Dawn POV
"Malaya kana Yesha, sana maging masaya ka." Sambit ni Eros bago ito naglakad paalis na kinalaki ng mga mata ko.
N-No!
"Eros huwag mo kami iwan dito tulungan mo kami—" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang biglang makarinig ako ng isang boses na lubhang nagpagulat sa akin.
"M-Mahal mo 'ko?" Napasinghap ako at nilayo ko ang katawan ni Flix mula sa'kin.
Namuo ang luha ko nang tumama ang aming mga mata. Those eyes that I am longing to see and stare.
Ngayon puno iyon ng saya. Erasing the bad nightmare of his eyes filled with sadness in my mind.
"B-Buhay ka!" I hug him.
"Buhay ka salamat akala ko iniwan mo na ako. Akala ko 'di na kita ulit makakasama." I sniff hindi ko na ulit gugustuhin na maramdaman ang sakit na naramdaman ko kanina noong inakala kong mawawala na siya.
Napakasakit pala iniisip ko pa lang ay hin
FlashbackI stared at the person in front of me. Para akong tulala na hindi ko maunawaan o sadya bang mapagbiro lang ang tadhana?He stare back and all I did was smile. If only I can laugh the way I used to, pero iba na ang panahon ngayon. Iba na ang pakiramdam ko ngayon tila ba ang dating ako ay tuluyan nang nakalimutan."Strip now Mr. Montero." Sa aking usal ay nakita kong sandaling tila natigilan ito pero ang mga mata nito'y nakatutok lamang sa akin na tila ba binabasa nito ang buo kong pagkatao, pero alam ko naman na wala itong makikita. I am a therapist, isang bagay na akala ng lahat ay marangal pero sa gaya ko na hindi normal ang ginagawa, minsan may mga bagay na kailangan ko ring gawin ang lahat kumita lamang."If you won't I would do the job." Nakita kong umigting ang panga nito kaya ngumiti ako ng mapait. I won't play this game kung hindi ako sanay pero ang tulad ko'y nakatadhana na sa
Dawn POVNakamasid lamang ako sa paligid habang sumisimsim ng alak sa aking hawak na shot glass at ninanamnam ang kalayaan na aking nararamdaman.And yes, I can feel freedom physically yet my mind is still trap in chaos.At kung para sa iba ay mahirap unawain ang lugar na kinalalagyan ko ngayon? Para sa akin it only needs an open heart and open mind to understand this kind of freedom that I chose to embrace right now.As the air smell smoke that trap people in haze, I watched how people sway with the rhythm feeling high and this view is what I need to forget.Para bang dinuduyan ako no'n at paulit-ulit na inaaya, persuading me to embrace this opportunity of feeling being lifted from the ground and lifted away from pain.Napangiti ako ng mapait and I can feel my eyes are getting heavy yet, I can also feel myself still seeking for more. Alam kong hindi lang kalayaan ang gusto ko dah
Dawn POVNanghihina man ngunit ngumiti pa rin ako habang tinitingnan ang kawalan.Nakakatawa nga dahil nagmumukhang tila ba may iniisip ako ngunit sa totoo lang ay blangko ang utak ko.And yeah, here I am again in this very familiar corner where everything is dark. Ngunit ngayon mas ramdam kong may kasama na namang iyon na takot.Takot na baka ako'y muling pilitin na ikulong sa parehong lugar na tinatawag nilang impyerno. Though, I don't want to be hurt ay andon pa rin ang mga anino na nagsasabing mangyayari at mangyayari pa rin iyon. But my mind scream and cried out a warning dahil sadyang ayaw na nitong muling mabuwal ang aking katauhan at pagkatao.But how? Ngayon pa na nararamdaman ko na naman ang ganitong emosyon ay mas nahihirapan lang ako. I can feel every monster are chasing me like I still have to pay them some of my debts ngunit paano? May ibabayad pa ba ako? Walang-wala na ngang natira sa a
Dawn POVFlashback"Nasaan na po ang anak ko? Brix Mathison po ang pangalan niya, kinuha po siya sa akin sa kulungan pero ngayon po ay laya na ako kaya balak ko po sana siya kunin." Tiningnan ako ng matagal ng babae at saka binaba ang mga mata sa hawak nitong papel at may tila tiningnan sa mga papel nito.Nagtagal ito kaonti sa pagbabasa hanggang sa napabuntonghininga ito at muling humarap sa akin na may nakabakas na hindi mawaring emosyon sa mga mata."Sorry Miss pero wala na rito ang anak niyo." Natulala ako sa sinambit nito at agad na umalsa ang galit sa aking puso. Paanong nawala? Bakit?Pinangako nila makukuha ko ang anak ko kapag lumaya ako pero bakit ngayon wala na? Ano ito? Nakikipagbiruan ba siya sa akin? Hindi pwede...No!"Ano ang iyong ibig sabihin? Nakikipagbiruan ka ba? Sinabi sa akin na narito ang anak ko dahil dito siya dinala kaya bakit wala?" Napahawak ako ng mahigpit sa
Dawn POV Napabuntong-hininga ako habang tinititigan ang aking mukha sa harap ng salamin. Shit ka talaga Dawn! Dapat sanay kana e' ngayon andito ka na naman nagtatago!Pagkadiretso ko kasi sa loob ng restroom ay nagkulong muna ako rito and I just message Leon to wait for me outside kasi medyo sumama lang ang tiyan ko pumayag naman ito at baka susunod din daw rito pagkatapos lang daw nito makipag-usap sa mga kakilala nito at saka uuwi na lang daw kami or hindi kaya lumabas at kumain sa labas para mas magkaroon kami ng privacy.Nakakahiya man ang rason ko pero it is better than telling him the truth. Muli bumuntong-hininga ako saka kinuha ang aking lipstick at muli akong naglagay no'n sa aking labi. Inaayos ko ang sarili ko para paghumarap ako ulit doon e' hindi ako magmukhang ewan.Napapitlag ako nang biglang malakas na bumukas ang pinto pero agad din iyon naisara at pumasok ang dalawang tao na
Dawn POV"Hoy bruha ka ano 'yung narinig ko?" Inis na sambit ni Reign na tila ba galing pa sa impyerno at ngayon ay humahangos. Nanahimik lamang ako habang pinagpapatuloy ko ang ginagawa ko. Hindi ko kasi ito maharap dahil sa hiya."So hindi mo ako sasagutin? Langya kang babae ka aalis ka sa trabaho? Bakit magfufull time ka sa pag-eescort? Ano ba 'yan bruha ka! Ano ba ang gusto mong gawin sa buhay mo." Nandito kami ngayon sa hallway ng pagmamay-ari nilang hotel. Habang ako naman ay hila-hila ang mga gamit na panglinis ko. Medyo nahihiya pa nga ako kasi alam ko iba ang tingin sa akin ng ibang empleyado. Akala kasi nila ako ang paborito ng mga taong nasa mataas na posisyon dahil na rin sa lagi akong pinupuntahan ni Reign na isa sa mga amo nila, na kung tutuusin nga ay isa lang naman akong tagalinis ng kalat sa lugar na ito.Kaya nga sobra-sobra na rin ang pasasalamat ko sa kaibigan ko dahil kahit nakulong ako ay nanatili ito sa tabi ko, siya ang tumulong sa
Dawn POV"Hindi ka mag-iisa sasama ako kahit saan. Let's meet tomorrow at sabay tayong aalis." Ngumiti ako ng tipid at gano'n rin ito pero natigilan kaming dalawa nang biglang tumunog sa cellphone nito na agad nitong kinuha mula sa bulsa nito at sinagot ang tawag."Hello? Ah yes! Papunta na ako, and yeah may sasabihin rin ako sa'yo. I know you need me Leon and yes bibilisan ko papunta riyan." Pagkasabi nito ng mga huling salita nito ay binaba na nito ang tawag at ako naman ay tinaasan ito ng kilay pero ngumisi lamang ito at tinaas ang mga kamay at napailing."Alam kong tanga, pero huli na ito. Haven't heard of farewell fuck? Alam mo na need ng pabaon." Binuntutan pa nito iyon ng tawa kaya napabuntong-hininga na lamang ako."Talagang malala kana.""Anong malala if I know naggoodbye sex rin kayo noong the one that got a way mo bago ka tumakas." Biglang umawang ang labi ko sa mga pinagsasabi
Flix POVMy jaw clench while staring at the naked woman sleeping peacefully above my bed.Too bad hindi magtatagal ang payapang tulog nito, hell! She deserve to be punish matagal ko nang hinintay ang araw na magawa ko na ito. Though I never expect it to be early because now is the time where I can have her vulnerable in front of me.Matagal kong pinag-isipan ang mga pwede kong gawin rito, at masarap pa sanang makipaglaro pero mukhang aatras ito at walang balak na makipaglaro rin sa akin. She planned escaping and I can't bare that knowing na hindi ko pa naisasakatuparan ang mga planong nasa aking isipan.Yes, I hated her. She was the woman who made me face hell. A pretentious woman who lied to me making me believe in her facade.Ginalaw ko ang hawak kong wine glass at saka tumayo mula sa aking kinauupuan at lumapit sa kinahihigaan ng babaeng kanina ko pang gustong saktan."This would be your nightmare, and my justice."Pagk
Dawn POV"Malaya kana Yesha, sana maging masaya ka." Sambit ni Eros bago ito naglakad paalis na kinalaki ng mga mata ko.N-No!"Eros huwag mo kami iwan dito tulungan mo kami—" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang biglang makarinig ako ng isang boses na lubhang nagpagulat sa akin."M-Mahal mo 'ko?" Napasinghap ako at nilayo ko ang katawan ni Flix mula sa'kin.Namuo ang luha ko nang tumama ang aming mga mata. Those eyes that I am longing to see and stare.Ngayon puno iyon ng saya. Erasing the bad nightmare of his eyes filled with sadness in my mind."B-Buhay ka!" I hug him."Buhay ka salamat akala ko iniwan mo na ako. Akala ko 'di na kita ulit makakasama." I sniff hindi ko na ulit gugustuhin na maramdaman ang sakit na naramdaman ko kanina noong inakala kong mawawala na siya.Napakasakit pala iniisip ko pa lang ay hin
Dawn POV"Uyy gising andito na tayo!" Dahan-dahan akong napamulat dahil sa sigaw t-teka asan ako bakit puro puno ang nakikita ko?Hindi huwag mo iyan gawin pease just let me go!No!Si Eros?'Yung kasal?Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa pagbalik ng akin alaala Shit asan na ako? Where did they take me? Lumuluha na ako sa galit at kaba damn kung hindi ako makaalis rito paano na?"Nasaan ako? T-Teka ano ba bitiwan mo 'ko." Nagpumiglas ako at pinagsusuntok ang lalaking nasa harap ko pero nakakaiwas ito at naiinis ako. They have taken me away nang hindi ko alam ang rason.Wala naman akong ginawangmasa e' kaya bakit nila ako ginaganito?"S-Saan sabihin n'yo nasaan ako?" Napayuko ako ng hinawakan ng lalaki ang kamay ko para mapigilan ang pagsuntok."You need to come with us at kung
Dawn POV"Yesha," napapitlag ako sa narinig kong pagtawag sa akin at nang lingunin ko ang boses ay nakita ko si Eros na nasa bukana ng pintuan at pinagmamasdan ako."Hindi ka ba kakain?" Mahinang sambit nito na kinayuko ko.Sa totoo lang hindi ko rin alam kung makakakain pa ako.Masyadong binabagabag ako ng konsensya ko. I can't even stare at his eyes without feeling ashame.Masyado mahirap tanggapin na nagagawa pa rin nitong umaktong parang walang nangyari pero ang totoo niyan ay dapat hindi ganito ang turing nito sa akin."Yesha dalawang linggo kanang ganito kasal natin and yet you are still like this." Nag-isang linya ang aking labi sa binanggit nito.Bukas na bukas ay ikakasal na ako rito. And yet hindi ko man lang alam kung kaya kong humarap sa altar nang hindi mahihiya at makakaramdam ng guilt.Hindi ko na sana hahayaan na magkagnito pero paano ako tatanggi? Paano ko magagawang umaktong walang nangyaring katangahan.
Dawn POV"Dawn!" Napasinghap ako at napabalikawas ng bangon mula sa kinahihigaan ko nang may marinig akong malakas na sigaw kasabay rin no'n ay ang ingay ng pagbukas ng pinto.Ngunit halos mawalan ako ng lakas sa nakita kong taong bumunggad roon. Hinihingal ito ngunit ang panlalaki ng mga mata nito ay sapat na para makaramdam ako ng matinding hiya at kasama na rin doon ang guilt.Ewan ko ba pero ang pagbuka't sara ng bibig nito ay tila ba'y sapat na patunay upang lalo akong manliit. Alam kong hindi ito makapaniwala sa kung ano mang nabunggaran nito ngayon pero hindi ko na maibabalik ang oras.Naging tanga na ako.Isang tanga na nagpadala sa nararamdaman ng aking puso.Kaya kahit kita sa mga mata nito ang paglarawan ng sakit ay napalunok na lamang ako at hinihintay ang mga panunumbat nito because I deserve it.I really deserve it.Ngunit hindi ko inasahan ang pag-iba ng emosyon sa mga mata nito at ang sumunod nitong sinambit.
Dawn POVTinulak ko ito at tinitigan ng mariin sa mga mata nito."Seryoso ako Flix ayaw ko nang magkaroon ng koneksyon pa sa sa'yo o sa pamilya mo." Mahirap man bigkasin ang mga katagang iyon pero kailangan kong maging matatag.Seeing his eyes filled with pain at ang paglarawan ng pagkawalan ng pagkasa ay siyang kumurot sa puso ko.Unti-unting naramdaman ko ang pagdulas ng mga kamay nito hanggang sa tuluyan na nawala ang init na kanina lang ay nakayakap sa akin.Ewan ko ba pero kusang tumaas ang mga kamay ko upang pumalibot sa batok nito kasabay rin no'n ay ang pagbagsak ng kumot sa sahig.Nawalan na ako ng hiya. I don't care if I am bare and naked in front of me.Because I can't..I can't let go without having the chance to feel him for the last time.Kahit ngayon lang.Nakita ko kung paano gumuhit ang gulat sa mga mata nito, pero ngumiti lamang ako at nang titigan ko ang nakaawang at mapu
Dawn POVNapadaing ako dahil pakiramdam ko'y parang dinaganan ako ng mundo sa sobrang pananakit ng aking katawan gayundin ang aking ulo."Hmm..." I moaned in pain bago dahan-dahan na minulat ang aking mga mata.It's a bit blur, ngunit agad na nanlaki ang mga mata ko nang maanigan ko ang kakaibang disenyo ng kisame."Fuck!" Napamura ako dahil sa tindi ng gulat ko ay akmang babalikwas ako ng bangon ngunit natigilan ako nang maramdaman ang pagsiid ng matinding sakit.Ang balakang ko'y tila ba bugbog pero ang malala ay ang pakiramdam na hindi ako komportable lalo na sa pagitan ng aking mga hita.Shit!Anong nangyari?Isa pa nasaan ako?Natulala ako habang ang tanging nagawa ko na lamang ay ang maupo sa malawak na kama at pagmasdan ang aking paligid.This is not my house—teka pumunta ba ako sa isang hotel? Ano bang ginawa mo Dawn?Wait why am I naked?Napasinghap ako sa aking
Dawn POVUmiwas ako ng tingin mula sa kakatingin sa taong nasa harap ko and I just bit my lips to suppress the aching need within my body.Napatingala ako habang kapit na kapit ako sa lamesa."Shit!" I cursed because I felt I am now burning. Kaya sa inis ko ay nawalan na ako ng pakealam at desperadang pilit kong tinanggal ang aking buong saplot. Gusto kong lumaya mula sa pakiramdam na ako'y sinasakal ng saplot ko.Kahit na ang maliliit na telang tumatakip sa mga maseselang parte ng aking katawan ay tinanggal ko rin to relieve the warm feeling ngunit akala ko'y hihinto na ang pakiramdam na inaapoy.Pero mali ako, sobrang mali dahil mas naging malala ito at napapikit ako ng sumiid ang kakaibang sensasyon sa aking katawan.Hell my core is aching and my mind is slowly flooded by different pictures of things that I didn't imagine I would fucking think right now.And they are encouraging me to do something at alam kong kokontrol
Dawn POV"Hmm bukas isugarado mong nakaayos na ang lahat ng mga dadalhin mo," sambit ko sa tapat ng telepono, kausap ko kasi si Helen pagkatapos kasi nang napag-usapan namin noong isang araw ay napag-isip isip nitong sasama nga ito sa akin kaya ngayon ay sinasabihan ko itong maging handa sa mga dapat lalo na't bukas na ang flight namin."Naayos ko na ang lahat ate. Kaya siguraduhin mo lang din na huwag mo akong papaasahin bukas a'." Napailing ako, dahil bakit ko naman ito papaasahin lalo na pa't ngayon na buo na ang desisyon ko.Napatingin ako sa maliit na picture frame na nakapatong sa office table ko.Mula roon ay kitang-kita ko ang nakangiti kong anak.I really miss him, pero sa ngayon hindi ko pa alam kung papaano harapin ang ama nito. I don't have the courage. At kahit ngayon na tinatawagan na ako ni Eros ay ni hindi ko rin ito magawang sagutin.I don't want another M
Dawn POV"A-Ano? Paanong anak ka namin? E' Nag-iisang anak lang namin si Helen!" Sigaw ng ama ko na halatang hindi makapaniwala."Teka ija what is really happening paano kita naging pamangkin?" Sabat ng ina ni Eros na ngayon ay naguguluhan na rin sa daloy ng pangyayari."She is my sister dad." Lahat ay napatingin kay Helen na ngayon ay may ngiting mapait na nakapaskil sa labi."Helen..." "Naalala niyo 'yung kinuwento niyong kapatid ko na nawalay sa inyo dahil inilayo siya sa inyo ng babaeng pinakulong ninyo? And that child na lumaki sa poder ko ay ilang taon din akong naging donor ng dugo nito. Sa una inakala kong nagkataon lang na nagmatch kami pero sa huli nagduda rin ako nang ikwento niyo sa akin ang tungkol sa kapatid ko. Nagbakasakali ako and I didn't expect na may dugo ng pamilya natin ang nananalaytay sa bata. Sinubukan ko hanapin ulit ang ka