Una niyang nakita ang sarili sa ganitong sitwasyon anim na taon na ang nakalilipas. Ni hindi man lang nagbago ang pakiramdam niya. Para bang unang beses pa rin… Tahimik ang doktor habang nagtitipa sa laptop pagkatapos ay hinubad nito ang reading glasses at malapad na ngumiti sa kaniya. “Congratulations, Ms. Perez. You are two weeks pregnant,” ani doktor sa masayang boses. Natigilan siya sa kinauupuan at natulala sa doktor. Halu-halo ang kaba, saya at takot sa dibdib niya nang marinig ang magandang balitang ‘yon. Mabilis na nag-init ang mga sulok ng mga mata niya, hanggang sa magbaba siya ng tingin at marahang hinaplos ang kaniyang puson. “There’s definitely a heartbeat in your ultrasound and look at this…” Pinakita ng doktor ang resulta ng ultrasound at ang sonogram kung saan makikita ang napakaliit na dalawa
Sa sumunod na gabi ay naging abala si Alejandro. He went to the Shangri La hotel to meet one of his business clients and had a meeting with her for another important project. He was trying to do a lot of things all at once while in Cebu, ensuring that once he goes home, there’s no reason for him to leave his family’s side anymore. Matapos kamayan ang kliyenteng dayuhan ay lumabas na siya ng malaking building na ‘yon. Sakto naman na pumarada sa main entrance ang kotse niyang minaneho ng isang valet attendant doon. Pagkakuha ng susi ay nagpasalamat siya rito at saka minaneho ang sasakyan. The penthouse where he temporarily stays is a thirty-minute drive from the hotel. Tahimik siyang nagmamaneho habang binabagtas ang maluwag ng trapiko ng highway. “Is everything good, Boss?” tanong ni Luke nang tawagan siya nito. “Yes, did you notice something off?” “Negative, Boss.” Tumango siya at binaba ang tawag na ‘yon. Ilang saglit pa ay kinailangan niyang mag-iba ng daan dahil sa ongoi
“Luke, I need to know where Alejandro is right now,” nanginginig niyang sabi habang umiiyak. Hindi mapakali si Klaire. She was pacing back and forth inside the study room as she talked to Alejandro’s personal assistant. Puno ng kaba at takot ang kaniyang puso. Hindi na siya makapag-isip nang maayos at tanging mga masasamang posibilidad na lamang ang umiikot sa kaniyang isipan. Seryoso siyang tiningnan ng tauhan ni Alejandro. Kita sa mga mata nito ang pag-alala ngunit nananatiling kalmado at desidido. Hindi maintindihan ni Klaire kung bakit gano’n na lang ang kakalmahan nito gayong napahamak na si Alejandro at nawawala! “Luke, ano ba!” Hindi niya napigilan ang pagsigaw at hinarap ito habang lumuluha. “Dalhin mo ako sa Cebu. Kailangan kong makita ang ama ng mga anak ko!” “Ma’am, delikado pa ang sitwasyon. Utos ni Boss na dapat ay dito lang kayo hanggang sa maayos niya ang lahat,” paliwanag ni Luke sa malumanay na boses. “Makakabuti kung maghintay na lang ‘ho muna tayo na mag-send ng
“Mommy, why are you crying?” inosenteng tanong ni Nico sa kaniya. Nakaharap si Klaire sa infinity pool habang yakap ang sarili at umiiyak dala ng labis na pag-aalala. Nilingon niya ang anak na hindi niya inaasahang babangon mula sa pagkakatulog nito. Maghahating-gabi na kasi at sa mga gano’ng oras ay malalim na dapat ang tulog nito. Pinalis niya ang mga luha at pilit na nginitian si Nico. Nilapitan niya ito. Lumuhod siya sa harapan ng anak at hinaplos ang pisngi nito. “Bakit gising ka pa, baby?” marahan niyang tanong , tinatago ang emosyong bumabagabang sa kaniya. “I was thirsty and was about to go to the kitchen but I saw you standing here and you’re crying. Did Daddy make you upset po?” nag-aalalang tanong sa kaniya nito. Nag-init ang mga sulok ng mga mata niya. Yes, Alejandro made her upset…. upset by the fact that he had planned to risk his life just to catch her brother. Nagawa nitong kumilos nang hindi nagsasabi sa kaniya kaya ngayon ay puno ng pag-aalala ang puso niya sa m
Sa malawak na sala ng mansyon sa pribadong isla na 'yon nagtipon-tipon sina Klaire. The air between them was so stiff, and she could notice how embarrassed her adoptive parents were. Nahihiya ang mga ito na harapin siya. Paano ba naman ay nang malamang si Sophia ang tunay nilang anak at sinulsulan nito ang mga ito na paalisin siya sa kinagisnan niyang tahanan magmula nang maliit siya ay hindi sila nagdalawang isip at sinunod ito. Pinalayas siya ng pamilya Perez sa pag-aakalang nagseselos si Sophia sa atensyong binigay nila para sa kaniya. They didn't even flinch when she begged them to give her at least a month to save money so she could stand on her own. Sa isang sabi lang ng totoong anak nila na si Sophia ay kinalimutan ng mga ito na siya ang kinalinga nila noong una pa lamang. Klaire was damn hurt because of what they have done years ago. Ayaw na nga sa kaniya ng totoo niyang pamilya, pati ang adoptive parents niya ay inawayan din siya. Ang ginawa ng mga ito ang nagtulak sa kaniy
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s