"Mama, kaunting tiis nalang makakalaya ka na dito," I said to my mother who was in jail.
"Bakit ang tagal Claire? Nung nakaraan mo pa sinasabi yan pero hanggang ngayon andito parin ako," My mom said, tila naiinip na sa ginagawa kong aksiyon.
"I talked to them Ma, I plead them to set you free and they want me to do something for them. I will do it for you Ma, para magsama tayo ulit tapos aalis na tayo dito sa Cebu." I said while crying.
My mother was accused of stealing money from the De Marquez Family, who has a big farm here in Cebu. We are working for De Marquez for 5 years and they still accused my Mom for stealing money.
"I didn't steal anything Senyor! Pakawalan niyo ako!" narinig ko ang impit na iyak at sigaw ng aking ina kaya dali-dali akong pumunta sa lugar kung nasaan ang nanay ko. She was crying and she is holding by the men of Senyor Adam.
"I saw her Dad! I saw how her dirty hands hold our money and placed it to her bamboo bag," sabi ng anak ni Senyor na si Clarisse.
"Bitawan niyo si mama!" sigaw ko na umiiyak, nang makita ako ng mga tauhan nila Senyor ay agad nila akong hinawakan para hindi makapunta sa puwesto ni mama.
"Ikulong niyo na yan," sabi ni Senyor na nanggagalaiti sa galit.
I am 16 year old, Grade 11 in High School when i experienced that i need to work with my mother since my father left us we flied here in Cebu and start a new life, just me and my mother. Ngayon nakakulong ang aking ina ay wala akong ibang ginawa sa gabi kung hindi umiyak at hindi na makapasok sa eskwelahan dahil nagkalat na ang pangyayaring iyon since De Marquez is famous here in Cebu. Araw-araw ay napunta ako sa mansiyon ng De Marquez dahil sila lang ang may kapangyarihan para pakawalan ang aking ina sa kulungan
"Parang awa niyo na po Senyor, pakawalan niyo na po ang mama ko," iyak kong saad.
"Tigilan mo na kami, kailangang magbayad ng mama mo sa ginawa niya!" sabi niya sakin.
"Pero hindi po siya magnanakaw, mali po ang iniisip ninyo sakaniya" sabi ko.
"Dad, ako na po ang kakausap sakaniya" biglang singit ang kaniyang anak na si Clarisse.
"Okay," he sighs. "Just make sure you will make her go away" her father said and walked out.
"Do you want your mother get out of jail, right?" sabi niya sakin at nabuhayan ako sa sinabi niya na may onting pag-asa na baka nga i-urong nila ang kaso sa nanay ko.
Mabilis akong tumango sakanya at gamit ang aking kamay ay ipinunas sa aking mukha na puno na ng luha.
"I want you to act like me this coming Saturday, you will just act that you are me... and your Mom will be free tapos bibigyan kita ng pera para maka-alis kayo dito sa Cebu, nakakaintindi ka naman ng Ingles diba? How old are you?" she asked.
"H-hindi ko po a-ata kaya yon... naiintindihan ko po at 16 na po ako" sabi ko sakaniya.
"Nasa iyo ang desisyon, you are too lucky because your mom will be free and you will be given a money from me, pasalamat ka na makinis at may itsura ka na pwede na rin ipakilala sa mayayamang katulad namin."
Even if I'm insulted, I didn't know how to react on what she says, I didn't know her, I only know her name and her family.
"Give me your answer now, i want it right away. It's wednesday at malapit na mag-saturday." sabi niya na tila naiinip na.
"B-bakit ako? Bakit kailangang magpanggap? Ano po bang mayroon sa sabado?" I asked.
"Since you will play the role, you are free to know what I'll do for Saturday. On Saturday, I will have my engagement party with the first-born child of Achilles Family but I can't go... it's because I have a boyfriend and my father doesn't know it since he planned this. Don't worry I will handle him on Sunday so we won't get caught." she explained.
"Ano na? Sagot! I will count to 5, if I didn't get your answer your Mom will be forever in-jail."
Nataranta naman ako sa sinabi niya kaya hindi ko na alam kung anong gagawin ko.
"5,4,3...2," But it is for my Mom, to set her free and I will be the one to work for her... I'll do it.
"Fine! Basta siguraduhin niyo lang po na after po ng Engagement Party ay makakalaya na po si Mama sa kulungan" sabi ko.
"Settled then. Bukas, bumalik ka dito ng umaga at sasabihin ko sayo kung ano ang dapat mong gawin. Don't make me wait, I hate waiting." she said smiling as if she wins in a lottery.
"Tapos na po ang visiting hours!" sigaw ng pulis.
"Mama, aalis na po ako ah? Kumain po kayo para lumakas po kayo," sabi ko na nangingilid ang luha dahil bukas ay hindi ko siya mabibisita dahil makikipagkita nanaman ako sa De Marquez.
"Ikaw rin 'nak, lagi mong tandaan na mahal kita. Mag-iingat ka sa labas at sa De Marquez baka kung anong gawin sayo ng pamilyang yon," sabi niya sakin sabay yakap.
Inalalayan siya ng mga pulis papasok sa kaniyang selda, at kami naman ay lumabas na.
Naghintay ako ng tricycle papunta sa palengke na aking pinagtatrabahuhan dahil hindi parin pwede na hindi ako magtatrabaho kasi wala akong pagkain at maibibigay sa mama ko.
"Oh, Hija andito ka na pala," sabi sa akin ni Mang Ador.
"Galing po ako sa mama ko," sabi ko sakanya.
Even if my mother has an issue here in Cebu, he didn't fire me because he knows that my mother can't do it. He knows my Mom well because my mother helps him to create his own Karinderya.
"Kamusta na pala si Imelda sa kulungan? Baka naman sinasaktan siya doon," tanong niya sakin habang ako ay naglilinis ng pinagkainan ng mga taong umalis pagkatapos kumain.
"Nako! nababalitaan ko pa naman na ay nananakit nga ang mga pulis doon tsaka yung mga kasama niya don sa loob ng selda baka ay sinasaktan siya," ani ni Ana... kaibigan ko na anak ni Mang Ador.
"Wala naman po siyang sugat o pasa, at wala siyang nasasabi na sinasaktan po siya doon. Ang gusto niya lang po ay makalaya at malinis narin ang kaniyang pangalan dahil mali po ang akusa sakaniya," sabi ko sakanila.
"Haynako talagang ang De Marquez na 'yon porket may malaking ari-arian dito sa Cebu ay may karapatan na silang ganyanin kayo 'no," giit ni Ana.
"Tama na yan, alam niyo naman na walang saysay magreklamo dahil may pera ang mga taong binabanggit niyo. Ikaw anak, hayaan mo na si Claire magtrabaho." sabi ni Manong Ador.
Ngumiti ako kay Ana na nakasimangot sa kanyang ama, alam naming iyon. Wala kaming laban sa may pera, mahirap lang kami.
My night went well, mabuti nalang at hindi nagtanong sila Mang Ador kung anong gagawin ko at bakit mawawala ako ng tatlong araw dahil nga ay nasa De Marquez ako. Nang makauwi ako sa amin ay agad akong naghanap ng damit na aking isusuot para bukas dahil kailangan kong magmukhang presentable sa harap ng De Marquez at sa mapapangasawa ni Clarisse dahil bukas ay makikilala ko na siya at aalis narin si Clarisse.
Nang matapos ay agad akong humiga sa aking kama at hindi na inalintana ang gutom na nararamdaman. Pumikit nalang ako at hinintay na dalawin na ng antok.
"Onting tiis nalang Tyche," I whispered and sigh heavily.
Nasa harap na ako ng mansiyon ng De Marquez at nung makita ako ng guard duon ay agad akong pinapasok, nakita ko naman si Clarisse na palabas na sana pero nung nakita niya ako ay napatigil siya.
"Akala ko hindi ka na sisipot, I was about to call my dad to continue the case." She said while grinning to ears.
Tiningnan niya ako simula sa paa pataas sa aking damit na galing pa sa ukay-ukay at sa mukha ko na mukhang nandidiri sa suot ko.
"What's your name again?" she asked.
"Claire po," sabi ko.
"Claire, first thing is we need to change your clothes, you will use my dress and I will tutor you to do your make ups right now. Sumama ka sa akin sa kwarto." sabi niya sa akin at naunang maglakad.
Sinundan ko siya papasok sa mansion at namangha sa loob nito, first time ko lang makapasok sa mansion ng De Marquez at hindi ko akalain na ang ganda at malaki sa loob. Bubungad sayo ang magkabilaang hagdan pagpasok at ang chandelier na agaw pansin pagpasok. Umakyat kami sa kaniyang kuwarto, tinuro niya kung kani-kaninong silid at anong silid ang naandito sa mansion sa ilang silid ay medyo natandaan ko naman pero hindi halos lahat dahil nga sa sobrang dami.
"This is my room, and you will use it until Saturday. Napaka-swerte mong nilalang na makakapasok ka sa loob ng aking silid kaya huwag kang papalpak sa plano, naiintindihan mo?" saad niya at tumango naman ako.
Binuksan niya ang silid, simple lang ang silid ngunit mayroon itong sariling comfort room at may isa pang pintuan na hindi ko alam kung ano man 'yon.
"Ihahanda ko ang susuotin mo hanggang Saturday, don't worry about my mom she will handle you until I came back. She knows my plan and support me to do this," sabi niya sa akin.
She opened another door in her room, and all I can see is pure clothes, shoes, accessories. Pumasok siya roon at agad naman niya ako pinasunod. Sinabi niya kung anong dapat kong gawin at suotin, Puro pambahay at limang dress lang na panigurado ay pang-alis.
"I will leave you here now, Claire. Aalis na kami ni Dad, he will have his flight and I will go to my boyfriend." sabi niya sa akin.
"Ng-ngayon kaagad?" tanong ko.
"Shunga ka ba? Kakasabi ko lang diba? Gawin mo yung nakaplano at uuwi ako dito sa linggo para ibigay saiyo ang pera at pwede ka nang umalis ng walang sinasabi, naiintindihan mo?" sabi niya sakin at agad akong tumango.
Pagkalabas niya ay tumingin ako sa aking paligid. Hindi ko alam kung kakayanin ko magtagal sa ganito, mangloloko ako ng tao para lang sa kalayaan ng ina ko. Sana naman ay hindi kami mahuli sa kung ano man ang mangyayari, taimtim akong nagdasal sa kalagayan ko. Lumingon ako sa kaniyang terrace dito sa silid at napunta ako doon dahil sa lagay ko ay para akong nasu-suffocate kahit malamig naman dahil sa air conditioner. It feels like I am comforted by the wind, it's hugging me. I remember how simple and happy my life with my Mom, I am not expecting this would happen to us.
Nangilid ang aking luha sa isiping gagawa ako ng masama sa walang kamalay malay na lalaki, but for my mother's freedom... gagawin ko. Hindi ko alam paano ako makikipagsapalaran sa mga mayayaman, panigurado rin ay kailangan kong magsalita ng Ingles sakanila. Napatingin ako sa ganda ng paligid, it looks peaceful and relaxing. Makikita mo ang lupain ng De Marquez at ang dagat na malapit sa maraming puno na pagmamay-ari rin nila. Laking pasasalamat ko na mayroon paring magandang tambayan sa Mansion at dito nga sa terrace ng kuwarto.
Nakita ko ang sasakyan na gamit nga ni Senyor at isa pang sasakyan na siguradong si Clarisse ang nasa loob. She can say no to her father that he doesn't want to marry her fiancee because she has boyfriend. Pinapalala niya lang ang sitwasyon, hindi ko alam kung anong malalim niyang dahilan kung bakit, pero alam ko na oras na matapos 'to hindi na ako mangingielam sakanila dahil susunduin ko ang mama ko at aalis kami agad dito sa Cebu upang mamuhay sa Manila.
May isang Helicopter na pababa sa kung saan may open space sa lupain ng De Marquez, kitang- kita ko ang onti-onting pagbaba ng mga taong naka-sakay, tatlong lalaki at isang babae. Sila na ba iyon? Ang Achilles?
Hindi ko alam kung anong gagawin ko dahil natataranta na ako. Oo nga pala, ngayon din ang dating ng Achilles dito upang makipag-usap sa mama ni Clarisse.
AchillesDali kong sinuot ang binigay na dress sa akin ni Clarisse, ito ay gawa sa manipis na tela na matingkad ang kulay na puti dahil ito lamang ang simpleng bestida na binigay niya sa akin dahil ang ibang bestida ay sobrang ganda ngunit nakakahiya naman suotin dahil andito lang naman ako sa mansion. I wear her 3-inch heels and put some powder and lip tint. Ito lamang ang mayroon akong pang-ayo
EngagementNag-isip ako ng idadahilan ko sa kaniya ngunit bigla siyang nagsalita."Never mind." malamig niyang sabi at sinaraduhan ako ng pinto.
DieNanlamig ako sa sinabi ni Evander, hindi kaya ay alam na niya."Oo naman!" I thank myself for not stuttering. I can't hold it in anymore so I decided to leave.
Visit"Mama," I called her when I saw my mother full of bruises.Anong nangyari? Lumapit siya sa akin at hinawakan ang magkabilang balikat ko, ramdam ang kanyang panginginig marahil sa sakit na dinaranas niya habang nakakulong siya.
Fiancé"Ayoko nga, sino ka ba ha?!" tinaasan ko na siya ng boses.Kung umakto akala mo naman kung sino sa akin, kanina mabait ngayon bumabalik na sa pagigin
Alessandro"Are you sure about this Tyche?" Tita Anya said."I'm sure po Tita, besides po kailangan ko po ng trabahong ito pa
BlackTila balisa ako ng bumalik sa baba at napansin agad iyon ni Fatima."Are you okay?" she asked.
KidnappedBirds are singing and the wind are blowing, I open my eyes and saw that I'm in the anonymous room. I hurriedly get out in the bed and find a door to escape, when I saw it, I find it locked.Many thoughts are coming in my mind, I still wear the dress that I wore in the Bar. Did Alessandro plan this? Bakit kailangan nilang gawin ito sa akin? Hindi ako mayaman for ransom! What I am going to do? Pagbabayarin ba nila ako sa kasalanan ko 6 years ago? pero bakit ngayon lang at hindi pa dati? Kung hindi si Alessandro, who can be the suspect? I was about to cry but I stop myself from crying, it's not the time for me to let my tears fall and start breaking down.Sumilip ako sa bintana ng kwarto at nakita ko ang dagat at buhangin, I felt the familiar sea breeze and the place. I think I am in Cebu right now. The door opens and I saw the girl who kidnapped me.
Nung nasa hospital sila pagkatapos ma-aksidente si Evan ay hindi naging madali sakanila ang mga ginawa nilang desisyon. Evander has a little chance to walk any more. Ginawa niya lahat para layuan siya ni Claire dahil hindi na siya umasa pa sa maliit na tyansang iyon. He remained cold to her that makes Claire want him more."Evan," Claire called him."Get out, I don't want you here." He's now sitting on his bed with a laptop on his lap, working again. This is his reason why he doesn't want to talk to Claire... because he's working."I-I'm just here to give you this," pabulong na sabi ni Claire, kahit siya ay nahihirapan na sa naging akto ni Evan simula nung maka-labas siya sa hospital.Their parents decided that they should live together in their own house. Naisip ni Evan na tumanggi kaso wala siyang magawa nang inuwi nga siya ng kanyang magulang sa bahay na pinaggawa niya. Napa-iling na
Hi! This is the last chapter of this story, the next will be the epilogue (wakas). Thank you for reading!3 months have passed, I felt a cold wind hugged me. I am with Evan in the rooftop of the building in his condo. Balita ko pa nga na bawal pumunta dito kapag gabi, but who can stop Evan from he wants? Even the owner of this building can't stop him.I felt him lean against me, I smile and place my arm to his waist. I didn't imagine how we ended up here. Sa dami naming pinag-daanan, pinagbigyan na rin kami ng tadhana na mag-samang dalawa nang matagal.Suddenly, his phone rang. Parehas kaming tumingin sakanyang telepono, napansin kong unknown number ito. Tiningnan ko ang kanyang mukha nang hindi manlang siya gumalaw para sagutin ito."What's wrong?" I asked.Tumingin siya sa akin at umiling, "It's nothing." He ended the call. Ten seconds has passed bef
Warning: Read at your own risk (R-18).Nang maka-baba kami sa kotse kasama si Dad, agad namayani ang kaba sa akin. Marami rin naka-tingin sa amin ngunit hindi iyon pinansin ng dalawa at dire-diretso ang lakad nila papasok sa isang building na mas malaki pa sa building ng kay Daddy."Are you nervous?" Evan whispers while holding my hand. Isa pa ito kaya kami pinagtitinginan eh, he's holding my hand and I think he's not going to let go of me. I nodded at him because I feel like no words can come out in my mouth right now."Don't be, I'm here. No one's gonna hurt you while I'm here, okay?" he assures me. "Hindi ko lang maiwasan, all of your staffs were looking at us." Tinaasan niya ako ng kilay, tumingin siya sa paligid at napansin nga ang mga duma-daan na naka-tingin sa amin. Nang makita nilang naka-tingin sakanila si Evan ay agad silang umiwas ng tingin sa amin.Nang
HappyI am still on cloud nine when her Mom pulled me to their kitchen, she smiles wildly to me. She gives me an apron and wear her own, so I did it too."Do you know how to cook Sinigang hija? It's my son favorite food and I prepare the ingredients before you came," She spoke.Tumikhim ako. "O-opo," I answered still nervous to her. I didn't know if she's mad or happy that I'm here, I think I'm going to lose my consciousness because of anxious."Here, ikaw maghiwa ng mga ito," sabi niya sabay abot sa akin ng mga gulay. Agad ako pumunta sa lababo para maghugas ng kamay at hugasan ang mga gulay."Do you love my son?" Tumingin ako sakaniya. "P-Po?""I said, do you love my son?""Yes po!" Hindi ako tumingin sakaniya at nagpatuloy lang sa ginagawa kahit nararamdaman ko ang pagsulyap niya sa akin. "Are you using my s
Love"Why did you love me?" she suddenly asked.I look at her face but she didn't look at me. "Why wouldn't I?" She frowns and sit up straight."I'm serious," she glared at me. "I'm serious too, why? You're not even married to someone, why can't I love you?""I didn't deserve you," she plastered a smile to her face. "You deserve to be love, Claire. You don't have to say that you didn't deserve me. I'm the one who needs to say that, I didn't deserve you but you still choose me. Huwag ka na masyado mag-isip diyan, if you think that I will let you leave me. Baby you're not in the right mind."I shred her tears that starting to come out on her eyes. "I'm sorry," she started. "I shouldn't runaway, it causes another trouble again.""Did you learn from your mistake now?""Yeah, I shouldn't do
This chapter contains Evander Achilles point of view.Happy reading!"Kuya, look at that girl!" I stopped my horse and look at the direction that Chris pointing out, there's a little girl who's walking with Mr. De Marquez.Tinaasan ko lang ito ng kilay nang bigla siyang lumapit sa isang babae at itinulak ito sa putikan, gusto ko sanang lumapit na dahil dinuro-duro pa ng batang iyon yung babae. Hinawakan ni Mr. De Marquez ang batang nanulak at hinila sa kung saan, maybe it's her daughter."Ang sama naman ng ugali no'n," kumento ni Chris. "Let me help her," I said but we divert our attention when our Dad is running to us. "What are you doing here? Evan I said, no riding-""I can ride a horse without Mang Robert's on my back, so I won't accept your advice. What do you want?" naiinis kong tugon sakanya. Umiling lang siya sa akin at tila naiinis sa naging tugon ko sakanya. "We need to
BirthdayI suddenly wake up when I heard the door of my room opened. I keep myself still when he sat beside me, I smell his sweet mint perfume even if he's facing my back."Claire," he called me.Tumingin ako sakanya at nakatingin lang siya sa akin nang nakangiti. He's topless and wearing a sweat pants below."I'm sorry, did I wake you up?" he asked. "Oo, p-pero okay lang. May kailangan ka?" Since I think it was awkward to lay while he's sitting, I seat on the bed and face him."Nothing, I just want to see you." Kumunot ang noo ko, tumingin ako sa orasan at nakitang 12:02 am na. Yung mata niya ay parang nangungusap sa akin."Hindi ka na ba galit?" I pouted and then he suddenly chuckled, damn I miss his laugh."Why would I be? Galit ka na tapos magagalit pa ako?" he bit his lip sexily. I look away from him."I-I am not mad anymore," amin k
Important"Claire andito na yung- PALAKA!"Humiwalay sa yakap kaagad sa akin si Evan nang marinig namin ang boses ni Ana. She wear a playful smile while looking at us."Asan yung palaka?" I playfully ask even if I am nervous.Hindi niya pinansin ang sinabi ko at nagpatuloy. "Nako, sabi na nga ba magkakabati din-""Hindi," I smile bitterly and walked out.Hapon na nung dumating ang asawa ni Ana, kaya agad na rin ako nagpaalam para umuwi. Sumunod naman agad si Evan sa akin."Bukas ulit Claire!" sigaw ni Ana. "Oo, ingat kayo!" I wave them good bye before I climbed in to Evan's car."Hindi ka na dapat pang pumunta doon," I started when he climbed in to the driver seat."What do you think? Hindi ka nagsabi kung saan ka pupunta, bigla-bigla ka nalang nawawala-""
Pregnant"Lumayo ka nga sa akin!" naiinis kong sabi.Kanina pa siya dumidikit habang nagluluto ako at kanina pa ako naaalidbaran sakanya. Ayoko nang maulit pa yung nangyari kanina, ayokong isipin niya na sa paraan niyang iyon ay makukuha niya ako ulit."Okay, as you wish." He chuckled.Nakita ko sa peripheral vision ko ang pag-upo niya sa upuan sa dining table. He's now looking at his phone. I heavily sigh and turn off the stove when I am finished, I cooked bacons, egg, ham and fried rice for our breakfast. He's now busy texting and didn't mind to help me to ready our food.Umupo ako sa harapan niya pero wala pa rin siyang kibo, hindi ko alam pero naiirita ako sa ginawa niyang iyon."Hindi ka pa kakain?" tanong ko kaya napalingon na siya sa akin."Wow, tapos ka na pala. Hindi ko napansin eh," he chuckled an