Ramdam ni Klaire ang matinding sakit sa kaniyang puso. Kinakain nito ang lakas ng buong katawan niya. Hindi niya alam kung ano ang dapat isipin sa nangyaring ito. Naalala pa niya noon nang sabihin ng doktor na nagpa-anak sa kaniya na hindi nakaligtas ang dalawa pa niyang anak. She was lying in the hospital bed, grieving for the death of her two little angels. Naalala pa niya kung paanong pakiramdam niya ay namatay din siya nang araw na ‘yon… Kahit pa ilang taon na ang lumipas, may parte pa rin sa kaniya na araw-araw na nagluluksa. Iniisip na baka katulad din nina Clayton at Callie ang dalawang bata kung nabuhay ang mga ito. Taon-taon din, sa tuwing cine-celebrate nilal ang kaarawan nina Clayton at Callie, umiiyak siya dahil death anniversary ng dalawang bata. Pero ngayon, nakikita niya ang dalawang bata na pinagkait sa kaniya… buhay at malulusog ang mga ito. Ni hindi niya namalayan na nakapasok na ang mga ito sa buhay niya; na nakakasama na niya ang mga ito–nayayakap at nahahagkan
Nang marinig nina Nico at Natasha ang sinabing ‘yon ni Klaire, ilang saglit silang nagulat. But when their Mommy’s words sank in, they came back to their senses. Masaya ang mga mata ng dalawang kambal nang lumakad palapit sa kanilang Mommy Klaire. Niyakap ni Klaire nang mahigpit ang dalawang anak. Para bang panaginip ang lahat. Ayaw na niyang gumising at gusto na lang makasama ang apat na bata. Kaniya ang mga batang ‘to. Anak niya ang apat na cute na mga batang ‘to. Nang bitiwan niya ang kambal ay pareho niyang hinawakan ang mga pisngi nito. “Simula ngayon, hindi niyo na kailangang magpanggap bilang sina Clayton at Callie.” Nanginig ang ibabang labi niya at napaluha. “Kilala na kayo ni Mommy. Hindi niyo na kailangan magtago, okay? Mga anak ko kayo at tanggap ko kayo.” Tumulo ang luha ni Nico pero agad niyang pinunasan iyon. “Okay po, Mommy.” “Masaya ako na nandito kayo, Nico at Natasha…” Suminghot-singhot si Natasha bago halikan ang pisngi niya. Ang akala ng bata ay hindi si
“Mommy, Callie is right po. We are the vulnerable side. Kailangan po ay hindi galit ang papairalin,” pahayag ni Clayton. “If you could maintain a peaceful relationship with our scumbag daddy, then we can negotiate with him. Kahit po hindi siya pumayag na kunin mo sina Nico at Natasha, baka pumayag po siya na mabisita natin sila anytime. Di ba po gano’n ang co-parenting? Pumapayag po ang parents na makita ng bawat isa ang mga anak nila kahit hindi sila magkasama sa iisang house?”Tinapik ni Klaire ang kaniyang dibdib. Sa ganitong pagkakataon ay nagugulat siya sa sobrang pagkatalino ng kaniyang mga anak. Para bang matatanda na ito kung magpayo sa kaniya. But she has to admit that Clayton is very reasonable. Hindi magiging madali kung makikipag-gyera siya sa mga Fuentabella.Kilala niya si Alejandro. Kapag talagang nagalit ito ay baka ilayo nang tuluyan sa kanila sina Nico at Natasha. Sumikip ang dibdib niya sa isipin na ‘yon. Pinikit niya ang mga mata at nag-isip nang mabuti. Alam na n
Nilingon ni Alejandro ang pinanggalingan ng boses at nakita ang dalawang bata masayang natakbo papunta sa kanila. Daig pa niya ang nabunutan ng tinik dahil nakitang maayos naman ang mga ito. “Where have you been?” tanong ni Alejandro nang makalapit ang mga ito. “We went to the cafe to eat, Daddy,” sagot ni Clayton. Tinaas ni Callie ang kaniyang mga kamay na nagsasabi kay Alejandro na buhatin niya ito. “Hug… Hug…” marahang wika ni Callie. Nagulat si Alejandro nang marinig ‘yon. Balak pa sana niyang pagalitan ang dalawang bata dahil hindi nagpaalam ang mga ito pero hindi na niya nagawa ‘yon. Natasha was willing to speak. It made him happier than surprised. Napangiti siya at binuhat ang bunsong anak. Agad na pinulupot ng bata ang mga kamay nito sa kaniyang leeg at mahigpit siyang niyakap. Alejandro patted her back and asked, “Did you have fun eating in the cafe?”Tumango si Callie at hinalikan siya sa pisngi. Napanguso naman si Clayton. Talagang ginagawa ng kambal ang lahat para
Kinabukasan…“Klaire?” gulat na saad ni Feliz nang bisitahin niya ang opisina nito. “Himala! Why are you here? Hindi ka ba busy sa research lab ngayon?”Hindi na bago ang gano’ng reaksyon para kay Klaire. Sinabi niya noon kay Feliz na hindi na muna siya maglalagi sa kumpanya. She wanted to work in the research institute to avoid interacting with Alejandro Fuentabella. Kaya lang ay iba na ang plano niya ngayon. “Good morning, Feliz,” nakangiting bati ni Klaire sa kaibigan at naupo sa leather couch sa harap ng desk nito. “I want to know who’s in charge with our company’s transactions with the Fuentabellas.”“Ako at si Annie. Bakit?”“Kausap niyo palagi si Alejandro?” Umiling si Feliz. “Hindi. Madalas ang assistant niya.” Tumango-tango si Klaire. Buong akala niya ay si Alejandro talaga ang nakikipag-usap sa mga ito tungkol sa mga transaksyon… magandang bagay sana ‘yon para maisakatuparan niya ang plano nilang mag-i-ina. She needs to get a good relationship with her ex-husband, hangga
Bandang tanghali nang makatanggap ng tawag si Klaire mula kay Luke. Ilang oras din niyang hinintay na balikan siya ni Alejandro sa dinner proposal niya. Excited niyang sinagot ang tawag at may ngiti ang mukha. “Good afternoon, Luke. So, what did he say?” nahihimigan ang saya sa kaniyang boses. “I’m sorry, Ma’am Klaire, pero hindi po kayo maipapasok ni Boss sa schedule niya mamayang gabi. He’s very busy. Sana ay maintindihan mo, Ma’am.”Kumurap si Klaire sa narinig. “What? B-Bakit? Sobrang busy ba niya talaga?”“Opo, Ma’am. Sa katunayan ay may kliyente siyang imi-meet. He’ll have dinner with his client tonight, kaya hindi niya po kayo mapapaunlakan.” “Hindi pwede…” bulong niya. “Ano po ‘yon?” Tumikhim si Klaire at nag-isip. Hindi pwedeng tanggihan siya ni Alejandro. Hindi ngayon kung kailan nakabuo na sila ng plano na mag-i-ina. Gagawin niya ang lahat para makuha sina Nico at Natasha. She won’t give up easily! “Fine. Anong oras matatapos ang appointment niya? I can wait for him,
Simangot na nagmartsa si Klaire pabalik sa kaniyang upuan. Hindi rin naman biro ang binayad niya sa mga pagkain, ano! At saka pinaghandaan niya ang dinner na ‘to. Tahimik na naupo si Alejandro sa upuan na kaharap niya. Tiningnan nito ang mga pagkain na nasa mesa, lihim na nasurpresa dahil lahat ng mga paborito niyang pagkain ang nakahain. He then looked at the beautiful woman sitting across from him. Alam pa rin ni Klaire ang mga hilig niya. Lihim siyang napangiti sa isipin na ‘yon. Naramdaman naman ni Klaire ang malagkit na tingin ni Alejandro. Parang tambol ang puso niya sa lakas ng pintig nito. Hindi niya alam kung dahil ba sa galit o ano! Iniwasan niya ang mga mata nito at humalukipkip saka sumandal sa kinauupuan. “Kung hindi mo gusto ang mga pagkain, we can re-order. Malamig na siguro ang mga ‘yan kasi kanina pa nakahain,” ani Klaire, hindi sinasadyang magtunog nagtatampo ang boses. Napangiti nang tuluyan si Alejandro. He was amused, seeing Klaire pout her lips and roll her e
Naisip ni Klaire na babango ang pangalan niya kay Alejandro Fuentabella kung tutulungan niya ang kumpanya nito na lumahok sa International Perfume Competition. Isa ang competition sa mga prestihiyosong paligsaan na sinasagawa taon-taon ng union ng mga sikat na brand. Ito ang nagiging tulay ng mga locals upang mas makilala ang mga perfume nito sa ibang bansa. Bloom Perfume won the competition last year. Isa sa mga pinagmamalaki ni Klaire bilang siya ang nagformulate ng perfume na nilabas sa kompetisyon na ‘yon. Now, she wanted to use the competition as an opportunity to make Alejandro closer to her. Ininuman ni Alejandro ang kaniyang whiskey. “Well, I like the idea. Let your boss know that I’m up for it and I want her to work for me in this competition.” “Hindi papayag ang boss ko,” ani Klaire at sumandal sa kaniyang upuan. “You haven’t asked her.” “No need to ask her, Alejandro. Kilala ko siya. Maraming kumpanya ang naghabol sa kaniya at gusto siyang kunin pero hindi niya pinaun