CHAPTER 1

"Bilisan mo na kasi Pris. Napakabagal mong kumilos.", singhal sa akin ni Arc habang binubulatlat ang papel na supot na pinaglalagyan ng pandesal. Kumuha ng isa at binuklat iyon saka nilagyan ng peanut butter, at buong pinasok sa bunganga nya.

"Gutom na gutom?", ani ko saka dinampot ang aking bag at cellphone. Tinapik ko ang matigas nyang braso.

"Tara na." yaya ko dito nang hindi pa kumilos at muling kumuuha ng isa pang pandesal. Nagmamadali itong lumabas saka ko ini-lock ang pinto.

"Bilisan mo na, late na tayo.", he held my hand at hinila ako nang mabilis. Nakakainis! Pag ako talaga nadapa, may kotong to sakin.

Mabilis naming narating ang kanyang motorsiklo, nang bumaling sya sa akin para ibigay ang helmet ay napansin ko ang mantsa ng palaman sa gilid ng kanyang labi. Napailing ako bago kumilos, ang isang kamay ko ay nilagay ko sa likod ng kanyang ulo upang hindi nya iyon maigalaw, kita ko ang pagkagulat nya ngunit agad din namang nakahuma nang ipahid ko ang aking hinlalaki sa peanut butter na takas.

"Ang amos mo kumain, para kang bata." tanging sabi ko atsaka sinubo ang nakuhang peanut butter sa kanyang bibig. Napailing na lamang sya sa ginawa ko, at muling inabot sa akin ang helmet, mabilis ko iyong isinuot at sumampa sa kanyang NMAX.

"Kasi nga lagi na lang tayong late dahil sayo. Kapit ha.", hindi pa niya iyon sinasabi ay ginawa ko na dahil alam na alam ko na kung paano sya magpatakbo, kaskasero kasi 'tong unggoy na to.

Nakarating kami agad sa restaurant na aming pinagtatrabahuan, we're both in a hurry at kanya kanyang dampot ng apron bago mag-in. Ako ay cashier at sya naman ay sa dining, pareho daw kasing pang-harap sa tao ang mga hitsura namin. Hindi ko naman maikaila kung gaano talaga ka-gwapo si Arc, nuon pa man. At lalo pang gumagwapo habang lumilipas ang panahon. Lalo na ngayon na palagay ko'y nagwo-work out ito, dahil sa tigas ng mga muscles nito at ang pagkakaroon ng abs. We've been friends for almost five years, sya ang naging kaagapay ko sa lahat ng bagay simula nang umalis ako sa poder ng aking ina, kaya naman alam ko kung may nagiging pagbabago sa kanya.

"Matunaw yang bff mo beb.", napalingon ako kay Rodel nang sabihin nya iyon. Nililinis nito ang counter habang nagsasalita. Natawa lang ako sa sinabi nito.

"Ayaw pa kasing aminin na bet nyo ang each other eh. Mga in denial pa kasi.", nag-roll pa sya ng eyes habang sinasabi iyon, mas natawa ako. Palagi kasi nilang sinasabi iyon, pinipilit nila na type daw namin ang isa't isa or kami na. Well, hindi namin sila masisi, napakakomportable kasi namin sa bawat isa. Palagi kaming sabay sa lahat ng bagay, kahit na mag-overtime ako at sya ay hindi, naghihintay pa rin sya sa akin para sabay kaming umuwi. He also requested na sabay ang lunch namin, hindi din kasi ako gaanong makakain nang hindi sya kasabay, and lastly we live in the same apartment pa at magkatabing pinto. Kaya naman hindi maalis ang speculations na kami daw, kuno.

But Arc is just a very special friend para sa akin. Ayokong sayangin ang kung anong meron kami, dahil alam kong walang relasyong nagtatagal. At ayokong humantong sa wala ang pagkakaibigang binuo namin. Isang halik sa pisngi ang gumulat sa akin at nawala sa aking iniisip.

"Ano na naman yan Pris, late na nga tayo tulala ka pa. Trabaho na", simpleng sermon nya sa akin matapos akong halikan sa pisngi. Normal na sa kanya iyon, ang alam ko kasi mayaman yan sila. At alam kong ganon ang batian ng mga mayayaman.

"Ito na po." sumbat ko at pinagana na ang aking POS machine.

Lumipas ang nakakapagod na maghapon, nawala sa isip ko na Sabado nga pala ngayon, kaya marami kaming customer. I removed my apron nang matapos mag-inventory ng aking benta at isurrender iyon sa aming manager

"Okay, Princess. One great job again. See you on Monday." buong ngiting wika ni Sir Gabby habang gumagawa ng paper works sa kanyang opisina.

Natanaw kong naghihintay na sa labas si Arc habang inaabala ang sarili sa kanyang phone, I hurried dahil baka naiinip na naman.

"Let's go.", yaya ko sa kanya ngunit tila hindi ako napansin dahil buo pa rin ang atensyon nya kakadutdot. Sa inis ay inagaw ko iyon atsaka tiningnan, he just let me, alam naman nyang wala syang magagawa. Yeah, busy pala sa babae, he is having a conversation with a girl named Dahlia on her account.

"Tapos ka na?", tila bagot na tanong nito saka nilahad ang palad para sa kanyang telepono. Mabilis akong umiling atsaka tiningnan ang profile ng babae. Ganon na lang ang panlalaki ng aking mga mata nang makita kung gaano kaganda iyon. Shit!! may profile pic pa sya na naka-two piece na kahit akong kapwa nya babae ay talagang humanga nang husto. Napakakinis nya at napakatangkad, ang liit ng mga labi. Napalunok ako at tila may kirot na naramdaman, pag naging jowa to ni Arc for sure hindi na yon aalis sa tabi nitong babaeng to and he will leave me alone. Napasulyap ako sa kanya, pero nakatingin din pala sya sa akin kaya nagtagpo ang aming mga mata. Walang gana kong binalik ang gamit nya saka binuksan ang top box ng kanyang motor at agad na kinuha ang helmet na para sa akin. Napasulyap akong muli at nakatingin pa rin sya sakin.

"Ano? Selos?", agad na tanong ng walang hiya. Umiling lamang ako, this is what I am scared of. Ang iwanan ako ni Arc, sya na lang kasi ang meron ako. Hindi naman sa bet ko sya, or mahal ko sya in a romantic way, it's just that nasanay na akong palagi syang kasama everyday, and I don't know kung paano umpisahan maging mag-isa kung sakaling iwanan nya ako. Kaagad akong sumampa sa motor at sumandal sa top box, waiting for him to drive.

"Pris, ayan na naman yang ugali mo ah.", he said habang nilalagay ang cellphone sa bulsa at dinampot ang sariling helmet na nakapatong sa upuan nya. I didn't speak, ewan ko, it's like anytime iiwanan nya ako and I don't like what I'm feeling right now.

"Problema mo? Anong gusto mo hindi na ako magjowa? God! ayokong tumandang binata Princess Symphony.", suplado nyang saad saka sinuot ang helmet at inistart ang makina. Pero ilang minuto na ay hindi pa rin kami tumatakbo.

"Ano na?", inis kong turan.

"Ikaw, ano na?", naiinis na din ang damuho, ayaw din talagang patalo nito eh. I got what he wants. I snaked my arms around his waist kahit na labag iyon sa loob ko pero ayoko makipagmatigasan sa kanya, for sure aabutin talaga kami ng bukas dito. The moment he felt my hands around him ay saka nito pinatakbo ang motor. Napangiti ako, yung mga ganong simpleng gesture nya ang hahanapin ko pag naghiwalay kami ng landas. I don't wanna be selfish, I want him to be happy with his special girl, but the fact na iiwanan nya ako is ripping me off. I have to do something about this, hindi ko sya pwedeng pigilan sa bagay na makakapagpasaya sa kanya. He is my bestfriend and I love him, I want him to be happy because he deserve it. Sa kakaisip ay hindi ko na namalayan na nakapark na pala ang motor sa loob ng inuupahan naming apartment. Inalalayan nya akong makababa gaya ng palagi nyang ginagawa, I can't look into his eyes now, para kasing ang samasama kong kaibigan. We get in to our rooms nang walang imikan. Well, hindi naman ako bothered dahil ganito naman talaga kami, mamaya o bukas we'll act na parang walang tampuhang nangyari. Sa labas, pagkakamalan na naman kaming magjowa.

Nakapagpalit na ako ng damit pambahay at ngayon ay chinecheck sa ref kung ano ang pwedeng initin para sa hapunan when I heard someone open the door and close it.

"Sabaw ng pares at lumpiang shanghai.", dirediretsong sabi ko.

"Okay."

Nilagay ko sa kaserola ang sabaw at sinalang sa kalan, then I prepared a pan para lutuin ang nakabalot nang shanghai. Naramdaman ko na lamang sya sa likod ko at ipinatong ang dalawang kamay sa ulo ko, saka doon pinatong ang baba nya, I smiled ito na naman ang mga pangmalakasan nyang galawan.

"Pris." masuyong tawag nya sakin

"Hmm."

"I think I like her.", napakabog ng mga salitang iyon ang dibdib ko. I stopped from what I'm doing, ramdam ko ang ngatal ng mga kamay ko. Shit! parang ang OA ko naman mag-react.

"Pwede ko ba syang ligawan?", pagpapaalam nya. Napanganga ako sa tanong na iyon, ganon ba talaga ako kaimportante sa kanya? Even sa mga babaeng gusto nya, he needs my approval?

"Sabi mo kaya ka umalis sa poder ng parents mo kasi pati mga babaeng gugustuhin mo dinidikta nila? Bakit ngayon nanghihingi ka ng permiso ko?", wala sa sarili kong tanong. Narinig ko ang pagtikhim nya.

"Because I know you love me.", bigla akong napaharap sa kanya dahil doon.

"At bilang babae kaya mong basahin ang kapwa mo, if she's being serious or not.", nakangiti pa sya.

"My parents decision is based on wealth. Hindi sa kung anong ikasasaya ko, unlike you. Priority mo ang happiness ko, right?", that was sweet. Pero hindi ko na appreciate, I hate it. Dahil sa totoo lang ayoko, ayokong magkajowa sya at ayokong iwanan nya ako.

"Ahh..", I replied at muling tumalikod. Sya ay nanatili sa likod ko ngunit ngayon ay nasa magkabilang gilid na ang mga kamay at nakatukod sa lababo. I think I have to savor moments like this, mukhang hindi na magtatagal ang magiging mag isa na ako.