Chapter 6

#Fake Concern

Nang makalabas kami sa elevator, agad kong hinila si Eloise papasok ng clinic ko. Though hindi naman talaga siya sa akin pupunta, but I really need to do this… to at least stop her for doing her plan recklessly. 

“Pag-isipan mo naman sana nang mabuti ‘yang gagawin mo. Tandaan mong nasa loob pa man ng sinapupunan mo ang bata, mayroon pa rin ‘yang buhay, Eloise. What you are attempting to do is killing the baby inside your womb. Gusto mo bang magkasala ka? Malaking kasalanan sa Diyos ang gagawin mo,” mariing sambit ko. 

Bumitiw si Eloise sa pagkakatitig sa akin at sa available na upuan sa harap ng table ko, naupo siya roon. Nangalumbaba at itinakip ang dalawa niyang mga kamay sa kanyang mukha. 

“What else is left for me to do? Instead of aborting the baby?” 

“Maraming paraan-”

“E, wala nga akong makitang paraan, Doc.” Humarap siya sa akin, tiningala niya ako dahil na rin ako ay nananatili pa ring nakatayo sa harap niya. “I don’t know. Wala nang mas convenient na paraan na available para sa akin kung hindi ang abortion, Doc Andrea. Kaya ngayon pa ba ako matatakot kung magkakasala man ako sa Diyos? Nagawa ko ngang makiapid, at malinaw na nilabag ko ang isa sa sampong utos ng Diyos. Tutal naman nagkasala na rin ako sa Kanya, bakit pa ako matatakot ngayon?”

Humagulgol na nang tuluyan si Eloise sa loob ng clinic ko. Sound-proof naman ang loob kaya panatag naman ako na walang makakarinig sa pag-uusap at sa pag-iyak niya mula sa mga tao sa labas. Kaya’t agad akong lumapit kay Eloise at humatak ng upuan, sabay kong hinagod ang likod niya.

“Don’t solve your problem by committing another mistake. Tulad ng sinabi ko sa iyo kanina, naniniwala akong may mas magandang paraan pa na magiging available instead of killing the baby.” Patuloy pa rin ang paghagod ko sa likod niya nang muli siyang mag-angat sa akin ng tingin. “And as for me, ang magiging magandang option para sa iyo is to let the father of the baby know that you’re pregnant.”

“Hindi mo ba naintindihan ‘yong sinabi ko sa iyo no’ng nakaraan, Doc-”

“I understand, of course.” Napangiti ako para itago ang pait ng mukha ko. In fact, I’m really not sure kung talaga bang itutuloy ko ito. “Pero hindi naman malalaman ng mga parents mo na kabit ka hangga’t hindi mo inaamin sa kanila o hindi mo hahayaan ang mga magulang mo na makagawa ng paraan na ma-background check ang ama ng baby, ‘di ba?”

Kung katangahan man itong ginagawa ko, sige… tatanggapin ko. Una sa lahat, hindi rin naman ako sigurado na si Mike nga talaga ang ama ng baby ni Eloise. Pero kung magkataon man na si Mike, for sure hindi ko siya magagawang patawarin. And most importantly, hindi ko maipapangako sa kanya na once maging totoo ang mga suspetsya ko ay magiging buo pa rin ang relasyon at pamilya namin. 

The reason why I’m doing this is because I am a professional doctor. I intend to persuade my patient not to harm themselves or make a reckless decision kagaya ng mga pinaplano ni Eloise sa baby niya. My profession intend to save lives… at  nasa medical team ako ngayon hindi para himukin ang mga pasyente ko na pumatay lalo ng inosenteng bata. 

“Why are you doing this?” Nang mag-settle down na si Eloise sa kakahagulgol niya kanina, mapiyok-piyok ang boses niya nang magtanong siya sa akin. “Ikaw na mismo ang nagsabi sa akin noon na pamilyadong tao ka; na mayroon kang asawa at anak. You know the pain when your husband has been seeing someone; another woman without letting you know.”

“Ako… bilang isang kabit… dapat nga ang inaasahan ko sa iyo ay hahayaan mo akong magpalaglag para wala nang hahabulin sa akin o mawawalan na rin ako ng koneksyon sa lalaking nakabuntis sa akin. Pero hindi ‘yon ang ginawa mo, Doc. Bakit?”

Umiwas ako sa mga mata niyang nagsisimula na namang manggilid sa luha. Natawa pa ako sa isip ko kasi buong akala ko ako na ‘yong babaeng may pinaka mababaw na luha at iyakin… hindi pala. May mas iyakin pa pala sa akin… ngayon ko ‘yon napagtanto.

“Kasi naniniwala akong kaysa i-risk mo ang baby, may mas maganda pa namang way para ma-solve ‘yong problema. Just open your mind. Hindi palaging pagpapalaglag ang sagot, unless mayroon ka pang mas malalim na dahilan kung bakit ayaw mong dalhin ang bata.” Muli ko siyang tiningnan ngunit siya naman ang umiwas sa akin. “Mayroon ba?”

“Baka rin kasi hindi niya matanggap.” Gumuhit ang mapait na ngiti sa kanyang labi. “I mentioned this before to you, Doc. Bukod sa mga magulang ko, nag-aalala rin ako na baka hindi ako piliin ng ama nitong bata. Baka mas piliin niya pa rin ang pamilya niya kaysa sa amin. ‘Yon ang ikinakatakot ko. Baka hindi niya lang din ako panagutan.” 

“Ano pa bang saysay na hayaan kong mabuhay at palakihin itong baby ko kung lalaki lang din naman siya na walang tatay?” aniya pa at nangyari na naman ang another episode ng paghagulgol ni Eloise sa clinic ko. 

Almost time na rin para buksan ko ang clinic para makatanggap na sana ako ng mga pasyente ngayong araw. Hindi ko lang magawa kasi nandito pa sa loob si Eloise, and I don’t even know how to calm  her down. Why did I bother to offer her help anyway? Hindi ko rin alam, e. 

—

“Okay, I’m going to pick you up later. Bye, anak!” 

Ibinaba ko na ang phone ko matapos kong makausap si Gian. Bigla kasing nagyayaya ‘yong anak kong ‘yon na kumain daw kaming dalawa sa labas, so pinagbigyan ko na. Hindi nga lang daw kami mapagbigyan ng papa niya since nasa school pa raw si Mike ngayon, may kailangan daw siyang tapusin na paperworks bago siya lumipad patungong Cebu bukas to attend Mathematics-related seminar there. 

“Friend mo na ba ‘yong mistress ng mister mo, mamsh?” 

Sa kalagitnaan na wala pa akong pasyente ngayon, since humingi ako ng thirty minutes na break para makahinga at makainom man lang, walang paalam na pumasok sa clinic ko si Kath. 

“We’re not even sure if siya nga ‘yong babae,” balewalang sagot ko kay Kath habang busy ako na nanonood ng random videos sa phone ko. 

“Paano kung siya? Magiging mabait ka pa rin talaga sa babae na ‘yon?”

Na-pause ko ang video. Tumingin ako kay Kath at ngumisi. “Kung siya man talaga ang kabit ni Mike, what’s so wrong if I befriend her-”

“Are you insane-”

“No, Kath.” Mas lumawak ang ngisi sa labi ko. “I just have to keep myself closer to the enemy… so, in that way… mas malaki ang opening para sa akin to destroy her life.”