Lumi’s Point Of View.
Hila-Hila ako ng aking ama na halatang nakainom pa papasok sa isang malaking mansion na ngayon ko lamang nakita. Panay ang pagpupumiglas ko sa kanyang mga hawak ngunit agad akong natigilan noong matanaw ko ang lalakeng matangkad na naglalakad pababa sa mataas na hagdan. Ang tingin nito ay puno ng pagtataka, dahil na rin siguro sa kasuotan kong damit na akala mo ay isa akong p****k. “T-Tay, nasasaktan ho ako. B-Bakit niyo ho ba ako dinala rito?” natatakot kong tanong ngunit sakto rin naman na nakalapit na ang lalakeng umaalingasaw ang bango. “Sir Piere, siya na ho ang babaeng tinutukoy ko. Bata pa ho ‘yan at fresh na fresh,” sabi ng aking ama dahilan para magtaka ako at mas magtago sa likuran niya. Wala namang emosyon akong sinulyapan ng lalake na tinawag ni ama na Piere. “Mm, iwan mo na lang diyan.” Hindi ako makapaniwala sa sinabi nito, para ba akong isang gamit na pinaiiwan sa baggage counter. “T-Tay!” naiiyak na tawag ko dito at pilit ko siyang hinahabol ngunit mabilis akong pinigil ng mga nakapulos itim na kalalakihan at ibinalik sa harapan ng lalakeng matangkad at tila modelo sa sobrang gwapo. “Tay!” “Quiet please,” may riing sabi ng lalakeng si Piere dahilan para tumayo ako ng tuwid na parang bata na iniwan ng magulang. Huminga ito ng malalim bago niya nilingon ang katulong na hamak na mas matanda sa aming lahat. “Bath her, make sure I don’t see those filthy clothes,” malamig na sabi ng lalakeng si Piere at tinalikuran ako. Mabilis naman na lumapit sa akin ang katulong na inutusan niya, dinala ako nito sa pangalawang palapag ng bahay at ipinasok sa isang kwarto. “M-Manang, b-bakit ho ako nandito? H-Hindi ko po kilala ang mga tao dito..” natatakot kong sabi ngunit matunog lamang itong bumuntong hininga. “Hayaan mong si Sir Piere ang magpaliwanag sa’yo kapag malinis ka na. Halika’t maglublob ka sa gatas, dali na.” Hinila ako nito sa banyo at hiyang hiya ako noong hubaran ako nito at paupuin sa bathtub na amoy gatas. Wala naman akong nagawa at tahimik na lamang na pinag-isipan kung bakit ako naririto. Nang matapos ay sinuotan ako nito ng mamahalin na damit, bago tinuyo at inayos ang buhok ko. Kalaunan ay iniwan niya na ako sa loob ng kwarto, malaki ang kwarto ngunit— naputol ang paglibot ng mata ko noong sandaling bumukas ang pinto at tumambad sa akin ang lalake na tinatawag nilang si Piere. Malakas ang dating nito at pakiramdam ko ay kakaiba siya kung tumitig, hindi ko maunawaan kung anong kulay ng kanyang mata ngunit katulad iyon ng kulay ng dagat na kulay berde. “Do you know why you’re here?” tanong niya sa akin, simpleng nakapamulsa ang isang kamay sa kanyang pants na suot habang ang suot niyang pang-itaas ay sandong itim. “H-Hindi po,” nahihiya kong tugon at napaatras nang muli siyang humakbang. “I bought you from your gambling addict father,” dahan-dahan niya iyong sinabi na hindi ko lubos maunawaan. “Po?” nabibiglang tanong ko. “Ibinenta ka ng adik mong ama sa akin at ginawang kabayaran sa mga naging utang niya, ano’t simpleng ingles ay hindi mo maunawaan?” nakakainsulto niyang sabi. Napaghawak ko ang mga palad, “H-Hindi naman ho ako gamit para ibenta,” pabulong na sabi ko ngunit matunog siyang ngumisi. “Your name is Lomi, right?” pinag-iisipan niyang tanong dahilan para humaba ang nguso ko. Tila pati pagkakabanggit ng ama ko sa sariling pangalan ay mali, “Lumi po, hindi Lomi—” “It’s just the same, you’ll be eaten like that damn lomi food,” pabalang niyang sabi na hindi ko naunawaan dahil sa pamamaraan niya ng pagsasalita ng ingles na para bang may mabilis na accent. “H-Huh?” Nang lingunin niya ako ay pasimple kong tinakpan ang bibig, natatakot ako sa mga tingin niya! Parang laging galit. “How old are you?” kwestyon niya bago prenteng naupo sa kama ko. “T-Twenty years old po,” sobrang hinang sagot ko at halos hindi na maunawaan, grabe rin ang pagtambol na nararamdaman ko sa dibdib dahil sa presensya niya. “Too young,” rinig kong bulong niya sa sarili bago napapailing na inilapag ang mga papel na hawak ng kamay niyang hindi nakapamulsa. “Just read the contract your father signed, you should rest.” Tumayo siya at muli akong sinulyapam. “We’ll talk later,” paalam niya at tinalikuran na ako. Ang bagsak niyang buhok ay humaharang sa maganda niyang mata na kahit pa iba kung tumingin ay masasabi kong mahirap iwasan ng tingin. Nang makalabas siya at dinampot ko kaagad ang mga papel na nilapag niya sa kama ko, ngunit halos manlaki ang mata ko nang malaman ang katotohanan. Na ginawa akong pambayad ng sarili kong ama sa mga utang niya kay Piere Monecidad. Ngunit hindi ako makapaniwala na dinagdagan pa ng ilang milyon ang pagbili sa akin. S-Sampung milyon lamang ba ang halaga ko sa sariling ama? Ginalugad ko pa ang ibang mga kontrata na labis kong ikinabigla. ‘I am now sold to the billionaire..’“T-Totoo po ba ang mga kasulatang iyon?” Natatakot man ay pinilit kong lakasan ang loob na maitanong ‘yon kay Sir Piere.“Yeah, it was notarized by a lawyer. Which means it’s effective— oh wait, naiintindihan mo naman ako hindi ba?” sabi niya at nakakunot ang noo na sinulyapan ako habang parehas kaming nasa hapag kainan na dalawa.“H-Hindi po gaano,” pabulong na sabi ko at tumingin sa plato na nasa harapan ko.“Naisa-batas ang kasulatan na ‘yon,” paglilinaw niya sa Tagalog kaya napatango ako.“But you know basic english right?” pagkumpirma niya pa kaya dahan-dahan ako na tumango.“That’s better,” bulong niyang sabi. Hindi ko na nagawa magsalita dahil pakiramdam ko ay natatakot ako sa sitwasyon na kinatatayuan ko.Ngunit bakit ako binili ng isang gwapong katulad niya? Kung marami siyang milyon ay matatawag siyang milyonaryo hindi ba? “M-Milyonaryo po kayo?” Sa aking tanong ay natigil siya sa pag-angat ng kutsara na isusubo na sana. Ibinaba niya ‘yon at prente akong tinitigan.“Billion
Kinaumagahan ay nagising ako na nasa malambot at malaking kama pa rin, ngunit mayroong paper bag sa paanan ko.Inabot ko ‘yon at binasa ang note.[I saved my phone number, call me if you need something.]Dahil doon ay mabilis kong binuksan ang kahon, nakita ko naman ang mamahalin na cellphone dahilan para matuwa ako.Inalam ko ang lahat kung paano iyon gagamitin, hanggang sa nakita ko ang social media account na nabubuksan ko lamang sa piso net o di kaya ay computer shop.Napangiti ako nang makita ang mensahe ng mga kaibigan dahilan para agaran ko silang tugunan.Pumunta ako sa group chat namin, sa amin kasing magkakaibigan ay ako lang ang walang cellphone.[GROUPCHAT]Merly: Kumusta na kaya si Lumi?Hani: Balita ko sa tatay ni Lumi ay sumama daw sa mayaman e.Merly: Talaga ba? Hoy Lumi.Merly: Mag-reply ka naman sa amin.Hani: Nag-aalala na kami sa’yo.Lumi: Nandito na ako sa bahay na malaki, ibinilhan rin ako ng cellphone. Napakabuti niyang tao.Hani: Talaga ba? Gwapo ba o baka nama
Prente kong pinanonood si Piere na abala sa pagtipa sa laptop niya habang may sinasagot na tawag, kauuwi niya pa lang sa trabaho ngunit nagta-trabaho na siya ulit.Pasimple akong lumapit sa kanya. Agad niya rin naman na napansin ang presensya ko dahilan para lingunin niya ako.“May kailangan ka?” direktang tanong niya at muling itinuon ang atensyon sa trabaho.“P-Piere..”“Mmm?” tugon niya.“Pwede bang bumisita ang mga kaibigan ko bukas?” sobrang hinang sabi ko at halos hindi na maunawaan.“Huh?” pag-uulit niya.“Pwede bang bumisita ang mga kaibigan ko kako, bukas..” nahihiyang ulit ko.“Your friends?” Matipid akong tumango sa tanong niya.“Hmm—”“Sabi kasi nila baka daw mayaman na ugod ugod ka!” sobrang bilis na sabi ko at napapikit pa, ngunit dahan-dahan akong nagmulat ng marinig ang mahinang tawa niya.“Yeah sure,” tugon niya at pigil na pigil ang pagkawala ng ngiti sa labi niya.“Salamat!” masayang sabi ko at halos bawat hakbang ko papunta sa kusina ay patalon talon.“Manang!” taw
Kinaumagahan ay dumating kaagad ang mga kaibigan ko habang si Piere yata ay natutulog pa sa kwarto niya. Balita ko ay uminom siya kagabi ng wine kaya pala bahagya niya akong iniiwasan.Ang mga kaibigan ko ay pinaupo ko sa entertainment area, si manang naman ay ginawan kami ng masarap na meryenda.“Nasaan na ang sinasabi mong lalake?” bulong ni Hani sa akin.“Tulog pa siya,” nakangiting sabi ko.“H-Hindi ka ba niya sinasaktan?” pabulong na sabi ni Hani habang tumitingin sa kanan at kaliwa na para bang may makakarinig no’n.“Hindi naman?” nagtatakang sagot ko.Nang breakfast na ay pinaghandaan kami ni manang, ngunit biglang may tumikhim sa gilid dahilan para mapalingon rin ako.Nakita ko naman si Piere na tila kagigising lang at basa pa ang buhok na mukhang galing sa paghilamos.“Good morning,” inaantok na bati niya dahilan para mas malalim ang boses niya at tila namamaos maos pa.“Hala ampogi!” bulong ni Hani at siniko ako, napahawak naman ako sa tagiliran ko.“Gago, noong umulan ng ka
Dahil doon ay nakatikim rin ako ng mamahalin na alak kasama ang mga kaibigan ko, naging masaya pa rin ang kaarawan ko dahil sa mga tao na kasama ko. Kahit wala si itay.. Ipinahatid naman ni Piere ang mga kaibigan kong mukhang nalasing ng sobra sa alak, natatawa ko silang pinanood at kinawayan habang nakataas ang kamay ko sa ere. “Babyeeeee!” Natigilan ako ng hawakan ni Piere ang likuran ng damit ko at parang bubuhatin ako gamit ‘yon. “You’re drunk? What the fuck. 5 glasses of wine?” hindi makapaniwala niyang sabi. Ngumiti lang ako, kalaunan ay inalalayan niya na ako paakyat ng hagdan. “Matulog ka na nga,” tila nagrereklamo niyang sabi ngunit umiling ako. “Maliligo pa ako, bye!” Derederetso ko siyang tinalikuran at pumasok sa banyo sa loob ng kwarto ko. Kumakanta kanta pa ako matapos maghubad, mabuti na lang at may shower dito. Pagkatapos ay nagsuot ako ng pantulog at papikit pikit na tinuyo ang buhok ko sa harapan ng salamin kung saan ako nagsepilyo kanina.
Matapos niya akong kainin ay humahangos akong humiga, iniisip kong tapos na ngunit mariin akong napakapit sa kanyang balikat nang maramdaman ang daliri niya sa hiwa ko. Mariin akong napapikit noong ipilit niyang ipasok ang isa sa makipot kong pasilyo, “Ugh, ang sikip mo..” bulong niya, nakagat ko naman ang ibabang labi. “Masakit?” bulong niya. “Mm,” naluluha kong tanong, sumampa ang kalahati ng bigat niya sa katawan ko at hínalikan ang labi ko. Mariin niyang siniil ang labi ko habang ipinapasok ang dalíri niya sa tahong ko, “Basang basa ka,” gigil niyang bulong at patuloy na siniil ang labi ko. Kahit dila niya ay humahalik dahilan para masàrapan ako, hanggang maramdaman ko ang masakit at masarap na sensasyon sa tahong ko noong maipasok niya ang daliri. Maingat iyong gumalaw hanggang sa manggigil siya at ibaon iyon, “Ughh..” hindi mapigilang ungol ko sa mismong bibig niya. Dahan-dahan na bumilis iyon, “D-Dalawahin ko?” bulong niya kaya naman napamulat ako at seryoso siyan
Kinaumagahan ay nagising ako na nanakit ang buong katawan, sumulyap ako sa katabi sa kama at nakita ko itong nakatalikod sa akin habang nakakumot. Dahan-dahan akong bumangon ngunit ramdam ko kaagad ang kirot sa pagitan ng hita ko at ang panghihina ng mga binti ko. Matapos makaligo ay halos bawat lakad ko at maingat, hanggang sa magising siya ay napalunok ako. Bigla ay nanumbalik sa isip ko ang mga kababalaghan na ginawa namin at masaklap dahil naalala ko ang mahiwaga at mahaba niyang sandata. “P-Piere,” nauutal na bati ko sa kanya ngunit pilit niyang iminulat ang isang mata. “Good morning,” matipid niyang bati bago bumangon sa kama ko. “I’ll wash up, may trabaho pa ako..” Inaantok niyang sabi bago naglakad papunta sa pinto at halos hindi pa niya iyon maisarado. Dahil abala na naman siya sa trabaho ay hindi ko na naman siya nakikita dahil sobrang late na rin niya umuuwi at nakakatulog na ako alas nuebe pa lang. Makalipas ang isang linggo ay nabalitaan ko na may busines
Iniiwas ko ang tingin sa kanya at aalis na sana sa kandungan niya ngunit pinigil niya ang bewang ko at mas hinapit ako dahilan para madikit ang malusog kong dibdib sa kanyang katawan. “B-Bitaw na—” “Nagseselos ka ba dahil doon?” natatawang tanong niya dahilan para mas makaramdam ako ng inis. “Hindi, ba’t naman ako magseselos?” labas ilong kong sabi at pasimpleng umirap. “Lumi—” “Hindi nga,” mariing tugon ko. “So you somehow figured out how to lustfully kiss someone?” he whispered and planted a kiss on my lips. Mahina akong suminghal at iniwas ang mukha ngunit hinawakan niya ang panga ko sa marahan na paraan at pilit inihaharap sa kanya. “I-Inaral ko,” pabulong na sagot ko. “G-Ginawa mo rin ba sa kanila ang ginagawa mo sa akin?” pabulong na tanong ko at mas humina pa sa huli dahil sa hiya na nararamdaman ko. Ngunit mahina siyang natawa, “Like what?” mahinang tugon niya, sinasabayan ang pabulong at mahina kong boses. “K-Kiss? At ‘yon..” “Hmm ‘yon?” sambit niya at
=Avelina’s Point Of View= A week later… Dahil sa mga hints ni Eren at mas ninenerbyos ako sa tuwing nasa paligid siya. Para bang may gagawin o sasabihin na naman siyang bago at hindi ko inaasahan. Pagkauwi ko ng bahay ay madilim na sa labas, pagkapasok ko ng penthouse ay natanaw ko kaagad si Eren na nakaupo sa sala kaharap ang laptop niya. “I’m home,” bati ko. Napalingon siya at tumango, abala sa pagtipa ng kanyang laptop. “Did you eat?” tanong niya habang hindi nakatingin sa akin. “Mm, with my friends…” “That’s good. Because I already did with my parents,” kwento niya. “Shower lang ako,” paalam ko. Tango lamang ang ibinigay niyang sagot kaya naman pumasok na ako sa kwarto at nilinisan ang sarili ko. Matapos mag-shower ay lumabas akong basa pa ang buhok. Sinulyapan ko siya na abala sa pagtitipa pa rin sa kanyang laptop. Nang mapansin niya ako ay mabilis akong umiwas tingin lalo na nang lumingon ang berdeng mata niya na batid kong nakuha niya sa ama niya. “Avi,” I he
=Avelina’s Point Of View= “Naging literal na sandal ah,” natatawang sabi ko sa kanya. “Ah…” mahinang tugon niya at tumawa ngunit napalunok ako nang abutin niya ang kamay ko at hawakan iyon sa ibabaw ng kanyang hita. ‘Luhhhh?!’ “This is how I lean on someone, that’s why I’m not used to it,” he whispered lowly before chuckling. Napangiti ako at hindi ko maitanggi na ang kiliti sa puso ko ay mas lumala. Hindi ko alam kung bakit, pero parang tumigil ang mundo nang hawakan niya ang kamay ko. Para bang gusto kong magtanong, pero natatakot akong malaman ang sagot. Tinitigan ko siya, pero abala siya sa pagtitig sa aming magkahawak na mga kamay, parang wala siyang balak bitawan ito. “Eren…” mahina kong tawag, pero parang wala siyang naririnig. Tumayo siya bigla, hawak pa rin ang kamay ko, at hinila ako papunta sa balcony. Napatigil ako nang maramdaman ang malamig na hangin sa labas. Tila nagising ako mula sa tulirong pakiramdam kanina. “Ano na naman ’to?” tanong ko, pilit na ina
=Avelina’s Point Of View= I stayed by his side hanggang sa maging stable si Lysèe. “M-Maupo ka muna while your parents are on their way,” mahinahon na sabi ko kay Eren at hinawalan siya sa braso at iniupo sa tabi ko. Tulala niya akong sinunod. Hindi inaalis ang tingin kay Lysèe. Para siyang na-trauma. Namumutla rin ang mukha niya at punong puno ng dugo ang damit at katawan niya. Bumuntong hininga ako. Galing kasi sa ibang bansa ang parents niya dahil sa business trip. Nang mailipat si Lysèe sa pribadong kwarto ay nagising na si Lysèe. “J-Just w-why did you do that huh?” Mariing tanong ni Eren at tila maluha-luha ang mga mata. “K-Kuya,” mahinang tawag ni Lysèe at doon ay sunod-sunod na siyang umiyak. “I’m asking you! What’s happening huh?” gitil ni Eren at halatang pinipigilan ang galit. “I-I’m so tired, I’m so t-tired…” umiiyak na bulong ni Lysèe at nakakahawa ang iyak niya dahilan para umiwas tingin ako. Lalo na nang yakapin siya ni Eren at patahanin. It was so emotion
=Avelina’s Point Of View= I really had fun with him. Parang kumpletong kumpleto ang araw ko sa mga simpleng tawa at ngiti niya. Sa pagod kakakuha ng litrato ay parehas kaming bumagsak sa kama. Hinarap niya ang laptop at ako naman ay nag-edit ng pictures. Nakadapa ako sa kama habang siya ay nakasandal ang likod sa headboard at prenteng tumitipa sa kanyang latest na laptop. “How’s business?” kalmadong tanong ko while playing with the filters. “Good. Doing great and smooth,” tugon niya. “Pinag-isipan mo na ba yung alok ko na trabaho?” “Mm, kahit ano. Ayos lang. Basta kumikita. Dad won’t let me in on his company. Wala siyang tiwala sa isang gastador na tulad ko,” mahinang sabi ko at tumawa. Napansin ko ang pagsulyap ni Eren sa akin kaya tinignan ko rin siya. “Oh baka wala ka na ring tiwala sa akin?” natatawang biro ko pa at sinagi ang hita niyang nasa gilid ko lang. “Hindi naman. But I can train you in handling company, since we’re husband and wife. Para naman may katulong
=Avelina’s Point Of View= “Let’s go shopping,” sabi bigla ni Erem. Mapabangon ako sa kama at mabilis na pumasok sa closet at kinuha ang damit na nadala ko sa maleta tsaka mabilis na lumabas. “Tara?” anyaya ko agad. “Bilis ah?” he chuckled. “Syempre! Ikaw na nag-insist no’n eh,” ngising sagot ko at inunahan ang daan. Sa pagsunod niya ay nagawa niyang sabayan ang excited na yabag ng paa ko. Habang papunta kami sa magagandang bilihan rito ay nagkusa na siyang kumuha ng basket at sinundan ako. “Uy bagay sa’yo ‘to! Kunin natin!” angil ko at inilagay ‘yon sa hawak niyang basket. Halos ang daming bagay sa kanya na masusuot dito at hindi ko mapigilan ang sariling pormahan siya. Para kasi siyang model, halos lahat bagay at maganda tignan lalo na sa physique niya. Habang tumitingin ay natigilan ako nang hawakan niya ang kamay ko at iharap ako sa kanya. “Stop picking something for me, Avi. Choose something for yourself too,” seryosong sabi niya magkalapat ang mapupulang labi dah
=Avelina’s Point Of View= [Sa Resort] Pagdating namin sa isang mamahaling resort na may pribadong villa, napalunok ako sa laki ng lugar. Ang buong paligid ay parang postcard na binuhay. May infinity pool, mga punong nakapalibot sa villa, at ang dagat na hindi kalayuan. “E-Eren… this is too much,” mahina kong sabi habang nakatingin sa paligid. “Hmm. This is just the standard,” sagot niya, tila walang epekto sa kanya ang engrandeng lugar na ito. Pumasok kami sa loob ng villa, at lalo lang akong natulala. Ang loob ay moderno at elegante, mula sa mga chandelier hanggang sa napakalambot na sofa. Ang kama sa kwarto ay napakalaki, at tila ba ang bawat detalye ay iniisip para sa karangyaan. Habang abala si Eren sa pagseset ng mga gamit niya, ako naman ay napaupo sa gilid ng kama. Hindi ko alam kung matutuwa o maiilang. “Avelina, tara. Let’s eat dinner,” tawag niya mula sa terrace na may perfect view ng dagat. Sa Dinner Tahimik ang paligid habang kumakain kami ng masarap na st
=Avelina’s Point Of View= Makalipas ang isang linggo. Tahimik naman ang naging buhay namin ni Eren, prenteng trabaho ang inatupag niya at ako naman ay naghahanap ng maaring pasukan sa trabaho. Hanggang sa tumayo siya bigla sa harapan ko. “How about you work for me?” taas kilay na sabi niya kaya naman napalunok ako. “Ano naman magiging trabaho ko sa company mo?” kalmadong tanong ko. “Well, it depends on you. What can you do?” kwestyon niya. Napaisip ako ng malalim dahil nangangamoy seryoso siya. “Uhm…” napaisip ako. “Anything. What can you offer? Basta mataas salary?” pabulong na request ko. “Then be my secretary,” angil niya. “The salary depends on your performance. Can you hold a big amount of money?” “Uy! Bet ko ‘yan! Tutal mukha akong pera,” pag-amin ko. Tumaas ang kilay niya at mahinang natawa. “Honest mo naman masyado,” he joked which made my brows furrowed. Hindi man lang niya itanggi! “Honest mo rin e ‘no? ‘Di mo man lang itanggi,” singhal ko at hinampas siya
=Avelina’s Point Of View=Pagkatapos ng mahabang dinner, speeches, at endless photo sessions, nahanap ko ang sarili kong umiinom ng champagne sa isang sulok. Ang dami kong naiisip.“Hindi ka ba masaya, anak?” tanong ni mommy, na lumapit sa tabi ko.Tumingin ako sa kanya, kita ang saya sa mukha niya. Para sa kanya, para kay Papa, siguro ito ang pinakamagandang araw ng kanilang buhay. Pero paano ako sasaya kung pakiramdam ko, lahat ng ito ay isang deal lang?“Masaya po ako, Ma,” kasinungalingan ko, pilit na ngumingiti.Tinapik niya ang kamay ko. “Alam kong hindi naging madali ito, anak. Pero ito ang tamang desisyon. Si Eren… mabait siya. Alam kong aalagaan ka niya.”Tumingin ako sa malayo, sa direksyon ni Eren. Nakatayo siya kasama ang ilang bisita, nag-uusap, pero halatang bored na siya. Mabait ba talaga siya?=Eren’s Point of View=Habang nakikinig ako sa walang katapusang papuri ng mga bisita, nararamdaman ko ang bigat ng bagong role na ito. Para bang lahat ng tao dito ay inaasahang
=Avelina’s Point of View= “Miss Serrano,” bulong ni Eren, na ikinalingon ko sa kanya. Malamig ang kanyang boses, pero may kakaibang tapik iyon na parang nagdadala ng kahit kaunting kalma. “Don’t overthink. This is just a show.” Tumingin ako sa kanya, at doon ko naalala kung bakit ako nandito. Para sa pamilya ko. Para sa negosyo. At kahit gaano ko kinaiinisan si Eren, mas mabuti na siya kaysa mapunta ako kay Mr. Ariano. Nakarating kami sa bahagi ng seremonya kung saan kailangan nang magsabi ng “I do.” “Avelina Serrano, do you take Perenzio Laurent Monecidad to be your lawfully wedded husband?” tanong ng pari. Tumigil ang lahat. Para bang lahat ng mata sa simbahan ay nasa akin. Tumingin ako kay mom na nakaupo sa harap, at doon ko nakita ang tahimik niyang dasal. Para sa kanya, para sa negosyo, at para sa lahat ng itinaya niya, hindi ako puwedeng umatras. “I… I do,” mahinang sabi ko. Ang bahaging iyon ay tila sapat na para bumalik ang sigla sa paligid. Ang pari ay lumipa