SIMULA

"10 billion dollars. Isn't that enough?"

Bigla na lang napahinto ang mag-asawa nang offer-an sila ng ganitong kalaking halaga para lamang sa hinihinging kapalit nito. Animo'y naging estatwa ang mag-asawa dahil hindi makapaniwala sa presyong ibinibigay para sa kanila.

"B-But it's huge--"

"I know. But it's up to you if you want to deal with it or not. So I couldn't waste my time--"

"Yes, Mr. Mizores!"

Kaagad tumugon ang padre de pamilya kaya't napalingon ang asawa nito sa kaniya. Takang-taka ang ina ng tahanan sa asawa nitong tila walang ibang iniisip kundi ang malaking halaga ng pera.

"Kailan mo ba siya balak kunin?" tanong muli ng padre de pamilya. Hinawakan siya ng kaniyang asawa at umiling-iling sa kaniya. Kitang-kita sa mga mata nito na nakikiusap siya na huwag na huwag siyang papayag sa alok nito.

"Bukas ng gabi," walang emosyong tugon ni Mr. Mizores. "H'wag niyong sasabihing binili ko siya. Just tell her she has a man who's going to marry her. Don't be stupid."

"Copy, Mr. Mizores," tugon ng padre de pamilya. "So? We have a deal. Kailan ko makukuha ang pera?" tanong naman nito. Kaagad namang dumukot ng cheke si Mr. Mizores at sinulat ang napagkasunduang halaga kasama ang pirma niya. Laking-tuwa naman ng padre de pamilya nang makahawak ng gano'ng kalaking halaga sa isang cheke.

Umalis si Mr. Mizores at walang ano-ano nang harapin ng ina ng tahanan ang kaniyang asawa. Lumuluha sa harapan nito.

"Bakit ka p-pumayag? Hindi ba mahalaga sa 'yo ang anak natin?" takang tanong nito. Nakatingin lang sa isang direksyon ang ama ng tahanan at sinagot ito.

"Hindi natin siya tunay na anak. Hindi ka ba natutuwa na mapupunta na sa marangyang buhay ang batang pinulot mo at pinalaki?"

"Ano ka ba?!" Maluha-luha nitong tanong. "Napamahal na ako sa kaniya. Tunay ko na siyang anak. Hinding-hindi ko matatanggap na--"

"Tumahimik ka!" bulyaw ng asawa nito kaya't agad siyang nanahimik. "Buo na ang desisyon ko kaya't hindi ko mababawi pa 'yon. Si Mr. Mizores na ang kausap ko. Kung sakali man na iaatras ko ang pinag-usapan, alam mo kung anong kaya niyang gawin," huling sabi nito bago ito naglakad palayo.

Tila nanlambot ang tuhod ng ina ng tahanan habang iniisip ang kapakanan ng nag-iisa niyang anak-anakan na si Yorzuana Ghitt. Ni hindi niya alam kung mapupunta nga ba siya sa mabuting kamay at marangyang buhay.

ALAS SINGKO pa lang ng umaga, gising na si Yorzuana at nagsisimula na itong magpapawis bago ito maghanda ng makakain para sa pamilya. Ito ang klase ng pagmamahal na ipinapakita niya sa mga taong naging parte na ng kaniyang buhay.

May tatlong tunay na anak ang mga nag-ampon sa kaniya. Ang dalawa ay nasa ibang bansa habang ang bunso ay kasama nila. Mas matanda siya rito ng dalawang taon.

"Kain na po," Nakangiti niyang sambit nang dumating sa dining area ang kaniyang mga magulang at kapatid. Ngumiti ang kaniyang kapatid sa kaniya habang ang kaniya namang mga magulang ay tila mapait ang hitsura. Hindi tuloy naging maganda ang bungad nila para kay Yorzuana.

Naupo ang pamilya sa hapag at nagsimulang magdasal. Habang kumakain ay pansin ni Yorzuana na panay ang tingin ng kaniyang ina sa asawa nito. Nagtataka si Yorzuana kung bakit? Nag-away na naman ba ang mga ito?

"M-Ma, bakit po?" tanong bigla ni Yorzuana kaya't agad napatingin sa kaniya ang kaniyang mga magulang.

"May sasabihin sana ako sa 'yo, anak," ani ng ama. "Sana ay huwag mo itong damdamin nang matindi. Alam namin na ito ang magiging maganda para sa iyong buhay," dugtong pa nito. Napapaisip at nagtataka na si Yorzuana kung saan ba 'yon patungkol.

"Ano po 'yon, 'pa?" tanong nito.

"Anak, malaki ka na at nasa tamang edad ka na rin lang naman ay... Gusto naming ilagay na sa tahimik ang 'yong buhay. Magkaroon ng sariling pamilya. Magkaroon ng sariling buhay," tugon naman ng kaniyang ina.

"Ipinagkasundo ka namin sa isang kasal. Sana'y mahalin mo ang taong makakasama mo habang-buhay," tugon naman ng ama.

Hindi kaagad nakaimik si Yorzuana kaya't pumasok sa isip ng kaniyang mga magulang na mag-aamok ito dahil sa kanilang naging biglaang desisyon. Ngunit imbis na magalit ay ngumiti at tumango nang bahagya si Yorzuana sa ibinalita ng kaniyang ama. Nagtataka naman ang ina nito dahil sa naging pagtugon ng dalaga.

Matagal ng hinahangad ni Yorzuana na makatagpo ng lalaking magpapa-ibig sa kaniya at makakasama niya sa habang-buhay. Nagsimula ang pangarap n'yang ito dahil sa labis na pagkalungkot nang malaman niya mula sa mga kapatid na isa lamang siyang ampon. Hindi siya nagtanong sa kaniyang mga magulang kung totoo nga ba ito, sa halip, pinatunayan niya sa kanila na kahit hindi man siya nito kadugo, pagsisilbihan niya ang kaniyang pamilya dahil sa pagpapalaki at pag-aaruga nila sa kaniya.

"Anak," bigla na lang sambit ng kaniyang ina kaya't agad nagising ang diwa ni Yorzuana. "P-Pumapayag ka?" tanong pa nito.

"Bakit naman po hindi? Masaya po ako dahil sa wakas, ikakasal na 'ko," Nakangiti niyang tugon.

"P-Pero--"

"Mamaya ring gabi ay susunduin ka ni Mr. Mizores. Ihanda mo ang sarili mo at ang mga kagamitan mo. Gawin mo ang lahat para mapasaya ang mapapangasawa mo. Maliwanag?" tanong ng ama kaya't tumugon naman si Yorzuana.

"Opo."

Tahimik na kumain ang magpapamilya habang ang ina ng tahanan ay palihim na sinusulyapan ang anak. Hindi niya alam ang katotohanan. Kinakabahan siya sa kung anong magiging sapitin niya sa mga kamay ng isang Roger Mizores.

NASA kaniyang kwarto si Yorzuana habang nagliligpit ng mga gamit at inilalagay sa maleta. Sa kaniyang pagkakalkal ng iba pa niyang mga kagamitan ay nakita na lang niya ang kaniyang teddy bear na simula noong bata pa lamang siya ay palagi itong nasa tabi niya.

Binili ito ng babaeng nakasalamuha niya noon no'ng nawawala siya sa park. Naghintay siya nang matagal hanggang sa may babaeng lumapit sa kaniya at tinanong ang kaniyang pangalan.

"Hija, anong pangalan mo?"

Hindi kaagad nakaimik si Yorzuana sa pag-iisip na baka balak siya nitong kunin.

"Hindi ako masamang tao. H'wag kang mag-alala," sabing muli ng babae.

"Y-Yorzuana po," nauutal na tugon nito.

"May kasama ka ba? Bakit ikaw lang mag-isa rito?"

"H-Hindi ko po kasi sila m-mahanap e."

Ramdam na ramdam ni Yorzuana ang pagkatakot ngunit nang sabihin ng babae na tutulungan siya nitong mahanap ang kaniyang mga magulang, naging masaya ito.

At para mawala ang takot ay binilhan siya nito ng teddy bear. Nagkamali siya sa pag-iisip sa babae dahil kalauna'y nagkita rin sila ng kaniyang mga magulang.

At kahit kailan, hinding-hindi makakalimutan ni Yorzuana ang hitsura ng babaeng 'yon. Labis-labis pa rin ang pasasalamat niya hindi lamang sa itunulong nitong mahanap ang kaniyang mga magulang noon, kundi ang maibsan din ang kaniyang takot sa tuwing nakikita niya ang teddy bear na ibinigay sa kaniya nito.

Maya-maya pa nang matapos na siya sa ginagawa ay balak niyang lumabas ng pinto nang magulat siya sa biglaang pagsulpot ng kaniyang nakababatang kapatid. Si Arjel.

"Arjel naman, nakakagulat ka naman e."

Imbis na sumagot ito ay hinila nito pabalik sa kwarto si Yorzuana at sinara ang pinto. Takang-taka naman ang dalaga sa inasal ng kapatid.

"Anong meron?" tanong nito.

"Ate, ano ka ba? Bakit ka pumayag?" tanong din naman ni Arjel sa kaniya.

"Pumayag? Saan? Sa kasal?" tanong din naman ng dalaga.

"Ate, hindi mo kilala si Roger Mizores. Ni wala ngang tiwala sina mama at papa doon e."

Taka namang tinignan ni Yorzuana ang kapatid at sinabi, "E kung wala pala silang tiwala, bakit pa nila ako ipagkakasundo doon?" tanong nito.

"Hindi ko alam. Kaya ate--"

"Arjel, okay na. Sumagot na ako, 'di ba? Magpapakasal ako sa kaniya. Ito na yung pangarap ko kaya sana naman h'wag mong sirain."

"Ate naman, hindi ko sinisira ang pangarap mo. Ang pinupunto ko lang ay sa maling tao ka mapupunta. Hindi mo kilala si Roger Mizores."

Hindi umimik at sa halip ay inilingan lang ito ni Yorzuana.

"Ate, makinig ka naman sa--"

"Arjel, tama na. Hayaan mo na lang ako, okay? Nakapagdesisyon na 'ko."

Hindi na umimik pa si Arjel at huminga na lang ito nang malalim. "Okay, kung hindi ka naniniwala sa 'kin, fine. Pero sinasabi ko sa 'yo ate, wala akong sinasabi sa 'yo na kasinungalingan. Kahit noon pa."

Pagtapos nito ay saka siya lumabas ng kwarto ng kaniyang kapatid. Hindi naman umimik pa si Yorzuana sa sinabi nito.

KINAGABIHAN nang sunduin si Yorzuana ng mga lalaking naka-formal at kulay itim ang kasuotan. Nagtataka siya kung sino doon ang Mr. Mizores.

"Ma, nasa'n po si Mr. Mizores?" takang tanong ni Yorzuana.

"Anak, sa mansyon niya naghuihintay si Mr. Mizores. Hihintayin niya ang pagdating mo," tugon naman ng ama nito. Marahan na lang tumango-tango si Yorzuana sa tugon nito.

"Pakibaba na lang ng mga gamit niya...." sabing muli ng ama niya sa mga tauhan kaya't nagsipagsunod ang mga ito.

Kaagad namang yumakap ang ina ni Yorzuana sa kaniya habang naluluha. Hinahaplos naman ng dalaga ang likod nito habang pinapatahan ang ina.

"Mami-miss kita, anak. Pagsilbihan mo nang mabuti si Mr. Mizores ha?"

"Opo, 'ma," tugon naman ng dalaga. Napukaw na lang din sa pansin niya si Arjel na nasa taas at nakatingin sa kaniya. Bagaman alam niya na inis ang kapatid niya sa kaniya ay kitang-kita pa rin niya ang pag-aalala nito.

"Sige po, 'ma, aalis na po kami," Nakangiting sabi ni Yorzuana at muli niyang niyakap ang ina gayundin ang ama nito.

"Mag-iingat ka, hija," huling sabi ng kaniyang ama bago siya umalis at sumakay sa sasakyan.