ERA’S POV
“NO, Dad! I am only twenty-one years old for Pete’s sake!” Napatayo ako bigla mula sa kinauupuan ko sa harap ng desk ni Daddy nang ipaalam niya sa akin na pinagkasundo niya akong ipakasal sa isa sa anak ng kasosyo niya sa negosyo. “Bakit atat na atat kayong ipakasal ako? O baka atat na atat kayong mawala ako sa pamamahay na ‘to—”
“Melania, hindi!” Nalipat ang tingin ko kay Mommy na nakatayo sa gilid ni Daddy.
“Hindi nga ba, ha? Mommy? Daddy?” Tiningnan ko ulit si Daddy na kampanteng nakaupo sa kanyang swivel chair. We’re inside daddy’s office in our mansion. Nalipat muli ang tingin ko kay Mommy. “Aminin n'yo na, ‘my! Sobrang sakit ko na sa ulo kaya ang dali ninyong ipamigay ako.”
“Gusto lang namin ng daddy mo na mapupunta ka sa tamang tao. Me and your dad, we’re not getting any younger. May karamdaman na rin kami, nag-aalala lang kami sa 'yo—”
“Nag-alala sa akin? O baka nag-alala kayo sa pera n'yong ilulustay ko? Sa negosyo n'yong ‘di ko kayang pamahalaan? You haven’t tried what I am capable of but you’re already judging me! Mga magulang ko kayo, dapat alam n'yo ang kaya kong gawin!”
“My decision is final. If you disobey me, I will take everything from you.”
"Go ahead! I don't f*cking care!"
"Don't try my patience, Melania!"
"Akala n'yo matatakot n'yo ‘ko? Go ahead!"
"Okay! Madali akong kausap, anak. I’ll start with your Manang Diding and with your Kuya Renz." Napatigil ako bigla nang marinig ang mga pangalan ng taong sobrang importante sa akin. "I'm gonna fire the ones so dear to you one by one until there's no one left for you. Sa bawat suway mo sa mga utos ko, asahan mong isa sa kanila ang mawawala sa 'yo." Napatitig ako kay Daddy, nakipagsubukan ito ng tingin sa akin—nakikipagtigasan. He really meant every word he said. He was serious, very authoritative. Manang Diding, Kuya Renz, and the rest of the house helpers are all that I have. Paano na lamang ako kung lahat sila mawala sa akin? Isa pa, narinig ko magkokolehiyo na ang dalawa sa mga anak ni Manang Diding at siya lang ang inaasahan ng pamilya niya. Kaya ko bang sikmurain na tanggalan ng pag-asang makapag-aral ang mga ito dahil sa pagiging makasarili ko? And Kuya Renz, kasasabi niya lang sa akin na sa susunod na taon ay magpapakasal na sila ni Ms. Lamicday. Kay tagal niyang hinintay ang pagkakataon na sa wakas ay maiharap niya ito sa altar at kahit 'di niya sabihin ay alam kong nag-iipon ito upang mabigay ang kasal na gusto ng mahal nito. Si Luz, may sakit ang ama nito sa probinsya at siya lang din ang inaasahan para sa pagpapagamot nito.
“You’re being so unfair.” Nangilid ang luha ko habang isa-isa kong iniisip ang mga posibilidad kung sakaling suwayin ko si Daddy. "You just prove how much of a failure you are as parents!" I smirked kasabay ang pagbagsak ng luha ko mula sa mga mata ko. Nasaktan man niya ako ay alam kong mas nasaktan ko ang damdamin niya bilang ama sa sinabi ko. Ebidensya ang pagdaan ng pait sa mga mata niya mula sa binitiwan kong mga salita at ang pagtiim ng mga bagang niya habang mariing nakatitig sa akin. 'Di rin nakaligtas sa mga mata ko ang pagkuyom ng mga kamao niya.
"Melania—" Mom was about to yell at me, but Daddy abruptly stopped her.
“‘Di ba sabi mo, we haven’t tried what you’re capable of? Then start from scratch, darling. No credit cards; no car; no nanny; no bodyguards. Go find a job of your own. Graduate ka na, may puhunan ka na. Or you can sell your collections of your expensive bags and shoes to start your business dahil kahit piso hindi kita bibigyan. Diskarte mo ang tinitingnan natin dito, if you really are capable of running the business. Let's see how a tourism graduate can run a business.” Tatay ko ba talaga siya? Bakit ang liit ng tingin niya sa akin, ako na anak niya?
“Why can't you just trust me? It’s just so unfair! Anak n'yo ba talaga ako?”
“Ang trust hindi basta-basta ibinibigay, you need to work hard for it. Saan mo gustong magsimula?”
“Anak n'yo ‘ko,” may diin kong saad, baka lang nakalimutan niyang dugo niya ang nananalaytay sa ugat ko.
“I heard you, Melania. No need to remind us. Oo, anak ka nga namin, but we’re talking about business.”
“Mas importante sa inyo ang business kaysa sa sariling n'yong anak?” I scoffed. Hindi ako makapaniwala sa lumalabas sa bibig niya.
“Walang mas importante sa 'yo, Melania, kaya nga we’re making sure that the business is doing well to secure your future. This is for your own good, Melania. Ikaw lang din ang makikinabang sa lahat ng ito. Sa 'yo rin lahat mapupunta pagdating ng araw. Wala akong gagawin na ikapapahamak mo and to the man that you’re going to marry with, he’s a good guy, I’ll make sure of that.”
“That's bullshits!” bulyaw ko sa kanya.
“I’m already giving you an option. It’s still up to you kung ano’ng pipiliin mo. Kung ayaw mong magpakasal sa lalaking pinili namin para sa 'yo, then start by learning how to cook or do your laundry. I'm giving you twenty-four hours to decide.”
"You can't do that!"
"Let's see, princess."
Nakipagtigasan muli ako ng tingin kay Daddy.
"I dare you," may diin kong saad before I turned my back on them.
NICCO’S POV I WAS busy reading a contract for one of the upcoming projects of Sandoval Corporation. I was holding it with my left hand while my right hand was busy twirling my pen with my fingers. Kampanteng nakasandal ang likod ko sa sandalan ng swivel chair habang nakade-kwatro. Narinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pinto sa opisina ko, ngunit 'di ako nag-abalang mag-angat ng tingin. She must be my secretary. "Good morning, sir, here's your hot coffee just like you." Saka lamang ako nag-angat ng tingin sa kanya nang 'di familiar sa akin ang boses na narinig ko. Magkasalubong ang mga kilay kong napatitig sa kanya. My temporary secretary, I forgot that Juno was on leave. Yes, my personal secretary is a guy dahil nga loyal ako kay Gabby. Lahat ng babaeng sekretarya ko ay nilalandi lang ako. She seductively smiled at me. Bumaba ang tingin ko sa dibdib nito na sinadya nitong ilantad habang nilalapag sa ibabaw ng lamesa ko ang coffee na dala niya. "And you are?" I asked. Mula sa
Nagising akong tila mabibiyak ang ulo ko. Dahan-dahan akong napadilat. I was already inside my room. Nakapagbihis na rin ako ng pantulog, ternong cream pajama. Malamang si Manang Diding ang nagbihis muli sa akin, she always take good care of me every time I go home wasted.'Di ko na maalala kung paano ako nakauwi sa kalasingan ko. Wala rin akong maalala kagabi maliban sa nagsasayaw kaming tatlo nina Xymich at Sel.Dahan-dahan akong bumangon sa kama. Sapo ang ulo kong tinungo ko ang banyo upang makapaghilamos at makapag toothbrush. Balak kong bumaba at tunguhin si Manang Diding at magpaluto ng arroz caldo sa kanya. Kay hapdi din kasi ng sikmura ko, napasobra ang ininom kong alak kagabi.Pumasok ako sa loob ng bathroom, pinangko ang mahaba kong buhok bago ko binuksan ang gripo sa sink at nagsimulang maghilamos.Pagkatapos kong maghilamus at makapagtoothbrush lumabas na ako ng kwarto. Sapo pa rin ang gilid ng ulo ko ng dahan-dahan akong bum
I lied when I let him think that I was an expert, na marami ng lalaking dumaan sa akin but the truth was I am inexperienced. Nagpapalandi ako ngunit 'di ako nagpapahalik sa labi. I value my first kiss lalo my first making love. I may dress like a b!tch but my hymen is still intact. I let him think that way to dislike me. Well, as if he is going to like me, he doesn’t like brats, right. Gusto niya yung mga conservatives kung ang pagbabasehan ay ang ex-wife niya.Marahan lamang nakalapat ang labi niya sa labi ko, ngunit tila hinigop nito buong lakas ko. Muli ay naramdaman ko ang paglambot ng mga binti at mga tuhod ko. Bahagya nitong ginalaw ang labi ngunit nanatiling tikom at ‘di makagalaw ang mga labi ko, pero ang totoo ay ‘di ko alam kong paano. Diniin pa nito ang labi sa akin hanggang sa maengganyo akong tugunin ang halik niya ngunit nang sinubukan kong igalaw ang labi ay saka naman niya binitiwan ang labi ko.Agad akong napadilat ng mga
Chapter EightMabuti na lamang at kinuha ng host ang atensyon naming dalawa, kay bilis niya kong binitiwan.I stood up ng tawagin ako ng host for bouquet toss. Tinawag lahat ng mga single ladies. I turned my back on them. I’ve waited for the host to count to three and on three ay ibinato ko ang bouquet patalikod. Na-excite ako ng marinig ang tili ni Ma'am Lamicday, paglingon ko ay hindi nga ako nagkamali dahil ito ang nakasalo sa bouquet ko. Masayang nilapitan ko si ma'am, napahawak ang mga kamay niya sa dalawang kamay ko at napatalon-talon kaming dalawa. Ramdam ko ang sobrang kasiyahan niya.Pasalampak na inihiga ko ang sarili sa higante at malambot na kama sa loob ng presidential suite namin ni Nicco. Katatapos lang ng program sa reception. It was very tiring ngunit siguro dahil nagpapanggap lamang kaming dalawa.“Nakakapagod magpanggap.” saad ko sa aking isipan. We need to pretend that everything was okay, upang mabawasan ang pa
Nakahinga ako ng maluwag ng tuluyang mahubad ang suot kong gown. I took off my underwear and just dropped it on the floor.I put on my bathrobe. Hinigpitan ko ang tali, mabuting na yung safe lalo at dadaan ako sa harap niya. Tinignan ko ang sarili sa harap ng salamin. Naghanap ako ng makapal na bathrobe pero tanging silk robe lamang ang nasa loob ng cabinet at ang ikli pa, hanggang hita ko lamang ito, hapit na hapit ito sa katawan ko, sobrang nipis niya pa. Nakabun ang buhok ko. Robe lang ang suot ko ngunit umikot pa ko sa harap ng salamin to see of how I look like. Napatigil ako bigla at muling napatingin sa sarili ko sa salamin. Why do I even care about how I look in front of him?Tsinek ko ulit ang tali kung natali ko ba ng maayos, napabuga rin ako ng hangin sa dibdib bago ako lumabas ng walk in closet.Bahagya ko siyang sinulyapan, nakasandal ang likuran nito sa sandalan ng couch, pinahinga nito ang likod ng ulo sa tuktok ng sandalan, nakapikit ang mga mata. Napatigil ako saglit n
I started to roam around the house. Hindi man siya kasing laki ng mansion namin but it is quite big already for the two of us. My apat na room sa itaas at apat naman sa ibaba. Napili ko ang pinakadulo sa left, nagustuhan ko agad ito dahil sa veranda na access sa loob ng silid ko. Pangalawa mula sa kwarto ko ay ang master's bedroom, yun ang pinakamalaking silid ng bahay, times two ang laki sa iba pang mga silid, ayoko nito, sobrang laki, it feels so empty, nakakalungkot parang katulad lang rin ng kwarto ko sa mansion. Nicco can use it kung gusto niya. Nilibot ko ang paningin sa buong silid, nagiisip kung anong maging desenyo ko. Isa rin sa nagustuhan ko ay ang closet, sobrang laki, kakasya lahat ng babies ko sa loob nito, kailangan ko lang mag install ng glass cabinet. Sinunod kong i check ang bathroom. Same size ng bathroom ko sa mansion, it also has a bathtub, sa master's bedroom naman ay may jacuzzi. Lumabas ako ng bathroom but just halted when I saw Nicco stan
"Ang harot mo." Inismiran ko siya at muling nilagpasan. Hawak muli ng dalawang kamay ko ang bowl ng menudo. Maingat na nilapag ko iyon sa lamesa. Pumwesto naman si Nicco sa isang silya. Bumalik ako sa kitchen at kumuha ng mga utensils. Isa-isa ko iyong nilapag sa dining. Una kong nilapag ang plato sa pwesto ni Nicco kasama ang spoon and fork nito sinunod ko yung akin sa katapat na silya niya. Bumalik muli ako ng kusina, hinubad ko ang suot na apron at muling sinabit kung saan ko ito kinuha kanina. Binuksan ko muli ang ref at kumuha ng isang pitchel na tubig at dalawang baso. Nicco helps me, kinuha nito mula sa isa kong kamay ang bitbit na babasaging pitchel sabay lapag nito sa lamesa. Nilagay ko naman sa tapat niya ang isang baso at ang isa sa tapat ko bago ako umupo sa pwesto ko. "Sa wakas matitikman ko na rin luto mo." he was about to get some rice ng mapatigil ito. "In the name of the father, the son, the holy spirit, amen." I closed my eyes as I sta
"Pre chill!" Kay bilis na nakasampa ng dalawang matatangkad na lalaki sa stage upang awatin si Nicco. Familiar silang dalawa, yung isa natatandaan ko pa, siya yung bartender. Nilagay nito ang isang palad sa dibdib ni Nicco. "Pre, anong problema?" tanong ng isa pa. "I'm good, Tine. I'm just teaching someone a lesson." kalmadong saad ni Nicco bago masamang tinignan pabalik yung lalaki. “And you." turo nito. "I want your resignation in my office tomorrow.” ma awtoridad niyang saad. Nanlaki ang mga mata ng lalaki. “You can’t do that! I am one of the boards!” galit na anas ng lalaki, nakatayo na ito, sapo ang hitang sinipa ni Nicco. “Yes I can! I'm the boss! Try me, Mr. Zinger. I tell you, you won't like it if I kick you out myself.'' it was just a warning but the way he said it made you just do whatever he said. That's how powerful his voice is. Binalingan niya ang dalawang lalaking umawat. "Sorry for the chaos, bro." "No worries." saad ng dalawa sabay
“Hindi! Kamukha ko, kita mo yung tangos ng ilong? Akin na akin, eh,” nagising ang diwa ko ng tila ay may nagtatalo sa paligid ko ngunit nanatiling nakapikit ang mga mata ko. Gusto ko pang matulog. Pakiramdam ko pagod na pagod ang katawang lupa ko ngunit gustuhin ko mang bumalik sa pagtulog ay naaagaw naman ang atensyon ko sa mga tao sa paligid na patuloy pa rin sa pagtatalo pati sa mga kamay na nakahawak sa kaliwang palad ko at ang pagdampi ng kung anong malambot na bagay sa likod nito sa aking tabi.“Ganyan din naman ilong ko. Tingnan mo, sa-side view ako ah,” unti-unti ko nang minulat ang mga mata. “Kita mo yan, magkapareho ng kurba?” It was my dad’s voice.“Sweetheart, you’re awake!” masiglang saad ng asawa ko. Ito pala ang may hawak ng kamay ko at labi niya ang malambot na bagay na dumadampi sa likod ng aking palad. Ang kanyang gwapong mukha ang unang nasilayan ng mga mata ko. “How are you feeling? Mas gusto ka bang kainin? Tell me, please,” sunod-sunod na tanong sa akin ng asawa
Hindi kami nagkaroon ng gender reveal dahil yung babies ko sa sinapupunan ay magkaharap habang mahigpit na magkayakap sa isa’t isa at sa sobrang dikit nilang dalawa ay nahirapan si Doc. Jinkee na makita sa ultrasound ang kanilang gender but it’s okay at least nandoon pa rin yung excitement naming mag-asawa kung anong posibleng gender ng twins namin pero kahit anong ibigay ng Diyos sa amin ay buong puso naman naming tatangpin. We've prayed and waited for them to come at sobrang swerte pa namin dahil dalawa agad. Pinarada ng asawa ko ang sasakyan namin sa parking lot ng hospital. Pinatay niya ang makita. Binuksan ang pintuan sa driver seat at bumaba. Kay laki ng mga hakbang nito na umikot sa harapan ng kotse patungo sa side ko. Hinintay ko siyang pagbuksan ako ng pintuan. Ilang saglit lang ay Inalalayan na niya akong makababa mula sa shotgun seat. Ingat na ingat ito sa pagalalay sa akin at mariing nakabantay sa bawat hakbang at aapakan ko. Sa sobrang laki ng tiyan ko ay nahirapan akon
Era’s POVNapangiti ako at unti-unting nagising ang aking diwa ng maramdaman ko ang ang mga halik ng asawa ko sa ang aking pisngi, sa tungki ng ilong ko, sa mga mata ko, sa noo ko at sa ibang parte pa ng aking mukha. He was just lying right beside me habang nakatalikod ako sa kanya. Inusog ko ang sarili palayo sa kanya upang tuksuhin ito. I heard him growl. Natawa ako ng hapitin niya ang baywang ko sabay hila sa akin palapit muli sa kanya, muling lumapat ang likod ko sa matigas at matipuno niyang dibdib.“Stop kissing me, I’m still sleepy,” pag iinarte ko. Kunyari ayaw ko pero yung trulala ko kahit na mahapdi gustong-gusto na namang angkinin niya. Pinagpatuloy nito ang ginawang paghalik sa iba’t ibang parte ng mukha ko.“Ang kulit,” umiwas ako sa mga halik niya habang nangingiti ngunit hindi pa rin ito tumitigil sa panghahalik sa akin. Tumihaya ako. “I’m still sleepy sweetheart, stop it! Niccolai!” kunwaring saway ko sa kanya. Huminto nga ito ngunit naglanding naman ang labi niya sa
Ate Eds Point of View Part III Dama ko ang pananabik niya at tuwa ng sa wakas ay masilayan niya kami ni Ranz. Hindi na siya naghintay na dumilim. Tila pinalipad agad nito ang kotse papunta sa bahay pagkatapos kaming mag-usap dahil yung dalawang oras na biyahe mula sa siyudad papunta rito sa probinsya ay isa’t kalahating oras lang niya binyahe. Insakto pagdating niya’y nagising na muli si Ranz. Pagkababang-pagkababa nito mula sa sasakyan ay kumaripas ng takbo si Ranz papunta sa kanya habang nakatanaw lamang akong salubungin niya ng yakap ang anak naming dalawa. Kay bilis kong pinunasan ang luhang kay bilis na tumulo sa pisngi ko. Naiyak ako para sa anak ko. Dama ko ang panananabik nila pareho para sa isa’t isa. Binuhat niya si Ranz at mahigpit na niyakap. Nagtagpo ang mga mata naming dalawa ng tignan niya ko. He smiled at me and sincerely mouthed, thank you. Tipid akong ngumiti sa kanya pabalik. Nagbawi siya ng tingin ng may sinabi si Ranz sa kanya. Tumalikod ako at pumasok sa loo
Ate Edz Points of view Part II I am a mom and I am still a wife sa mata ng Diyos, dalawa sa mga pinakamalaking responsibilidad ko bilang babae na ‘di ko pwedeng talikuran kahit na sobra niya kong sinaktan, kahit na sobra niyang dinurog ang pagkatao ko at sobra yung truma na binigay niya sa puso ko. Renz was rushed to the hospital ng biglang mawalan ito ng malay. Aminin ko, sobra akong natakot sa posibleng mangyari sa kanya, yung pain sa puso ko nandun, yung galit na nararamdaman ko para sa kanya nandun, pero yung pagmamahal ko sa kanya nangingibabaw pa rin. Sobrang gulo ng isipan ko. Sobrang hirap ng kalooban ko. Nagtatalo ang puso at ang utak ko. He was now okay at kasalukuyang nagpapagaling. Maga ang dalawang mata niya, puro pasa ang kanyang mukha, putok ang kanyang labi at isang bahagi ng kanyang kilay, may benda ang kanyang ulo. May fractured ang kanang kamay at braso nito kaya hirap siyang igalaw iyon, it has brace to protect and cure the broken bone. Ilang oras na siyang n
No! Hindi! Kay bilis kong tumalikod upang iwan siya habang yakap-yakap ko ang anak kong si Ranz. Hindi totoo yung nakita ko! Hindi ko matanggap! Hindi ko kayang paniwalaan! Lalo at ayaw tanggapin ng puso ko! Hindi ako bingi at lalong hindi ako bulag. Rinig na Rinig ko ng tawagin siyang Daddy ng ibang bata. Kitang-kita ng dalawang mga mata ko kung gaano niya kamahal yung batang tinatawag siyang Daddy ng maluha siya sa tinuran nito na baka hindi na niya ito mahal. Rinig na Rinig ko at kitang-kita ng dalawa kong mga mata pero ayaw pa rin maniwala ng puso ko. Hindi ko kayang tanggapin na magagawa sa akin ng asawa kong lokohin at pagtaksilan ako. Sa loob ng mahabang panahon na pagsasama namin ni isang beses ay hindi niya naipadama sa aking may kulang sa akin, na hindi ako sapat, na hindi siya kontento sa pagmamahal na ibinibigay ko sa kanya araw-araw. Sa katunayan laging niyang sinasabi na higit yung mga binibigay ko, na sobra-sobra ako para sa kanya, na sapat lamangng ako! Muling
Note: POV to lahat ni Kuya Renz. Skip niyo na lang po kung ayaw niyo ng scene na hindi related kina Era at Nicco. Thank you po. Kuya Renz POV I was an orphan, nagsumikap upang makapagtapos ng pag-aaral. I became a Police Officer. I was at the peak of my career when I had someone killed because of my carelessness. Napatay ko nga yung nang-hostage ngunit nakalabit naman nito ang gatilyo ng hawak niyang baril, natamaan sa sintindo ang hostage niya at namatay. Matunog ang pangalan ko dahil sa mga naisarado kong mga kaso, dahil sa katapangan kuno. Sumusulong kasi ako sa panganib. Ewan ko ba, gustong-gusto ko yung may thrill, yung nacha-challenge ako, yung buhis buhay na proyekto ngunit isang pagkakamali ko lang nawala sa akin lahat. Nang matanggal ako sa serbisyo akala ko’y katapusan na ng mundo ko. Araw-araw naglalasing ako. Sinubukan kong mag-apply ngunit may sabit na ang pangalan ko. Isang araw naisipan kong magpakamatay. Napadaan ako sa isang tulay binalak kong tumalon at tapusin
Xhymich POV Kay lakas ng buhos ng ulan. Kumikidlat. Kumukulog. Sobrang lakas pa ng hangin. Isa-isa nang nawawala ang mga kasama kong estudyanteng nakikisilong habang hinihintay ang mga sundo nila. Wala ang tiga sundo ko. I told my driver not to fetch me up dahil may susundo sa akin. Kay aga naming pinauwi dahil may darating na bagyo ngunit heto ako’t parang tangang naghihintay sa waiting shed sa labas ng campus mahigit kahating oras na ang lumipas. I kept on glancing at the phone I was holding. Nagbabakasali na may text o tawag mula sa kanya ngunit wala. Hindi naman sira ang signal dahil may pumapasok na text sa akin at mensahe mula sa group chat naming magkakaklase. “Vrix, where are you?” I texted him again sa hindi ko na mabilang na beses. He’s my first love, my first boyfriend, my first in everything. We’ve been together for a year now but just lately he has changed. He has changed a lot. I wanted to talk to him to clear things out between the two of us. I tried to reach him even
Ate Luz’s POVGiloka uy! (Nakakakiliti!), bahagya kong iniwas ang mukha ko ng maramdaman ko ang kung anong dumadampi sa iba’t ibang parte ng aking mukha. May kung anong mumunting tumutusok sa mukha ko. Nangingiti ako lalo at gumapang pababa ang bagay na iyon sa panga ko, pababa sa leeg ko.“Ayaw ba… (Wag po.),” nangingiti kong saad sa umaagaw sa natutulog kong diwa. Yung pinapatigil ko siya ngunit gustong-gusto ko naman ang ginagawa niya. Kay sarap naman sa pakiramdam. Nakikiliti pat ang t!inggil ko, pisti! Nananatiling nakapikit ang mga mata ko habang patuloy naman ang estrangherong bagay na iyon sa kanyang ginagawa. Bumaba pa ang pangingiliti nito sa gitna ng dalawa kong mawntins! “Aguroy! Kalami ba ana… (Aray, ang sarap naman niyan.),” daing ko ng maramdaman ang malambot at mamasa-masang kung ano sa gilid ng isa kong bundok. Kusang napataas ang isa kong kamay sabay kapit sa estrangherong bagay na patuloy sa pangingiliti sa akin. Sobrang pamilyar ng ginagawa niya sa katawang lupa k