“Thanks for the invitation, Mr. Luxerio!” nakangiting sambit ni Ellara. “Iʼve been wanting to go at the beach! Iʼm glad you ask me.” sabay haplos nito sa braso ni Apollo.“Wala ʼyon, at isa pa kaunti lang din naman kami.” tugon naman ni Apollo.Naniningkit naman ang mga mata ni Melody habang nakamasid sa dalawang nag-uusap mula sa malayo. Nagtataka siya kung bakit kasama ang babaeng ito. Ito ba ang sinasabi niyang bonding sa mga bata? Parang gusto na lamang niyang hindi sumama, ngunit hindi naman iyon maaari dahil kasama ang mga anak niya. Kung aatras naman siya, ay tiyak na malulungkot din ang mga ito.Kasalukuyan ng nakaayos ang kanilang gamit at nasa van na rin ang mga bata. Hindi pa sila nakakaalis dahil hinihintay nila ang pa-VIP na babae na ito, pati na ang sinasabi nitong kaibigan. Hindi naman makakasama si Yassh at Yvonne , dahil nasa Singapore ang mga ito kasama ni Matthew. May hindi siya nalalaman sa dalawang kaibigan niyang iyon. “Mukhang barbie nga ang mukha, pero parang h
Nakarating din kami sa wakas sa pagmamay-aring resort ni Apollo. Kaniya-kaniya na nagpunta kami sa front desk upang kunin ang susi ng magiging kuwarto namin. Gusto kong kasama ko ang mga anak ko.“I told you to save us room! What the hell? Ganito na ba ang mga staff sa resort ko ngayon? Eh, kung ganito kabulok ang naging sistema rito mas mabuti pang tanggalin ko na lang kayong lahat!”Sobrang lakas ng sigaw ni Apollo na siyang nakakuha sa atensyon namin at ng mga tao sa paligid. Bakas sa awra ni Apollo na galit ito. Habang nakayuko ang mga staff ng resort, panigurado ay dahil sa takot.“S—Sir, ang akala po namin ay—”“Huwag na kayong magdahilan pa! Simula bukas ayoko ng makikita pa ang mga pagmumukha niyo!” saka mabilis na lumayo si Apollo sa mga staff.Tinakpan ko na ang tenga ng mga bata dahil nag-umpisa na itong sumiksik sa akin dahil pati sila ay takot na rin sa inasta ni Apollo.“Iyan kasi, puro kayo kapalpakan. Mabuti na lang at nai-save niyo pa ang VIP room for me.” hirit pa ni
Natulala si Melody at hindi makapagsalita habang nakatitig sa galit na mga mata ni Apollo. Of course, anak ni Apollo ang mga anak niya dahil sa pesteng kasal nila, pero iyon lang ʼyon! But it seems like. . . there something she didnʼt know. “A—Anong ibig mong sabihin?” tanong niya pa rin na tanging silang dalawa na lamang ang nagkakaintindihan.“I— I mean it! Anak ko sila simula nang ikasal tayo. So, what really happened? Bakit siya nawawala?”“Itʼs because of you!” sabay sunod-sunod niyang hampas sa díbdib ni Apollo. “Dahil sa ʼyo kaya nagkagulo ang buhay namin ng mga anak ko!”“Stop! Are you insane?!” pinipigilan ni Apollo ang bawat hampas ni Melody hanggang sa mahawakan nito ang mga kamay niya. “Hindi makakatulong itong ganitong ginagawa mo. Lalo mong pinapagulo ang sitwasyon! Before your emotions can you go back to your senses? We need to find Lexus!”Parang natauhan siya sa sinabing iyon ni Apollo. Tama siya, mas kailangan na mahanap muna ang anak nila. Unti-unti siyang humiwala
“M—Matulog ka na, talagang lasing ka na.” pilit na nilalabanan ni Apollo ang init na nararamdaman.“Hin— Hindi pa ako lashing! Ano ka ba naman? Parang iyon lang ay malalashing ʼagad ako? Psh! Mahinang nilalang!” tugon ni Melody na para bang nababaliw na dahil natatawa itong mag-isa.Wala ng ibang paraan pang naisip si Apollo kung ʼdi ang buhatin si Melody patungo sa kama. Nagpupumiglas pa ito noong una ngunit hindi na rin nakapalag pa nang marahan niya ito mailapag sa higaan.“Hindi pa ako matutulog!” protesta ni Melody kaya naman pinitik ni Apollo ang noo nito. “Ouch! Ang sakit!” reklamo pa nito habang nakapikit at nakakunot ang noo.“Matulog ka na, masyado ka ng maraming nainom. And please, ano mang oras ay para bang hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko. Have mercy on me, Wife, dahil ayokong manamantala ng isang lasing.” saka bumuntong hininga si Apollo.Hindi naman na nagsalita pa si Melody kaya naman mas natitigan pa ni Apollo ang mukha ng kaniyang asawa. Nakakunot pa rin ang n
Nang bumaba si Melody ay mayroon nang nakahandang pagkain at naroon na rin sa lamesa ang kambal niyang anak. Nang tingnan niya si Apollo ay simple lamang itong nakangiti sa dalawang matanda habang may pinag-uusapan. Naniningkit ang mga mata niya dahil pakiramdam niya ay siya ang ikinikuwento nito.Bigla ay naalala niya ang mga nangyari simula pa kagabi. She canʼt help but to hate herself because of what happened. Hindi man lang niya kasi pinigilan ang pag-inom kagabi! But at least nothing happened, like kainan or gapangan.“Oh, nariyan ka na pala, Melody. Halika na rito sa lamesa nang makapag-almusal na tayo.” sambit ni Lola Florita.Kahit na matatanda na ang mga ito ay malalakas pa rin ang mga katawan nila. Gaya ng kasabihan, ang mga matatanda sa probinsya ay gaya ng isang kalabaw, na kahit ano pang tanda nito ay patuloy pa rin na nagtatrabaho. Naglakad na siya patungo sa lamesa at kitang-kita niya kung paano siya tingnan ni Apollo.Hinalikan niya ang dalawang anak niya, at pinipilit
Nakatulala lamang si Melody habang nasa gilid niya si Shane at Wincy. Kasalukuyan sila ngayon nasa bahay nila Lola Florita at nakaupo sa sofa. Dito sila nagtungo nang makaalis si Apollo sa resort. Atlas is the one who take over at the resort. Wala pala ito nang mangyari ang lahat kanina.Nanginginig ang mga kamay niya habang nagbabadya ang luha sa kaniyang mga mata. Hindi niya sinasadya ang nangyari. Hindi niya ginustong mapahamak si Ellara. Ang gusto niya lang ay mapigilan niya ang pananakit nito sa kaniyang kaibigan. Hindi niya kayang tumunganga na labasta after Shane called her.Kasalukuyan siyang katatapos lang maligo sa shower room noong tumawag si Shane sa kaniya at sinabi na kailangan nila ng tulong. Kaagad niyang tinawag si Apollo noʼn upang ihatid siya at naabutan niyang sinasaktan ni Ellara si Wincy. Hindi siya makapapayag na basta na lamang nitong saktan ang kaibigan niya!Pero ang mas masakit ay ang bakas na pag-aalala sa mukha ni Apollo. Na para bang nasasaktan ito, natata
Kinabukasan ay inililigpit na ni Melody ang kanilang mga gamit nang biglang dumating di Apollo at pigilan siya nito. Ibinalik nito ang mga gamit nila sa closet at inihagis ang maleta sa kung saan sa sulok ng kuwarto.“Where do you think youʼre going with the kids?!” tanong nito sa kaniya na bakas ang pagkainis.“Uuwi na kami ng mga anak ko sa Manila, sa dati naming bahay!” sigaw niya pabalik at muling pinulot ang maleta ngunit marahas lamang muli nitong inagaw sa kaniya at hinagis ulit sa sulok ng kuwarto.“Hindi kayo aalis nang hindi ako kasama! Hindi kayo aalis hanggat hindi ko sinasabi at kailan man ay hindi kayo aalis sa pamamahay ko!” malakas ang boses nito na siyang halos nakapagpatayo ng kaniyang balahibo, pero hindi dapat siya magpatinag.“Bakit? Bakit mo ba ipinagsisiksikan ang sarili mo sa akin— sa amin ng mga anak ko?! Kasal lang ang gusto mo ʼdi ba? Hindi baʼt kasal na tayo?! Hindi pa ba sapat ʼyon?!”“You know what? Youʼre right! Kasal na tayo, at iyon lang ang gusto ko!
Inis na pumasok si Melody pabalik sa loob ng kuwarto. Hindi niya hahayaan na makulong lang siya rito at walang gagawin kung hindi hintayin si Apollo. Hindi na siya natutuwa pa sa nangyayari— sa paikot-ikot nitong nga sinasabi.“Start over pala, ah? Malaglag sana siya sa yateng sinasakyan nila!” sigaw niya saka ginulo ang buhok. Ilang oras pa ang lumipas ay wala rin naman siyang nagawa, dahil gaya ng sabi ng isang bantay nila ay marami nga ang mga ito. Kahit saan siya magpunta ay may nakabuntot sa kanila, puwera sa kuwarto at comfort room. Ganoin din sa dalawang bata na para sa kanila ay "cool" ang ganoong set up, dahil tila ba naging bodyguard nila ang mga ito at the same time ay naging kabayo pa nila sa laro.Pero siya ay buryong-buryo na! Hindi na siya makakatagal pa sa ganito. Even the phone ay kinuha rin ng mga ito para raw iwas siyang makatawag sa mga taong puwede niyang kasabwatin na tumakas. As if naman na mayroon? Eh, wala na nga rito sila Shane at Wincy.“Nakakatuwa rin pal
Melody's Point Of View.“You may now kiss the bride!” Sigaw ng pari.This is the 10th time na ikinasal kami ni Apollo. Kasalukuyan kaming nasa Maldives kasama ang aming mga anak at nga kaibigan.“I love you, love. Kahit ilang beses pa kitang pakasalan ay gagawin ko, para lang mapasaya kita.” Sambit ni Apollo saka ginawaran ng halik ang aking labi.Nakangiti kong tinanggap ang halik ni Apollo. Pagkatapos ay nagsigawan ang aming mga anak at mga kaibigan daka nagpalakpakan. Kitang-kita ko ang saya sa kanilang mga mata.Kahit maedad na kami ay hindi pa rin nawawala ang sweetness namin sa isa't-isa ni Apollo. Parang kahapon lang nang magkakilala kami, at ngayon ay habang buhay ng magkasama at magkatuwang sa buhay.Minsan dumarating sa puntong araw-araw akong nagbabalik tanaw sa mga alaala at mga pinagdaanan namin bilang isang pamilya. Hindi ko inaakalang darating pa kami sa puntong ngayon na magkasama kaming dalawa kasama ang aming mga anak.Ikinasal na rin si Atlas, Epifanio, at Luhan. Si
“W–Wala na siya, Melody. Hindi niya kinaya. Wala na ang kaibigan namin…” umiiyak na sambit ni Epifanio nang makapasok ako sa kuwarto kung saan naroon si Apollo.Nakahiga ito at natatakpan na ng puting kumot ang kaniyang mukha. Dahan-dahan akong lumapit dito habang sapo ko ang aking dibdíb at umiiyak.“H–Hindi… Hindi siya puwedeng mawala…” umiiyak kong sambit habang nakatitig sa kumot na nagtatakip sa kaniya.Hindi ko akalaing ito ang magiging wakas naming dalawa. Paano na ako? Paano na ang mga anak namin?“L–Love, bumangon ka na riyan. Mahal na mahal kita. Please, huwag mo naman akong iwan. Hindi ko kaya…”Hinawakan ko ang kaniyang braso, dahil hindi ko kayang makita ang kaniyang mukha na wala ng buhay. Pakiramdam ko ay tuluyan akong mawawalan nang malay kapag nakita ko siya sa sitwasyon na hindi na siya babalik pa. Hinigpitan ko ang paghawak sa kaniyang braso habang umiiyak ako.“Aray! Fvck!”Nagulat na lamang ako nang bigla itong sumigaw. Dali-dali akong napatayo dahil sa takot.“S–S
Pagkatama nang bala ng baril sa díbdib ni Apollo ay kaagad siyang tumumba. Nakatingin siya sa kalangitan habang naririnig ang matinis na tunog. Halos mapaubo siya dahil sa sakit sa kaniyang díbdib.Habang si Athena naman ay nasa lapag na rin dahil binaril ng pulis ang taling nagsasakal sa kaniyang leeg. Umuubo rin ito habang nahihirapang huminga. Bahagya pa itong sumilip kay Apollo at nalaglag ang kaniyang luha. “Patay na rin dapat ako…” bulong niya. “Hindi dapat si Apollo lang… magkasama dapat kami… ‘till death do us part…”Mabilis naman na nilapitan ni Epifanio si Apollo.“Hoy! Siraulo ka hindi ka puwedeng mamatay!” umiiyak na sigaw ni Epifanio. “Mawawalan ako ng malaking pera!” dagdag pa nito.Para namang nainis si Apollo sa kaniyang narinig kaya bigla siyang umupo at binatukan ito.“Ang akala ko pa naman ay natatakot kang mawala ako dahil kaibigan mo ako! Iyon pala ay pera lang din ang inisiip mo!” singhal ni Apollo kay Epifanio.“Bu–Buhay ka pa?!” gulat na tanong ni Epifanio. “Sa
“Akala yata ng mga hayop na 'yon ay mahuhuli nila ako!” sigaw ni Athena at sinundan pa iyon ng malakas na tawa. “Sigurado akong lasog-lasog na ang katawan ngayon ni Melody. Susunod-sunurin ko na silang patayin at madali na lang 'yon gawin!”Napakunot naman ng noo si Athena nang mapansin na masyadong marami ang mga tauhan niya na nakasakay sa helicopter.“Hindi ba't sinabi kong dalawa lang ang susundo sa akin? Eh, bakit apat kayong naririto?” kunot noo niyang tanong.Nagtinginan ang tatlong lalaki bago magsalita ang nagmamaneho.“Kinailangan po namin ng dalawa pa incase na kailanganin niyo ng tulong kanina. Inihahanda lang po namin ang aming mga sarili.”Napaisip siya. Alam ng mga tauhan niya kung ano mga dapat na gagawin. Napatingin siya sa nga katawna nito. Hindi niya matandaan na may mga tauhan siyang ganito kalaki ang mga katawan. Halos mga adik, kawatan, at tambay ang kaniyang kinuha dahil mas madali silang mga utuin.Nagkunwari siyang tumango.“Si Vito, naroon na ba sa meeting pl
Hello readers/alabs!Mayroon lamang po sana akong gustong itanong sa inyo bago ko tapusin ang story ni Apollo at Melody.Gusto niyo po ba ng story ng isa sa kambal (Lexus) at dito ko po idurugtong sa story nila Apollo at Melody? Naisip ko lang po kasi since hindi po ako nakabawi sa inyo sa daily update kila Apollo at Melody. Gusto ko pong tuparin sa mga susunod na kabanata pero naisip ko rin po kasi na baka wala ng nagbabasa. Kaya gusto ko po sanang malaman ang opinyon niyo. 🥹🫶Comment YES if GUSTO niyo po at i-upload ko po bukas din kaagad! Maraming salamat po sa inyong pagbabasa! 🤗🫶– Miss Febbyflame/Sashi
“Bitawan niyo 'ko! Ano ba? Saan niyo dinala ang anak ko?!” malakas na sigaw iyon at papalapit sa kanilang puwesto.Pamilyar kay Melody ang boses na iyon ngunit hindi siya sigurado dahil naghehesterical ang babae. Kapwa na lamang na napatingin si Melody at Athena nang biglang pumasok ang dalawang tauhan habang bitbit ng mga ito si Tanny.“T–Tanny?” naiiyak na bulong ni Melody habang may mga pasa at dugo ang labi nito.“Madam, ang lintek na babaeng 'to ay nilaglag tayo!” galit na sambit ng isang lalaking may hawak kay Tanny.Mabilis na tumayo si Athena at kinuha ang buhok ni Tanny.“Punyetà ka talaga! Hindi ba't sinabi ko na sa 'yo na kapag pumalpak ka sa trabaho ay papatayin ko kayo ng anak mo! Talagang wala ka ng takot 'no?!” at malakas na sinampal nito si Tanny.Umiiyak na tumingin sa kaniya si Tanny at bakas na bakas ang sakit na nararamdaman nito.“Stop, Athena! Please, stop!” umiiyak na sigaw ni Melody. “Huwag mo siyang saktan! Maawa ka naman!”“Pati ba naman itong babaeng trumaydo
Melody’s Point Of View.“Kailangan nating bantayan mabuti ang babaeng 'to.”“Oo dahil malaking pera ang makukuha natin dito. Sayang at mukhang masarap din sana itong tikman.”“Oo nga, maputi at makinis pa. At isa pa, hindi pa rin naman ako nakakatikim ng buntis. Kung papalarin sana ay ngayon pa lang.”Nagising ako dahil sa makalas na tawanan. Halos sa aking mga mata ay nanlalabo pa ang aking paningin at tila umiikot pa rin ang paligid ko. Pinilit ko munang pakalmahin ang aking sarili bago muling dumilat.Naaninagan ko ang iilang liawanag lamang ngunit mas nananaig ang kadiliman. Hindi ko maipaliwanag kung anong klaseng amoy ang aking naaamoy— masangsang at mabaho. Nang ipalibot ko ang aking paningin ay doon ko napagtanto na nasa isang abandonadong bahay ako.Puno ng alikabok ang lugar na ito. Pinilit kong gumalaw pero kaagad ko rin na naramdaman na nakatali ang aking dalawang kamay at ganoon din ang aking mga paa. Nagsimula akong matakot at kabahan lalo na nang biglang bumukas ang isa
“Can you fvcking shut up? Hindi ako makapag-focus na pigilan ang luha ko!” inis na bulong ni Apollo.“Bakit ba kasi hindi ka nagdala ng tissue? Alam mo naman na iyakin ka.” natatawang bulong naman ni Epifanio.Bumalik ang atensyon ni Apollo kay Melody nang magpatuloy itong muling maglakad papalapit sa kaniya. Walang mapaglagyan ang saya sa kaniyang puso. At sinong hindi maiiyak kung ganito kaganda ang kaniyang mapapang-asawa?Nangako siya na kahit anong mangyari ay ibibigay niya kay Melody lahat ng pangarap nito. Walang perpektong relasyon, pero kilala niya ang kaniyang sarili at hinding-hindi siya gagawa pa ng ikakasakit ni Melody.Sa isip ni Apollo ay taimtim siyang nagpapasalamat at nagdarasal.“She is absolutely gorgeous. Thank you, God. Thank You, for giving me her as my wife. As we bow to You right now, kasabay nito ang pagbibigay namin sa Iyo ng kung anong nais mo sa amin. I do not deserve her, but yet you gave her to me. And I am forever grateful, God.”Dumating sa kanilang ha
Melody’s Point Of View.Ngayong araw ang itinakda para sa aming wedding ni Apollo. Kahit malakinna ang tiyan ko ay hindi pa rin natinag si Apollo para hindi ituloy ngayon dahil ayaw niyang kasabay niyang ikakasal si Alas. Loko-loko talaga ang lalaking iyon.Habang nakatingin ako sa malaking salamin ay hindi mawala sa akin ang malawak na ngiti sa aking labi. Himas-himas ko ang aking tiyan dahil kitang-kita na rin ang aking baby bump. Ako na lang ang narito sa dress making room, at nagulat ako nang biglang bumukas ang pinto at naroon si Apollo. “What are you doing here?” kunot noo kong tanong.“You’re so gorgeous, love.” he said instead, answering my question. I saw his mesmerizing eyes while looking at me. Lumapit siya sa akin at kaagad hinapit ang aking beywang.“Bawal ka rito, love! Bawal pa tayong magkita!” natatawa kong saad ngunit nananatili itong nakatitig sa aking mga mata.“Eh, gano’n din naman. Magkikita pa rin tayo. Ikakasal pa rin naman tayo. I just want to check something