"Kumusta ka na beshy?" ani ko sa kanya at napatingin sa likuran niya."Sino siya?" muli kong tanong and she smiled."He was Carl Thompson, my fiancee.""Ahhhh.." and I nodded."Nice meeting you Mr. Thompson." sabay abot ko ng kamay sa kanya and he receive it."Nice meeting you too Ms. Yen. So, you are the one who was Julliene's talking to, her bestfriend.""Yeah." and I smiled."You look gorgeous.""Thank you." and gave him a little bow."Oh, I have something to ask you. Why are you her beshy? And you are alone, is there anyone else with you somewhere? Or anything else." sunod-sunod na tanong sa akin ni Julliene."I got an urgent meeting with Mr. Stanford, but he left already.""Mr. Stanford? Who was that?""He was a business associate of my CEO Mr. Noble. He settled a meeting with me in this place that's why I'm here.""Oh really. Anyway! We are going somewhere else with
Time fly so fast, it's been a month since I get married. But those days passing by, andaming nagbago sa akin. Nagiging mainitin ang ulo ko, at kunti-kunting bagay lang inaaway ko si Kris dahil sa mga bagay na ayaw ko pero pinipilit niyang ipagduldulan. Pati ang perfume niya hate na hate ko talaga. Mas gusto ko na nasusunod ang gusto ko, buti nalang ay nag aadjust si Kris at nilalambing ako nito pag sinusumpong ako. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, minsan umiiyak akong mag-isa kaya mas lalong sumasama ang pakiramdam ko. I've been suffering from sickness all day, simula pa lang noong di pa kami ikinasal ni Kris. I'm so worried about myself, lalo na't sariwa pa sa isip ko ang mga pangyayaring naganap kay Lola at syempre sa yumao kong ina. I'm just 5 years old when my mother was died at same case with my grandma's findings recently. Buti nalang at may superman akong nagligtas sa buhay ni lola, at masaya ako na nagtagumpay ang treatment.Natatakot na ako sa sa
"Shun, baby sleep well. Be strong, ipahinga mo lang yan. Don't worry about me, I can handle myself." he said while touching my head and give me a single kiss in my forehead."Kuya? Since nandito ka na. Pwede na siguro akong umuwi sa bahay." mahinang saad ni Kevin."No! You can stay, I want your help, in case Shun's condition getting worse." tumango lang ito."Okay, ahm...maybe you are hungry Kuya. Ipaghahanda nalang kita para sabay na tayong kumain." Kevin said with a smile in his face. Kris got smiled also and nodded to him."Thank you! Dito nalang tayo sa kwarto kakain, kumuha ka na lang ng food.""Okay!" agad ng lumabas si Kevin ng kwarto para kumuha ng pagkain. Umupo naman si Kris sa tabi ko at muling hinimas-himas ang noo ko. Alam ko na nag-aalala na siya ng sobra dahil sa kalagayan ko. Lalo na't sunod-sunod na itong nangyayari. Kevin spend that night with us. At kahit ayaw niya na matulog sa kwarto namin, syempre it's
"KRINGGGG! KRINGGGG!" tunog ng phone ko habang nasa out dinner kaming tatlo. Tiningnan ko ang screen ko at nakalagay don ang unknown number. Agad ko itong pinulot at tinitigan muna. Natigilan din ang dalawa at parehas silang nakatingin sa akin. Napangiti nalang ako sa kanila at ibinalik sa pagkakalapag ang phone ko."Why don't you answer the call?" ani ni Kris habang nakafocus lang ang mga mata sa akin."Hi--hindi ko kasi kilala kung sino yong tumatawag. Wala kasing nakalagay na pangalan." sagot ko kaya hindi na siya umimik."KRINGGGG! KRINGGGG!" muling pagtunog ng phone ko at napatingin sa akin si Kevin, at di lang yon, pareho pala silang nakatitig sa akin. Napalunok ko ang nginunguya kong pagkain at inirapan ako ni Kris pagkatapos hinablot niya ang phone ko. "Uyy... ba't mo kinuha ang phone ko?" tanong ko sabay hablot yun sa kanya, pero iniiwas niya ito sa akin at sinagot ang tawag. "Hello! Who is this?" saad ni Kris habang magka
I've been cleaning the bathroom when my phone got ring. I answered the call and I was shocked about the news I received. Kailangan kong umuwi sa amin, dahil may nangyari sa lola ko.Hindi ko na natapos ang paglilinis ng banyo at agad na akong nagpunta sa closet para maghanda ng mga damit na eeimpaki ko. Mabilisan din akong nagbihis at inayos ang sarili para lisanin ang condo. Pati ang asawa ko, nakalimutan ko ng tawagan dahil sa pagmamadali ko.Paglabas ko ng elevator pababa ng condo, patakbo akong nagpunta sa gilid ng highway para pumara ng sasakyan. Agad namang tumigil ang isang taxi sa harapan ko."Mama sa station po tayo ng bus sa Centro." ani ko at tumango naman si mamang driver kaya sumakay na ako sa backseat.Pagkarating namin sa station ng bus sa Centro, agad na akong bumaba para sumakay ng bus. At tamang-tama, may bus na naghihintay at papaalis na. Agad akong kumaripas ng takbo at sinalubong ang konduktor."Ma
Isang malakas na kalabog ang nakapukaw sa mahimbing kong pagkakatulog. Bigla akong nakaramdam ng panghihina at pakahabag ng marinig ko ang sigaw ni tita Belle sa labas ng silid ko. Inayos ko muna ang nakalugay kong mahaba na buhok at dahan-dahan sa pagbaba sa kama.Tinungo ko agad ang pinto at pinagbuksan. Agad tumambad sa akin ang namumutla at balisang si tita Belle.“Tita, bakit po?” tanong ko sa kanya at nangangatog pa siya habang hindi maituon ng maayos ang paningin sa akin.“A—ang Lola mo, hindi parin siya gumigising hanggang ngayon.” tulala ko siya pinagmamasdan at kinalaunan mabilisan kong tinungo ang silid ni Lola. Nilapitan ko siya at inaalog-alog ko ang katawan niya.“Lola, Lola gumigising po kayo.” bulyaw ko habang kinakapakapa ang katawan niya. Pero no response at all, idikit ko ang aking kabilang tinga sa dibdib niya at narinig ko ang sobrang hinang pagtibok ng puso niya.Agad na naman akong nagpanic, nags
Nagising ako sa isang confinement ng OB WARD. Unang tumambad sa akin ang isang malaking ilaw mula sa kisame, mayamaya bumukas ang pinto at pumasok ang isang nurse na dala-dala ang stethoscope pati ang blood pressure monitor. May dala din itong dalawang bote ng gamot. Agad niya akong tsinek-ap kasunod ‘non ay pumasok ang maganda at matabang doktor.“Nasaan ako?” una kong pagtatanong sa nurse na ngayon ay kaharap ko.“Nasa OB Ward po kayo ma’am.” sagot ng nurse habang minomonitor ang vital signs ko.“A—anong ginagawa ko dito?” ani ko at napatingin sa dextrose na nakakabit sa kamay ko.“Bakit may dextrose ako?” muli kong pagtatanong kaya ang doktor na ang humarap sa akin.“Mrs. Noble right?” paunang tanong ni dok at tumango na lang ako.“O—opo, ako nga po!” sagot ko.“You were collapsed, that’s why you are her.” Agad kong naalala ang huling nangyari sa akin at muli kong ibinaling ang paningin sa doktor.“
“Mr. Stanford, this is a warehouse? Why are we here?” pagtataka kong tanong sa kanya at dahan-dahan siyang pumunta sa corner ng countertop ng desk niya at may dinukot sa loob nito. Pagkatapos ay tumayo na siya at lumapit sa akin habang bitbit ang makakapal na envelope na may lamang mga papeles. Patapon niya itong inihagis sa may table sa harapan ko at umupo sa upuang gawa sa furniture.“This is confidential Mrs. Noble, kaya dinala kita dito.” ani niya at naibaling ko ang paningin ko sa mga papeles. Dahan-dahan ko itong nilapitan at maingat na hinimas ang kakapalan nito. Pagkatapos ay hinarap ko siya habang magkakrus ang dalawa kong kamay.“Hindi ko inaasahan na pipirma ako ng ganyan kakapal na mga papeles Mr. Stanford. Gaano ba talaga ka importante yan?” saad ko at pinagtaasan siya ng isa kong kilay.“Hindi naman ibig sabihin na ganyan yan kakapal, ganyan din kadami ang pipirmahan mo. As a chairman of your father’s Business Company, I’ve been serving