Nadatnan ni Elliot si Rose na abala pa sa mga langgam na tumatakbo paroon at parito sa kanyang kusina. Kakagising niya lang at blurred pa ang mga mata niya. Hindi niya ma-gets ang isang 'to. Late silang natulog kagabi kasi nanood pa sila ng netflix. At heto maaga siguro nagising para panindigan ang sinabi nito kagabi.Naamoy niya ang mabango at matamis na strawberry. Ginutom siya at gusto niyang kumain ng slice bread na may palamang strawberry jam. Hindi niya inaasahan na mahilig ito sa matatamis. Marahan siyang humakbang. Sinisugurado na hindi siya lilikha ng ingay. Gugulatin niya si Rose. "Anak ng butiki!"hiyaw ni Rose matapos niyang takpan ang mga mata nito. Humihingal itong huminto sa harap ng hinuhukay nitong jam. Sumaltik pa ang hawak nitong sandok.Nangatal ang puso niya nang maramdaman ang init ng mukha nito. Tila apoy na nasusunog. "Guess who?"anang ni Elliot. Pinaliit ang boses gaya ng chipmunks.Yumugyog ang balikat nito. Pinpigilan ang tawa. Malamang iniisip nito na para
Masisingahap na naman ni Rose ang polluted na hangin ng Manila. Parang kailan lang siya pumunta sa Bagiuo pero gusto niyang bumalik ulit doon. Back to reality... kailangan niyang ipagpatuloy ang misyon. Sinimulan niya ang linggo na lubog sa trabaho. Naging tambak ang trabaho ni Elliot kasi pumunta sila ng Bagiuo. Exaggerated kasi ang ama nitong si Edmund Mallary. Noong isang araw sinugod nito si Elliot sa opisina. Parang nagka-world war three lang sa init ng kanilang argumento. Minsan naawa rin siya sa boss niya. Ipit na ipit ito sa bagay na ayon sa mga magulang nito. Nawawalan ito ng tunay na kasiyahan para sa kasiyahan ng iba. Napatiim bagang siya, hindi niya masikmura ang ginagawa niyang panloloko sa ngayon. Kung malalaman man nito sa hinaharap. Pipiliin niyang magpakulong. She don't deserve to be his friend. Lalo nang hindi niya deserve na mahalin siya nito. Sino ba siya? Siya si Rosette Valentino, ang hampas lupa na sasaktan si Elliot Mallary para sa pera. Nagtitimpla siya ng
Malapad ang ngiti ni Elliot nang hininto niya ang sasakyan sa gilid ng magandang tanawin ng Tagatay.Kanina pa lumubog ang araw. Tanging ang navy blue na langit na may iilang bituin na kumikinang ang naiwan. Malamig at presko ang simoy ng hangin na dinadala ang naglalahong amoy ng pine trees at nabasang lupa mula sa pag-ulan kanina.Nakapikit na sumandal si Rose. Nagpaunat-unlat. Ilang saglit biglang lumaki ang mga mata nito nang makita ang napakagandang tanawin ng Taal Volcano."Wow! Ang ganda!"bulalas nito. Napasandal agad sa bintana matapos nitong buksan.Tumango siya, habang ninanakawan ito ng tingin, her face softly illuminated by the glow of the dashboard lights. Her excitement was infectious, and despite his usual composed demeanor, he found himself smiling again. "I'm glad you like it.""Grabe parang painting. Sayang nga kasi gabi na. Kung ununa sana muna natin ito kanina,"sabi nito na napapawi ang boses sa huling salita.Kinamot niya ang gilid ng ulo. Kasalanan niya,actually.
Hindi mapalagay si Rose. Bumabaliktad ang sikmura niya. Lalong lumalala sa ginagawa ng boss niya sa kanya. Nakadalawang baso lamang siya pero ang lakas ng tama ng alak sa kanya. Iyong pupunta siya sa bar na may alcohol intolerance pala siya.Hinala siya palabas ng bar ni Elliot. Hinawakan nito ng mahigpit ang kanyang pupulsuhan kaya wala siyang kawala. Malakas ang tibok ng puso niya habang naglalakad sila papunta ng saksakyan nito. "Saan ba tayo pupunta?"tanong niya na kinatigil nito ng sandali para lingunin siya."Wag kang mag-alala, Rose. Aalagaan kita,"sagot nito sa nakakaakit na boses.Bago siya maka-react ay tinulak siya nito dahil para sumandal siya sa kotse nito. Tinukod nito ang dalawang kamay para kulungin siya. Hindi siya umalma. Hinayaang siyang tignan nito sa mga mata. Tila may kung ano na gumapang sa kanyang t'yan upang makiliti siya. Tanging naririnig niya lamang ay ang malakas na dagundong ng kanyang puso. "What if I kiss you, what shall you do?"nanunudyo nitong saa
Hindi mapakali si Elliot. Alam niyang binibiro niya si Rose matapos itong sabihin na inakit lang daw siya. Umasta pa siyang malamig pero nasasabik siyang makita ito. Nakangiti niyang binungad ang dalaga sa kanyang condo. Nauna siyang umuwi para ihanda ang mga sangkap na lulutuin nito."Come in!"masaya niyang pahayag. Umatras siya upang paraanin ito. Puno ng nerbyos ang mukha ng sekretarya niya nang umuusad ito papasok. Kinikilig siyang sumunod sa likod nito. Kinontrol muna ang sarili na h'wag itong yakapin. Natatakot siya na bigla itong tumakbo palabas."Alright. I already prepared the ingredients you need. Just ask me if there's something's lacking,"aniya sabay sandal sa kitchen counter para matignan ito sa mga mata.Nilihis nito ang tingin na kinalungkot niya. Inayos niya ang tindig. Kinuha ang remote para palitan ang eksena sa bintana. Pinalitan niya ng cherry blossoms scenery. Bumuntong hininga si Rose. Nilapag nito ang gamit. Hinugasan ang kamay at tahimik na tinignan ang mga
Bumalikwas si Rose. Naramdaman niya ang malambot na unan sa ilalim ng kanyang mukha. Ito ang unang beses na nakaramdam siya ng kagihawaan at ang sarap ng tulog niya. Walang panaginip o bangungot. Tila napaidlip lang siya ng sandali. Dinilat niya ang mga mata. Nag-inat.Teka, hindi ito ang kwarto niya.Natauhan siya nang maalala niya ang nangyari kagabi. Nakatulog siya habang naglalaro sila ng chess. Shot! Nasa condo pa rin siya ng boss niya. Nagpanic lahat ng cells niya. Wala pa sa alas kwatro siyang tumambling pababa ng kama nito. Hinanap niya ang sandal pero hindi niya makita. Nangingig ang mga paa niyang naglakad sa buong silid. Yumuyuko siya at nag-iingat na h'wag gumawa ng ingay. Kailangan niyang umalis bago pa siya makita nito."What do you think you're doing,Rose?" Sumulpot ang boses na kinatatakutan niyang marinig. Naging bato siya sa kanyang posisyon. At tila robot na inikot ang ulo papunta sa direksyon ng boses. Kinagat niya ang labi na tinignan nito."I-I'm..." Hindi niya n
"I'm sorry,"sambit ni Elliot sa ikatlong beses,habang ginugulo ang kanyang buhok at nag-aalalang minamasdan si Rose na nilalagay ang ice pack sa pisngi.Nasa kanyang opisina sila. Tahimik na nakaupo sa isang sulok. Nasa harapan siya ng dalaga, nababahala kung paano siya mag-a-apologize.Sa sobrang iwas niya ng gulo, ang gulo pa mismo ang bumubuntot sa kanya. Ayaw niyang masira ang pagkakaibigan nila ni Magnus. Dahil sa kaunting misunderstanding nanganganib siyang mawalan ng kaibigan. Pesteng buhay 'to! Kailan ba siya magiging malaya. Sa pagiging reckless niya, madadamay pa ang iba. Minsan lang siya magalit pero tila bagyo na dadaan at mangwawasak."Pasensya na talaga,"ulit niya."I didn't mean to hit you. Magnus was giving me grief earlier."He groaned, rubbing the back of his neck as he leaned against the desk, his strong, lean figure towering over her. "I don't know. I feel like I'm going to owe you about ten lunches for this.""Ten lunches?"nagulat ito. Nabigla sa kung anu-anong di
"Elliot, hindi mo naman kailangan bumili ng ganyan kamahal,"reklamo ni Rose. Taltong beses niya ito sinasabi pero hindi siya nakinig.Nandyan siya, nakasandal sa kanyang inuupuan. Nasa Flammington Restaurant sila ngayong tanghali. Gaya ng pinangako niya. Ililibre niya ito ng lunch. Tulala siyang nakatitig sa napakagandang arrangement ng mga pagkain na nakalapag sa harap niya.The dim lightning of Flammington restaruant gave everything a soft, warm glow, making the ambience feel intimate, like the scene of a romantic movie. But he wasn't feeling romantic–he was distracted."Honeslty, Rose, it's no big deal. Just enjoy the food,"sabi niya na sinusubukan itong kumibinsihin habang sinusundot nito black truffle risotto. Medyo siya nainis.Umiling ito, malinaw na hind komportable. "This is too much. Hindi niyo po kailangan bilhin ang lahat ng ito. Okay lang naman sa akin kahit simple lang."He sighed, rubbing the back of his neck. Nagsisimula na ang kanyang frustration. "Pinag-usapan natin
Kinabukasan, tahimik siyang naglalakad patungong hospital room ng kanyang asawa. Naghahabulan ang kanyang pulso sa magkahalong sa saya at kaba. Hindi pa rin makapaniwala na isa na siyang ama. Ang CEO ng Mallary Group of Companies ay isa ng ama. Sa edad na bente-otso ay may kambal na siyang anak. "Elliot,"nakangiting bungad sa kanya ni Rosette nang pumasok siya sa silid nito. Nakaupo ito sa kama. Bagama't mabibigat pa rin ang mga mata sa kahaba-haba ng panganganak nito, naging maliwanag iyon nang makita siya. "You did it,"tugon niya. Nanakit ang lalamunan niy, sumikip ang dibdib niya at di niya namalayang dumadaloy na ang kanyang mga luha. Inabot ni Rosette ang dalawang kamay para salubungin siya ng yakap. "Come here,"anang nito. Dali-dali niyang nilapitan ito. Mainit na niyakap at h******n sa noo. "I can't believe you did." "No,we did it!"giit nito. Naupo siya sa tabi nito, ginagap ang kamay at ilang beses na hinalikan. "Hindi talaga ako makapaniwala na nandito sila kasama natin
"Elliot, I think..."Bumalikwas si Elliot nang maramdaman niya ang malamig at nanginginig na kamay ng asawa. Mabibigat ang kanyang talukap habang minumulat ang mga mata. Ano'ng oras na ba? Madilim pa sa labas. Parang may bato na nakapatong sa ulo niya sa sobrang bigat."I-I thinks it's time. Manganganak na ko,Elliot!"halinghing nito. Bumilis ang tibok ng puso niya nang sinuklaban siya ng panic. "What? Now?" Tumatakbo ang isip niya habang sinasabi 'yon. Mas nataranta siya sa asawa.Dali-dali siyang bumangon at binaba ang tingin sa kama,basang-basa ang kumot nila. Pumutok na pala ang palatubigan nito.Tumango ito, nanliit ang mga mata nang tinamaan ulit ng "Kita mo sumabog na ang palatubigan ko! Bilisan mo, ahh! Hindi ko na kaya!""Oh God,Rosette!"dagli niya. Mabilis pa sa kidlat na tumalon sa kama na halos bumalentong pa. Nawala sa isang iglap ang kanyang antok. Mabilis niyang kinuha ang bag na mag-iisang linggo na nilang hinda kung sakaling darating ang araw na 'to. Nanginginig ang
Maaliwalas ang panahon nang dumating si Elliot kasama ang kanyang asawa sa public cemetery ng Batangas—ang bayan nito. Nandito sila upang dalawin ang puntod ng Mama nito. Hindi nila nagawa kaagad noon pagkatapos ng kasal dahil tinambakan sila ng maraming gawain. Ngayon na nakahinga, pumunta kaagad sila rito bago pa may kumulit sa kanila. Tahamik silang nakatindig sa harap ng marmol na puntod ni Hazel Valentino. Maaga pala itong lumisan. 44 years old. Sampung taon pa lamang si Rosette. Nagkaroon ito ng luekemia matapo nitong ipanganak si Rosario.Humihip ang sariwang hangin sa hapong ito na naghahatid ng kapayapaan sa kanilang damdamin. Hawak-hawak niya ang isang tangkay ng puting lilies—binanggit ni Rosette na paborito ito ng ina. Marahan siyang lumuhod para ilapag ang bulaklak sa harap ng puntod nito. Nalanghap niya ang halimuyak nitong dala.Nasa kanyang likuran si Rosette. Hinimas-himas nito ang malaking tyan na ngayon pitong buwan nang buntis. Masakit sa loob niyang makita itong
Tila huminto ang pintig ng puso ni Elliot nang makitang natutumba ang asawa."Rose!"Tawag niya. Sa sobrang panic niya hindi niya namalayan na lumukso siya papunta rito at mabuti mabilis niyang nasalo. Ang masayang pagkikwentuhan ng lahat ay nahinto matapos masaksihan ang nangyari.Putlang-putla at walang malay si Rosette na humantong sa kanyang mga braso. Malakas ang tibok ng puso niya ng buhatin ito at tinakbo sa kotse. Binalewala ang mga sigawan ng mga tao sa likod nila. Hindi niya ito pwedeng mawala Sumama sa kanila sina Magnus at Juliette.Nakasiklop ang mga kamay niya na nakatukod sa kama ni Rosette. Nagdadarasal na sana walang nangyaring masama sa asawa. Sinisi niya ang sarili sa pagiging mabait dito kahit alam niyang inaabuso nito ang katawan sa tambak na trabaho."Bae,"bulong ni Rose sa paos na boses. Hinipo nito ang pisngi niya.Nabunutan siya nang tinik nang magising ito. Mamasa-masa ang kanyang mga mata nang ginagapp nito ang mga kamay. Yumukod siya para idampi ang mga la
"So, ano'ng nangyari sa inyo ni Auguste?"Naalimpungatan si Rosette nang marinig ang malamanyang boses na puno ng intriga ni Juliette. Nasa potluck party sila ni Priscilla. Nagtipon-tipon lahat ng kabarkada ni Elliot kasama ang mga asawa't girlfriend ng mga ito. Masaya siyang nalaman na may girlfriend na si Ranier kaso hindi nito dinala. Nakatulog siya sa gitna ng pagtsitsimisan nila. Gaya ng grupo ng asawa na nasa isang tabi at nag-iinuman, meron din siyang grupo. Lahat ng babae ay nasa iisang grupo rin. Nagpa-potluck party si Priscilla dahil engage na ito kay Auguste. Bilang pasasalamat na rin sa kanila. Aso't pusa ang dalawa noon kaya hindi niya inaasahan na maging endgame mga nito ang isa't isa.Humikab siya sabay kusot ng mga mata. Nawala siya sa konsentrayson sa pag-uusap ng dalawa. Nakatingin sa kanya si Ariadne—ang artistang fiance ni Siruis na down to earth at alagang-alaga siya. "Are you alright,Rosette? Napapansin ko kanina ka pa pagod o baka may lagnat ka?" Puna ng pag
"Elliot,"humihingal na pangdidisturbo ni Rosette sa asawa. Simula nang dumating sila ng mansion, hindi na sila huminto sa paghahalikan na nauwi sa pag-init ng kanilang katawan. Humantong sila sa sahig ng sala. Dinungisan agad nila ang makintab na marble floors. Hindi makapaghintay si Elliot na magkaanak kaya hayun, naka-five rounds na sila. Hapding-hapdi na ang hita niya. Nagugutom na rin siya. Malay niyang gagawin siyang agahan at tanghalian nito. Natanaw niya mula sa bintanang salamin ang pagkulimlim ng panahon.Tinulak niya ang pawisang dibdib ng asawa nang di mapaawat sa paghalik sa pisngi niya. Kumaibabaw ito sa kanya, mahigpit na hinahawakan ang dalawang kamay niya at pareho silang habulan ng hininga."Elliot Jan Mallary, bilisan mo. Nagugutom na 'ko,"inosente niyang reklamo. Napaliyad siya nang binaon nito ang alaga sa ibaba niya.Nakakaloko itong ngumiti. "Spread your legs well, so I'll grant your wish,"masuyo nitong bulong sa tainga niya bago nito kinagat-kagat at ilang beses
Tinutop ni Rosette ang kanang kamay sa dibdib. Nakanganga siya. Ninerbyos habang pinagmamasdan ang mala-kristal na pinaghalong asul at verdeng karagatan sa ibaba. Malinaw na alam ni Elliot na takot siya sa hieghts pero dinadala pa rin siya. Sa halip na mapapakalma siya ng makapigil hininga na view lalo siyang sinuklaban ng takot.Sa muli, nasa Palawan sila matapos ang anim na buwan na kinasal sila ni Elliot. Lulan siya ngayon ng helicopter.Sinipat niya ang asawa, seryoso itong ginigiya ang sinasakyan nila. Kumapit siya sa armrest, namumutla na ang kamao. Napinuno ng ingay ng elisi ng helicopter ang tainga niya at nagwawala sa kaba ang kanyang puso."Gaya ng sinabi ko noon,dapat ka'ng masanay sa ganito,"tukso ng asawa."Ang dali naman sabihin,bae. Pero ipagtatapat ko ang totoo, takot ako sa matataas lalo na sa helicopter. Wala ba'ng ibang means of transportation para marating ang islang iyon?"maagap niyang reklamo. Nangingisay siya sa nerbyos.Bumungisngis ito. Na-amuse pa sa reaksyon
Panay ang paghinga ng malalim ni Elliot. Kinukurap ang namamasa pa ring mga mata. Hindi siya makapaniwala—as if he is still living on his dreams. He’s standing in front of the girl he will spend the rest of his life with. Kakatapos lang nila mag- I Do at ngayon nasa venue na sila. Natanaw niya ang mga magulang, mga kaibigan at ibang kamag-anak at kailala na nakatayo sa dulo, nagpalakpakan nang umapak sila sa red carpet. Malamig ang simoy ng hangin sa hapong 'to na dumapi sa kanyang balat.Subalit habang umuusad siya hindi niya mapigilan ibuhos ang mga luha. Matatamis na mga luha at ubod ng galak. He was overwhelmed by the weight of that moment, plus the love he felt for Rose and all the emotions that he had. Mahigpit na kumakapit ang asawa sa kanyang braso, nagpanggap itong ngumiti pero mas higit pa sa kanyang ang iyak.Nang makarating sila sa gitna ng hardin, isa-isa silang binati ng lahat. Umeksena si Magnus, ang kanyang bestman. Ang lapad ng ngiti nito. "Finally! The man of the hou
Bumuntong hininga si Rosette habang tinitignan ang sariling repliksyon sa salamin. Tila isang panaginip na nakasuot siya ng wedding gown sa mismong araw ng kasal niya sa taong hindi niya inaasahang ma-in love, niliko at minahal ulit. Namasa ang mga mata niya. Ngumti at pinigilan ang sariling humikbi. Sayang ang make-up niya saka ayaw niyang magalit si Bibi. Mananagot talaga siya sa baklang friend. "Ready ka na,Rosette?" Tanong ni Bibi, napa-beautiful eyes pa nang sinuri ng maigi ang kanyang mukha. Tumango siya. Nabara ang lalamunan sa magkahalo-halong emosyon. Umismid ang kaibigan nang mapansin nito ang namamasa niyang mga mata. "Hey! Bawal ang umiyak ngayon. Please lang, don't ruin my masterpiece." "Argh! Sorry. Sorry, I'll try not to cry."Maingat niyang pinunasan ang tubig sa gilid ng mga mata. Winakli ni Bibi ang kamay niya. "Don't touch it!"Saway nito. Ngumiti siya, hindi inaanda ang malakas na pintig ng puso. Ilang sandali, pumasok si Rosario. Tumayo siya para salubun