Kabanata 4

Visit

"Mama," I called her when I saw my mother full of bruises. Anong nangyari? Lumapit siya sa akin at hinawakan ang magkabilang balikat ko, ramdam ang kanyang panginginig marahil sa sakit na dinaranas niya habang nakakulong siya.

"Claire! Bakit ngayon ka lang? Tingnan mo mga ginawa sakin ng mga tao dito Claire! Mga demonyo sila, they didn't know how the word respect! Kailan ba ako makakalaya dito Claire? Akala ko ba nagawa ka na ng paraan para maka-alis ako rito?" she said hysterically.

"M-ma sinong gumawa niyan sainyo ha?" I look at the police officer behind her.

"Sir! Alam niyo po ba yung nangyari sa mama ko? may ginawa po ba kayong actions dito?" sabi ko na umiiyak na winaglit sa isipan ang sinabi ng ina.

"Ma'am yung nangyayari pong ganiyan ay normal nalang, pinagsabihan at nilipat nalang po namin siya sa ibang selda para wala ng gulo." sabi ng pulis sa akin.

I can't stop my tears fall down from my eyes, I feel like I am suffocating here in the police station, I didn't expect that this will be worse than I thought.

"N-normal? Normal pa ba 'yan?! Halos maghirap ang nanay ko tapos sasabihin niyo sa akin normal lang 'yan?! Bakit hindi niyo maggawa ng maayos ang trabaho niyo?!" I shouted.

"Claire! Come back to your senses! I'm talking to you," sabi ni mama sa akin.

"Mama ano po ba nangyari bakit ka nagka-ganyan?" I asked her.

I can't express the pain that I am feeling right now, I think I'm gonna lose my mind when she will stay here for long.

"May pinapagawa sila sa akin na labag sa kaluoban ko lalo na ang panghingi nila ng pagkain ko kahit mayroon naman sila, pinaglaban ko lamang ang sarili ko Claire pero anong nakuha ko? Ito." She said while she's in tears.

Hindi na ako makasagot sa sinabi niya, I will plead to Clarisse that I need my Mama to get out of this place before something will happen again to my Mom.

"Bakit 'di ka nagparamdam kahapon? Saan ka nanaman nagpunta?" she asked.

"Sa De Marquez po mama, nakikipag-usap po ako sakanila." sabi ko.

"Hindi ba sabi ko sayo huwag kang makikipag-usap sa De Marquez? Mapapahamak ka do'n Claire!" sabi niya sa akin.

"Mama I didn't know how I can get you out of here, kailangan nalang natin magpakumbaba para makalaya ka rito."

"No, napakahayop ng pamilyang yan. They are the reason why I am here Claire!" gigil na gigil siya habang hinihigpitan ang hawak sa akin.

Hindi ko nalang siya pinansin ukol do'n dahil hahaba nanaman ang seremoniya niya sa akin.

"At ano naman ang ginawa mo sakanila Claire? Did they hurt you?" in-examine niya ang buong katawan ko sa pagtingin kung may nangyari ba sa akin na masama.

"Hindi po Mama, I... I agree on Clarisse plan for her arranged marriage." simula ko at nagkwento.

I know my first plan is to zip my mouth and don't say anything to her. Seeing her as a mom that only wants to know what happened to me and ask me if I'm okay, I can't bear to lie on her.

Kinwento ko lahat ng nangyari sa mansion maliban nalang sa pag-uusap namin ng magkapatid.

"You don't have to accept it Claire, alam mo ba kung gaano kalaking gulo ang ipinasok mo?" sabi niya sa akin.

"Mama I know, alam kong magagalit sila sa akin pero wala na akong choice-"

"You don't need to think about them, Claire! Ang isipin mo ay yung sarili mo." she sighed and continue.

"Okay, after naman nito ay makakakuha ka naman ng pera galing sakanila 'di ba? Aalis na tayo dito sa Cebu at maninirahan sa Maynila, magsimula ulit tayo doon." Right now, she's now thinking about the money, not me.

"I'm sorry 'ma kung hindi ko po agad nasabi sainyo," malungkot kong saad.

"Wala na tayo magagawa Claire, andiyan ka na eh all you can do is to finish it. Sana naman bilisan nung Clarisse na yon ang pag-uwi at baka hindi ko siya matansiya ay-"

"Tapos na po ang visiting hours!"

Lumapit na sa amin ang dalawang pulis kaya agad kong niyakap si mama.

"Be careful Claire, don't fall and fail me." I knew what she's talking about so I nodded at her, as she escorted by the police back to his jail.

"Para po 'tang," sabi ko sa tricycle driver at diretsong pumunta sa pwesto nila Mang Ador dito sa palengke.

"Claire? Ikaw ba yan?" tanong sa akin ni Mang Ador na kinatawa ko, nanlaki ang kaniyang mata na parang nakakita ng multo.

"Naku, at saan ka naman nagsusuot ha? Dinalaw namin ni Ana ang iyong ina kahapon umaasa na anduon ka pero wala."

"Diyan lang din po, pasensya na kung bigla po akong nawala nagpaalam naman po ako sainyo diba?" tanong ko sakaniya.

"Nagpaalam ka ba?" kunot-nuo tanong ni Mang Ador. Natawa naman ako.

"Naging makalimutin ka na po," pabiro kong sabi.

"TYCHE CLAIRE!" nakita kong si Ana nga ang tumawag sa akin at niyakap ako.

"Saan ka nanaman nagsusuot Claire ha? bakit bigla-bigla ka nalang nawala?" tanong niya sa akin.

"Mahabang kwento eh,"

Nagsimula na siyang magkwento sa akin ng kung ano-ano habang wala pang tuma-tao dito sa karinderya. Inisip ko ang mangyayari pagkatapos ng lahat. I would probably miss her and Mang Ador. I owe them a lot, they help us (my mother) to have a peaceful life here in Cebu.

"Ana, Mang Ador may sasabihin po sana ako," sabi ko sakanila.

Mas maganda kung maaga na ako mag-paalam at baka kung anong mangyari pa.

"Magpapa-alam po sana ako sainyo," they seem so shocked looking at me.

"Ano? Magpapa-alam ka nanaman?! Kakabalik mo lang ah?" Mang Ador.

"Bakit tunog mamamaalam ka na Claire ha?" Ana,

"K-kasi po kapag nakalaya po ang mama ko next week, napag-planuhan na po namin na mag-maynila." sabi ko sakanila.

"Ano? Bakit biglaan naman? Tungkol parin ba yan sa kaso niyo sa De Marquez?" Ana spoke.

"O-opo gusto na po namin malagay sa tahimik ayaw na rin po namin ng gulo," wika ko.

"Intindihin mo nalang si Claire 'nak alam mong ang De Marquez ang isa sa pinaka-mayaman at may malaking lupa dito sa Cebu. Paano naman ang pag-aaral mo hija?" tanong sa akin ni Mang Ador.

"Ipagpapatuloy ko nalang po sa Maynila, p-pero Ana huwag ka na mag-alala hindi pa ito ang huling beses na magkikita tayong muli."

"Siguraduhin mo yan Claire ha, kung hindi... ako pupunta sa'yo at hihilain ka pabalik dito!" birong sabi ni Ana sa akin na mangiyak-ngiyak na.

Pinag-usapan naman namin kung kamusta na ang kaso ni mama at kung ano-ano pa, hindi ko na namalayan ang oras at napansin nalang na gabi na pala.

"Claire? Pwede mo ba ako tulungan dito? Nako magsasarado na kasi ako," sabi ni Mang Ador tinutukoy ang hugasin. Tumulong naman ako habang si Ana naman ay nagwawalis, at nagtatabi ng monoblock na upuan.

"Nako salamat talaga sa oras hija ah? Alam kong matagal pa muli tayo magkikita, at palagi mong isipin na andito lang ako at ang anak ko, tinuring na rin naman kita na parang anak kaya kahit nalulungkot ako na aalis kayo ni Imelda ay susuportahan ko." sabi sa akin ni Mang Ador habang naghihintay kami ng tricycle.

Hindi ko napigilan ang luha ko at niyakap na lamang siya dahil panigurado ay matagal pa bago kami muli magkita, sakaniya ko naramdaman ang pagmamahal ng isang ama na matagal kong hinanap dahil hindi ko naman nakagisnan ang itay ko.

"Hoy sali ako!" sabi ni Ana at naki-yakap narin.

"Mami-miss ko ang tahimik na buhay dito tsaka kayo." I heard my voice cracked, and shred my tears away.

"Tigil na tayo ha? at baka magka-iyakan pa tayo nakakahiya at maraming tao." sabi sa amin ni Ana, sumunod ang tawanan lang sa amin.

Nang may tricycle na ay nakisabay na rin ako sa kanila dahil madadaanan naman namin ang mansion bago makapunta sa kanilang tirahan, naging maingay ang byahe dahil sa kwentuhan at tawanan namin. Nang malapit na ako sa mansion ay nagpaalam na ako sakanila at bumaba na.

Nang makita ako ng guard ay agaran niya akong nilapitan.

"Nako hija saan ka nanaman nanggaling? Hinahanap ka sa mansion pati ang magkapatid na Achilles." sabi niya na nagpakaba sa akin.

"Kuya naman huwag mo naman akong pakabahin, alam kong late na ako umuwi... hehe, ito na nga tatakbo na. Bye!" sabi ko sakaniya at tumakbo papasok sa mansion.

Agad akong binungaran ng galit na galit na si Senyora, at si Chris na paikot-ikot sa sala. Nakita naman ako ni Senyora at lumapit agad sa akin.

"Hija! Saan ka nanaman nanggaling ha? Alam mong hindi ka pwedeng lumabas diba?" sabi niya sa akin na may pinapahiwatig tungkol nga sa mga bawal kong gawin.

"S-sorry po-"

"Claire! Goodness, are you okay? Saan ka ba pumunta? Everyone is searching for you! Sabi ni kuya nakipagkita ka lang daw sa mga kaibigan mo pero inabot ka na ng dis-oras," pangsesermon sa akin ni Chris.

"I-i'm sorry sa sobrang pag-eenjoy namin ay nakalimutan ko na ang oras, s-sorry kung nag-alala pa kayo," wika ko habang nakatingin sa sahig dahil sa kaba at hiya na nararamdaman ko.

"It's okay hija, sa susunod mag-paalam ka sa akin okay?" sabi sa akin ni Senyora at agad naman akong tumango.

"Wait, I'll tell kuya," sabi ni Chris at tumawag na sa kuya niya.

"A-asan ba siya?" tanong ko.

"He's also searching for you Claire; he can't stand here waiting for you that's why he's out for a moment," he sighed.

"We will talk at the office, Change your clothes... amoy palengke ka." malamig na sabi sa akin ni Senyora at umalis na.

Hindi ko na inalintana ang sinabi niya sa akin, nakakasanay ang pananalita niya kahit nung nagtatrabaho palang ang mama ko sakanila.

"Claire," tawag sa akin ni Chris.

"Nag-alala ako sayo ng sobra, are you okay? Did you really have fun?" sabi niya sa akin, ginawaran ko naman siya ng ngiti.

"I'm okay, sorry kung napag-alala ko kayo ng sobra."

"Don't be sorry, it's normal if we are worried you are special to us." He smiled.

"Anyways, have you eaten yet? Kuya will be back later."

"H-hindi."

Bigla naman kumalam ang sikmura ko hudyat na nagugutom na nga ako, sabagay tinanggihan ko ang alok na pagkain sa'kin kanina ni Mang Ador.

"Pfft, let's eat di parin naman ako nakain. Nay Selli pahanda naman po ng pagkain," sabi ni Chris na sinunod ni Nanay Selli.

Inaya na niya ako sa dining room at umupo na nga kami habang hinahatiran.

"By the way how's your friends?" kamusta niya sa akin at um-okay naman ako.

We started eating and he tell me a story to lighten up our moods, kung iisipin nga mas okay kung si Chris nalang kaysa kay Evander. Chris is an ideal man for me; mabait, maalaga at masiyahin, bonus nalang din ang kagwapuhan niya at pagiging mayaman.

Evander came in, wearing black long-sleeves and sweating. His car keys are on his right hand and his phone are on the left, he looks tired and now panting.

"Kuya! You're here!" bati ni Chris sakaniya habang ang mata naman ni Evander ay nasa akin.

It was cold and dark.

And I hate myself for thinking that he's handsome on his position.

"You're here," he said panting, but he remain cold to me.

"Are you done yet?" sunod na tanong niya at agad naman ako tumango.

Lumapit siya sa akin at hinila niya ako patayo.

"Chris I will just talk to her outside," malamig na sabi ni Evander sakaniya.

"S-sandali," aapela pa sana ako pero hinila na niya ako ng tuluyan.

"Bi-bitawan mo nga ako!" sigaw ko sakaniya ng makalabas kami at pumunta sa hardin dito sa mansion. Agad naman niyang sinunod at humarap sa akin.

"Where the fuck did you go?! I've been searching for you!" pagalit niyang sabi sa akin.

"I-i'm sorry, nasa kaibigan nga ako kanina-"

"Fuck... fuck friends, Claire! Ginagago mo ba ako? Sinundan kita pero wala ka namang kasamang kaibigan!" bigla naman akong kinabahan sa sinabi niya.

"Did you meet your boyfriend, Claire?" tanong niya na hindi ko agad nasagot.

"Fuck answer me Claire! kasi kung mayroon kang boyfriend then let's just cut off this fucking marriage bago mo pa ako iwan sa altar dahil sa gago mong boyfriend!" sabi niya sa akin.

I am lost for words; I didn't know what exactly the word for what I want to say.

"Silence means yes,"

"N-no! W-wala akong boyfriend Evan," sabi ko sakaniya.

He heavily sighs and clenched his jaw, umiling-iling siya sa akin.

"Hindi ako naniniwala,"

"Wala nga kasi!" giit ko.

"Okay, then where the hell did you go? Nawala ka kaagad sa paningin ko kanina, fuck." I see how frustrated he is, he brushes his hair using his fingers and place his hands to his waist.

"S-sa kaibigan ko sa palengke," sabi ko.

Wala na akong magagawa, I can't create stories again.

"Palengke?" kunot-nuo niyang tanong na parang hindi makapaniwala.

"Y-yes, she's working there. S-sana hindi na ito makarating kayla m-mommy," sabi ko. He nodded two times.

"I want to meet your friends, Claire."