They got out of the car and crossed the street. It took them three hours to reach their destination, not to mention the heavy traffic. But the weariness brought by their travel was easily forgotten when they saw the majestic mansion in front of them. Nabalewala ang pagkabagot nila sa biyahe nang makita ang napakagrandiosong mansion sa gitna ng siyudad.
She had no idea na ganito pala karangya ang buhay ng lalaking sinisinta niya. Parang gusto niyang manliit at umurong nalang.
"Yayamanin pala ang Nike mo, Olivia!" ani Megan.
"Megan, hindi ko siya Nike. Hindi siya akin."
"Malay mo naman, maging iyo na siya pagkatapos ng gabing ito."
"Heh! Tumigil ka nga, Megan!" napapailing nalang siya sa sinasabi ng kaibigan.
She's too nervous to talk with them right now.
Agad silang pinapasok sa mansion nang pinakita ni Macon ang dala nitong invitation. They're wearing a semi-formal dresses. They look more gorgeous and beauteous tonight. She's wearing black and beige back slit dress matching with black stiletto. Elegance dominating her aura and impressing the crowd.
Sa malawak na hardin ng mga Ocampo ginanap ang party. Marami ng tao nang makarating sila sa hardin. Agad silang iginiya ng usherette sa bakanteng mesa.
"Hi there, my beautiful cousin!" anang tinig sa kanyang likuran.
"Hello, Dion!" si Macon sabay tayo at sinalubong ang pinsan. A charming guy about their age hug Macon. Mas lalong lumakas ang appeal ng binata sa nagdaang panahon. School mate nila si Dion noong high school sila pero hindi sila nagkakilala ng pormal nito. Related sila ni Macon sa father side nito at pinsan nito si Dion sa mother side.
"I'd like you to meet my best friends, this is Megan and Olivia. Girls, this is my cousin, Dion Dan."
"Hi."
"Hello." Kinamayan sila pareho ng lalaki. This man is handsome in his own way. Iyong tipong boy next door ang dating.
"Mabuti naman at pumunta kayo. Akala ko nakalimutan na ni Macon ang invitation ko."
"Hindi ko maaring kalimutan ang araw na ito, cuz!" pilyang pahayag ni Macon sabay baling sa'kin.
"Parang alam ko na kung bakit." Kinindatan nito si Macon na animo'y may lihim ang dalawa.
"Babalik ako ladies, enjoy the party at huwag mahiyang kumain. The buffet table is there. Feel free to get your foods," anito at tinuro ang mahabang mesa na punong puno ng pagkain.
Nang makaalis si Dion ay naglakad sila patungong buffet table.
"Did you tell him about me, looking for Nike?"
"Yeah. Noon pang high school tayo. Don't worry, magaling magtago ng sekreto 'yon. Hindi ko sasabihin sa kanya kung hindi ko pinagkakatiwalaan 'yon."
Napanatag naman ang loob niya.
They went back to their table after they fill their plates. Palinga-linga siya sa paligid habang kumakain.
"Ang ganda ng bahay nila," ani Megan.
"I heard my construction company sila, may hacienda, at marami pang businesses."
"So, that explains why."
Nagpatuloy sa pag-uusap ang dalawa habang siya ay kinakabahan na naman. She's looking for someone pero mahilo-hilo na siya sa kakahanap. Wala siyang makitang pamilyar na mukha.
Pagkatapos kumain ay napag desisyonan nilang uminom ng martini. Nag-eenjoy silang tingnan ang mga nagsasayaw sa gitna ng bulwagan while they're just sipping their drink. Hindi naman kalakasan ang musika kaya nakakapag-usap at nagkakarinigan pa sila ng maayos.
"Hello again, ladies!" biglang may nagsalita sa likod nila. Tumayo sila at sabay na humarap dito.
Dion's standing with someone beside him. Tall, moreno and a very gorgeous man looking at them specifically on her. Mas matangkad ang lalaki kay Dion. Sa hinuha niya ay nasa 6'1 ang height. She's 5'6 in height, same with Megan and Macon is 5'4. Kaya hindi nila masyadong tiningala ang lalaki, plus they are wearing high heels.
"I would like to introduce to you the reason why we're having this party. This is Nike Jose Ocampo."
She's shocked.
Tama ba ang narinig niya?
'Nike Jose Ocampo?'
'How come?'
Tila may sinasabi ang lalaki pero wala siyang maunawaan ni isa.
'He's not the one I am expecting to.'
Hindi niya kilala ang kaharap. Naguguluhan siya. Teka, sino ba 'to?
"It's my pleasure to meet you, beautiful ladies." Siniko siya ni Megan kaya bahagya siyang natauhan.
Tiningnan niya ang nakalahad na kamay ng lalaki. Matagal bago niya tinanggap ang pakikipagkamay nito.
"H - Hi. I - I am Olivia."
"Yea. Dion told me about you." Showing his most charming smile and perfect set of white teeth.
"I - I'm sorry. I mean, I don't know what to say."
She's stuttering and she can't find the right words to say.
Hindi yata't ibang pangalan ang naibigay sa kanya ng mga kaibigan niya.
"E - excuse us for a minute," nahihiya niyang paalam sa mga kaharap.
"Sure! Go ahead," ani Dion.
Agad niyang hinila sa di kalayuan ang mga kaibigan.
"What's wrong, Olivia?" tanong ni Macon sa kanya. Makikita ang pag-alala sa mukha ng dalawa.
"He is not the one I was telling about. Hindi siya ang lalaking nakita ko noon."
"What??!!" sabay na bulalas ng dalawa.
"Are you sure?" sabi ni Megan.
"Papaanong hindi? Base sa mga kuwento mo noon, parang si Dion ang kasa-kasama ng lalaking nakatitigan mo."
"Si Dion nga. Pero hindi ang Nike na iyon ang lalaking sinasabi ko."
"Wait. Hindi ba, sinabi mo na tatlo silang magkasama noon?" tanong ni Megan sa kanya. Tumango siya.
"Hindi mo ba siya namumukhaan?" Tinuro ni Megan ang Nike na iyon.
"Hindi," umiling siya.
"Pambihira!" nanlulumong saad ni Macon.
"Baka ang isa sa kasa-kasama nila noon."
"Baka nga," ani Macon.
"Tara! Magtatanong tayo sa kanila," sabi ni Megan na nagsimula nang bumalik kina Dion at Nike.
She's really disappointed. Akala niya, matutupad na ang matagal na niyang minimithi. Hindi pa pala. They've got the wrong name, the wrong person.
Duh! Lots of disappointment."Hi. Sorry may pinag-uusapan lang kami," ani Megan nang makalapit na sila.
"It's okay. Let's take a sit," ani Nike Ocampo.
Bumalik sila sa kanya kanyang pwesto kanina at nagkataong magkatabi pa sila ni Nike. Kumuha ng maiinom si Dion at binigyan nito ang lalaking katabi niya.
"Dion told me na tagarito pala kayo sa Cebu, Olivia. Uhm, can I call you Olivia?"
"Olivs will do," pasimple niya itong nginitian.
"Oh okay. So?"
"Yea. Dito na kami lumaki, we're from Lapu-Lapu City."
"Oh I see. Nasa Lapu-Lapu ang hacienda namin pero miminsan lang kung maka-uwi ako doon."
He's friendly and cute. Napansin niyang mas lalo itong gumugwapo pag matagal na titigan. He has a pair of black eyes na bumagay sa kulay ng balat nito. Napansin rin niyang may pilat ito sa bandang kaliwa ng noo nito pero hindi nakabawas sa kaguwapohang taglay nito.
Gusto niyang tanungin ang lalaki tungkol sa lalaking kasama nang mga ito noon. Kaya hindi na siya nagpatumpik tumpik pa.
"When was the last time you went to Lapu-Lapu?"
Tinitigan siya nito bago sumagot.
"I think, 5 years ago. Yea. It's been 5 years.""Ah, ganun ba?" Hindi niya alam kung paano tatanungin ang lalaki.
"Cuz, remember five years ago tinanong kita noon kung sino ang mga kasama mo?" Napabaling siya kay Macon na tinanong si Dion.
"Oo. Bakit?"
"Bukod kay Nike, sino pa ang mga kasama n'yo noon?"
Tila nag-iisip pa si Dion kung sino-sino ang mga kasama nila nang mga panahong iyon.
"Marami kami that time eh. Bakit? Sino bang hinahanap niyo? Hindi ba sabi mo may hinahanap kayo?"
"Oo. Lalaki."
"Hmm, lalaki? Ang palagi kung kasa-kasama that time ay si Nike at si
.." lalong kumunot ang noo nito na parang hinahalukay sa isip ang pangalan ng kasama dati.".. ahh oo.. Si Johann!" patuloy nito.
"Johann?" ani Macon.
"Oo. Johann Estevez. Naalala ko na. Ang pinakamatangkad sa amin, singkit at mestizo."
Tiningnan siya ng mga kaibigan at iisa lang ang pinapahiwatig ng mga tingin ng mga ito sa kanya. Kung akma ba ang inilarawan ni Dion sa lalaking hinahanap niya.
Tumango siya sa mga ito.
"Y - yung may nunal sa kanang bahagi ng leeg?" Napatingin sa kanya ang mga kasama sa mesa.
Oo nga pala. Bakit ba niya nakalimutan ang isa sa mga nakaagaw ng pansin niya noong mga panahong iyon.
He had the most attractive mole in the right side of his lower jaw. Isa iyon sa nagpadagdag sa appeal ng lalaki.
"Yeah. That's Johann. Dion's friend from Manila pero he's from Lapu-Lapu also."
'Johann Estevez.' Inulit niya sa isip ang pangalan ng lalaking iyon. Siya na nga kaya?
"Do you have any idea kung nasaan na ang Johann Estevez na 'yan?" ani Megan.
"The last time I heard, nasa abroad siya. May mga negosyo ang pamilya ng Papa ni Johann sa Europe. He's the only child kaya maagang napasa sa kanya ang pamamahala sa ibang negosyo nila which is too many to mention." Natawa si Dion.
"Matagal na pala mula nang huli kaming nagkita." Tinitigan nito si Nike na parang may ibig ipahiwatig.
Tiningnan niya si Nike pero blangko ang ekspresyon nito kaya hindi niya maintindihan ang ibig ipahiwatig ni Dion.
Hindi na lang niya pinansin ang dalawa. She's thinking about a certain man named Johann Estevez. Dobleng disappointment ang nararamdaman niya sa kaalamang nasa abroad pala ang lalaking nagpatibok ng kanyang puso.
Author' Note:
I am asking for understanding from the readers if some parts of my work is grammatically wrong. Please bear with me as I am on the process of editing them. ☺️
Thank you 😘Kadaugan sa Mactan FestivalPalagi silang nanonood ng festival kasama ang mga kaibigan niya, pero iba ngayon dahil kasama nila sina Nike at Dion. Naghanap sila ng magandang puwesto para makita nila ng maayos ang mga nagpe-perform."Minsan lang ako nanonood noon ng festival kapag umuuwi ako dito sa Lapu-Lapu," ani Nike na katabi niya habang hawak hawak ang payong na dinala nila kanina.Masyado nang mainit nang magsimula ang nasabing event. Nahiya pa siyang ibigay dito kanina ang payong. Diyahe naman kasi sa itsura nito. Pero looking at him now, parang ang cute tingnan. Gwapong macho na nakapayong. Nagpumulit naman kasi itong kunin sa kanya ang payong niya."Bakit naman? Maganda pa naman ang festival dito," sabi niya."I am the kind of a person na hindi mahilig makisiksikan sa maraming tao. Pakiramdam ko hindi ako makahinga.""Ganoon ba. Ikaw palang ang k
Isang buwan ang matuling lumipas na puro pagliliwaliw ang ginawa nilang magkakaibigan. Roaming around the city, bar hoping, shopping, at napuntahan na din nila halos lahat ng mga tourist spots.Minsan sumasama sa kanila sina Dion at Nike, kaya masyadong napalapit na ang loob niya sa binata.Gayunpaman, dahil parati nilang kasama ang mga ito, palagi rin niyang naaalala si Johann. Kahit noon na hindi pa niya nakita ang dalawa ay walang araw na hindi niya naiisip si Johann. Pero nitong nakalipas na isang buwan ay mas lalong nag-uumigting ang pagnanais niyang makita na ito.Nasa Café silang magkakaibigan kasama sina Dion at Nike. Katatapos palang nilang mag salon at mag shopping nang makasalubong nila ang dalawa sa mall."Iimbitahan sana namin kayo ni Nike. Sailing and snorkeling in Hilutungan," maya-maya ay sabi ni Dion."We will be sailing to Hilutungan, Nalusuan and Caohagan. Tapos mag-oov
Warning: Rated SPG!!!✌️✌️✌️**********************HAPON na nang makarating sila sa Caohagan Island. Pagkatapos magbabad sa dagat ay dumeretso na sila sa kanya-kanyang cottage na ookupahan. Magkatabi ang cottage na kinuha nila. Isa sa kanilang tatlo at isa naman kina Dion at Nike.Katatapos lang nilang magbanlaw at magbihis nang makatanggap siya ng tawag mula sa Papa niya."When are you coming back?" bungad nito sa kanya na kababakasan ng galit ang tinig."W-why, Papa?""Bumalik kana dito as soon as possible.""Pero, Papa. Hindi pa ho tapos ang bakasyon na hiningi ko sa inyo, 'di ba?""I don't care. I will be going to London next week at dapat nandito ka na bago ako umalis.""Ano pong gagawin n'yo doon?""This is not the right time to talk about that. Ang gusto ko, umuwi ka na bukas na bukas din." Pinatay na
"OLIVIIIAAAA!!! JESUS CHRIST!!!"Napabalikwas siya nang bangon ng makarinig ng dumadagundong na boses.Her Father!Nanlaki ang mata niya nang makita ito sa paanan ng kamang hinihigaan niya."Pa-Papa!" biglang sumigid ang kirot sa kanyang ulo dahilan ng muli niyang pagpikit.Masakit na masakit ang ulo niya.Lasing na lasing pala siya kagabe. Here comes the worst part after drinking alcohol. Hangover! Nakakainis!"What is the meaning of this?!"Nagulat siya sa sigaw at galit na galit na tinig ng ama. Tiningnan niya ito at ganoon nalang ang pagkabahala niya nang makitang pulang pula ang buong mukha nito lalo na ang tainga nito."Bakit po ba? Kagigising ko lang po."Hindi sa kanya nakatingin ang Papa niya, kung hindi sa likod niya. Lumingon siya, at ganun nalang ang pagkabigla niya nang makita si Nike na nakaupo rin sa kama. Nanlaki ang mga mata
7 years later... "Yes. I will call you tomorrow morning. Ibigay mo na lang mamaya kay Martina ang concept ng Monte. Okay." Tumayo na siya matapos ibaba ang telepono. Ang head ng Creative Team ang kausap niya. Agad siyang lumabas ng opisina at kinausap ang sekretarya niya."Martina, kindly receive the concept from Mr. Gaston. Kukunin ko na lang sa'yo bukas nang umaga.""Yes, ma'am."Dere-deretso siyang pumasok sa elevator. Her father's advertising agency is growing and expanding very quickly. She's now the Managing Director of their agency at katuwang siya ng ama niya sa pamamalakad ng negosyo nila.Kahit gaano man siya ka busy, she sees to it na makaka-uwi agad siya ng bahay nila before 6 pm.She's driving when her phone ring. Napangiti siya nang makita kung sino ang tumatawag."Hi, Vaughn!""Hello, Mommy. Where are
PAGOD niyang ibinagsak ang katawan sa kama. Hindi pa siya nakapagbihis at nakapagtanggal ng sapatos. Pakiramdam niya ay para siyang nahahapo sa maghapong trabaho. Ganito nalang palagi ang nararamdaman niya sa tuwing matatapos ang isang buong araw na pagtatrabaho. He's exhausted.. all those years pagkatapos niyang mag kolehiyo ay tumulong agad siya sa ama sa pagma manage ng negosyo ng pamilya nila.Nayayamot siyang tumayo at dumeretso sa mini bar at nagsalin ng alak sa kopitang naroroon.He's alone and lonely.Lumapit siya sa glass wall ng penthouse niya at mula doon ay kitang kita niya ang mga nagkikislapang ilaw mula sa ibaba ng hotel nila. Napabaling ang atensyon niya ng tumunog ang cellphone niya sa bulsa ng slacks niya."Hello?" agad niyang sinagot ng makitang si Velle ang tumatawag"How are you handsome?""Tss.. Handsome my ass!" napangiti siya ng m
HINDI na niya mabilang kung ilang beses na siyang nagparoo't parito sa loob ng comfort room nila na nasa kusina. Hindi siya mapakali. Mabuti nalang at naglakas loob siyang magpaalam kanina para pumunta sa bathroom. Hindi pa niya alam kung paano umakto sa harap ng mga kasama niya. At ngayon nga ay hindi niya alam ang gagawin. Ayaw na niyang bumalik doon pero magtataka ang mga magulang niya lalo na ang asawa niya.Sa maraming beses na hindi na niya mabilang kung ilan ay humarap siya ulit sa salamin na naroroon. Marahil ay namumutla siya kanina habang kaharap ang taong matagal na niyang hinanap at matagal na rin niyang nakalimutan.'Nakalimutan mo nga ba siya Olivia?'Marahil ay hindi..Hindi niya nakalimutan pero mas pinili niyang kalimutan na lamang si Johann. Pero ano itong pagbibiro ng tadhana na kung kailan inilagay na niya ang alaala ng lalaki sa pinaka gilid ng kanyang puso't
"Olivia? Tinatanong kita kung kilala mo ba si Johann?" mataman siyang tiningnan nang ama niya"N-no Papa.. Ngayon ko lang po siya nakita." aniya na yumuko at nag astang ipagpapatuloy ang pagkain. Hindi siya makatingin nang deretso sa ama niya dahil mababatid nitong nagsisinungaling siya.Sa estado niyang iyon ay mabibilaukan siya kung ipagpapatuloy niya ang pagkain. Napansin niyang kumakain na nang dessert ang mga magulang niya at kapatid pero hindi pa rin ubos ang kanin at ulam na inilagay niya sa pinggan niya. Hindi niya namamalayang hindi pala siya nakakakain nang maayos."Akala ko ay kilala mo siya. Nagugulat ako sa mga reaksyon mo hija.""I'm fine. Medyo hindi lang maganda ang pakiramdam ko pero kaya ko naman ho."Mahabang katahimikan ang sumunod na nangyari dahilan para makakain siya nang maayos."Excuse me.. May I use your comfort room?"Hindi na siya nag
The pain is excruciating. Ganito rin ang naramdaman niya noong makita ito sa restaurant at bookstore. Ngunit mas malala pa yata ngayon dahil sa nabasa niyang caption nito. Bakit pa ba ito pumayag na magpakasal sila gayong may nobya na naman pala ito?Sana hindi na lang ito pumayag. Pero hindi nga ba at kapakanan lang ng anak nila ang iniisip nito? Na mabigyan ng kompletong pamilya si Vaughn? Wala naman kasing pinangako na kung ano si Johann sa kanya. Kaya wala siyang karapatan na masaktan ng ganito.She could see that he's now happy with his girlfriend. Wala na ang Johann na naghahabol sa kanya noon. Ang Johann na nagmamahal at nababaliw sa kanya. Iyong Johann na ginawa ang lahat makuha lang ang atensyon niya. He was right. He moved on. At wala na siyang karapatan dito maliban sa maging ina ng anak nila at manatili sa tabi ng mga ito. Pero papaano naman ang buhay niya? Kung ito ay pwedeng mag-girlfriend, ibig sabihin ba ay pwede rin siyang mag-boyfriend?She thinks, no. Ewan niya per
Halata sa mga magulang ni Johann ang galak habang nagsasalo sila sa hapag. Kahit bagong kain pa lang ay pinilit pa rin sila ng mga ito na kumain ng meryenda. Nalaman niya na ipinasok na ni Johann si Vaughn sa isang private school without her consent. Hindi man lang siya nito tinanong kung okay lang ba sa kanya. Though alam niyang maganda ang eskwelahang papasukan ng anak nila, nakaramdam pa rin siya ng hinanakit sa lalaki. Pagkatapos nilang kumain ay isinama siya ng anak papunta sa magiging silid nito. Naasiwa siya dahil hindi naman siya inanyayahan ni Johann. Subalit mapilit ang anak niya kaya naman napilitan siyang sumama. Hindi na lamang niya pinahalata na masama ang loob niya kay Johann. Baka isipin nito na nag-iinarte na naman siya. Tuwang-tuwa ang anak niya nang makita nito ang sariling kwarto. Sino ba naman ang hindi matutuwa. Sobrang ganda ng silid nito. Wala siyang masabi lalo na at may mga naka-display na mga laruan sa isang side. Mga laruan na paborito ng anak niya. Halat
Agad siyang nahiga pagkatapos magpatuyo ng buhok. Domoble yata ang kaba niya dahil sa pag-iisip. Hindi na lang siya kinakabahan kundi nasasaktan rin.Mag-iisang oras na pero wala pa rin si Johann. Sino kaya si Celine? Ano ito sa buhay ni Johann? Girlfriend ba nito si Celine? Bakit ang lambing niya kay Celine?Napapikit siya nang mariin. Naiinis siya! Bakit ba ayaw siyang patahimikin ng isip niya? Hindi siya nagseselos. Pero kahit ilang beses niyang itanggi iyon, iyon at iyon pa rin ang nararamdaman niya.'Nababaliw na ako!'Babangon sana siya pero narinig niya ang mga yabag sa labas ng kwarto niya. Nakatalikod siya sa pintuan. Muli niyang ipinikit ang mga mata at nagkunwaring tulog na. Alam niyang si Johann ang nasa labas ng silid niya. Hindi pa niya ito kayang harapin lalo na at ganito ang nararamdaman niya. Parang pinipiga sa sakit ang puso niya sa isiping may girlfriend na ito. Narinig niya ang pagbukas at pagsara ng pintuan ng silid niya. Maging ang yabag ni Johann ay dinig na di
Hindi niya inaasahan ngunit sunod-sunod na pumatak ang mga luha sa kanyang mga mata. Agad rin siyang tumigil. Nagpakatatag at pinahiran niya ang nabasang mukha. Muling niyang inayos ang sarili. Mabuti na lamang at kanina pa lumabas ang Mama niya. Nakakahiya kung makikita siya nitong umiiyak.Minadali na niya ang pag-aayos. Naglagay lang siya ng konting kolorete sa mukha at manipis na lipstick. Hinayaan lang niyang nakalugay ang buhok. Hindi naman kailangang paghandaan pa ng maigi.Tumayo na siya at lumabas ng silid. Tanging tunog ng takong ng sapatos niya ang maririnig sa hallway ng bahay nila. Tahimik ang paligid. Nahiling niya na sana kagaya ng katahimikan ng paligid ang kalooban niya. Dahil habang papalapit siya sa hagdanan ay pabilis naman nang pabilis ang kabog ng dibdib niya.Napatigil siya sa paglalakad nang buhat sa itaas ng hagdan ay nakita niya ang lalaking pakakasalan sa ibaba mismo ng hagdan at inip na inip na nakatingala sa kanya. Kung natigilan man ito ay hindi na niya n
Chapter 44Patuloy pa rin sa pagkukwentuhan ang mga magulang nila habang magkaharap sila sa hapag. Napapagitnaan ng Mama niya at Mommy ni Johann si Vaughn na masayang kumakain. Nakikita niya sa mukha ng anak na masaya itong nakilala ang Lolo Thomas at Lola Aniela nito.Samantala, magkatabi naman sila ni Johann na nakaupo. Pareho silang walang imik pero napapansin niyang panay ang kain ng lalaki. Hindi kagaya niya na hindi pa yata nakakasampung subo simula ng mag-umpisa silang kumain."Kailan natin sila ipapakasal?" Naalerto siya nang marinig ang sinabing iyon ng Mommy ni Johann."Mas maigi sana kung sa lalong madaling panahon. Lumalaki na itong apo natin," ani naman ng Daddy nito na sinang-ayunan ng mga magulang niya."Bukas na kami magpapakasal sa huwes. Sa susunod na buwan nalang sa simbahan." Napatingin silang lahat kay Johann ng bigla itong magsalita. Nagulat siya sa tinuran nito. Masyado naman yata itong excited!"Kung sabag
"Olivia, anak." Narinig niya ang boses ng Mama niya habang naglalakad siya pabalik sa kusina. Lumingon siya at nakita ito sa pintuan ng library."Ma?""Parini ka muna. Gusto kang makausap ng iyong Papa," ani ng Mama niya at pumasok na sa loob ng library pagkatapos siyang ngitian. Nadatnan niya si May at ang Mama niya na magkatabing naupo sa sofa. Ang Papa naman niya ay nakayuko at tila may binabasang papeles sa ibabaw ng mesa nito."Hello," aniya at pumasok na sa loob. Tiningnan siya ng mga ito."Maupo ka, hija." Tumalima naman siya sa utos ng ama niya. Pero nagsimula siyang kabahan ng makita kung gaano kaseryoso ang Papa niya. Maging ang Mama at si May ay seryoso rin."Ano po iyon, Papa?""Hija, gusto ko kayong makausap ng kapatid mo. Pero nauna na si May kaya sinabi ko na sa kanya kanina habang natutulog ka pa." Umayos siya ng upo at ini
BUT she's a bit halted when she finally entered his private plane. Namangha siya sa nabungaran. Hindi ito katulad sa mga eroplanong nasakyan na niya. Walang dudang mayaman nga ang lalaking 'yon. His private plane is oozing with expensiveness. White walls, cream leather sofa and chairs, may nakahawing kulay itim na kurtina sa pagitan ng malaking sofa at mga upuan.May taglilimang upuan sa bawat gilid niya. Malaki sa pangkaraniwang upuan at kasya sa tatlong katao ang espasyon n'yon. May mga nakadikit na dalawang seat belts kada upuan. Sa sofa naman ay mayroon din subalit mas marami nga lang doon. Narinig niya ang mga yabag sa likuran niya kaya naman nagmadali siyang umupo sa kalapit na upuan. She doesn't want to sit in his sofa.Nginitian siya ni May at ni Melay nang makapasok ang mga ito. Kagaya niya ay namangha at nagulat rin si Melay nang ipinalibot ang tingin sa loob. Kabaliktaran ng kapatid niya. Sapantaha niya m
Chapter 41Ignoring her indeed!Iyon ang napatunayan niya nang makasama nila ni Leon sina May at Johann. The table in between them is round. Katabi niya si May at Johann habang kaharap naman niya si Leon. Tahimik silang apat habang naghihintay sa order ng dalawang bagong dating.Siya, kinakabahan na tila may mga dagang naghahabulan sa dibdib. Kung ganito kalapit si Johann sa kanya, natural hindi mapirmi sa pagtibok ang puso niya. Ang tatlo, hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isip ng mga ito. Ang alam lang niya, hindi pa rin siya tinitingnan ng pangsampung mayaman na lalaki sa buong mundo. He's stiff and busy. Abala sa cellphone nito. Hindi ba dapat nag-uusap sila o di kaya ay dapat kausapin siya?Palihim siyang umingos sa ginawi ni Johann. "Johann offered, Ate. Sa private plane na lang daw nila tayo sumakay bukas. Uuwi na rin naman daw siya sa Pilipinas kaya pinapasabay na lang niya tayo.""W-what?" Pinanlakihan niya ng mga mata ang ka
Chapter 40She can't fight the urge to glance at him. Kaya muli na naman niya itong ninakawan ng tingin. He's so engrossed of the book he's holding. Nakakapit na parang tuko pa rin ang babaeng kasama nito. Kumudlit ang panibugho niya sa tanawing iyon.She came to realized that despite his biggest secret she loathed him most, she somehow misses him. She longed to see his face, to touch him and be with him. Pero hindi pa rin niya ito patatawarin hanggat hindi ito humihingi ng tawad sa kanya. Lalong lalo na kung hindi ito magpapaliwanag sa kanya. Acting as if he didn't know her like what he's doing now will do no good for her. Mas lalo siyang naiinis sa inaasta nito.She continued her work at wala nang balak tingnan ang dalawang customers na nagpapakulo ng dugo niya. Hindi niya namalayang nakalapit na si Shane sa tabi niya."I can't believe this. The famous business tycoon, Johann Estevez is now here! Imagine? We're in the same place, breathing the sam