Kabanata 3

Kabanata III

MABIGAT ang buong katawan ni Celes nang idilat niya ang mga mata at bumungad ang mukha ng lalaki wala sa hinuha niyang muling makikita.

Teka, bakit napakalapit ng mukha nito sa kanya kulang na lang ay magdikit ang mga labi nilang dalawa?

Napabalikwas tuloy siya ng bangon at dali-daling lumayo rito. Agad niyang inilibot ang paningin sa buong lugar kung nasaan siya ngayon.

"Nasaan ako?" agad na tanong niya.

Hindi pamilyar sa kanya ang lugar. Nagsimulang magpanic siya. Muling binalingan niya ang lalaki kung hindi siya nagkakamali ay Joseph ang pangalan nito base sa pakilala nito noong una silang nagkita.

"I saw you unconscious in the middle of the road so I brought you in the hospital," sagot nito. May kung ano'ng inabot ito sa kanya. Natuon ang atensyon niya sa cell phone na nasa kamay. "Tinawagan ko na ang number ng kapatid mo na nakaregister sa contact list mo," paliwanag nito.

"Unconscious?" Ang akala niya ay nanaginip lang siya kanina. Ibig sabihi'y nawalan siya ng malay habang nasa gitna ng kalsada.

"The doctor said it was heat stroke."

Heat stroke. Para siyang nabunutan ng tinik nang marahil mabasa nito ang nasa isip niya at nauna nang sagutin ang tanong sa kanyang isipan.

"Mabuti na lang at napigilan ako kanina ng mga taong nakatambay sa kalsada, I almost run over you."

Iyon ang hindi magandang narinig niya. Muntik na pala siyang masagasaan nito samantalang wala naman itong kasalanan.

"Pasensya na, hindi ko sinasadya." Nag-iwas siya ng mukha dahil sa pagkailang. Matapos kasi 'yon ay nagawa pa siyang tulungan nito kaya utang na loob niya ang buhay sa lalaking ito.

"Sabi rin ng doktor kapag nagising ka ay pwede ka na ring lumabas," dugtong nito.

Muling binalingan niya ang binata. Saka naman dali-dali niyang hinanap ang dalang wallet, kung 'di siya nagkakamali, may natira pang pera sa kanya matapos na magpadala. Sigurado kasing ito ang nagbayad sa hospital bill kung saan siya dinala.

"Teka, sir. Bayaran na muna kita," agad niyang sabi tinutukoy ang ibinayad nito sa ospital.

Pinagkatitigan siya ng lalaki na animo'y inaanalisa ang bawat himamay ng mukha niya. 'Di niya tuloy maiwasang mailang sa kakaibang tinging ibinibigay nito.

"There's no need, and I don't think the money that you have right now is even enough to pay me." Iyon lamang at naglakad na ito patungo sa pinto ng silid.

Hindi makapaniwala sa narinig. Napamaang na lamang siya. Dinampot niya ang ibang gamit na naroon lamang sa gilid ng kama niya. Nawala na ang hilo niya at maayos na ang pakiramdam niya kaysa kanina.

Sinundan niya ang lalaki habang hawak sa isang kamay ang dalawang libong papel.

"Sandali lang, sir Joseph!" tawag niya sa lalaking palabas na ngayon ng pinto ng ospital.

Tumigil ito sa kalagitnaan. Nahigit niya ang sariling hininga nang unti-unting humarap ito.

Salubong ang itim na itim nitong kilay nang magmartsa patungo sa kanya.

"Mind your voice. You are inside a hospital," anito sa inis na boses na lubhang ikinagulat niya.

Nanlalaki ang mga matang inilibot niya ang paningin sa kanyang paligid saka niya napagtanto na pinagtitinginan sila ng mga taong naroon sa may lobby.

Umangat ang dugo niya sa mukha dahil sa pagkapahiya. Bahagyang yumuko siya at sumenyas na humihingi ng paumanhin sa inasal.

"What do you want? Sa tingin ko ay wala na akong responsibilidad sa 'yo matapos kitang dalhin sa ospital at bayaran ang bill," mababakas ang disgusto sa boses ng lalaki.

Ibang-iba ito sa lalaking nakilala niya sa mall. Para bang kahit ano'ng kilos niya ay agad nitong kamumuhian, at mukhang mainit din ang dugo nito sa kanya. Marahil hindi na dapat siya magulat muntik na kasi nito siyang masagasaan dahil sa kapabayaan niya. Masyado siguro ng lalaking ikinagalit 'yon.

Gusto niya tuloy humingi ng paumanhin subalit bago 'yon. "Sir, pasensya na sa abalang dulot ko. Gusto ko lang po sanang bayaran kayo, wala naman akong intensyon na masama," aniya.

Inabot niya ang kamay nito at ilagay mula roon ang natitirang dalawang libo niya.

"Kung kulang 'yan Sir Joseph, kahit iwan n'yo na lang ang number n'yo sa 'kin o ibigay ko ho ang number ko sa inyo para mabayaran ko po ang iba pang kulang."

Pinantayan niya ang mga mata nitong nakatitig sa kanya habang hinihintay ang sagot nito sa suhestiyon niya.

"You remember me."

Tinutukoy marahil nito na ilang beses niyang tinawag ito sa pangalan.

Medyo nailang siya sa pagkakataong 'yon dahil baka hindi nito nagustuhan na tinatawag niya ito sa unang pangalan tulad ng pagpapakilala nito.

Saka niya napagtanto ang dahilan ng kakaibang trato at tono ng boses nito sa kanya. Pinasadahan niya ng tingin ang suot ulo hanggang paa. Naalala niyang suot pa rin ang uniporme sa trabaho. Marahil nagbago ang tingin nito sa kanya dahil noong una silang nagkita ay nakasuot siya ng mamahaling dress, baka iniisip nitong may kaya siya sa buhay subalit ang totoo ay isa lamang siyang namamasukang katulong.

Hindi sa minamaliit niya ang trabahong mayroon siya. Likas lamang sa ibang angat sa lipunang tao ang maselan na makisalamuha sa katulad niya.

"Pasensya na ho sa abala, mauuna na ho ako sa inyo," paalam niya.

Nakaramdam siya ng kaunting inis na mapatunayan na katulad din ito ng iba. Minamaliit ang uri ng trabahong mayroon siya.

Nang makitang bumukas ang automatic na hospital exit ay dali-dali siyang naglakad patungo roon. Kung walang balak ang lalaking ibigay ang numero nito ay bahala na ito. Marami pa siyang dapat na asikasuhin kaysa ipaglaban ang sarili na tanggapin nitong kaya niyang magbayad.

Nagka-crush lang siya ng slight sa lalaking 'yon pero 'di siya papayag na makarinig ng pananapak sa trabahong mayroon siya.

Inilibot niya ang paningin. Malapit lang ang ospital na pinagdalhan sa kanya ng nagngangalang Joseph. Naghanap agad siya ng masasakyang tricycle nang matigilan siya nang may sumunggab ng braso niya.

Nang lingunin niya kung sino 'yon, gulat ang agad bumanaag sa kanya. Sinundan ba siya ni Joseph?

"You're not a bother," anito. Hindi ito makatingin sa kanya ng deretso. "I know that you are working to Liezel Villacorta. Kung gusto mo sumabay ka na sa 'kin, doon din ang punta ko ngayon."

Gulat na gulat kung paano nito nalaman kung kanino siya nagtatrabaho. Gumilid na muna siya sa kalsada nang businahan ng mga dumaraang sasakyan dahil halos nasa gitna na sila.

"P—Paano?" Saka niya naalala ang dalang gate pass na nakalagay din sa loob ng wallet niyang tiyak na chineck nito habang wala siyang malay kanina. Nakalagay kasi sa gate pass ang pangalan niya at trabaho, kalakip din noon ang pangalan at contact number ng amo. Umiling-iling siya upang ipakitang hindi na niya gustong marinig ang sagot nito. "Hindi na po, may pamasahe pa naman ako at mukhang ayaw n'yo rin sa 'kin kaya mas mabuting dito pa lamang po ay magawa na nating dumistansya sa bawat isa."

Kung gayon isa ito sa mga kaklase ng amo niyang si Liezel. Kahit pala maghiwalay sila ngayon ay makakasalamuha niya ng madalas ang lalaki kung pipiliin nitong mag-stay sa mansyon. Panalangin na lang sana niya ay umalis din ito agad.

Nakarinig siya ng ringtone na halos kapareho ng sa kanya kaya nang akmang dudukutin niya ang cell phone sa bulsa. Nahagip ng paningin niya si Joseph na sagutin ang tawag na iyon, tawag pala 'yon dito.

What a coincidence na pareho ang ringtone nila ng lalaki.

"Yes, she's with me." Narinig niyang sagot nito.

Dismayado siyang naunahan siya ng isang lalaki na makasakay ng tricycle. Medyo nag-alala na siya nang mapansing nagsisimula ng dumilim ang kalangitan subalit hindi pa rin siya nakababalik.

Saka naman may natanggap siyang tawag na mula sa amo. "Ate Celes, maayos na po ba ang pakiramdam n'yo?" nag-aalalang bungad na tanong ni Liezel nang sagutin niya ang tawag.

"Opo, okay na po ang pakiramdam ko."

Nagbakasakali siyang may dumaang taxi sa kabilang side ng kalsada. Baka kasi kapag nagtagal pa siya roon ay sumama na naman ang pakiramdam niya na ngayong medyo nga'y pumipitik ang kirot sa sentido niya.

'Di nga siya nagkamali, unti-unti na namang nanghina ang mga tuhod niya. Ngunit bago pa man tuluyang bumigay ang mga binti niya may agad na dumalo sa kanya.

Hindi na siya nagulat nang makitang si Joseph 'yon.

"Let me help you," wika nito sa bakas ang pagmamalasakit.

Tumango lang siya.

Ayaw na niyang makipagtalo. Wala naman paglulugaran ang patuloy niyang pagtanggi sa alok nito.

Tila nabinat lamang siya, laking pasasalamat na lamang niyang hindi pa pala ito umaalis simula kanina.

***

HINDI naging maganda ang ikalawang pagkikita nina Celes at Joseph. Pero ayaw na lamang niyang ipahalata sa binatang hindi niya nagustuhan ang pakikitungo nito noong matapos siyang dalhin sa ospital.

Nang makabalik ng mansyon gumaan na ang mga trabahong ibinigay sa kanya, wala pang nakaaalam maliban sa among si Liezel na dinala siya sa ospital upang maiwasan na rin na bungaran siya ng sermon ni Manang Lorna, ang mayordoma. Iyon din ay dahil sa pakiusap niya sa butihing amo. Ayaw na kasi niyang lumikha pa ng problema ngayong maraming bisita ang karaniwang tahimik na mansyon ng Villacorta.

Dumako ang paningin niya kay Joseph na panaka-naka niyang nahuhuling palihim na nakamasid sa kanya. Pero ipinagsawalangbahala niya na lamang 'yon at nagtungo na lamang sa kwarto kung saan dinala ang mga gamit ng bisita.

Mas mabuti pa yatang pagtuunan niya ng pansin ang trabaho. Ngunit natigilan siya nang makarinig ng malakas na sigaw sa loob ng entertainment room. Kung 'di siya nagkakamali, halos lahat ng bisita ay nasa sala. Dapat ay walang tao roon ngayon, pero nakadagdag pa sa kuryosidad na tila pamilyar ang boses na 'yon.

Si Ma'am Liezel?!

Nagmamadaling binuksan niya ang pinto at dinampot ang vase na nakapatong sa estante. Agad niyang nilapitan ang lalaki kasalukuyang sinasaktan si Liezel, makikitang may dugo nang dumadaloy sa leeg ng dalaga, habang namumugto naman ang mga mata. Walang pag-aalinlangan niyang hinampas ang hawak na vase sa ulo ng lalaking nakatalikod.

Sapo nito ang nagdurugong ulo ay binalingan siya nito. "What the fuck?!"

Sunod-sunod ang pagmumura nito at dahan-dahan na napaatras. Hindi na siya nag-aksaya ng oras at agad dinaluhan si Liezel.

"A—Ate Celes..." utal na usal nito. Mugtong-mugto na ang mga mata nito habang nagdurugo ang mga labi dahil sa bugbog.

Mahigpit niyang niyakap ang dalaga. "Ma'am Liezel," aniya.

Hindi na nagawa nitong itayo pa ang sarili kaya hirap niyang tulungan ito na maialis. Ayaw naman niyang iwan itong mag-isa.

Natuon ang atensyon niya sa nanakit dito.

"W—What the hell is this Liz? Why would you hurt me? Do you plan to kill me?!" Nahindik ang balahibo niya sa nakatatakot na boses ng lalaking sapo ang nagdurugong ulo.

"Baliw ka na Nathan!" hagulgol na boses ni Liezel.

"Umuwi ka ng Pilipinas para taguan ako? Ngayon kung umasta ka ay parang 'di ako nag-exist sa buhay mo? Remember, we promised to be together forever!"

Nanginginig ang buong katawan ni Liezel habang nasa bisig niya.

Kapag hindi pa sila umalis doon baka may kung ano pang hindi magandang gawin ang nagngangalang Nathan. Saka niya napagtanto na ito marahil ang iniwang nobyo ng amo matapos bumalik ng bansa.

"Umalis ka na Nathan, kung hindi tatawag ako ng pulis para ipadampot ka," hirap nitong banta sa dating nobyo.

"Putang-ina, Liz! Ilang beses mo ba akong ipadadampot sa pulis pero palalabasin mo rin ng kulungan? If you really love me, just stay with me. Let's stop playine games!"

Dinampot nito ang isang wooden display. Doon ay kumilos siya upang salagin 'yon upang hindi tamaan ang nanghihinang si Liz. Ngunit nagtaka siya nang ilang sandali ang lumipas ay walang ano mang nangyari sa kanya.

Nang magmulat siya ng mga mata tumambad ang galit na galit na mukha ni Joseph habang binubugbog sa isang sulok ang kaibigan.

"Y—you goddammit! May relasyon din ba kayo Liz?!" bulyaw ni Nathan sa pagitan ng mga suntok ni Joseph.

"You're crazy Nathan!" nanggagalaiting asik ng huli.

Tila sa isang iglap naglahong parang bula ang kaninang takot na lumulukob sa buong sistema niya nang isa-isang pumasok ang mga bisita ng amo at katrabaho niya.

"Ma'am Liz!" bulalas ni Sabel nang daluhan ang sugatang amo. Wala siyang ibang nagawa kung hindi panoorin ang mga tao roon na pagtulungang buhatin ang wala ng malay na si Liezel habang siya'y nagsimula ng namanhid ang kamay na lubhang napinsala matapos niyang ihampas ang vase.

Bumaon kasi ang ilang basag na piraso n'on sa kamay niya. Pero dahil sa matinding takot kanina ay nawala na sa loob niya ang sakit na dulot n'on.

May naramdaman siyang magaan na duguang kamay na humawak sa braso niya. "You're badly hurt," nag-aalalang puna nito.

Yeah, she was really hurt and tired. Sa ikalawang pagkakataon nawalan muli siya ng malay sa bisig ng binata.

A lot of things had happened in just a single day. Pakiwari niya ay ito ang tinutukoy na destiny ng kaibigan. She feels special while in Joseph's embrace, making sure that she was safe from any harm. At tatlong beses na rin siyang inililigtas nito sa panganib. How ironic or destined to happen.

Hindi niya alam at parang wala na rin siyang ganang malaman pa.

***