Chapter Two: Auction

THE NEXT DAY

Someone's POV

"Kamusta ang item?"

"Pasensya na boss may mga pasa siya. Nanlaban eh. Dalawang beses rin siyang nasikmuraan."

"Mga hangal! Di ba ang sabi ko sa inyo ay huwag niyo siyang sasaktan? Malaking halaga yun. Mga inutil!" Galit kong sigaw sa mga tauhan ko. Hindi maaaring magkaroon ng galos ang item namin. Mababawasan iyon ng malaking halaga ng pera.

"Tatawagan na ba namin siya para magamot ang item?" Nilingon ko naman ang isa sa mga tauhan ko na nagsalita.

"Sige tawagan niyo na at masilayas na kayo rito! Baka mapatay ko pa kayo!" Nagtitimpi kong sabi. Umupo naman ako sa swivel chair ko at saka sumindi ng sigarilyo. Hihithit pa sana akong muli ng biglang tumunog ang telepono ko. Agad ko itong sinagot.

“Kamusta ang item?” Bungad na tanong ng nasa linya. Napailing naman ako.

"Magandang umaga din. Mabuti ang item." Pagsisinungaling ko. Kapag sinabi kong may mga sugat ang item ay mapapatay ako ng nasa linya.

“Good. Kukunin ko na mamaya ang item. Siguraduhin mong nasa maayos na kalagayan ang item dahil kung hindi, alam mo na ang kalalagyan mo.” Pagbabanta nito bago ibinaba ang tawag. Napahawak naman ako sa aking sintido at saka lumabas ng opisina ko.

Tinungo ko ang kwarto kung nasaan ang item upang mai-check ang kalagayan nito. Naroon sa loob ang isang nurse at dalawang tauhan ko. Lumapit naman ako sa kanila.

"Nagamot mo na ba?" Tanong ko sa nurse na abala sa pag-aayos ng gamit niya. Tiningnan niya naman ako.

"Opo Ma'am. Wag na ho kayong mag-alala." Wika nito. Nagpaalam naman itong aalis na kaya hinayaan ko na lang.

Napadako naman ang tingin ko sa lalaking prenteng natutulog sa kama. May kakaunti itong galos na halata dahil sa maputlang kulay nito. Mukha siyang babae. Tiyak na maraming mawiwiling bumili sa kanya mamaya. Mahalaking halaga na naman ang mapupunta sakin.

"Tawagin niyo si Flinter." Utos ko. Agad namang sumunod ang dalawa. Kami na lang ng sleeping beauty na nakahiga sa kama ang natira sa loob ng kwarto.

How come na may lalaki palang katulad niya? He has this soft skin like a woman a have. Mahahaba ang pilik-mata nito. Matangos ang ilong. May maninipis na kulay rosas na labi. His body isn't even that mascular. Payat siya. Yung pagkapayat niya ay parang sa babae. No wonder maraming may gusto sa kanya. I've been spying this kid every day and night. Napangisi naman ako habang nakatitig sa kanya. I am one hella lucky right now. Ilang million kaya ang makukuha ko rito? I'm so eager to sell him and have my money. But that can wait. Natigil naman ako sa pamumuni-muni ng may biglang pumasok sa kwarto.

"Narito na ho siya Boss."

"O edi papasukin mo! Do I even have to tell you that?" Irita kong sabi.

"Calm down. I'm here." Ani ng lalaking nasa likod ng utusan ko.

"What do you want from me?" He said in his no reaction face.

"You see this item over here? Dress him up later. May mga gamit ako riyan sa closet. Make him the most beautiful creature in the house."

"Him? Is this a man?" Turo niya sa nakahiga. I nodded while grinning. Even him doesn't think na lalaki ang nasa kama. When he got dressed up, mas lalo siyang magmumukhang babae.

"Yes dear. So do you job or else...." Lumapit naman ako sa gawi niya at saka bumulong sa bandang tenga. "I'll kill you."

After I said those words, I dozed outside the room. Kinuha ko naman ang phone ko sa aking maliit na purse bag na dala. Tinawagan ko naman yung magdadala ng item mamaya sa event. This is going to be exciting!

“What?” Sagot ng nasa kabilang linya nang sagutin nito ang tawag ko. Hindi naman mawala sa labi ko ang napakalapad kong ngiti.

"I have something for you. Make sure na ikaw ang may pinakamalaking pera. I know you'll like the item later."

“I don't have time for that. I'm not going later.” Bigla namang nawala ang mga ngiti ko dahil sa sinabi niya.

"What?! Are you nuts?! Kung kelan maganda ang item saka ka naman aayaw. Don't tell me wala ka ng pera?" Inis kong sabi. Rinig ko ang halakhak niya sa kabilang linya.

“Someone's gonna attend there for me. I have business to deal with right now.”

"Who?! Sino yung papalit sayo?!" Usisa ko. I need him. Kailangan ko ng bigating bidder para malaki rin ang perang mapupunta sakin.

“You don't need to known honey. I'm hanging up. Ciao!”

"Hey wai—Fuck!" Naputol ang sasabihin ko ng bigla nitong ibinaba ang tawag.

Curiousity eats my whole system. I wanna know who's that freaking fucking guest na aattend para sa lalaking iyon. Hindi ako mapakali hanggang sa ilang oras na ang lumipas. It's time for the bidding. Bumalik naman ako sa kwarto ng item. He's still asleep. Any minute now ay magigising na siya. He's all dressed and he looks so beautiful. I envy him for looking like a sleeping doll.

"Pakidala na ang item sa hall. Make sure na maayos ang itsura niya. Put something on his mouth para hindi magsisigaw kapag nagising. Also wag niyong tatanggalin ang mga nasa paa't kamay niyang posas." Utos ko sa mga tauhan ko. I changed my clothes to look presentable.

"This is it. The huge amount of money will be mine!" Nakangisi kong sabi habang nakatingin sa aking repleksyon sa salamin. I look perfect! Nang masatisfy na ako sa itsura ko ay agad na akong pumunta sa hall. Marami na ang mga guest na naroroon.

I wear my bloody red mask and greeted all the guest coming inside the hall. Hindi mawala-wala ang ngiti ko habang binabati ang mga labas-masok na mga guest. Lahat ng mga naririto ay kilala bilang millionaires. Yes, millionaires. Dahil bihira lang dumalo sa mga ganito ang mga taong bilyonario like that dude na tinawagan ko kanina. Lumipas ang ilang oras at handa na ang lahat para sa gagawing bidding. Nakasara lahat ng mga ilaw at tanging nasa stage hall lamang ang meron.

KESTREL

Nagising ako dahil sa nakakasilaw na liwanag na tumatama sa mukha ko. Unti-unti kong iminulat ang mata kong mabibigat. Napatingin ako sa paligid. Madilim at nakakarinig ako ng mga ingay ng tao. Nasan ako? Tatayo sana ako ng mapansin kong may posas sa mga kamay at paa ko. May tela ring nakalagay sa bibig ko.

Tiningnan ko naman ang sarili ko at nagulat na lamang ako dahil nakadamit pangbabae ako. May suot akong peach dress na pinaresan ng beige heels. Anong ginawa nila sakin? Bat ganito ang suot ko? Hindi ako mapakali sa pwesto ko. Napadaing naman ako ng mapansin kong marami akong pasa at masakit pa rin ang sikmura ko. Lintek kasing mga kidnapper.

Habang nagtitingin-tingin sa paligid ay may lumabas na lalaking naka-all white suit at nakasuot ito ng puting maskara. Teka nasan ba ako? Lumapit ito tabi ko. Sino siya? Anong kailangan niya sakin? Nagliwanag naman ang bahagi ng kinaroroonan ko at mas lalo nitong nadagdagan ang kabang kanina ko pa nararamdaman. Nasa auction house ba ako? Hindi ko mawari ang paligid dahil may parte pa rito ang hindi nasisinagan ng mga ilaw.

"Good evening ladies and gentlemen! This night, we present to you our newest item that you have never seen." Biglang wika ng lalaking nasa tabi ko. Teka, item? Sino? Ako?

"Our item has a rare beauty. A beauty that exists only in novels." Dagdag nito. Sumenyas naman ito sa may kaliwa ko at biglang may dalawang lalaking humawak sakin at pinatayo ako.

"You see; he looks like a mannequin or a doll. A human doll. And also he's a he. Tama kayo dear guest lalaki siya that's why he's rare. He's a one of a kind human being gifted with such beauty na hindi niyo mahahanap sa isang babae. Only in him. Now, we're ready to sold this item to you. Let's start our bidding." Tuluyan namang lumiwanag ang paligid at hindi nga ako nagkakamali. Nasa auction house ako at nakamaskara ang mga taong nasa harap ko. Their eyes are full of eagerness. Their all eager to get something precious even if it means losing a lot of amount of money.

Matapos ng kanyang sinabi ay nangatog ang mga binti ko. Item. Bidding. Sold. Pano ako umabot sa ganitong sitwasyon? Para akong isang prinsesa dahil sa suot ko. Prinsesang ibebenta ng kanyang magulang sa isang mayamang hayop. Kaba at takot ang nararamdaman ko ngayon.

"Let's start with 300 thousand." Ani pa ng announcer.

"350!" Sigaw ng isang matandang lalaki na may suot ring maskara.

"380!"

"400!"

"460!"

"Half million!"

Bahagyang natahimik ang crowd dahil sa sumigaw. Kalahating million. Napakalaking halaga na non pero hindi ako basta-basta mabibili ng kalahating million. I said those words inside my head thinking how can escape this hell. I really ca't believe na nasa isang auction house ako at may mga nagpapataasan ng bid para lamang makuha ako. I thought this auction is just for precious things not for human to be sold. How cruel they are! Pero wala akong magawa dahil nangyayari na.

"Any higher than half million?" Tanong ng announcer habang nakatingin sa mga bidders.

"520!" Sigaw ng isang babae. I looked at her and she looks so determined on wasting her money.

"530!"

"Going up!"

"550!" A bearded man shouted.

Ayoko na. Gusto ko ng umalis dito. Pataas ng pataas ang perang hanggang lastayin ng mga nasa loob. They're all insane. Life doesn't have a worth because our life is interchangeable. Irreplaceable. Pero dipende pa rin talaga ito. Dipende sa sitwasyon katulad ng nasa kalagayan ko. I'm getting sold to someone I don't know. I'm getting sold to someone who's bid was higher that any of the bidders here.

Naiiyak na ako. Gusto kong sumigaw ngunit hindi ko magawa dahil may telang nakalagay sa bibig ko. Nagugutom na rin ako.

"650!"

Nakita kong babae ang sumigaw. She's wearing bloody red halter dress matching it with her red mask. Naging alerto naman ang iba kaya nagsisigaw na sila hanggang sa umabot na ng isang million ang bid. Tuwang-tuwa naman ang announcer sa kanyang naririnig habang ako kabado.

"Any higher that 1.1 million? Don't tell me wala na kayong mga pera? Kilala pa naman kayong mayayaman dito sa Pilipinas." Pang-iinsulto ng announcer na naging dahilan upang maging agresibo ang mga nasa loob.

Walang tigil sa pagpapataasan ang nga naroon at nangangalay na ako sa pagkakahawak ng dalawang lalaki na nasa tabi ko. Gusto ko na lang na lamunin ako ng lupa. Bakit ba kasi nagkaroon pa ako ng ganitong mukha? Edi sana wala ako ngayon dito sa auction house na pina-aagawan ng mga nilalang na hayok gumasta ng pera.

Hours had passed and it's already 11:33 in the evening. Umabot na sa 25 million ang bid at kalahati na lamang ng naroroon ang nagpapataasan. I think half of them had reached their limit. Kita ko ang tuwa sa mukha ng announcer habang pataas ng pataas ang bid. Natatakot na ako. Wala bang pwedeng tumulong sakin?

Someone's POV

Argh! Bat ang tagal umabot sa billion ang bid? Sayang lang yung outfit ko! M****a! Almost half of the bidders reached their limit already! Bakit ba napakaweak ng mga bidders ngayon? That punk! Sabi niya may pupunta dito para sa kanya pero nasan? Hindi niya pa sinabi sakin kung sino yung pupunta. Imbiyerna!

"27 million!"

What? 27 million pa lang? Geez! Inilibot ko ang tingin sa buong auction house and someone caught my eye. Ngayon ko lang siya nakita. Is he the one that punk was talking about? Siya ba yung kapalit niya? How come na hindi ko siya napansin? Tsaka bakit hindi siya nagbibigay ng bid? Pinakatitigan ko naman ito. Gulong-gulo ang isip ko dahil sa lalaking iyon.

"27 million. Going twice, going thrice?"

"35 million!" Rinig kong sigaw ng isang bidder. Bat ang bababa ng mga bid nila? Can't they see? Maganda ang item namin ngayon! Geez!

Inis akong tumayo at lumabas para magpahangin I need some fresh air. Nang makalabas ako ay agad kong tinawagan yung jerk na yun. He really knows how to annoy me. After five rings ay sinagot na niya.

“Hello? I'm in the mid-”

"You jerk! Sino yung pinapunta mo dito as your replacement?" Pagpuputol ko sa sasabihin niya. Narinig ko naman itong tumawa sa kabilang linya.

“Calm down sweetie.”

"Calm down? How the fuck can I calm down? Dahil sayo mabababa ang bid ngayon! Walang kwenta yung pinadala mo rito!" Singhal ko.

“Hey, don't shout. Mababasag eardrums ko sayo. Look sweetie, maghintay ka lang okay? He knows what to do. Trust me.” Ani nito.

"Trust you? The last time na pinagkatiwalaan kita kamuntik pa akong makulong! Geez! What a jerk!" Sabi ko at saka siya pinatayan ng tawag.

Kinuha ko naman yung sigarilyo ko sa dala kong purse at sinindihan ito. Habang nakatanaw sa labas ay nakarinig ako ng yabag papalapit sakin.

"Kailangan ka sa loob ate." Ani nito. Binigay ko naman sa kanya yung sigarilyo ko.

"Maganda yung kateam mo sa CDC. Hayaan mo kapag nakuha ko na yung pera meron kang hati roon. You did great Wallace." Sabi ko sa kanya bago ako umalis at pumasok.