"Wala," sagot ko sa tsismosang bata, pero sumingit si Kuya. "Raiden is a bad guy.""Kuya!" saway ko, dahil kung ano-ano ang tinuturo sa bata. "Bakit? Totoo naman. Kung mabuti siyang tao—""Let's not talk about him." Hinilot ko ang aking ulo. "Yayden ish a bad guy," ulit naman ni Tres kaya napailing na lang ako. "Okay, you two... Let's go to sleep." Ano'ng oras na pero gising at hyper pa din sila. Nilinisan ko na muna sila dahil pawisan silang dalawa. Pagkatapos ay nahiga na kami sa bed. Binasahan ko sila ng story book. Tag-isa sila, dahil magkaiba ang book na gusto nila. Si Tres ay tungkol sa mga disney princess, samantalang si Dos naman ay tungkol sa mga animals. Niyakap ko sila nang makatulog na din sa wakas. Pinilit ko na ding matulog dahil bukas ay may gagawin ako. Sana may mapala ako bukas. Uno, give mommy some signs. PINAKAIN ko na muna ang mga bata ng almusal bago ako umalis. May lakad si Pepper kaya bodyguard lang ang kasama ko ngayon. Sina Kuya ay mamayang gabi pa an
RAIDENIlang taon na ang lumipas ngunit hanggang ngayon hindi ko pa din nahahanap si Rosario. Ilang taon kong pinapalaking mag-isa ang aming anak na nangungulila sa isang ina. Hindi kami nagkukulang sa pagpaparamdam sa kaniya kung gaano namin siya kamahal, pero alam kong hindi iyon magiging sapat, lalo na kapag magsimula na siyang magkaisip. Kapag nalaman niya na ang isang pamilya ay may, Daddy, Mommy at siya. Sana bago pa man dumating ang panahon na iyon, mahanap ko na ang aking asawa. Kahit minsan hindi ko naisip na sumuko sa kaniya. Each month, naglalaan ako ng araw para hanapin siya, kahit na hindi ko alam kung paano ko sisimulang hanapin siya. Wala akong idea. Wala ding lead dahil hindi ko din mahanap si Pepper. Ilang milyon na ang nailabas kong pera para sa paghahanap sa kanila, pero wala man lang development. Pero hindi ako susuko para sa anak ko. Kailangan ko ding mahanap si Rosario. Kailangan niyang malaman na hanggang ngayon ay siya pa din ang laman ng puso ko. Kailangan k
"Why are you drinking?"Hindi ko tiningnan si Kuya. Nakaupo ako dito sa bar habang umiinom ng red wine. Pampakalma lang dahil hanggang sa makauwi ako ng bahay ay naiinis pa din ako. Kapag magkrus ulit ang landas namin ng Raiden na iyon, at subukan akong lapitan at kausapin, masusuntok ko talaga siya. Isa iyon sa mga dapat pala ay ginawa ko noon. Bakit ba hindi ko iyon ginawa? Sinaktan niya ako ng husto, tapos nagbait-baitan ako. Urgh! "Kuya, tulungan niyo akong hanapin si Uno. Ilang taon na ang nakalipas, Kuya. Hangga't hindi natin siya nahahanap..." Tinuro ko ang aking dibdib. "It will be always empty here..."Kuya sighed. "May gagawin pa pala ako." Tinapik niya ang balikat ko bago tumalikod. "By the way..." aniya kaya nilingon ko siya. Mataman siyang nakatingin sa akin. Para bang nananantya at nag-aalangan sa gusto niyang sabihin. Kumibot ang kaniyang labi. "Nabanggit sa akin ni Pepper iyong tungkol sa reading ng last will...""Hindi ako pupunta, Kuya.""You should go."Kumun
"Kuya, ano'ng gagawin ko?" Kanina pa ako nagrereklamo pero walang imik ang mga kapatid ko. Si Pepper ay tahimik din habang umiinom ng alak. "Nasa sa'yo naman iyon kung papayag ka o hindi.""Ayaw kong pumayag. Mayaman naman tayo, hindi ko kailangan ang pamana ni Lolo."Tumango si Kuya. "Yeah, pero kapag hindi ka nakipagtulungan, hindi makukuha nina Raiden ang mga mana nila. I'm sure may mga napundar naman na sila, hindi sila maghihirap kapag hindi nakuha ang mga mana nila sa matanda."Bakit pati sila kinokonsensya pa ako? Nakasimangot akong tumingin sa kanila. "Oh, bakit?" defensive na tanong ni Pepper. "Bakit pakiramdam ko pinagkakaisahan niyo ako?" bintang ko habang pinanliliitan ko sila ng mga mata. "Wala kaming kinalaman sa sitwasyon na kinahaharap mo ngayon. Choice mo iyan. Kung sabihin naming oo o hindi, kung ayaw mo namang sumunod. Desisyon mo pa din naman ang masusunod. Balatuan mo na lang kami." Tumawa sina Kuya. "Huwag kang mag-alala, mag-stay kami dito ng tatlong buwan
RAIDENAlam kong pahihirapan ako ni Rosario pero handa naman akong mahirapan. Ngayong araw ang first day niya sa kompanya kaya inagahan ko ang pagpasok. Pinili kong isuot ang pabiroto niyang suit ko. Siya pa ang bumili nito dati para sa akin. Ilang taon na ang nakaraan pero nandito pa din ang mga ito sa aking closet. Maging iyong mga gamit na iniwan niya nang umalis siya ay narito pa din. Hindi ko ito pinakialaman. "Good morning, Daddy!"Nakangiti kong pinagmasdan ang aking anak na nagkukuskos ng kaniyang mga mata. May pasok din siya ngayon sa school kaya hindi ko siya maisasama sa kompanya upang ma-meet niya ang kaniyang Mommy. Mamayang hapon na lang siguro pagkatapos ng kaniyang afternoon nap. Susunduin ko siya mamaya at dadalhin kay Rosario. Pagkatapos n'on ay mag-d-dinner kami. Nakaplano na ang lahat ng gagawin ko ngayong araw. Iyon nga lang, may panira. Iyong pinsan ng kakilala ni Mommy na newbie ay panay ang akyat sa aking opisina. Pinipigilan ko lang ang sarili ko na huwa
Nakaupo ako sa sofa habang nakakandong naman sa akin si Uno. Pinapatahan ko siya dahil sinisinok na siya dahil sa pag-iyak. "Tahan na, baby ko. Love ka ni Mommy.""I love you too, Mommy..." Pulang-pula na ang kaniyang mukha dahil sa labis na pag-iyak. Lumapit sa amin si Raiden. May dala siyang dalawang bottled water para sa aming mag-ina. "Thank you, Daddy. Mommy is already here." Ngumiti si Raiden at hinaplos ang buhok ng anak. "As I promised, son."Bumalik na din siya agad sa kaniyang trabaho, dahil kailangang i-rush iyon hanggang tanghali. Ako naman ay hindi na nakapagtrabaho. Kanina ko pa hinahalik-halikan ang aking anak. Hindi ako nagsasawa. Miss na miss ko talaga siya. Madami akong gustong itanong kay Raiden pero busy pa siya. Mag-isa niyang pinalaki ang anak namin. Lumaking walang ina si Uno habang sina Dos at Tres naman ay lumaking walang ama. Hindi ko naman iyon ginusto. Choice iyon ni Raiden noon dahil pinili niya sina JZ at Uno. Ayaw ko na munang isipin iyon dahil s
Nanatiling tikom ang aking bibig, habang si Raiden naman ay titig na titig sa akin ang mga mata niyang nanlalabo na dahil sa mga luha. Hindi ako dapat maawa sa kaniya. Hindi ko din kailangang magpaliwanag sa kaniya. Ako naman talaga si Rosario Bayani. Ang nilihim ko lang sa kaniya ay ang tungkol sa aking ama na isang Neville. Hindi ko sinabi na isa akong Neville, dahil nang tinakasan ko ang kasal ko, tinalikuran ko na din ang pagiging isang Neville ko. Dismayado siyang nakatingin sa akin at maya-maya pa ay basta na lang siyang umalis. Ang kaniyang ina ay napakurap at tila hindi malaman ang gagawin. Para bang bigla ding nag-iba ang tingin niya sa akin dahil sa kaniyang nalaman. Pero kahit ano pa ang iniisip niya sa akin, wala na akong pakialam pa. May ilang mga tao na nakatingin na pala sa amin. Ayaw ko na ding magtagal kaya bumalik na ako sa suite namin. Tulog na ang mga bata. Sina Kuya at Pepper ay narito na din. Um-order sila ng mga alak at pagkain dahil hindi sila nakakain at n
"Papuntahin ko na lang ang yaya niya dito para magdala ng mga damit niya.""No need, Raiden. May mga pinamili akong damit para sa kaniya.""Okay. Mag-enjoy na lang kayo. Kung hindi mo gustong pumasok sa work habang wala ako, puwede kang hindi pumasok. Alam kong mabo-bore ka lang kapag wala ako."Nagtaas ako ng kilay. "Kung hindi ko lang iniisip na wala kayong mamanahin—""Yeah. Thank you for caring for us."Inikot ko ang aking mga mata. He chuckled and then sighed. Bumalik kami sa trabaho at maya-maya pa ay uwian na. Sinalubong ako ng dalawang bodyguard ko sa baba ng kompanya. Pumasok kami ni Uno sa loob pero hindi pa agad umalis ang sasakyan dahil hindi pa sinasara ni Raiden ang pinto. "Be a good boy, buddy.""Yes, Daddy."Tiningnan ako ng lalake. "Kapag kailangan mo ng katuwang you can call me, I'll ask for her nanny to come—""Hindi na. Kaya ko na 'to." Mas makulit pa nga iyong kambal sa bahay. Tumango siya. "I'm gonna miss you both."Nag-iwas ako ng tingin. Dinig ko naman ang