Mabilis na sumapit ang sunod na araw. Tahimik si Klaire habang pinapanood ang dahan-dahang pagbaba ng helicopter sa helipad. Kumpara kahapon na masayang sinalubong ng mga bata ang kanilang Daddy, ngayon ay nagtatago lamang ang mga ito sa kaniyang likuran habang nakatayo sa entrada ng mansyon. Bihis na bihis ang quadruplets para sa mga panauhin, ngunit mahahalata ang pangamba sa mga hitsura nito. Huminga siya nang malalim at lumuhod para kausapin ang mga anak na hindi masaya sa pagdalaw ng kanilang Lola Melissa.“Bakit naman sambakol ang mga mukha ninyo?” marahan niyang tanong sa apat na mga bata. “Kasi Mommy baka awayin ka po ng Mommy ni Daddy,” nakasimangot na wika ni Callie. “We don’t want anyone to bully you again. We’re going to protect you, Mommy.” “Callie’s right…” ani Clayton na nakapamulsa at seryosong bumuntonghininga. “We’re just being cautious, Mom. Lola Melissa loves Tita Sophia so much.” “Ano ba kayo…” Tipid niyang nginitian ang mga ito at marahang inalu ang likod ni
Pagkatapos ng dinner ay nagtungo ang matatanda at si Alejandro sa infinity pool upang doon ituloy ang pag-uusap patungkol sa kaso samantalang tinutulungan naman ni Klaire si Manang Celi sa paglilinis ng mga pinagkainan. She was busy arranging the plates when she heard some footsteps coming. “Klaire, can we talk…?” tanong ni Melissa mula sa entrada ng kusina. Natigil siya sa pag-aayos ng plato at nilingon ang ginang na maingat na nakatingin sa kaniya. Melissa was intertwining her fingers as a sign of her nervousness. Tiningnan niya si Manang Celi na tumango lamang sa kaniya bago balingan muli ang ex-mother-in-law niya. “Sure,” sagot niya at saka pinunas ang mga kamay sa suot na apron at pagkatapos ay hinubad na ‘yon. “T-Thank you…” Nauna siya sa sala kung saan walang tao, kagat ang ibaba niyang labi dahil hindi niya alam kung ano ang magiging daloy ng pag-uusap nila ni Melissa. She never had a chance to speak with her properly. Sa tuwing mag-uusap sila ay palagi itong galit at nak
** Warning SPG ** Mainit at marahas ang mga halik ni Alejandro sa kaniya, tila ba gusto siyang parusahan ng lalaki dahil sa kung anong nagawa niyang mali. Sinubukan niyang manlaban at tinulak ang dibdib nito palayo sa kaniya. Naghiwalay ang mga labi nila at awtomatikong dumapo ang nanlalamig at nanginginig niyang palad sa maputing pisngi nito. Nagbakat ang kaniyang palad sa balat nito, kasabay ng mga luhang tumulo mula sa kaniyang mga mata. Alejandro’s eyes darkened as he looked at her intently. Hindi makikitaan ng pagsisisi ang mga mata nito, bagkus ay mapaghamon pa ang mga ‘yon, dahilan para manlambot ang katawan ni Klaire. Habol-habol nila ang paghinga habang nakatitig sa bawat isa, punung-puno ng emosyon ang mga mata. “You’re an asshole, Ali…” Halos bulong ang mga salitang ito nang bigkasin ni Klaire sa pagitan nang malalalim niyang paghinga. Her heart thumped so hard inside her chest as if it would explode. Gusto niyang parusahan ang lalaki sa pinaparamdam nito sa kaniya, ngu
Mataas na ang sikat ng araw nang magmulat ng mga mata si Klaire. Kinusot niya ang mata at napansin ang mabigat na braso na nakayakap sa kaniyang baywang. Agad siyang namula nang matanto na hindi panaginip lamang ang mga naganap kagabi. Ang hubad niyang katawan sa ilalim ng makapal na kumot ay sapat na para bumalik ang isip niya sa realidad. Napangiwi si Klaire at kinagat ang ibabang labi, ramdam ang malalim na paghinga ni Alejandro sa tabi niya habang nakayakap ito sa kaniya. He was still sleeping, probably because he was tired from last night’s sexcapade. Paano ba naman ay tatlong beses na naganap ang pagtatalik sa kwartong ‘yon. Ni hindi niya pinahindian ang lalaki at sinabayan pa ito sa kagustuhan!Nag-init ang mga pisngi niya nang maalala ang mga nangyari. Awtomatiko siyang napalunok kasabay nang pagdapo ng kaniyang daliri sa kaniyang labi. Malambot at maga iyon dahil sa mga halik at kagat ni Alejandro… napapikit siya at mariing pinagdikit ang mga hita. Pamilyar pa rin sa kaniya
Hindi mawala ang ngiti ni Alejandro habang nasa loob ng kotse. His fingers traced his lips while seated in the passenger seat. Ang mga mata ay nasa bintana ngunit ang isip ay naglalayag sa mga naganap sa pagitan nila ni Klaire kagabi. Pinangako niya sa sarili niya na hindi na siya magkakamali. Hindi na niya muling paluluhain ang ina ng mga anak niya, bagkus ay gagawin niya ang lahat upang suyuin ito, hanggang sa matutunan siyang mahalin ulit nito. He would take it slow. Kahit gaano pa siya ka-atat na makipagbalikan kay Klaire ay ayaw niyang ma-overwhelm ito sa lahat ng nangyayari. He would do anything to make her trust and love him again. He smiled at that thought. Gusto na niyang liparin ang pagitan nila ni Klaire at samahan ito buong araw sa pag-aalaga ng mga anak nila, ngunit bilang padre de pamilya ay kailangan niyang gawin ang responsibilidad niya. “Mukhang good mood ka, Boss,” komento ni Luke na siyang nagmamaneho ng sasakyan papuntang kumpanya. Nagtama ang mga mata nila mul
Isa-isa niyang hinalikan sa noo ang mga anak na nakatulog na sa iisang kwarto. Magkayakap sina Natasha at Callie samantalang magkatabi naman sa iisang kama sina Nico at Clayton, pagod sa buong araw na paglalaro. Napangiti si Klaire at pinagmasdan nang huling beses ang quadruplets bago tuluyang patayin ang ilaw at isara ang kwarto. Pagkalabas ng kwarto ay napansin niya na bukas ang guest room kung saan natutulog si Alejandro. She walked toward the room and found it empty. Bumaba ang tingin niya sa kaniyang relos at nakitang mag-a-alas dies na ng gabi. “Nasaan kaya ‘yon…?” bulong niya sa sarili. Pabalik na sana siya sa master’s bedroom nang marinig ang tampisaw ng tubig mula sa pool area. Inayos niya ang pagkakasuot ng kaniyang robe at saka bumaba para tingnan kung ano’ng nangyayari sa labas. When she stepped out of the pool area, she found Alejandro swimming like an athlete. Wala itong pang-itaas at tanging maliit na board short ang suot. Sa bawat paghampas ng mga braso nito sa tub
Malaking apoy ang sumambulat sa kanila nang makarating sa lugar na pinangyarihan ng pagsabog. Dalawang sasakyan ang magkatabing nagliliyab sa apoy at sa itsura ng sitwasyon ay tila ba wala nang nakaligtas na mga tao mula sa loob ng mga ‘yon. Gamit ang braso ay tinakpan ni Alejandro ang kaniyang ilong nang makalabas sa kotse. Naroon na ang mga pulis at ginagawa ang mga trabaho nito. He walked closer to the burnt cars and looked at them in disbelief. Hindi bukas ang mga pinto noon at para bang walang indikasyon ng pagtakas. “W-Where’s Sophia?” tanong niya sa isa sa mga pulis. “Sir, bawal ho kayo rito. Delikado. Hintayin niyo na lang ang magiging resulta ng imbestigasyon,” ani pulis at marahan siyang tinulak palayo sa mga nag-aapoy na sasakyan. “But I need to know if she was there or not! Was this planned?” mariin niyang tanong.“Sir, wala pa kaming matibay na konklusyon sa kung ano ang totoong nangyari. We rest assured you that we will give you an update,” malumanay na pahayag ng pu
Hawak-hawak ni Klaire ang kamay ng kaniyang Lola Sonya at nagmamadali silang maglakad papasok ng crematorium. Malalaki ang hakbang ni Alejandro na siyang sinusundan nila. Bakas sa mukha ng lalaki ang labis na iritasyon dahil sa ibinalita sa kaniya ng mga pulis. Ang sabi ng hepe ay nakumpirma na si Sophia nga ang isa sa mga sunog na bangkay sa loob ng sumabog na kotse. Nakuha ang singsing at kwentas nitong iniregalo noon ng kaniyang ina-inahang si Carmina. Magsasagawa pa sana ng panibagong imbestigasyon ngunit hindi na ‘yon pinahintulutan pa ng pamilya ng nasawi at nagdesisyon na i-cremate na ang bangkay ni Sophia. “Carmina!” tawag ni Lola Sonya sa anak nang makaliko sila sa hallway. Naroon si Carmina at ang asawa nito, umiiyak habang nakatingin sa kasalukuyang pagsasa-abo ng bangkay ni Sophia. Agad na lumapit doon si Alejandro at nagtagis ang bagang nang makitang mistulang abo na ang katawang nasa loob at hindi na magagamit pa para sa autopsy. “We should’ve run an autopsy. Why di
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s