Page Seventy-five.——————————Third Person Point of View.Nagmamadaling isinugod nila sa Hospital ang wala nang malay na si Sunny. Si Katty ay tinawagan na si James para ipaalam ang nangyari. Halos paliparin ng Mama ni Sunny ang Van dahil sa sobrang pag-aalala sa kaniyang nag-iisang anak. She's driving while her heart is beating so fast. Nasa utak niyang maayos naman ang anak niya kanina at masigla pa pero ngayon kailangan na naman siyang isugod sa ospital dahil nawalan ito ng malay. Hindi na nai-park ng maayos ang Van pagkarating nila sa ospital at si Storm naman ay nagmamadaling humingi ng tulong pagkarating nila ng Emergency room. Nang makita inihiga na si Sunny sa wheel bed ay dali dali siyang nagpunta ng Information desk para ipatawag ang dalawang doctor ni Sunny. Bumalik ulit si Storm after i-confirm na pababa na ang dalawang doctor papuntang emergency room. Binigyan ng first aide treatment si Sunny at kita niyang nilagyan kaagad ito ng aparatos sa katawan dahil wala pa rin iton
Epilogue.——————————His Point of View.She's running for SSC Internal Vice President. That sounds good. I knew she's always in an Organization. I've seen her many times. Of course, I'm one of her admirers. Pero mukhang hindi niya alam na ganoon karami ang nagkakagusto sa kaniya. The moment I saw her outside of the SSC Office, I was determined to take my luck. As a friend. She just wanted me to be her friend. I was taken aback. She keeps mentioning about the woman I love for a long time. Natatawa na naman ako kapag naaalala ko. She seems not to care to anyone around her. She's nit easy to dealt with but her heart is pure and she's very understanding. It's one of the few things I noticed about her eversince we became friends. We both love jollibee and as well as reading. She accepted my confession and asked me to take everything slow. Well, I can't blame her. Para lang naman kasi akong kabote na bigla na lang tumubo sa buhay niya and in just a short period of time ay nag-confess na ako
Prologue.——————————His Point of View.I keep on staring at the girl who I just bumped into awhile ago. Nangangamoy pa nga yung uniform ko nang natapong juice dahil sa pagkakabunggo sa'kin ng babaeng tinitignan ko ngayon. She said sorry pero hindi man lang niya nagawang tignan ako sa mukha ko. She just said sorry tapos, tapos na. Pero imbes na magalit, mas inalala ko pa kung natapunan siya pero mukhang hindi naman. Ako lang yata ang naapektuhan sa nangyari. Aangal talaga dapat ako kanina kaso agad kong nasilayan ang mukha niya. At napadako ang mata ko sa mga mapupungay niyang mata. Hindi ganun kalaki pero hindi rin ganun kaliit. Hindi siya chinita pero ngayong nakikita ko siyang nakangiti, nawawala ang kaniyang mga mata. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Nakakahawa ang kaniyang ngiti. She's beautiful. Honestly, hindi naman siya ganun kapansinin. She's not a typical girl na may makinis na mukha, kissable lips, sexy, long legs etc. No. Pero she's too appealing. She has this aura na
Page One.——————————Her Point of View.I'm Sunny Daine Alcazar. Sunny dahil ang pangalan ng Mama ko ay Sunshine. Gusto niya daw pareho kaming sumisikat. Mom loves the sun. My second name 'Daine' was my Dad's choice na never ko naman na-meet. Hindi dapat Alcazar ang apelyido ko pero hindi hinayaan ni Mama na apelyido ng Dad ko ang gamitin ko lalo na at hindi sila kasal. Pinaka una sa listahan ni Mama, ayaw niya ng kumplikado. I asked her bakit nilagay niya ang Daine sa pangalan ko kung choice naman ng Dad ko iyon ito lang ang naging sagot niya. "You are his daughter. Hindi ko aalisin sa kaniya yun." Hindi na ako umimik pa at hindi na rin ako naging interesado sa Ama ko. What for? Hanapin siya? Nah. Wala rin akong balak. Though, minsan naiisip ko kung ano pakiramdam ng may Papa, hindi ko pa rin plinano hanapin siya. But if destiny wants us to meet, I will never backout. He's my Dad. Periodt.Ohh sheeez! I only have ten minutes before my first class. It's the first day of classes here
Page Two.——————————Nagmamadali ako. Lagi na lang akong nagmamadali. Natagalan ako sa Mad Cafè dahil ang tagal nang kapalit ko sa counter. Nameet ko na yung kapalit ko. Sa ALA rin nag-aaral pero Engineering Department. Past time niya lang daw ang pag-apply sa Mad Cafè. At dahil ang tagal ng kapalitan ko, mukhang malelate ako sa SSC Meeting. Jusko! I texted Vanessa na lang na sabihin sa first subject namin today na hindi ako makakaattend dahil sa SSC Meeting. Next meeting ko na lang ipapakita ang excuse letter dahil nga aattend ako ng SSC Meeting ngayon. Lakad takbo na ang ginagawa ko dahil may kalayuan ang Department namin sa SSC Office. Yes. May sariling office ang SSC. Katabi ng Administration Building. Halos nakakakuha na rin ako ng atensyon dahil sa ginagawa kong paglakad takbo. I don't mind. Ang concern ko lang ngayon ay wag sana akong ma-late. Nakakahiya! Ayaw ko pa man din na nale-late ako. Urgh! Kasalanan talaga 'to ni Marlene eh. Ang tagal akong palitan kanina nandun lang na
Page Three——————————Inaayos ko ang bag ko. Kakatapos lang ng subject namin for this morning. Nagmamadali ako kasi baka hinihintay na ako ni Storm. Pupunta kami ngayon sa ibang Department to ask for their cooperation para sa welcome party na gaganapin by next week. Lumapit sakin si Katty na tila ba naweweirduhan sakin."Why in a hurry?"She asked. I smiled at her."SSC obligations, Kat. Baka hindi ako makasama sa lunch niyo but.. I'll try.""Daming estudyante sa labas ng room. Anong meron?"Napatingin din ako sa may pinto ng room namin. And there I saw some of my blockmates na nagkukumpulan na para bang may sinisilip. Hayaan na. Baka may transferee na naman na gwapo o di kaya maganda kaya ganyan sila. It happens all the time. Akala mo kung sinong mga highschoolers umasta. I opened my phone. May isang text message so I opened it.Nasa labas ako ng classroom niyo.-SSC PresidentI just replied "palabas na ako"."Alis na ako.""Ingat beh.""Ingat Sunny."I nodded. Naglakad na ako papunt
Page Four.–—————–———"Uugghh.. ayoko na Van!""Ayoko na rin, beh. Swear!""Kumain na muna kayo, Van! Sunny!"We got up. I can smell the pizza and carbonara! I can smell it from here sa living area.Where are we? Nasa Condo ko na. Nakalipat na ako dito kagabi pa. And now, akala ko tapos na ako sa pag-aayos but suddenly Tita Mommy and Vanessa came at may dala dalang mga gamit. All are new. Some are from home depot and ikea. Yeah. Seriously! Ang sabi ni Tita Mommy plan daw ni Mama. She also gave the remaining money na binigay ni Mama sa kaniya. Yung hatian sa condo? Ayaw ni Mama. Kaya ang ending, mapera ang bank account ko. Nilagay ko lahat. Itong binigay sakin ni Tita Mommy ngayon? Ill just keep it. Hindi pa ako nakakapag grocery at baka doon ko na lang gagamitin itong pera.We're done na sa kama ko. Vanessa actually made my room aesthetic. At yun din ang plano niya sa ibang area pa ng condo ko. Wala daw kasi siyang trust sa designs ko so might as well, siya na lang daw. Hinayaan ko n
Page Five.——————————"Shit! Ang init, Storm!"Naiinis na sabi ni Amber. We are here sa Field. Maagang dumating ang mga rides and we are checking on it. It is safe naman. Galing na James. Ang bilis niya. We ignored Amber's rant. Iniisip na lang namin na hindi namin siya kasama. Nakita ko kung paano pigilan ni Storm ang sarili niya na wag masaktan o mapagsabihan si Amber."Ano?! Hindi kayo naiinitan? Ako lang talaga may lakas ng loob na magreklamo dito noh?!""Please.. Amber. Kung naiinitan ko umalis ka dito."Inis na sita sa kaniya ni Harry. I smirked. Wow. Ngayon ko lang siya narinig magsalita. I mean, every meeting kasi, usually Harold just nod and agreed to everything."Oo nga. No one's stopping you, Amber."Si Aimee. Umiling iling na lang ako. I saw Storm sweating. Lumapit ako sa kaniya at tumingkayad para sana punasan ang pawis niya pero na out of balance ako. Buti na lang nahawakan ako ni Storm kaya hindi ako natumba sa lupa. Natawa ako but Storm didn't. He has this serious face.
Epilogue.——————————His Point of View.She's running for SSC Internal Vice President. That sounds good. I knew she's always in an Organization. I've seen her many times. Of course, I'm one of her admirers. Pero mukhang hindi niya alam na ganoon karami ang nagkakagusto sa kaniya. The moment I saw her outside of the SSC Office, I was determined to take my luck. As a friend. She just wanted me to be her friend. I was taken aback. She keeps mentioning about the woman I love for a long time. Natatawa na naman ako kapag naaalala ko. She seems not to care to anyone around her. She's nit easy to dealt with but her heart is pure and she's very understanding. It's one of the few things I noticed about her eversince we became friends. We both love jollibee and as well as reading. She accepted my confession and asked me to take everything slow. Well, I can't blame her. Para lang naman kasi akong kabote na bigla na lang tumubo sa buhay niya and in just a short period of time ay nag-confess na ako
Page Seventy-five.——————————Third Person Point of View.Nagmamadaling isinugod nila sa Hospital ang wala nang malay na si Sunny. Si Katty ay tinawagan na si James para ipaalam ang nangyari. Halos paliparin ng Mama ni Sunny ang Van dahil sa sobrang pag-aalala sa kaniyang nag-iisang anak. She's driving while her heart is beating so fast. Nasa utak niyang maayos naman ang anak niya kanina at masigla pa pero ngayon kailangan na naman siyang isugod sa ospital dahil nawalan ito ng malay. Hindi na nai-park ng maayos ang Van pagkarating nila sa ospital at si Storm naman ay nagmamadaling humingi ng tulong pagkarating nila ng Emergency room. Nang makita inihiga na si Sunny sa wheel bed ay dali dali siyang nagpunta ng Information desk para ipatawag ang dalawang doctor ni Sunny. Bumalik ulit si Storm after i-confirm na pababa na ang dalawang doctor papuntang emergency room. Binigyan ng first aide treatment si Sunny at kita niyang nilagyan kaagad ito ng aparatos sa katawan dahil wala pa rin iton
Page Seventy-four.——————————"Ma diyan lang naman kami sa Mall.""I know. Pero sasama pa rin ako.""Me too, Sunny. Wala naman akong ginagawa. James is busy."Nilingon ko si Storm at kumakamot lang siya sa kaniyang batok. Mukhang wala na rin yata siyang magagawa sa kakulitan ng dalawa. I am now eight months pregnant at ito lang ang araw na nagising ako na maayos ang pakiramdam ko. Malakas ako at pakiramdam ko kakayanin ko ang maglibot sa mall para bumili ng mga kakailanganin sa panganganak. I asked Storm not to buy things for our baby without me. So we both waited for me to be okay. At ito na ang araw na iyon. Pero hindi kami makaalis alis dahil kay Mama at Katty. Gustong gusto nilang sumama."Storm.. aren't you gonna say something?"Irita kong tanong sa kaniya. Lumabi lang siya at ngumiti."The more the merrier, Love. Come on, sama na natin sila.""Oo nga naman, Anak. Gusto ko rin sumama sa pagbili ng mga gamit ni baby."I rolled my eyes and I sighed. May magagawa pa ba ako? Tumango
Page Seventy-three.——————————Bukas ay lalabas na ako ng ospital. Mag-stay si Mama sa bahay kasama si Tita Mommy na ngayon ay bumabyahe na papunta rito sa ospital. Katty and Vanessa is on their way here too."Buds.. umuwi ka na muna kaya? Para makapagpalit ka ng damit.""Oo nga Storm. Nandito naman na ako. Hindi na makakaangal ang asawa mo."Umiling si Storm at mataman lang na nakatingin sakin."May dalang damit si James for me. May CR naman dito, dito na ako maliligo at magbibihis."Napapailing na lang ako. I'm in a VIP Room dito sa Hospital. Of course, hahayaan ba ni Storm na doon lang ako sa regular room? Hindi na ako umangal dahil mahirap na. The last time na sinita ko siya, naging dahilan iyon kung bakit nandito ako ngayon sa ospital."James will also be here?""Yes."Tumango tango ako. Binalingan ko ng tingin si Mama at tahimik lang siyang nakatingin saming dalawa ni Storm."Ma.. pwede kang umuwi sa bahay kasama si Tita Mommy mamaya pagdating niya. You need to rest.""I surely
Page Seventy-two.——————————Kanina pa ako napapabuntong hininga. I'm bored. Sobrang bored. I got nothing to do. Kanina ko pa tinatawagan si Sabel thru video call para lang may makausap at makita na rin si Stormi na mukhang nagbubuhay prinsesa kasama ang mga magulang ni Storm. She's so happy tho namimiss niya kami she understand that we can't focus to her right now. She's so excited to meet her brother or sister soon and be with us. I felt guilty but there is nothing I can do. Nag-ring ang phone ko at nakitang tumatawag si Storm. Napabuntong hininga ako at sinagot na ang tawag niya. Pang anim na niyang tawag to simula kanina pero hindi ko sinasagot dahil alam kong nasa importanteng meeting siya ngayon. Ayaw niyang umalis at iwan ako pero hindi rin pwedeng basta niya na lang hindi siputin ang meeting na ito lalo na't isang malaking client iyon. Gusto niya akong isama pero ayaw ko naman sumama sa kaniya. Tinatamad ako and honestly, I feel weak. Nakikita ko ang unti-unting pagpayat ko at
Page Seventy-one.——————————"Grabe! Ang daming tao ngayon, Sunny!"Ma'am Agnes giggled kaya natawa ako. Kanina pa siya excited dahil sa dami ng tao na nais magpa-sign sakin. It really scares me. This kind of attention they are giving to me? Parang hindi pa rin ako makapaniwala. Pakiramdam ko panaginip lang ang lahat ng 'to. Naalala ko na naman kung paano ako nagsimula as a writer. Para pa ngang napilitan si Ma'am Agnes noon na aprobahan ang pinaka-una kong gawa dahil nakukulangan siya sa emosyon, sa mga batong linya but still she accepted it hoping that hindi siya nagkamali sa potential na nakita niya sa mga gawa ko. She trusted me kahit na madalas sa email lang kami nag-uusap. Hindi naman kasi ako nagpapakilala sa kaniya because I just want to write. Hindi ko naman gustong maging sikat ang gawin ang mga ganito. But later on, with the help of Ma'am Agnes gumanda ang mga libro ko at naging isa sa mga top books every book release. Nakaka-proud, of course. I started it just because for
Page Seventy.——————————Kunot noo akong nagmulat ng mata nang maramdaman kong parang may nakatitig sakin. And there I saw Storm looking at me. Ngumiti siya at agad na hinalikan ako sa aking noo."Good Morning, Love. I'm Storm Thompson, your husband."I chuckled. Simula nang malaman niya ang tungkol sa sakit ko, kada umaga ay ganito ang bungad niya sakin. Pinapakilala ang kaniyang sarili. I know it seems like a joke and silly to hear but for me it stings. Nasasaktan ako. It seems like he wants to prepare himself for that day that I will never recognize him even if we tried hard. Every morning I would woke up trying to remember everything that I could still remember. Luckily, wala pa naman akong nakakalimutan."Good Morning too, Love. I'm Sunny Daine Alcazar Thompson, uour wife."Ngumisi siya and kissed me again in my forehead."Breakfast is ready. Want me to take it here?"Umiling ako sa kaniya. Tinulungan niya akong makabangon at makatayo sa kama."Did you have breakfast na ba?"Umil
Page Sixty-nine.——————————My check-up with my OB is fine. Okay naman ang baby sa loob ng tiyan ko at binigyan ako ng mga vitamins for me and for the baby. Doc told me na malapit na matapos ang morning sickness ko pero magsisimula na ang cravings ko. So far napapadalas na gusto ko ang chocolate cake. Paglabas ko ng room ng OB ko ay nakita ko si Storm na nakaupo sa waiting area. He's here? Bakit hindi siya pumasok kung ganoon? Naglakad ako palapit sa kaniya at tila ba napakalalim ng iniisip niya at hindi niya maramdaman ang paglapit ko. Kumunot ang noo ko at tinapik siya sa balikat. Napalingon siya sakin at agad siyang ngumiti nang makita ako. Tumayo siya kaya napatingala ako sa kaniya. Ang tangkad talaga ni Storm. Sana mamana ng mga anak ko ang katangkaran niya."You're done?"Tumango ako at saka ngumuso."Kanina ka pa ba dito? Bakit di ka pumasok?"Ngumiti siya."Papasok sana pero narinig kong patapos ka na kaya dito na lang ako naghintay."I scanned his facial expression. There is
Page Sixty-eight.——————————Kung may bagay man sa mundo na pinagsisisihan ko ng sobra? Iyon ay ang mga nasayang na oras. Mga oras na mas pinili kong magtrabaho nang magtrabaho habang nag-aaral at hindi ko binigyan ang sarili ko ng oras para magsaya kasama ang mga kaibigan ko at mga kaklase ko. Mga oras na hindi ko piniling kasama ang Mama ko. Mga oras na hindi ko kaagad pinakilala kay Storm si Stormi. Limang taon. Limang taon na pinilit ko ang sarili ko na wag tumakbo papunta sa kaniya. Itinago ko ang tungkol sa anak namin. Halos apat na taon ang ipinagkait ko sa kanilang mag-ama. At ngayon, may isang buhay sa tiyan ko ang kailangan kong protektahan at itaguyod na mailabas ko sa mundong ito ng maayos."Sunny.. you can't be pregnant!""But I did, Doc."Hinilod niya ang kaniyang sintido."You are under medication, Sunny. At kapag buntis ka hindi ka maaaring magpatuloy sa medication mo because it will affect the baby in your womb. Umiinom ka pa ba ng gamot?"Umiling ako."Hindi ako umii