Isang buwan na ang lumipas mula noong i-enroll ako ni Piere sa online class, dahil doon ay nabawasan ang pagkabugnot ko at mas lumawak ang ibang kaalaman ko. Habang abala ako sa pagsusulat at pagsiksik ng impormasyon sa sariling utak ay narinig ko ang pagbukas ng pinto. “Lumi, I bought you books and school supplies you may need. Tell me if you need anything else,” sabi niya habang ibinababa ang mga paper bag dahilan para lumapit ako. “Ang dami naman Piere, tig-iisa lang naman ang kailangan ko.” Binuksan ko ang isang buong paper bag at natanaw ko ang sandamakmak na ballpens. “Stocks?” usal niya. “Mahal ‘to ah?” turo ko sa libro. “Just study hard, I don’t mind spending a dollar just to buy your needs.” Prenteng sagot niya at sinulyapan ang suot na relo habang nakakunot ang noo. “Your class will start by 11 AM, mag-prepare ka na.” Tinanguan ko siya bilang tugon. “The printer will be delivered by 4 PM, bye..” Kaway pa niya bago lumabas ng kwarto ko dahilan para panoorin ko
Bahagya niya akong itinulak upang humiwalay sa yakap. “Maligo ka, ang dungis mo.” Ngunit mabilis akong pumasok sa kwarto niya dahilan para masapo niya ang buong mukha at mapahilamos sa pagkapikon. “Lumi, labas!” “Ayaw..” pagpupumilit ko at naupo sa sahig niya. “I hate dirts on my fucking room, leave!” nauubos pasensyang gitil niya at nilapitan ako dahilan para gumapang ako malalayo ngunit nahuli niya ang paa ko at inis na itinayo habang nakahawak sa magkabilang kili-kili ko. “P-Piere ayaw ng—” “Isa.. If you don’t stand within three seconds I’m gonna punish you. I swear you’ll hate me— Lumi!” Mabilis siyang humabol noong pumasok ako ng patakbo sa kanyang banyo at ini-lock ‘yon. Doon sa mismong banyo niya ako naligo at panay siya katok, alam kong ayaw na ayaw niya sa tapok, kalat, at higit sa lahat ay maaring pundasyunan ng mga mikrobyo. Nang matapos ako maligo ay towel niya lang ang ginamit ko upang tapisan ang katawan kong walang ibang saplot hanggang sa dahan-dahan akon
Lumipas ang ilang buwan ay halos samaan ko ng tingin si Piere na nakangisi sa harapan ko. “Your shits won’t work, Lumi. Stop having an argument with me. You’re not my girlfriend,” may riing sabi niya habang suot-suot ang nakakapikon niyang ngisi sa labi. Labis na pinasama ng sinabi niya ang loob ko. Paano niya nagagawang maging straight forward sa paraan na walang pakialam sa nararamdaman ng tao. “You want me to free your dad? You think he loves you? Damn. You’re stupid,” panre-real talk niya pa na labis na nanakit sa dibdib ko. “Nauunawaan ko ang bawat sinasabi mo, Piere. Hindi mo kailangang insultuhin ako!” inis na sumbat ko. “Well then, good for you. I won’t have to translate each word in Tagalog for you to understand. Isn’t it great?” Nakataas ang kilay niyang sabi bago pairap na inalis sa akin ang tingin. “Bwisit ka!” Sa aking isinigaw ay halos mabura ang ngisi sa labi niya. “Don’t you raise your voice at me Lumi. Wala lang karapatan murahin, sigawan, o sumbatan ako
“Damn it, Lumi..” gigil na gigil niyang bulong noong sinimulan kong hímasin ang gising na gising niyang alaga mula sa ibabaw ng kanyang pajamas. Itiningala ko ang ulo upang mas mahalikan niya ang leeg ko, “F-Fuck, I wanna take you.. Right now, right here..” bulong niya at mahinang minasahe ang sensitibong parte ko. Ngunit mabilis akong humiwalay at itinulak siya papalayo sa akin. Napatigil siya at inaantok na nagmulat. “What?” nagtataka niyang sabi ngunit ngumisi ako. ‘Bitin ka ngayon..’ “Lumi?” pakwestyon niyang tawag sa pangalan ko, malamang siguro ay nagtataka siya sa pagputol ko sa ginagawa namin. “Gutom ako,” mahinang sabi ko. Bahahyang dumilim ang berde niyang mga mata na nakatitig sa akin. Ang suot niyang sando ay saglit niyang inayos dahil kahit gaano kalamig sa buong bahay ay namamawis siya. Huminga siya ng malalim, “Let’s talk upstairs,” wika niya na ikinatigil ko. ‘Talk?!’ “Lilinisin ko pa yung nabasag mo—” “Don’t bother,” mahinang sabi niya at halos m
“Hug me,” sa mahinang sinabi niya ay nagtaka ako. Ngunit niyakap ko siya, hanggang sa binuhat niya ako habang nakapasok ang alaga niya sa tahong ko, hindi ko inaasahan na pagkababa niya sa akin sa banyo ay mabilis niyang sinindi ang shower dahilan para mapaigtad ako. Warm naman iyon.. “A-Ayaw mo sa marumi ‘di ba?” “Hmm, but t-there’s an exception for everything..” Umawang ang labi ko nang pahawakin niya ako sa isang steel bar na nakadikit sa tapat ng shower at ipasok ‘yon habang nakatalikod ako. “A-Aaahh!” ungol ko nang ibaon baon niya ‘yon, akala ko’y masakit kapag may buwanang dalaw ka at biglang gagawin ang bagay na ‘yon. Ngunit sobrang sarap nito.. “Ahh shit, ang init ng loob mo, Lumi..” gigil niyang bulong habang patuloy sa pag-galaw. “Uhmm.. Ahh ahh..” Bawat bayò niya ay ramdam na ramdam ko ang pag-alog ng pwètan at malusog kong díbdib. “Hindi ba masakit?” bulong niya at binagalan ang pag-galaw habang ang palad niya ay nakahawak sa tyan ko. “H-Hindi, b-bilisa
Halos ipahiga niya ako sa kama bago siya may inabot sa maliit niyang ref sa kwarto, nanlaki ang mata ko noong matanaw ko ang lagayan ng whip cream na shineshake niya. Unti-unti na ngumisi ang labi niya at sinuyod ang buong katawan ko. “Have you watched this on the site?” nakakaakit niyang bulong at gamit ang daliri niya ay dahan-dahan nitong hinila pababa ang suot ko sa baba. “Spread your legs,” nag-uutos niyang sabi dahilan para nahihiya ko siyang sinunod. Natanaw ko naman ang namumula kong tahong at mamasa masa pa iyon. “Damn, this would taste better,” mahina ngunit gigil na gigil niyang sabi habang nakatitig doon. Ang mahaba niyang daliri ay nang-aasar na idinaan sa hiwa ng tahong ko dahilan para mapagtanto niyang basang basa ako. Hindi ako makaimik, “W-Wala akong napanood na ganito Piere, p-pwede ba t-talaga ‘yan?” “You wanna try it out?” inalog niya muli ang hawak na whip cream at halos mapapikit ako noong lagyan niya ang ibabaw ng tahong ko. Pinanood ko ang pagyuko
Ilang araw ang lumipas ay napapansin ko ang salubong na kilay ni Piere at ang masamang tingin ng berdeng mata niya sa kung saan. Tila nakikipag-away siya sa sariling isip ngunit kalmado ko na lamang siyang nilapitan bago ko ipinatong ang mga palad sa kanyang kandungan na ikinatigil niya. “May problema ka ba?” malambing kong panimula at sinimulang himasín ang hita niya upang pakalmahin ngunit huminga siya ng malalim. “About the casino lang, wala kang classes?” nakakunot noo niyang tanong dahilan para tugunan ko iyon ng iling. Dahil nasa sala kami ay hindi naman kami balahura at lantaran na naglalandian. “Stress ka ba? Gusto mo hilutin kita?” alok ko sa kanya ngunit umiling siya halatang wala talaga sa mood. “Iidlip muna ako,” paalam niya sa akin at tumayo na dahilan para awtomatikong malaglag ang kamay ko na nakahawak sa kanyang legs. Hinayaan ko na muna siya at pinanood na lang ang likuran niyang pwede ng maging mesa sa lawak. Makalipas ang dalawang oras ay naisipan kong
“I’ll ask that woman, and if she decided to leave you and come with me. I’ll make sure you’ll be set free without any problem, now choose.” Natigilan ako sa sinabi ng daddy ni Piere. Nasulyapan naman ako ni Piere na inaantay ang sagot ko, napalunok akong muli at hinawakan ng mas mahigpit ang dulo ng damit ni Piere. “D-Dito lang po ako,” mahinang sagot ko. Huminga ng malalim ang ama ni Piere at tinalasan ang tingin sa akin, “Then you’ll regret it. Piere is not the type of person that you can keep, he might let you go and before you know it. He’s discarding you,” banta nito at galit na umalis. ‘Sana nga ay hindi ako magsisi..’ Nang makaalis ang tatay niya ay nanghihina ang tuhod kong napaupo sa sofa, grabe ang awrahan ng tatay niya. Nakakatakot! Mas nakakatakot pa kesa kay Piere. ‘Parang maaga akong kukunin ni lord sa sakit ng dibdib ko.’ Matagal naman na nakatayo si Piere dahilan para tingalain ko siya at ngitian, “Bakit ganyan ka makatingin?” takang tanong ko. “I’m a
=Avelina’s Point Of View= A week later… Dahil sa mga hints ni Eren at mas ninenerbyos ako sa tuwing nasa paligid siya. Para bang may gagawin o sasabihin na naman siyang bago at hindi ko inaasahan. Pagkauwi ko ng bahay ay madilim na sa labas, pagkapasok ko ng penthouse ay natanaw ko kaagad si Eren na nakaupo sa sala kaharap ang laptop niya. “I’m home,” bati ko. Napalingon siya at tumango, abala sa pagtipa ng kanyang laptop. “Did you eat?” tanong niya habang hindi nakatingin sa akin. “Mm, with my friends…” “That’s good. Because I already did with my parents,” kwento niya. “Shower lang ako,” paalam ko. Tango lamang ang ibinigay niyang sagot kaya naman pumasok na ako sa kwarto at nilinisan ang sarili ko. Matapos mag-shower ay lumabas akong basa pa ang buhok. Sinulyapan ko siya na abala sa pagtitipa pa rin sa kanyang laptop. Nang mapansin niya ako ay mabilis akong umiwas tingin lalo na nang lumingon ang berdeng mata niya na batid kong nakuha niya sa ama niya. “Avi,” I he
=Avelina’s Point Of View= “Naging literal na sandal ah,” natatawang sabi ko sa kanya. “Ah…” mahinang tugon niya at tumawa ngunit napalunok ako nang abutin niya ang kamay ko at hawakan iyon sa ibabaw ng kanyang hita. ‘Luhhhh?!’ “This is how I lean on someone, that’s why I’m not used to it,” he whispered lowly before chuckling. Napangiti ako at hindi ko maitanggi na ang kiliti sa puso ko ay mas lumala. Hindi ko alam kung bakit, pero parang tumigil ang mundo nang hawakan niya ang kamay ko. Para bang gusto kong magtanong, pero natatakot akong malaman ang sagot. Tinitigan ko siya, pero abala siya sa pagtitig sa aming magkahawak na mga kamay, parang wala siyang balak bitawan ito. “Eren…” mahina kong tawag, pero parang wala siyang naririnig. Tumayo siya bigla, hawak pa rin ang kamay ko, at hinila ako papunta sa balcony. Napatigil ako nang maramdaman ang malamig na hangin sa labas. Tila nagising ako mula sa tulirong pakiramdam kanina. “Ano na naman ’to?” tanong ko, pilit na ina
=Avelina’s Point Of View= I stayed by his side hanggang sa maging stable si Lysèe. “M-Maupo ka muna while your parents are on their way,” mahinahon na sabi ko kay Eren at hinawalan siya sa braso at iniupo sa tabi ko. Tulala niya akong sinunod. Hindi inaalis ang tingin kay Lysèe. Para siyang na-trauma. Namumutla rin ang mukha niya at punong puno ng dugo ang damit at katawan niya. Bumuntong hininga ako. Galing kasi sa ibang bansa ang parents niya dahil sa business trip. Nang mailipat si Lysèe sa pribadong kwarto ay nagising na si Lysèe. “J-Just w-why did you do that huh?” Mariing tanong ni Eren at tila maluha-luha ang mga mata. “K-Kuya,” mahinang tawag ni Lysèe at doon ay sunod-sunod na siyang umiyak. “I’m asking you! What’s happening huh?” gitil ni Eren at halatang pinipigilan ang galit. “I-I’m so tired, I’m so t-tired…” umiiyak na bulong ni Lysèe at nakakahawa ang iyak niya dahilan para umiwas tingin ako. Lalo na nang yakapin siya ni Eren at patahanin. It was so emotion
=Avelina’s Point Of View= I really had fun with him. Parang kumpletong kumpleto ang araw ko sa mga simpleng tawa at ngiti niya. Sa pagod kakakuha ng litrato ay parehas kaming bumagsak sa kama. Hinarap niya ang laptop at ako naman ay nag-edit ng pictures. Nakadapa ako sa kama habang siya ay nakasandal ang likod sa headboard at prenteng tumitipa sa kanyang latest na laptop. “How’s business?” kalmadong tanong ko while playing with the filters. “Good. Doing great and smooth,” tugon niya. “Pinag-isipan mo na ba yung alok ko na trabaho?” “Mm, kahit ano. Ayos lang. Basta kumikita. Dad won’t let me in on his company. Wala siyang tiwala sa isang gastador na tulad ko,” mahinang sabi ko at tumawa. Napansin ko ang pagsulyap ni Eren sa akin kaya tinignan ko rin siya. “Oh baka wala ka na ring tiwala sa akin?” natatawang biro ko pa at sinagi ang hita niyang nasa gilid ko lang. “Hindi naman. But I can train you in handling company, since we’re husband and wife. Para naman may katulong
=Avelina’s Point Of View= “Let’s go shopping,” sabi bigla ni Erem. Mapabangon ako sa kama at mabilis na pumasok sa closet at kinuha ang damit na nadala ko sa maleta tsaka mabilis na lumabas. “Tara?” anyaya ko agad. “Bilis ah?” he chuckled. “Syempre! Ikaw na nag-insist no’n eh,” ngising sagot ko at inunahan ang daan. Sa pagsunod niya ay nagawa niyang sabayan ang excited na yabag ng paa ko. Habang papunta kami sa magagandang bilihan rito ay nagkusa na siyang kumuha ng basket at sinundan ako. “Uy bagay sa’yo ‘to! Kunin natin!” angil ko at inilagay ‘yon sa hawak niyang basket. Halos ang daming bagay sa kanya na masusuot dito at hindi ko mapigilan ang sariling pormahan siya. Para kasi siyang model, halos lahat bagay at maganda tignan lalo na sa physique niya. Habang tumitingin ay natigilan ako nang hawakan niya ang kamay ko at iharap ako sa kanya. “Stop picking something for me, Avi. Choose something for yourself too,” seryosong sabi niya magkalapat ang mapupulang labi dah
=Avelina’s Point Of View= [Sa Resort] Pagdating namin sa isang mamahaling resort na may pribadong villa, napalunok ako sa laki ng lugar. Ang buong paligid ay parang postcard na binuhay. May infinity pool, mga punong nakapalibot sa villa, at ang dagat na hindi kalayuan. “E-Eren… this is too much,” mahina kong sabi habang nakatingin sa paligid. “Hmm. This is just the standard,” sagot niya, tila walang epekto sa kanya ang engrandeng lugar na ito. Pumasok kami sa loob ng villa, at lalo lang akong natulala. Ang loob ay moderno at elegante, mula sa mga chandelier hanggang sa napakalambot na sofa. Ang kama sa kwarto ay napakalaki, at tila ba ang bawat detalye ay iniisip para sa karangyaan. Habang abala si Eren sa pagseset ng mga gamit niya, ako naman ay napaupo sa gilid ng kama. Hindi ko alam kung matutuwa o maiilang. “Avelina, tara. Let’s eat dinner,” tawag niya mula sa terrace na may perfect view ng dagat. Sa Dinner Tahimik ang paligid habang kumakain kami ng masarap na st
=Avelina’s Point Of View= Makalipas ang isang linggo. Tahimik naman ang naging buhay namin ni Eren, prenteng trabaho ang inatupag niya at ako naman ay naghahanap ng maaring pasukan sa trabaho. Hanggang sa tumayo siya bigla sa harapan ko. “How about you work for me?” taas kilay na sabi niya kaya naman napalunok ako. “Ano naman magiging trabaho ko sa company mo?” kalmadong tanong ko. “Well, it depends on you. What can you do?” kwestyon niya. Napaisip ako ng malalim dahil nangangamoy seryoso siya. “Uhm…” napaisip ako. “Anything. What can you offer? Basta mataas salary?” pabulong na request ko. “Then be my secretary,” angil niya. “The salary depends on your performance. Can you hold a big amount of money?” “Uy! Bet ko ‘yan! Tutal mukha akong pera,” pag-amin ko. Tumaas ang kilay niya at mahinang natawa. “Honest mo naman masyado,” he joked which made my brows furrowed. Hindi man lang niya itanggi! “Honest mo rin e ‘no? ‘Di mo man lang itanggi,” singhal ko at hinampas siya
=Avelina’s Point Of View=Pagkatapos ng mahabang dinner, speeches, at endless photo sessions, nahanap ko ang sarili kong umiinom ng champagne sa isang sulok. Ang dami kong naiisip.“Hindi ka ba masaya, anak?” tanong ni mommy, na lumapit sa tabi ko.Tumingin ako sa kanya, kita ang saya sa mukha niya. Para sa kanya, para kay Papa, siguro ito ang pinakamagandang araw ng kanilang buhay. Pero paano ako sasaya kung pakiramdam ko, lahat ng ito ay isang deal lang?“Masaya po ako, Ma,” kasinungalingan ko, pilit na ngumingiti.Tinapik niya ang kamay ko. “Alam kong hindi naging madali ito, anak. Pero ito ang tamang desisyon. Si Eren… mabait siya. Alam kong aalagaan ka niya.”Tumingin ako sa malayo, sa direksyon ni Eren. Nakatayo siya kasama ang ilang bisita, nag-uusap, pero halatang bored na siya. Mabait ba talaga siya?=Eren’s Point of View=Habang nakikinig ako sa walang katapusang papuri ng mga bisita, nararamdaman ko ang bigat ng bagong role na ito. Para bang lahat ng tao dito ay inaasahang
=Avelina’s Point of View= “Miss Serrano,” bulong ni Eren, na ikinalingon ko sa kanya. Malamig ang kanyang boses, pero may kakaibang tapik iyon na parang nagdadala ng kahit kaunting kalma. “Don’t overthink. This is just a show.” Tumingin ako sa kanya, at doon ko naalala kung bakit ako nandito. Para sa pamilya ko. Para sa negosyo. At kahit gaano ko kinaiinisan si Eren, mas mabuti na siya kaysa mapunta ako kay Mr. Ariano. Nakarating kami sa bahagi ng seremonya kung saan kailangan nang magsabi ng “I do.” “Avelina Serrano, do you take Perenzio Laurent Monecidad to be your lawfully wedded husband?” tanong ng pari. Tumigil ang lahat. Para bang lahat ng mata sa simbahan ay nasa akin. Tumingin ako kay mom na nakaupo sa harap, at doon ko nakita ang tahimik niyang dasal. Para sa kanya, para sa negosyo, at para sa lahat ng itinaya niya, hindi ako puwedeng umatras. “I… I do,” mahinang sabi ko. Ang bahaging iyon ay tila sapat na para bumalik ang sigla sa paligid. Ang pari ay lumipa