Chapter 2

AGAD kong iniharang ang braso malapit sa mga mata ko nang biglang lumiwanag ang buong sala. Nasilaw ako bigla, sandaling pinikit ko ang aking paningin bago ko binuksang muli ang mga ito.

“Tinakasan mo na naman ang bodyguard mo! Saan ka galing at bakit ngayon ka lang?” sunod-sunod na tanong ni Mommy. “Anong oras na? Uwi pa ba ngayon ng matinong babae? Lasing ka pa!” I just came from clubbing. Aware naman ako na madaling araw na. Ang OA naman, alas-dos pa lang naman ng umaga pero sinadya ko talagang umuwi ng ganitong oras. Alam ko kasing uuwi sila mula ibang bansa. Oo na, ako na ang papansin.

'Di ko rin tinakasan si Kuya Renz, actually, siya ang pinatakas ko. I even gave him money para makapag-check-in sila sa five-star hotel ng girlfriend niyang principal namin noong high school. They have been together for two years already.  I told him to go home before ten, at kung sakaling magtanong sina Mommy kung bakit 'di ako kasama, sasabihin na nagpaalam na nagbanyo sa isang restaurant na pinagkainan ko at 'di na niya ako nakitang lumabas doon. 

Nakarobang pantulog si Mommy while Daddy was in his pajamas. Parehong galit at disappointed na nakatunghay sa akin, just what I expected. I’m a little bit tipsy, medyo naparami ang inom sa bar. 

Sinubukan kong tumayo nang tuwid. I looked at them.  “Good morning, my beloved parents.” Namumungay ang mga mata ko habang nangingiti sa kanila. “Anong oras na? Ba’t gising pa kayo? Nakakahiya naman sa inyo at nabawasan ang oras ng pahinga n'yo para sa akin. Malamang mababawasan rin oras n'yo sa pinakamamahal n'yong negosyo—”

“’Wag kang bastos, Melania!” Napatingin ako kay Mommy. I smiled at her.

“’Di na kayo nasanay, tatlong taon na naman akong ganito. Oo nga pala, paano n'yo nga pala malalaman? Masyado kayong busy sa pagpapayaman.” Pasugod na si Mommy sa akin ngunit pinipigilan ito ni Daddy. 

“Kaunting respeto, Melania! Hindi ka namin pinalaking bastos! Kung sagot-sagutin mo kami—”

“Pinalaki? Pinalamon, binihisan, pinag-aral, oo. Pero pinalaki? Hindi! Lumaki ako sa mga yaya at bodyguards, ‘di ba?” Napaawang ang mga labi ni Mommy na tinitigan ako. “You’re so busy with your business that you forget that I exist.”

“We’re doing this for your future—"

“Future? My future?” Nalipat ang tingin ko kay Daddy. I held my chest while raising my one brow to them. “Don’t guilt-trip me, Dad; it won’t work. I’m not a kid anymore. You’re doing it for your own benefit; you never cared about me. You don’t even check up on me. Have any of you tried to take good care of me when I was sick?” Pinaglipat-lipat ko ang tingin sa kanilang dalawa. Wala ni isang sumagot, nanatili lamang mariing nakatitig sa akin. “’Di n'yo maalala? O wala talaga kayong maisasagot dahil ni minsan ay ‘di n'yo naman talaga nagawa. So, don’t give me that bullshit. I’ll go now, I’m tired. Magpahinga na rin kayo, nakakahiya naman sa inyo. You’re wasting your precious time and energy on a nobody like me. Maaga pa kayo sa negosyo n'yo bukas, keep it up,” pagkasabi ay agad ko silang nilagpasan na dalawa at tuloy-tuloy na umakyat papuntang room ko. Ramdam ko ang paninitig nila ngunit ‘di ko iyon mahanapan ng paki. 

“WHAT did I do wrong? Why are you breaking up on me?” Napapikit ako, pinagtitinginan na kami ng mga estudyante sa loob ng university. He is Conor, my boyfriend, ex na pala ngayon. We’ve been together since last Tuesday, Friday na ngayon. He’s a varsity player of our school football team, hinahangaan at tinitingala ng maraming kababaihan. Paano ko ba sasabihin sa kanyang I lost interest dahil bago pa lang kami pero sobrang seryoso niya na sa paraang ‘di siya masasaktan? Nagpatuloy ako sa paglalakad, binilisan ko ang mga hakbang ko ngunit mas mabilis ito at kay dali niyang naiharang ang sarili sa daraanan ko. “Care to explain?” Napatigil ako, tiningala ko siya, ang tangkad niya—a six-footer. He raised his brow at me, hinihintay ang sagot ko.

“Look, I’m not really into a serious relationship. We’ve been together for four days? But look at you, acting like you’re head over heels in love with me. Go, find someone who can reciprocate your feelings. I’m sorry, I’m not that person,” pagkasabi ay nagpatuloy ako sa paghakbang, nilagpasan ko siya ngunit saglit ding napatigil nang magsalita ito.

“Hah!” He scoffed. “Head over heels? You wish!" Ang pangit niyang magdrama. Aware kaya siya na bakas ang sakit sa makapal niyang mukha? "I’m on a dare, and that’s to make your legs spread for me, but I guess I lost my chance. Sayang lang ‘yong sportscar bilang prize.”

I smirked. Nakatalikod ako sa gawi niya. Ramdam ko ang mapanuyang tingin ng mga estudyante, ‘di rin nakaligtas sa akin 'yong natawa na may halong inis para sa akin nang marinig ang sinabi ni Conor. Humarap ako sa kanya. I looked at him and smiled sweetly.

“Sana sinabi mo, ako na lang sana bumili para sa ‘yo, limos ko na. You’re just giving me another reason why I need to break up with you, because you’re broke! Hampas-lupa! I don’t deserve such a guy,” pagkasabi ay hinagod ko siya ng tingin mula ulo hanggang paa bago ko sinuot ang hawak kong shades at tinalikuran siyang muli. Puno ng poise at kompyansa sa sarili na parang modelong naglakad ako palayo sa kanya. Narinig ko pa ang pag-ooh ng mga estudyante.

I was scrolling in my Instabook news feed using my latest Iphone. I stopped midway nang makitang ngayon ang release ng bagong model ng bag ng isa sa paborito kong designer brand. “Shit, look.” Pinakita ko kina Sel at Xymich ang post at katulad ko’y excited din ang mga itong bil’hin ang bag. 

“Ilang minuto na lang ba bago mag-dismissal?” tanong ni Sel sabay tingin sa oras sa screen sa phone ko. “Ten minutes na lang!” excited din na sagot nito sa sarili. Sabihin na nating party girl ako, gano’n pa ma’y ‘di ko pinapabayaan ang pag-aaral ko. ‘Di na nga lang ako nag-excel, but I have good grades. Never din akong nag-cut class just to go clubbing or shopping kaya matiyaga kaming naghintay sa dismissal. 

Nanlaki ang mga mata ko nang makita sa personal ang bag na nakita ko sa Instabook. Ang ganda, sobra! 

"How much?" agad na tanong ni Xymich sa sales lady. Tinignan ko siya, tinaasan ng kilay. 

"Seriously? You're asking for the price?" None of us were actually asking for the price. Only poor people do it. Kaya nagtaka ako kung bakit big deal na sa kanya ang presyo. 

"Daddy lowered my allowance, even my credit card limit. My weekly expenses got his attention, I'm spending too much na raw," she said.

"It's three hundred ninety-nine thousand nine hundred ninety-nine pesos, ma'am." Binalik ko ang tingin sa sales lady.

"I'll get it," saad ko.

"Me too!" sambit naman ni Sel.

"Autopass!" saad naman ni Xymich at  muli ay napalingon ako sa kanya. Naawa ako bigla, ayoko namang lumabas kami ng store na kami lang ni Sel ang may bitbit.

"How much is your budget ba?" I asked her.

"Hanggang two hundred thousand lang ako."  

"Okay! I will pay for the other half," saad ko sa kanya.

"Really? Oh, my God! Thank you so much, bestie!" Nabingi ako sa tili niya ngunit napangiti na rin ako. Ang sarap sa pakiramdam na may napasaya akong tao, but I need to ready myself tomorrow pag-uwi ng mga magulang ko galing Taiwan. My dad would really freak out about how much I spent just for this day. 

Kay laki ng mga ngiti namin palabas ng store, pawang may bitbit na paper bags kung saan nakalagay ang pinamili naming bag. It's like an achievement on our part, iba ang pakiramdam na nabili ang gusto mo. 

"Where do you want to eat guys?" Sel asked.

"I want coffee. How about Moonbucks?" I answered.

"Moonbucks, then." 

Nasa loob na kami ng sikat na coffee shop, may kanya-kanya na rin kaming coffee. Pawang nakaupo sa bilog na lamesa habang busy sa kanya-kanya naming phone when Sel got our attention.

"Nag-chat si Doreen, invited daw tayo sa kanyang house party mamayang eight. Punta tayo?" 

"Game ako," saad ko.

"Ako rin!" segunda ni Xymich.

"Since it's still quarter to six, uwi na muna tayo to change clothes and to take a bath na rin. Kitakits na lang tayo sa venue," I suggested. 

"Okay!" sabay na tugon ng dalawa. 

Umuwi ako, naligo, at nagbihis. I wore a terno off shoulders crop top and mini skirt na may kaunting slit sa gilid, I paired it with my three-inches-high heels sandals. 

Mayamaya, lulan na muli ako ng sasakyan. "Kuya Renz, o." I handed him five thousand pesos. 

"Para saan na naman ‘yan, ma'am?" 

"Pang-date mo kay Ma'am Lamicday." 

"Babantayan kita. Natatakot na ‘ko baka kung mapano ka." 

"Kung gusto mo ‘kong bantayan, balik ka three hours after. Tiyak marami na ‘kong nainom niyan. Gala ka muna, puntahan mo si Ma'am, kumain kayo sa labas."

"Busy 'yon. Hanggang ngayon nasa school pa." 

"Puntahan mo sa school, dal’han mo ng pagkain." 

"Kapag kasama niya ‘ko, iba ang kinakain n’yon." Napakunot noo ako sa sagot ni Kuya Renz, ‘di ko maintindihan.

"Kunin mo na lang 'yong pera, kuya. Nangangalay na ako. Bahala ka kung ano’ng gusto mong gawin d’yan." Tinaas nito ang palad, nilagay ko roon ang limang libo.

"Salamat dito, ma'am. Masyado mo na ‘kong ini-spoiled, pati love life ko suportado mo na rin."

"Mabait ka kasi kaya deserve mong magkaroon ng love life." 

Mayamaya ay inihinto na ‘ko ni Kuya Renz sa gate ng bahay ni Doreen, kaklase namin nina Sel at Xymich. Nasa labas pa lang ako ay rinig ko na ang ingay  mula sa loob. Nag-chat sa akin sina Xy at Sel na nandito na sila at nagsimula na ngang uminom. Pumasok na ‘ko sa loob. Pinuntahan ko ang dalawa, agad ko rin naman silang nakita. Sel handed me a red cup of beer, agad ko iyong tinanggap at sumimsim mula rito. 

Kay raming tao, may mga familiar na mukha—'yong mga kapareho namin ng school. Ginala ko pa ang paningin, marami namang g'wapo at hot ngunit wala ako ni isang natipuhan.

Mayamaya ay humalubilo na kami sa iba. Nakikisayaw, nakikisigaw, living the life we wanted. 

Kaming tatlo ang magkaka-partner. May kanya-kanya kaming hawak na red cup. Nakataas ang kamay sa ere habang sumasabay ang katawan namin sa indayog ng musika. Napatingin kami ni Sel kay Xymich nang biglang may humawak sa baywang nito, humarap si Xymich sa lalaki, mukhang trip ng bruha dahil hindi pumalag nang salubungin siya ng halik. Inikot pa nga nito ang mga braso sa likod ng leeg ng lalaki, hottie nga naman 'yon. 

Hinayaan na muna namin siya, nagpatuloy kami sa pagsayaw ni Sel. May nakipag-partner sa akin ngunit 'di ko type kahit g’wapo kaya dinedma ko. Paglingon ko kay Sel ay may kahalikan na rin itong lalaki. So, I was left alone. Mga hayop na kaibigan ‘to, nang-iiwan sa ere. 

Naubos ang laman ng cup ko kaya pumunta akong kitchen kung saan naroon ang refill. Medyo tipsy na ako dahil nakailang baso na rin nang nainom. I was so serious refilling my glass, hinintay ko itong mapuno. Nang matapos ay naisipan ko agad na bumalik sa dance floor ngunit pagharap ko ay napaatras ako bigla nang makita si Conor. Lasing na ito, namumungay na ang mga mata at namumula na ang kaniyang mga pisngi.

Dahan-dahan itong lumapit, napasandal ako sa gilid ng counter, nilagay nito ang isang kamay sa counter malapit sa baywang ko, cornering me. 

"Conor," sambit ko.

"Ano ba’ng mayroon ka at ganito na lamang ang pagkabaliw ko sa 'yo? Pinahiya mo na ko't lahat pero gustong-gusto pa rin kita." 

"Lasing ka na." Lumusot ako sa kabilang side, 'yong walang kamay na nakaharang upang iwan siya. Nakailang hakbang ako nang hawakan ni Conor ang braso ko. Kinabahan ako nang humigpit ang hawak niya roon. Natapon sa damit ko ang hawak na beer nang bigla niya kong hinila palapit sa kanya.

"I'm not done yet, Era!"

"Bunso!" Nalipat ang tingin naming dalawa sa biglaang pagsulpot ng isang lalaki. He was referring to me. He wasn't familiar, ngayon ko lang din siya nakita. He looks older than us but still so hot, damn. Nang marinig ni Conor ang ginamit na tawag sa akin ng lalaki ay bigla na lamang niya ‘kong binitiwan at umalis. Sinundan ko ng tingin si Conor bago ko binalik ang tingin sa lalaki. "Are you okay?" he asked. Dahan-dahan akong tumango habang mariin na nakatitig sa kanyang mukha, ang g’wapo niya, hindi nakasasawang titigan. 

"Thank you," tanging nasambit ko. 

"Here." He handed me his handkerchief. Napakunot-noo ako dahil pambabae iyon. "It's my wife." 'Di ko alam ngunit nakaramdam ako ng panghihinayang nang marinig ang sinabing may asawa na ito. Inabot ko ang panyong bigay niya. He wasn't lying dahil may suot itong wedding ring. 

"Kuya Nicco! Let's go!" Napalingon ito sa isang babae, marahil ay kapatid niya, they have similar features. 

"Yes, baby!" tugon niya rito bago muling bumaling sa akin. "I'll go ahead now. Ayaw mong sumabay? Baka balikan ka ng lalaking iyon." 

"No, thanks! I'm okay."

"Okay, you take care." He patted my head before turning his back on me. 

Dahil basa na ang damit ko ay tinawagan ko na lamang si Kuya Renz via video call upang sunduin ako. Nakailang ring lang ako at agad naman itong sumagot, ilang saglit lang ay nakita ko na ito sa screen. He's still in his uniform, nakaupo sa isang swivel chair dahil kita ko sa screen ang dulo ng sandalan na inuupuan nito.

"Where are you? Can you fetch me now, Kuya?"

“Ah! I'm coming! Hmpt—” Imbes na boses niya ang marinig ko ay boses ng babae ang nasa kabilang linya, ‘di na natuloy ang sasabihin; parang tinakpan ang bibig. 

“Nasa principal's office pa ‘ko, ma'am. I'll be there in a minute!” hinihingal na sagot ni Kuya Renz.