Chapter 1

Savina's Pov

Napangiwi ako nang bumagsak sa itaas ng ulo ng aking ina ang tubig na kinokontrol ng aking kanang kamay. Mag-iisang buwan na akong tinuturuan ng aking ina na gumamit ng iba't ibang uri ng kapangyarihan tulad ng magic, incantation at iba pa. Ngunit tamad akong matuto kaya kahit isang buwan na niya akong tinuturuan ay hindi pa rin ako natututo. Memorized ko na ang mga steps ngunit kulang pa rin daw ang aking determinasyong matuto na siyang pinaka-kailangan para matuto ng iba't ibang uri ng kapangyarihan. Mahina ang aking determinasyon dahil hindi kasi ako interesadong matuto. Para sa akin ay hindi ko na kailangang matuto pa ng kahit anong magic or spell dahil kaya naman kaming ipagtanggol ng aking mga magulang. Parehong makapangyarihan naman kasi ang mga magulang ko na mula sa angkan ng Witched Canary, ang pinakamakapangyarihang angkan ng mga witches. 

Ayokong matuto ng magic or spell or kahit anong kapangyarihan dahil gusto kong maging normal na tao katulad ng mga kaklase ko. Sa isang eskwelahan ng mga normal na tao kasi ako nag-aaral sa halip na sa school kung saan ang mga estudyante ay may alam na kapangyarihan dahil sila ay mga witch na kagaya ko. Ngunit kahit ayokong matuto ng magic ay no choice ako na pag-aralan iyon dahil ang aking ina mismo ang nagtuturo sa akin ng mga kakayahan ng isang witch. Nang sumapit ako sa edad na 18 ay saka ako inumpisahan ng aking ina na turuan ng witches power. Sa mga katulad naming witch kasi ay dapat na kaming mag-aral ng iba't ibang kakayahan ng aming lahi. Ngunit habang hindi pa sumasapit sa tamang edad ang isang batang witch ay hinahayaan munang huwag matuto ng power at mag-enjoy bilang isang normal na tao. At dahil nasa tamang edad na ako kaya dapat na akong mag-umpisang matutong gumamit ng power para maging isang ganap na akong witch sa ayaw at sa gusto ko.

"Focus, Savina! Kahit anong gawin mo ay hindi ka matututo ng kahit simpleng magic kung hindi nakapokus ang iyong atention sa ginagawa mo," sermon sa akin ng aking inang si Voila. I just rolled my eyes. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na niya akong nasermunan ngayong araw dahil hindi ako natututo kahit simpleng pag-kontrol ng tubig.

"Hindi talaga ako makakapag-focus dahil ayokong matuto, Mom. Mas gusto ko pang magbasa na lamang ng mga romance stories kaysa ang matuto ng power," nakasimangot na sagot ko sa kanya.

Umikot ng isang beses ang aking ina at sa isang iglap ay napalitan ng tuyong damit ang suot niya pagkatapos ay matalim ang tingin na nilapitan niya ako.

"Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na kailangan mong matutong gumamit ng kapangyarihan mo bilang witch para na rin sa iyong kaligtasan," giit ng aking ina. Ito palagi ang sinasabi niya sa akin kapag sinasabi ko sa kanya na ayokong matuto ng witch power.

"Mom, hindi ko kailangang matuto ng witch power dahil nandiyan naman kayo. Makapangyarihan kayo ni Dad at walang makakatalo sa inyo," nagmamalaki ang tinig na sagot ko sa kanya. 

Huminga ng malalim ang aking ina pagkatapos ay hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at seryoso ang mukha na kinausap ako.

"Balang araw ay mare-realized mo rin kung gaano kahalaga ang kapangyarihan natin bilang mga witches para maipagtanggol natin ang ating sarili at ang mga taong mahalaga sa atin, Savina. Kapag dumating na ang araw na iyon ay maiintindihan mo rin kung bakit kita pinipilit na matutong gumamit ng kapangyarihan," sabi ng aking ina sa seryosong mukha na ipinagtaka ko. Bakit niya ito sinasabi sa akin gayong payapa naman ang mundo? Ang aming clan na lamang ang natitirang witches clan sa buong mundo kaya walang gulo na nangyayari sa pagitan ng mga clan. Kaya bakit ipinagpipilitan ng aking ina na matuto akong gumamit ng kapangyarihan?

"Huwag kang mag-alala, Mom. Matututunan ko rin ang paggamit ng kapangyarihan ko bilang witch pagdating ng tamang oras. Pero sa ngayon ay hayaan mo na muna akong mag-enjoy bilang isang ordinaryong tao," pakiusap ko sa kanya. Alam ko naman na kailangan kong matutong gumamit ng kapangyarihan dahil bahagi na iyon ng aming kultura at ang pagkakaroon ng kapangyarihan ay isa sa aming abilities bilang isang witch. Ngunit ayoko pa talagang matuto ngayon at sana ay hayaan na muna ako ng aking ina sa aking kagustuhan.

Muling humugot ng malalim na buntong-hininga ang aking ina pagkatapos ay umiling. "Ikaw ang bahala, Savina. Napapagod na akong turuan ka at sana ay hindi mo ito pagsisihan," sabi ng aking ina pagkatapos ay tinalikuran niya ako at naglakad palayo. Naiwan akong nasisiyahan dahil mukhang hindi na ako pipilitin ng aking ina na matutong gumamit ng kapngyarihan.

Nang wala na ang aking ina ay nagtungo ako sa isang malaki at malapad na batong nalililiman ng mayabong na dahon ng isang malaking puno. Nahiga ako sa ibabaw ng malapad na bato at ipinikit ang aking mga mata. This is life. Ito ang gusto ko. Tahimik at walang inaalala na kahit ano. Hindi nagtagal ay tuluyan akong nakatulog. Tahimik at mahangin ang paligid kaya napasarap ako ng tulog. Nagising ako nang biglang kumalam ang aking sikmura. Nakaramdam ako ng gutom. Sinipat ko ang aking relo at natuklasan kong tanghali na pala. Kaya naman pala ako nagugutom na. 

Bumangon ako sa kinahihigaan kong bato at naglakad pabalik sa bahay namin. Kasalukuyan akong naglalakad pabalik sa bahay namin nang makaamoy ako ng tila nasusunog na bagay. Napakunot ang aking noo nang matanaw ko ang makapal na usok na tila nagmumula sa bahay namin. Napatakbo ako ng mabilis para makarating agad ako sa bahay namin. Nanlaki ang  mga mata ko nang makita kong nasusunog ang aming bahay. Tatakbo sana ako palapit dahil baka nasa loob pa ang mga magulang ko, ang aking bunsong kapatid at ang iba pa naming mga kamag-anak ngunit bigla akong natigilan nang makita kong hinihila palabas ng bahay namin ang aking mga magulang ng ilang kalalakihan na may hawak na mga sandata. 

Hindi sinasadyang napatingin sa gawi ko ang aking ama. Umiling siya sa akin pagkatapos ay ipinitik niya sa hangin ang kanyang dalawang daliri. Bigla na lamang akong hindi nakagalaw sa aking kinatatayuan at nang akmang sisigaw ako para tawagin ang aking mga magulang ay walang boses na lumabas sa aking bibig. Ginamitan ako ng magic ng aking ama para hindi ako makapagsalita at makagalaw. Siguro ayaw niya akong magsalita at lumapit sa kanila. Gusto nila akong itago mula sa mga lalaking humihila sa kanila.

"Nasaan ang panganay mong anak, Luzin?!" pasigaw na tanong sa aking ama ng lalaking tila siyang pinuno ng grupo.

"Hindi mo mahahanap ang anak ko dahil wala siya rito," matapang na sagot ng aking ama.

"Patayin mo na lamang kami, Gancho. Dahil kahit anong gawin mo ay hindi mo malalaman kung nasaan ang aming panganay, Napatay mo ang aming bunsong anak ngunit hindi ka magtatagumpay na mapatay ang isa pa naming anak," puno ng galit na sigaw naman ng aking ina sa pinuno na Gancho pala ang pangalan. "Hindi magtatagumpay ang Golden Wolf Clan na ubusin ang aming lahi!"

Biglang nanlaki ang aking mga mata nang marinig ko ang sinabi ng aking ina. P-Patay na ang aking k-kapatid na si Sid? Hindi ito maaari! Hindi ito totoo! Biglang nag-unahang maglandas sa aking pisngi ang aking mga luha.

"Bilib din naman ako sa tapang ninyong mag-asawa. Kayo na nga lang ang natitirang buhay sa angkan ninyo ay matapang pa rin kayo" nakangising panuniya ni Gancho sa aking ina. Ibig sabihin ay pinatay na nila ang iba ko pang mga kamag-anak. 

"Matapang kaming mga witches at hindi katulad ninyong mga taong-lobo na duwag! Kaya gusto ninyong ubusin ang aming lahi dahil natatakot kayo sa amin dahil mas makapangyarihan kami kaysa sa inyo!" matapang na sigaw ng aking ama na sinagot lamang ng malakas na tawanan ng mga taong-lobo na nakapalibot sa aking mga magulang.

"Ipapakita ko sa inyo kung gaano kami katapang," nakangising wika ni Gancho pagkatapos ay nilapitan nito ang aking ina at dinukot ang puso nito.

No!! malakas kong sigaw sa aking isip nang makita ko ang walang awang ginawa ni Gancho sa aking ina. Helpless na napaiyak na lamang ang aking ama na nakamasid lamang sa aking inang wala nang buhay. Pagkatapos ay sunod namang dinukot ni Gancho ang puso ng aking ama habang nagtatawanan ang mga tauhan niya. Itinapon nito sa nasusunog naming bahay ang puso ng aking mga magulang.

Halos panawan ako ng ulirat dahil sa nasaksihan kong brutal na pagpatay sa aking mga magulang. Wala akong magawa kundi ang umiyak na lamang. Wala akong sapat na kapangyarihan para ipagtanggol sila. At kaya ako inalis ng aking ama ang aking tinig at hindi ako pinagalaw dahil tiyak na hindi rin ako makakaligtas sa kamay ng masasamang taong-lobong ito. Ngunit makapangyarihan ang aking mga magulang kaya paano sila nagawang talunin ng mga taong-lobo na tanging lakas at bilis lamang ang taglay na kakayahan?

Golden Wolf Clan! Gancho! Isinusumpa ko na balang-araw ay  magbabayad ka ng mahal sa ginawa mo sa pamilya ko! nagpupuyos ang kalooban na hiyaw ko sa aking isip. Ngayon ko pinagsisihan kung bakit hindi ako nagpursige na matutong gumamit ng kapangyarihan ko bilang witch. Sana ay naipagtanggol ko ang aking mga mahal sa buhay. Wala akong silbi! Wala akong kuwentang anak! 

Nang makita kong basta na lamang itinapon ni Gancho na parang isang bagay ang katawan ng aking mga magulang sa naglalagablab na apoy ay tuluyang nagdilim ang aking paningin. At ang mukha ng nakangising si Gancho ang huli kong nakita bago ako nawalan ng malay.