CHAPTER 4

I know it's crazy, pero why not? Marami na ngayon ang single mother and it doesn't matter, I have my savings naman. Matagal tagal na din ang naging pagtatrabaho ko para lang sa board exam at sobra sobra na ang ipon ko pra doon. If I am to be a mother, magiging mabuting ina ako, I will love my child unconditionally and it will take so many years bago nya ako iwan para bumuo ng sarili nyang pamilya. Right! Maraming taon pa kaming magkakasama and I'm sure pasasayahin nya at pasisiglahin ang buhay ko just like what Arc did. Sa ganon ay hindi na ako gugupuin ng lungkot sa oras na mag-settle down na ang bestfriend ko. Hindi nmn siguro selfishness ito dahil mamahalin ko naman ng anak ko. I think this is a great idea, having a child will save me from the dark world of being alone again. Napaigtad ako nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko at bumungad ang pupungas pungas na si Arc, parang tulog pa itong naglalakad, pinagmamasdan ko kung saan sya pupunta at natawa nalang ako nang mahiga sya sa sofa at ilagay ang ulo nya sa kandungan ko. Napaka-touchy talaga nya, gusto nyang palaging magkadikit kami.

"Bakit ka andito?", I heard his bedroom voice once more. Bakit parang may ginigising itong kung ano sa loob ko? kakaibang pakiramdam na parang gusto kong maibsan. I remained on staring at him, bahagya nyang tinampal ang pisngi ko bilang paggising sa tulala kong diwa.

"Aray!", singhal ko sa kanya atsaka iniwas ang tasa ng kape dahil baka iyon tumapon sa mukha nya.

"I said, why are you here? hindi ka na ba makatulog?" aniya na muling pumikit at isinuksok ang mukha nya sa tyan ko. Hindi ko alam, pero bakit parang may nagliparan sa loob non na hindi ko mawari.

"Hindi na, istorbo ka eh.", masungit kong tugon. I heard him chuckled na ikinangiti ko rin. Ilang minuto sya sa ganoong posisyon at ilang minuto din na parang pigil ang aking hininga dahil sa mukha nyang nasa tyan ko. Ipinagpatuloy ko ang pagsimsim sa aking kape habang sya ay nakasubsob pa rin doon. I am thinking, kung gagawin ko ang naisip ko, sino naman ang kasama kong gagawa noon? I know it takes two to tango, at wala naman akong jowa to ask for this craziness. Hindi sinasadya pero napatungo ako at matamang tiningnan si Arc, ang matangos nyang ilong ang laging nakakakuha ng aking atensyon. Matagal ko itong tinitigan at bumaba ang mata ko sa nakatagilid niyang katawan, I gulped hard at muling humigop sa aking kape. Gaga ka Pris, bestfriend mo yan, sermon ko sa aking sarili.

"Stop staring Pris" nagulat ako sa sinabi nya. Paano nya nalaman? Did he feel it?

"Hindi ah," pagtanggi ko. Bumangon sya bigla at hinarap ako, saka inabot ang iniinom kong kape at humigop doon.

"You are.", pagdidiin nito. Minsan nakakainis na din ang kakaenglish nito eh, nakakabading kaya pakinggan. I looked at him again, our eyes meet and fought a stare at each other. Kita ko ang paglamlam ng kanyang tingin, he seems having difficulty on something. His hazelnut colored eyes were deep and powerful, hindi ko nga alam kung paano kami nagkasundo at naging magkaibigan dahil parang syang isang makapangyarihang nilalang na hindi pinagtatangkaang lapitan ng kung sino lang.

"What now Pris? I said stop staring. Ang kulit mo!" napakasungit niya naman, siguro may LQ sila ng jowa nya.

"Tingin lang eh, damot.", I rolled my eyes at padabog na sumandal sa sofa. Ramdam ko ang marahan nyang paglapit at tumabi sa akin. He is so close to me, napakaluwag ng sofa pero narito kami sa kabilang dulo at nagsisiksikan.

"Maaga pa matulog ka pa.", mahinahong wika ko at muling kinuha sa kanya ang tasa ng kape.

"Ipagtimpla kita?", tanong ko. He shook his head at muling kinuha ito, ano to tug of cup? Pilyo syang ngumiti at nagsalita habang nakaumang ang tasa sa kanyang bibig. Napatingin ako doon, that natural red lips, nalungkot ang mukha ko bigla, yeah that lips that used to kiss my cheeks is kissing another cheeks now. Bumigat ang pakiramdam ko, ngunit tila ako natulala sa tinuran nya.

"Ayoko, gusto ko yung may laway mo.", then he sipped the coffee once more sa kung saan ako uminom din. A gush of heat run up to my cheek, hindi ko alam kung nahalata nya iyon. Hindi ko na nagugustuhan itong nangyayari, simula nang magka-girlfriend sya ay parang iba na palagi ang nararamdaman ko. I start comparing myself to Dahlia and felt that I am way better than her.

Sa isiping iyon ay lalong nanaig ang kagustuhan kong isakatuparan ang naisip ko.

"Arc.", ibinaling ko ang tingin sa ibang mga bagay sa loob ng apartment.

"Hmm?',

"I want a child.", dirediretsong saad ko. Sa gulat nya ay naibuga nya sa akin ang kape at nabasa ang kabilang pisngi ko, mainit init pa iyon kaya napatayo ako itinagilid ang ulo ko upang hindi napasukan ng kape ang aking tainga.

"Oh shit, I'm sorry baby.", nawala sa isip ko ang init ng kape dahil masyadong rumehistro sa pandinig ko ang 'baby' na sinabi nya. Ngayon lang kasi nya ako tinawag na ganon, saglit akong kinilig pero bigla ring nawala nang maisip na baka yun ang tawagan nila ni Dahlia, at nabigla lang sya. Iniwas ko ang mukha ko na pinupunasan na nya ngayon.

"Wag na! letse ka! Ang baboy mo!", inis kong wika habang pinupunasan ng laylayan ng damit ko ang nabugahan nya.

"Sorry na, kasi naman nakakagulat yung sinabi mo.", ah oo nga, mabalik nga pala kami sa sinabi ko. Nang napatingin ako sa kanya ay kita ko ang panunulay ng kanyang mga mata mula sa nahantad kong tyan hanggang sa itaas nito, then I realized that my underboob is slightly showing off, hindi kasi ako nagbabra pag natutulog. I saw how his adams apple hardly moved up and down.

Naupo akong muli upang mawala doon ang kanyang paningin, his eyes went to my face.

"I'm serious Arc.", muli kong saad.

"Anong problema mo? Tell me!", this time ay galit na talaga sya. He furrowedly stare at me, kaya parang natakot akong magsabi. Pero bigla kong naalala ang weakness nya, kaya't mabilis ko itong ginawa. I moved so close to him at ipinulupot ang aking dalawang kamay sa kanyang baywang.

"I want a child. At gusto kong ikaw ang maghanap ng magiging ama Arc. Wala akong kilalang pwede, I know naman kasi na hindi mo ako ipapahamak kaya alam kong makakapili ka ng safe at magaling sa kama.", the last three words I uttered made him pushed me away so hard, halos tumalsik na ako sa kabilang panig ng sofa. Mukhang hindi effective ang paglalambing ko. And when I looked at him, kita ko ang galit na galit nyang mukha. Andaming first time ang ipinapakita nya sa akin ngayon, he never got mad at me this serious.

"Are you out of your fucking mind, Princess Symphony!!!", dumagundong ang boses nya sa maliit kong silid. I was gazed, alam kong kalokohan itong naiisip ko pero galit agad agad?

"Calm down Arc.",

"No Pris!!!!!! Tigilan mo yang kabaliwan mo!", muli nyang sigaw sa akin. And for the first time, nasigawan nya ako, and it hurts. Hindi ko maintindihan, palagi naman akong nasisigawan ng nanay ko noon pero hindi naman ganito kasakit. Parang literal na hiniwa ang puso ko sa bulyaw nyang iyon sa akin, it seems na parang hindi ako mahalaga sa kanya para sigawan nang ganon. He stood up at nagdadabog na lumabas ng apartment ko, atsaka malakas na binalibag ang pinto, tumaas pa ang dalawang balikat ko dahil sa lakas ng lagabog non. Nakakahiya naman sa kapitbahay, ang aga aga. Kahit na parang pinipiga ang puso ko ay nagawa ko pa ring sundan ang aking kaibigan sa silid nya, it was open kaya malaya akong nakapasok. Nadatnan ko sya sa kusina at parang magtitimpla ng sarili nyang kape, binilisan ko ang aking pagkilos at inagaw sa kanya ang thermos. Muli ko syang tiningnan at nakita ko na naman ang nakakatakot nyang galit at umiigting na panga but he let me do what I want to do. Umalis sya sa tabi ko at hindi ko alam kung saan sya pumunta kasi abala ako sa pagtitimpla. Nang matapos ay nakita ko syang nakatayo sa hamba ng pinto at nagsisindi ng sigarilyo. Stressed na ba agad sya dahil sa sinabi ko?, nagyoyosi lang kasi sya pag nai-stress. Lakas loob akong lumapit sa kanya at inabot ang kape. He looked at the cup at muli akong tiningnan, I used my cat eyes at naiiling syang nagsalita.

"Hindi uubra sakin yan Pris! Tigilan mo ko! Umalis ka sa harapan ko!!", singhal nya na mas nagpakirot pa sa puso ko, nakakarami na sya, he is tearing my heart kanina pa. Mas mahalaga na ba talaga sa kanya si Dahlia at nagagawa na nya akong pagsalitaan ng mga ganitong klaseng bagay? Hindi ko maiwasang maiyak sa naisip, pero ginawa ko pa rin ang lahat upang hindi nya makita ang sakit sa aking mga mata. I looked down, hawak pa rin ang tasa dahil hindi naman nya iyon kinukuha. Nangangalay na ako ah, nang sa wakas ay kinuha nya na iyon ay napangiti akong tiningnan sya pero hindi ko namalayan na may isang patak na pala ng luha ang dumausdos sa aking pisngi.

"Fuck!! At ikaw pa talaga ang may ganang umiyak?!!" galit na naman sya. Lintek! Nainis na din ako, wala naman akong ginagawang masama sa kanya kanina nya pa ako sinasaktan.

"Pwede mo namang sabihin na ayaw mo sa idea ko, pero wag mo naman akong sigaw sigawan at pagsalitaan ng kung anu ano.", nabasag ang boses ko nang bitiwan ang mga salitang iyon, why does it hurts me so bad? parang ang sakit na galit talaga sya sa akin ngayon at parang wala syang pakialam sa nararamdaman ko.

"Kung ayaw mong maghanap, okay lang naman. Pwede naman akong magpahanap sa ib--",

"Try!!!!!!!! J-just try Princess Symphony!!!!!" muling parang kulog na bulyaw nya sa akin at dinuro pa ako ng hintuturo nya na kulang nalang ay idunggol nya sa ilong ko. My tears automatically rolled down to my cheeks, grabe naman. Ang sakit naman ng nangyayari, wala akong idea na ganito ang magiging reaksyon nya sa gusto kong mangyari kaya lakas loob akong nagsabi sa kanya. Pahikbi hikbi akong napatakbo pabalik sa unit ko, balewala na talaga ako sa kanya. Hindi na nya ngayon kino-consider ang nararamdaman ko.