“AAHH!!!” Panibagong vase na naman ang lumipad sa ere at nabasag sa pader, dahilan upang magkalat ang mga bubog nito sa paligid.“Raquel, calm down—”Kaagad na natabingi ang ulo ni Brantley nang malakas na tumama sa kaniyang pisngi ang palad ni Raquel, nang tangkain niya pa itong lapitan at pakalmahin dahil sa kanina pang pagwawala nito.“Shut up!! How am I supposed to calm the fuck down, huh?! Fuck it!! Fuck!! How can they already be made out? How did that happen? Serena isn't the type to forgive and surrender to him! Ezekiel isn't the type to lower his guard!! Why the fuck did this all happen before I could even make a move?!”Halos sabunutan ni Raquel ang sarili nitong buhok sa napakatinding galit at panggigigil na hindi malaman kung kanino o paano nito ibubuntong. Kaya naman nang tangkain ulit ni Brantley na pakalmahin ang babae ay muli siyang nakatanggap ng sampall na sundan pa ng mga hampas.“It's your fault! Kasalanan mong lahat dahil napakabagal mong kumilos! They already foun
“RAQUEL! Raquel, wake up! Gumising ka!”Nalulukot ang mukha na napamulat ng mga mata si Raquel sa malakas na pagyuyugyog ng kaniyang katawan.“What the heck is your problem, Ma?” Iritado siyang napaupo sa kama, takip-takip ng kumot ang kaniyang nakahubong dibdib, habang si Brantley ay mahimbing paring natutulog sa kaniyang tabi.“Dalian mo at magbihis ka! Nandito ngayon sina Ezekiel at Serena!” May halong taranta, takot at pag-aalala pa nitong saad.Tuluyang nagmulat ng husto ang kaninang aantok-antok na mga mata ni Raquel sa narinig. “ANO?! Nandito sila?!”“Oo! Pinapasok ko sila ngayon sa living room! Hinihintay ka na nila, ikaw ang sinadya!”Mabilis siyang pinanlamigan ng katawan. Dumagundong ang matinding kaba sa kaniyang dibdib. Kaagad na nablangko ang isipan niya ngunit mabilis ding nag-uunahan ang iba't-ibang senaryo sa kaniyang isipan.Bakit sila nandito? Mayroon na ba sila alam tungkol sa kaniya? Anong gagawin nilang dalawa sa knaiya?No! This can't end just like this! Matapos
“Is the food to your liking, SERENA?” Pagtatanong sa akin ni Tita Elizabeth.Hindi katulad noong huli ko siyang nakita, ngayon ay maganda ang pakikitungo niya sa akin na para bang walang nangyari noon. Subalit kahit na gano'n ay hindi parin siya isang magaling na artista para maitago ang tunay na nararamdaman sa awkward na ngiting iyon.“Yes, Tita, hindi naman po ako mapili sa pagkain, kaya ayos lang sa akin kahit anong i-serve niyo. Pasensya na rin at wala kaming pasabing pumunta rito ni Ezekiel.”“This is my father's mansion, so we're entitled to visit anytime we want, wife.” Si Ezekiel ang mabilis na nakatugon.“Gano'n ba?” tumaas ang sulok ng labi ko. “We're not being rude right now, at dito rin tayo nakikain?”“No worries. The money being paid for all these foods came from my father, which I inherited already.” Pagsasabi niya ng katotohanang batid naming hindi gugustuhing marinig ni Tita Elizebeth.Napapeke siya lalo ng tawa. “As long as you enjoyed the food, then it's fine. Kum
EZEKIEL was left in a state of panic while still holding the hand of Serena as she was being delivered to the emergency room.“S-Serena, please hold on… wake up, please!” hindi niya namamalayan ang mga maiinit na likidong nagsisipagbagsakan mula sa kaniyang mga mata pababa sa kaniyang pisngi.Pilit niyang kinakausap ang kaniyang asawa, kahit pa wala na itong malay ngayon. Nananatiling nakapikit ang mga mata nito habang nakahiga sa gumugulong na kama. Pulang likido ang patuloy na umaagas sa kabuuan ng mukha nito, ganoon din sa katawan nito.Habang napagmamasdan iyon ay kumakawala ang hikbi mula sa kaniyang lalamunan. Sumisikip nang sumisikip ang kaniyang dibdib at hirap na hirap na siyang makahinga. Ang kaniyang sikmura ay bumabaliktad, labis na nagpapahina sa kaniyang katawan.“Sir, hanggang dito na lang po kayo, kami na ang bahala.” saad ng isang babaeng nurse na pumigil sa kaniya papasok sa loob ng isang silid.Natutuliro siyang kusang napahinto, pinapanood ang pagpasok ni Serena sa
“PAPAAA!” nakabibinging sigaw ni Duziell ang bumungad kay Ezekiel pagkatungtong niya palang sa pintuan ng mansyon.Nakita niya itong kumawala sa bisig ni Haleanna at may maliliit na mga hakbang na tumakbo patungo sa kaniya.Mabilis niya itong kinarga at niyakap ng mahigpit na kinareklamo pa nito.“Where's mama?!” matining nitong pagalit na tanong.His lifeless eyes lit up a little as he stared at their son. His heavy chest finally breathed a little comfortably. Pinunasan niya ang bakas ng tsokolateng naiwan sa dulo labi nito.“Did you eat chocolate?” paos niya pang tanong, ‘di nawawala ang pamumula at pamamasa ng mga mata.“Yes!” Duziell is too young to notice his difference today. “I ate a looot of ccocolate!”“Too much sweets is bad for your teeth. I won't allow it anymore if one day you suddenly experience a toothache.” mabagal siyang naglakad papasok sa loob, mahigpit na karga ang anak.“Eh! B-But I never had cocolate before!”“It's chocolate, not cocolate. Say it.”“Cocolate! It's
From his high office in his company, Ezekiel observed the unfolding drama with a calculating gaze. Elizabeth, ang kaniyang stepmother, ay umangat lamang sa kapangyarihan sa kumpanya sa ilalim ng impluwensya ng kaniyang yumaong ama. Nakita niya kung paano ito nanggagantso upang makamit ang posisyon ng presidente ng kumpanya, gamit ang kahalayan nito at panlilinlang upang mabigyan ng seguridad ang puwesto. But now, he will not turn a blind eye anymore, as he has the reason to. A pest inside his territory must be terminated. So when the news of the employees' lawsuit against Elizabeth reached his ears, a sinister smile played on his lips. He saw it as a chance to expose her true nature and regain dominance over his father's company, which rightfully belonged to him.“It's time to expose Mother’s deceitful ways. The employees' lawsuit is the perfect opportunity to reveal her true colors and reclaim what is rightfully mine.” aniya sa kaniyang sekretarya na si Nathan.“Sir, sigurado na ba
RAQUEL almost stripped herself of running as fast as she could just to reach the hospital where her mother was sent.Nang makita niya ang abogado ni Elizabeth ay nagmamadali niya itong nilapitan nang may namumulang mga mata.“W-Where is she?” madiin niyang kinapitan sa mga braso ang matandang lalaki.Nanatiling seryoso ang mukha nito. “I'm sorry, Miss Raquel. But she’s still undergoing an operation to save her life. I'm not going to lie about this matter; she's in a very critical condition because of the explosion. There's a high chance of… not surviving at all.""What the hell do you mean?""Nasunog ng apoy ang buo niyang katawan at napakatindi ng natamo niya sa pagsabog---""Manahimik ka!!"Kumibot-kibot ang ibaba niyang labi saka napaiwas ng tingin. Pinigilan niya ang mapaluha habang tinitigasan ang hikbing nagpupumilit kumawala sa kaniyang lalamunan.“Hindi ba't trabaho mo ay isang abogado? Hindi ka doctor para magsalita ng ganiyan.” sinamaan niya ito ng tingin sa kabila ng labis
“Wow! It has been a while since huli akong nakapasok sa loob ng mansyon mo, Kuya! Pero ang laki kaagad ng pinagbago! Mas lalong gumanda at naging makabago na ang napaglumaan mong mga gamit!”Nakakairitang tinig ni Raquel ang kanina pa naririnig ni Ezekiel. Kung pupwede lang ay mapalayas niya ito agad sa mansyon, kahit katatapak pa lang nito sa loob ay gagawin na niya.Ngunit may maliit na ngiti niya parin itong tinugunan. “Of course, my wife effortfully arranged all of this that you see. She brought life to this mansion.”Nakita niya ang pag-udlot ng malawak na ngiti ni Raquel nang mabanggit ang asawa niya. He almost wanted to sew her mouth shut for showing him that kind of emotion.“Oh,” napalabi pa ito. “Well, Serena is quite creative! I'm impressed! But I'm sure may mas igaganda pa ‘tong mansyon mo, haha! Naalala mo? Palagi kaya akong nagbibigay ng suggestions dito, pero hindi mo lang ako pinapakinggan. Kung noon mo pa sana ako hinayaan na baguhin ‘to, edi sana mas maganda pa ‘to n