Padabog kong inilapag sa mesa ang scrambled egg na niluto ko, Arc just keep on staring at me na ang ngiti sa labi ay hindi maalis alis."Ano ba!!", bulyaw ko dito."What?", patawa tawa nyang tanong, sumandok sya ng kaunting itlog at inumang sa tapat ng aking bibig. Isinubo ko iyon nang masama pa rin ang tingin sa kanya."It's normal Pris, we made love kaya may ganyan.", paliwanag nya. Nakakabwisit dahil hirap na nga akong maglakad nang maayos dahil tatlong beses nya akong inangkin magdamag tapos pagtingin ko sa salamin puro kiss mark ang leeg at itaas ng aking dibdib, as in sobrang dami at sobrang pula."Paano ako makakapasok sa trabaho nito?!", sigaw ko sa kanya, pero ang mas nakakainis pa ay parang balewala lang sa kanya ang kalokohang ginawa nya. Tumayo sya at pumuwesto sa aking harapan he snaked his both arms around my waist at pinagdikit ang ibabang bahagi ng aming katawan. My heart pumped hard, sana lang ay hindi nya maramdaman iyon."Pag nagtanong sila Rodel, tell the truth. Pa
Nagpasya akong maglakad na lamang pauwi dahil maaga pa naman. Paraan na rin para makapag-isip o malibang ang aking isipan. Ang dami pa ring tao sa daan, at ang sarap ng Simon ng hanging pang-gabi kaya naman nagpasya akong maupo muna sa isang bench sa nadaanan kong park. Nang makaupo'y agad akong napatingala sa langit, kung hindi lang sana nawala si Tatay hindi sana magiging ganito ang buhay ko, hindi sana ako matatkot mag-isa. Masaya pa siguro kami ng pamilya ko ngayon, baka nakakapagtrabaho na din ako bilang Engineer sa isang high paying company. Lahat ng pangarap ko, kasabay ni Tatay na naglaho, pati ang pagmamahal ng Nanay. Mapait akong napangiti,"Tay, hindi po ako masaya. Nasasaktan at natatakot po ako Tay. Wala na pong nagmamahal sa akin kagaya ng pagmamahal nyo." then my tears fell. Miss ko na ang Tatay, miss ko na ang pamilya namin, miss ko na si Nanay. Halos maghapon nang mabigat ang aking dibdib, hindi mawala wala ang pag-aalala at sakit sa damdamin. Kotang kita na ako ngayo
I sat down on the toilet bowl at humarap sa timbang pinupuno ko ng tubig. Akala nya okay lang ang lahat, akala nya hindi ako nasasaktan. I don't want to be alone, I don't want to lose him. Kaya tama lang talaga na sya ang magbigay ng anak sa akin, para naman may maiwan syang alaala sa akin kapag malayo na kami sa isa't isa, I hate it when sepanx hit me because it hit me so hard na para na akong mababaliw. Ang sakit isipin na yung nag-iisang taong nagpahalaga sa akin simula nang mawala ang Tatay, ay mawawala din, bakit ba kasi kailangan ng pagbabago? Sa tuwing iniisip ko ang ganitong bagay ay bumibigat ang dibdib ko, siguro'y dapat palagi na lamang akong mag-isa para hindi na masaktan pa sa tuwing iiwan. Mapait akong napangiti, why is everyone leaving me? Bakit ayaw nila sakin? Mabilis na sumikip ang dibdib ko sa aking naisip at nanubig ang mga mata. Ano bang mali sakin? Hindi ba talaga ako kamahal mahal? Then my tears fell, nakatadhana ba talagang maging mag-isa na lang ako buong buha
"Shit, Pris.", hirap na hirap na din ang ang kanyang tinig. Inangat nya ako at hinugot ang kanyang pagkalalaki saka pinatalikod at idinikit sa pader. Sa isang mabilis na kilos ay naipasok nya akong muli."Ahhh...Arcccc....", I growled dahil sa pagiging marahas nya."Arghh.. sorry Pris.""So damn tight.. I'm gonna move, a'right", hindi sya humihinginng permiso kundi inihahanda ako, ngayon pa? bwisit. Dahan dahan nyang hinugot ang kanyang alaga, nakaramdam ako ng matinding sarap. Ngunit nang ulo na lamang ang huhugutin ay bigla nya ulit ipinasok nang sobrang diin,"Ahhhhh...Arc..", hindi ko na alam kung dahil saan pa ang ungol kong iyon, dahil mahkahalong sarap, sakit at kiliti ang aking nararamdaman."Urrgg, shit baby! Ang sarap mo.", lalong bumalong ang init sa buo kong pagkatao sa tuwing maririnig ang ungol niya. Naglabas masok sya sa akin sa iisang paraan, yung halos ibaon na nya ako sa pader sa sobrang sagad ng kanyang pagbayo."Ahh..aahh..", halos mabaliw na ako sa sarap ng aking
It's been almost a month mula nang may paulit ulit na nangyari sa amin ni Arc, at sa araw araw na dumadaan ay lalong lumalalim ang nararamdaman ko sa kanya. I don't know pero he made me feel that he feel the same way for me, at nalilito ako. Pero may girlfriend sya kaya napaka-imposible ng iniisip ko, I know him so well at ngayon lang sya nagkagirlfriend simula nang maging magkaibigan kami kaya naman masasabi kong talagang seryoso sya Kay Dahlia, that lucky woman. How I wish I was her, na nararamdaman kung paano mahalin ni Arc hindi lang sa sex. Kumirot ang puso ko sa isiping iyon, hinimas ko ang tapat ng non as if it'll make the pain go away. Nabulabog ang malalim kong pag iisip nang may sumagitsit na napakabahong amoy sa ilong ko, shit! bumaliktad agad ang sikmura ko. I hurried to the comfort room at dinaanan lang si Arc na nagluluto ng sinangag sa aking kusina."Are you alright Pris." tanong nya nang makapasok sa banyo, nakasalampak ako sa tiles floor at halos yakap na ang toilet b
Archie Damian Esquivel"Aaayy anu ba yan Arc!!", dinig kong sigaw ng may ari ng apartment nang ibato ko lahat ng aking madampot."Bro, stop it, walang maitutulong ang pagwawala mo." Edward calmly said while sitting on the sofa."Fuck!! Fuck!!! Fuck!!!", I was so furious. I can't believe na magagawa ni Pris ito, we are so good kanina lang, I even called her at wala manlang akong naramdamang hindi maganda nang mga oras na iyon."Manang, hindi man lang ba nagpaalam sayo si Princess Symphony?", Edward asked our landlady."Hindi, hindi ko rin namalayan ang pag alis nya.", natigagal sila nang itaob ko ang mesang kainan at lahat ng laman niyon ay nagkandabasag. "Ay! Arc, yung mga gamit ko nam--" reklamo nya na hindi naituloy dahil halos lamunin ko sya ng buhay."Kaya kong bilhin yang kinatatayuan mo! Kahit ikaw!! Umalis ka sa harapan ko!!!", I shouted at her. She was frightened kaya mabilis ding umalis."Oh no!", said Edward. Sapo ko ang aking ulo, at hindi alam kung saan maguumpisang mag-i
Laglag ang aking balikat nang lumabas ako ng building ng Gonzalo, buonyg tiwala ko na matatanggap ako sa ina-apply-an ko. Nasa akin na halos lahat ng criteria hinahanap nila at confident naman ako sa mga sagot ko sa tanong ng interviewer, kaya ganon nalang ang dismaya ko nang sabihin nilang tatawagan na lang ako, matic na kasi yon pag ganon. Hindi na ako dapat umasa pa, napabuntong hininga na lamang ako habang nag-aabang ng jeep. Dumukot ako sa aking bulsa at binilang ang natitira ko pang pera, may one hundred twenty na lang ako. Ito nalang talaga ang natitira sa akin, ipapamasahe ko pa ang dose pesos. Wala pa naman nang gatas si Junior, kung bibili ako ng isang pakete saktong sakto lang iyong one twenty. Pangdalawang araw ang isang gabing gatas na iyon, may bigas pa naman ako. May humintong jeep sa aking harapan nang matapos akong magkwenta sa aking isipan kaya naman nagpasya na lamang akong maglakad. Siguro'y aabutin ako ng tatlumpung minuto ng paglalakad, pero ayos lang dahil hindi
Nagising akong mabigat ang pakiramdam, halos hindi kasi ako nakatulog kakaisip sa nangyari kahapon. At ito na naman, kakagising ko lang ay iyon na naman ang naiisip ko, he really occupied my whole being. Wala si Junior sa aking tabi nang magising ako, sanay naman na ako dahil kadalasan ay siya talaga ang naunang magising sa aming dalawa, lumalabas ng kwarto at ibinubuhos ang lahat ng laruan nya mula sa lalagyan. Mula nang natuto syang maglaro ay ganito na ang aming routine. Wala sa sarili akong lumabas ng kwarto at kinukusot kusot ang mga matang tinungo ang daan papunta sa lababo upang maghilamos at magsipilyo. Naririnig rinig ko ang kalairit ni Junior na animo'y kinikiliti, napangiti ako habang nagtu-toothbrush, kaaga naman ni Belle dito. Nang matapos ay nakaramdam ako ng pangangalay ng buong katawan kaya naman humarap ako sa kabilang dako at saka inunat ang aking katawan."Ahhhhhhhhh..." napakasarap sa pakiramdam na makaunat mula braso ko na nakataas pa at nakatingkayad ang aking mg
"So, how's Princess Esquivel?", nakangiting bungad ni Ed kay Pris, he is indeed happy for his friend. At dahil napakalaking bahagi ni Pris sa buhay ni Arc ay kaibigan na din ang turing nya dito nuon pa man. She smile in return, ngiti ng totoong saya at kakuntentuhan sa buhay. She sat infront of his Boss' working table. "Thank you Ed. Kung hindi dahil sa'yo, baka hindi kami nagkaliwanagan ni Arc.", buong puso nyang pasasalamat. Tunay na isang biyaya si Ed sa buhay nya. "Just always remember Pris, ang pinakaimportante sa isang relationship is communication.", saad ni Ed na seryoso ang mukha, she tilted her head to Ed na akala mo ay may sinisilip sa mukha ng kausap. "Have you ever been inlove?", curious nyang tanong at natawa si Ed duon. "Woman, it is applicable to every relationship, not only in romantic. It is to friendship, family, in general.", patawa tawang usal nito habang sumasandal sa kanyang upuan. "So, what's the plan?", he asked from there. Napaisip si Pris sa tanong
This scene contains explicit sexual content. Archie Damian Esquivel Halos mawala ako sa tamang pag-iisip nang naibaon ko nang buong buo ang aking pagkalalaki sa kanya. Nabigla kasi ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Ed. I don't have any choice kundi ang itakip ko ang aking katawan sa kanya. Bwisit kasing lalaki yon, kanina pa nang iistorbo sa amin. I can see she's hurt, and all I can do is shower her little kisses to at least ease the pain. "I'm sorry, baby", I softly whisper to her ear at nag-umpisang gumalaw nang marahan. "Oh, sh**!", I almost moan those words. Her femininity is choking my hardeness. Literal na pinipigilan nitong lumabas ang sa akin, and it's giving a goddamn sensation. "Ahh..Arc.." The intense desire coursing through my body surged even more upon hearing Pris' loud moan. How I missed hearing those words. I intensified my thrusts, panting heavily as I continued to move in and out of her. Bawat paghagod ng aking katigasan sa kanyang malambot na pagkakababae
This scene contains explicit sexual content.Princess Symphony TejanaNilapit pa ni Arc ang kanyang katawan, kaya't lalo pang nag-alab ang tibok ng aking puso. Parang nais nitong lumundag mula sa aking dibdib. Halos magpalitan na kami ng hininga, I saw a different kind of desire in his eyes, his gaze burning with intensity. He gently brushed my lips with a tender kiss, filled with utmost care. I almost cried dahil muli kong naramdaman kung paano nya akong iniingatan katulad nang dati. "I always dreamed of this Pris, you, coming back to me." he whispered in between our kisses. Ang kanyang mga mata ay tumatagos sa aking kaluluwa. Kakaibang ligaya ang nararamdaman ng aking puso, hindi katulad nuon na puno ng pag-aalinlangan dahil sa status namin. For some unknown reason, there was something stirring in my emotions, something deeper that I wanted aside from his gentle kisses."Arc.." hindi ko alam kung ano ang naging dating ng boses na iyon dahil iba ang naging ekspresyon ng kanyang mukh
"Again?", kunot noong tanong muli ni Arc. Ang tibok ng kanyang puso ay halos hindi na nya makayanan, inayos nya ang pagkakaupo at umusod pa ng kaunti palapit kay Pris. "Arc, sorry. I'm sorry sa ginawa k--", ni hindi na natuloy ang dapat na sasabihin ni Pris.. "Princess Symphony!", nataranta sya, ayaw nyang maalis sa topic na iyon ang kanilang usapan. They need to focus on that. "Ano?.." may tampong tanong ni Pris. "Repeat what you said.", maawtoridad na utos ng binata. "Sabi ko, sorry, sorry s--" "Wag mo kong artehan Princess Symphony! Hindi ako natutuwa sa ugali mo!", inis na turan ni Arc, nakukulitan sya kay Pris, dahil tila ba nililihis nito ng usapan, she even chuckled nang makitang naiinis na sya, and it's like dé javu, para kay Pris ay nangyari na ito. And these words were Arc's favorite kapag naiinis ito sa kanya. But this time she's not hurt, para pa nga syang maiiyak dahil sa sarap ng pakiramdam. Seeing him now, katabi nya at nakikipagusap nang maayos sa kanya, it's lik
Archie Damian Esquivel Nanatili kaming magkayakap ng ilan pang minuto. Ang kanyang mukha ay nilihis nya upang marahil ay makahinga nang maayos, ang pag-iyak nya ay hindi pa rin matapos tapos. I don't want to ruin this moment, I am longing for this. I am overwhelmed with my emotion that tears fell on it's own. Kailangan ko na bang tanggapin sa sarili ko na ang puso ko'y talagang sya lang ang may hawak? "Arc.." I can feel her heart beat, it's wild. Just like before when she said that she is almost having a heart attack when I'm near. "Are you having a heart attack now?" bulong ko sa kanya at muling isinubsob ang mukha sa kanyang leeg. Her scent lingers in my nostrils at ibinabalik nito ang kaligayahan namin tatlong taon na ang nakakalipas. I want to crash her body when she nodded. F**k, I still love this woman! Oh God! "Pris." sambit ko sa kanyang pangalan. Kumalas ako sa kanyang maliliit na bisig, and cupped her beautiful small face. Namumula na ito sa kakaiyak, lalo na ang tungki
Archie Damian Esquivel I'm still trembling with anger kahit matagal nang natapos ang usapan namin ni Tejana. Halos madurog na ang mga ngipin ko sa tindi ng pagkakauntugan nito. I turned a deadly gaze at my door when it swung open at iniluwa noon si Dahlia. I saw how her eyes spread all over my face at nakita ko ang pag-aalinlangan sa kanyang ekspresyon. "Archie." she started na tila tinatanya pa kung maaari akong makausap ngayon. I didn't talk, I just glued my dark pair of eyes to hers. "Your mom, called me. Hindi ka daw sumasagot sa tawag nya.", alanganing nyang sabi. Naroon pa rin sya sa pinto at nangingiming pumasok. "So?", madiin kong pagsupalpal sa kanyang sinabi. Sa mga oras na ito ay hindi matatabunan ng kahit na ano ang galit ko. "It might be urgen--" "I don't f****ng care!", bulyaw ko sa kanya na ikinataas ng kanyang balikat. This woman! Ed assumed na si Dahlia ang dahilan kung bakit umalis si Pris noon, he assumed na baka ayaw lang nito na masira ang noo'y relasyon nam
Hindi inaalis ni Pris ang paningin sa malapad na likuran ni Arc na ngayon ay papalabas ng restaurant. Iniwan sya nitong maang sa mga sinabi, pinapipili sya nito sa hindi nya malamang dahilan. At alam nyang tama ang sinabi ng dating kaibigan, ayaw na ayaw nito nang pinaghihintay nang matagal kaya kailangan nyang magdesisyon agad. Marahan nyang sinimsim ang juice na nasa high ball glass sa ibabaw ng mesa, alam naman nyang para sa kanya iyon. Wala na si Arc pero ang kabog ng dibdib nya ay hindi manlang nabawasan, ang epekto nito sa kanya mula noon hanggang ngayon ay ganon pa rin, ito pa rin ang natatanging lalake na nakakapagpakabog nang sobra sobra sa dibdib nya."Arc.", mahina nyang sambit. Mukhang walang balak ang kaibigan na patahimikin sya, hindi nito hahayaang mabuhay sila ni Junior nang payapa matapos ng ginawa nya dito. Nagpasya syang umalis na lamang sa nakakasakal na lugar na iyon, ngunit pagtyo pa pa lamang niya ay dinaluhan na sya ng usher slash waiter na nasa malapit sa kany
Archie Damian Esquivel Ako na naman ang huling dumating sa meeting na ito, I am not late, it's still ten minutes before eleven. Habang papalapit sa reserved table ng CEO ng Colonial Company ay tanaw ko na ang mga naghihintay, kasama ang dalawang taong nagtaksil sa akin. At habang papalapit ako ay kitang kita ko ang kanyang kaba, ang pamumutla sa likod ng malarosas nyang mga labi. Those lips, it used to be mine, I gulped hard with the thought. Abala akong alalahanin kung paano dumampi sa akin ang mga labi na iyon ngunit umeksena na naman si Ed, I saw how he whispered near her ear, I gulped harder at pinakalma ang sarili nang marating ko ang mesa. Agad nagtayuan ang lahat at isa isang nakipagkamay sa akin. "Good morning, Mr. Esquivel.", bati nila. Si Edward ay nakangising kinuha ang aking kamay at hinila na pinagdikit ang aming mga dibdib. "Dude.", aniya na para bang walang iringang nangyari sa amin, I took a glance at Pris and our eyes met, ngunit sandali lang iyon dahil para syang
Archie Damian EsquivelI found myself overwhelmed by an intense surge of anger, stirred by the recent revelations conveyed to me by my friend. Hindi ba nya naiintindihan ang nakaraan? Can't he understand that she belongs to me?"F**k you Ed!!!", binalibag ko ang wine glass at sa lakas ng pagkakabato ko ay umabot iyon sa pinto ng aking library."G**o ka ba? Anong 'may the best man win'? Walang ibang lalaking pwedeng umangkin kay Pris!! She is mine!!!! Only mine!!!", I still can feel a gush of heat on my face. My heart beat is at it's most rapid manner, I am catching my breath dahil sobra sobra ang galit na aking nararamdaman. Junior is already asleep in his room with Dahlia, we cuddled pero hindi nabawasan ng anak ko ang galit na nararamdaman ko. It's late night and I still can't sleep dahil sa mga nangyari ngayong araw na ito. Hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa tindi ng emosyong nararamdaman ngayon. Pero isa lang ang sigurado ko, akin si Princess Symphony Tejana, akin ang mag-