"You look great," Ryan said while looking at her sister with a warm smile. "I'm proud of you."
Gumuhit naman ang isang ngiti sa labi ni Isabella dahil sa sinabi ng kaniyang kapatid. "Thank you."Her brother was always there for her, and his encouragement meant the world to her. She knew that she had a lot riding on tonight's event, but with Ryan by her side, she felt like she could take on anything.Ilang minuto pa ang lumipas bago niya natanaw ang mataas na building kung saan magaganap ang okasyon. Ilang beses itong napabuntong hininga para ihanda ang sarili.Kinakabahan si Isabella, hindi dahil sa magaganap na event kung hindi ang isipin na naroon ang kanyang ama. She couldn't help but feel a sense of pressure.Isabella took a deep breath and tried to calm her nerves. She knew that she had to stay focused and not let her father's presence affect her. She had been to many events before, but this one was different because of her father's presence. She didn't want to disappoint him, but she also didn't want to feel like she was being watched all night.Ryan parked the car and they both stepped out into the hotel's sleek pavement.The night air was cool on her skin. She glanced up at the sky, searching for stars against the dark night sky. The hotel was illuminated, the windows are shining with warm light and the buzz of conversation could be heard within."Let's go in," Ryan said, putting a hand on Isabella's back and leading her towards the entrance. "You're ready for this."Isabella looked up at her brother, grateful for his confidence in her. Malakas siyang napabuntong hininga at pinilit ang sariling ngumiti para kumalma.Sabay silang naglakad ni Ryan papasok sa magarang hotel. As they walked inside, she saw her father looking at her from across the room. She tried to keep her cool, but the thought of his eyes on her every move made her feel exposed."Huwag mo nalang siyang pansinin," Ryan said, noticing Isabella's discomfort. "You're not here for him. You're here for the event. Focus on that."Isabella nodded, trying to calm herself down. She knew that Ryan was right. She was here for the event, not for her father. She needed to remember that and stay focused."Ayos lang bang iwan muna kita rito? Hahanapin ko lang si Iñigo." Tinanguan niya ang kapatid bilang tugon.Iginala niya ang buong paningin sa loob ng hotel lobby. The hotel's lobby was a sight to behold. Tall columns of polished marble held up the high ceiling, and the walls were lined with intricate murals. The carpet beneath her feet was thick and plush, and the sound of hushed conversation filled the air. Isabella looked around, taking in the grandeur of the hotel, and felt a sense of pride swell within her.Napadako ang kanyang tingin sa isang babaeng naglalakad patungo sa kaniyang direksyon. A young woman, wearing a black evening dress and carrying a clutch.Isabella's face lit up when she saw her friend Camille. They had known each other for years, and had bonded over their shared interests in fashion. Isabella had even helped Camille with her business venture a few years ago, and she had always admired her friend's entrepreneurial spirit."Isabella!" Camille exclaimed, hugging her tightly. "I had no idea you were going to be here tonight! What a surprise!"Isabella smiled back at her, feeling a sense of warmth washing over her. It was always great to see friends from her past, especially in such a grand and unexpected way."I'm surprised to see you here too, Camille," Isabella said, smiling back. "What brings you to this event? Ang akala ko nasa ibang bansa ka ngayon."Camille shrugged. "I just happen to be in town for a business trip," she said. "And I couldn't resist the chance to attend such a glamorous event. Besides, I heard that you were going to be here, and I didn't want to miss the opportunity to see you."Mahinang natawa ang dalaga. "Well, I'm glad you did," wika nito. "It's always great to see you, Cams. How's your fashion business been? I heard that you've been doing well."Camille beamed. "I've been busy as usual, but the business is going strong," she winked at her. "It's been a lot of work, but the end result is worth it."Isabella nodded in agreement. "I can imagine," she said. "Well, if you'll excuse me, I need to go and take care of some things before the event starts. I'm looking forward to catching up with you more, Camille."Camille smiled back at her. "Of course, see you around."Pagkatapos ng kanilang usapan ay muling naglibot si Isabella para hanapin ang kanyang Uncle at batiin. Binabati rin niya ang mga nakakasalubong na kakilala.Huminto siya sa paglalakad nang makita niya ang kanyang uncle habang nakikipag usap sa isang lalaki. Pamilyar ang likod nito sa kanya pero hindi na niya ito maalala."Mr. Javeson! I'm glad you came!"Davis smiled and extended a hand. "It's my pleasure sir. Happy birthday." He said with a grin. Nagpasalamat sa kanya ang lalaki bago nagsimulang magsalita.It seemed as if the night was endless as Davis spent his time talking with Mr. Enriquez about business. The conversation flowed seamlessly, with both men sharing insights, ideas and experiences.Napatigil ang dalawa sa pag uusap nang lumapit ang isang babae sa kanilang pwesto. "Happy Birthday Tito!" The woman exclaimed happily.Napukol ang tingin ng binata nang humarap sa kanya ang dalaga. It's her. Isabella Mercado. What a coincidence.Nakita rin niyang bahagyang natigilan ang dalaga nang makita siya nito pero agad niya rin itong binawi saka niya ginawaran ng isang matamis na ngiti si Davis. As they stood face to face, Davis could feel his heart pounding in his chest. He didn't know what to say, how to break the silence that hung between them.But Isabella did. With a soft, sweet smile, she extended her hand to him."Hello Dave! Nice to see you again," she said, her voice musical and warm.Hindi man lang nagbalak ngumiti ang binata, bagkus ay pinanatili niyang malamig at seryoso ang tingin sa dalaga."Iwan ko muna kayo. Aasikasuhin ko lang ang mga bisita ko. Enjoy your night!" Tinanguan niya ang kanyang Uncle bago muling humarap sa binata.Hindi inaasahan ni Isabella na makikita niya rito si Davis. The man she met at the café. Nakakapanibago nga lang para sa kanya dahil mas seryoso siya ngayon kumpara sa huli nilang pagkikita.Tinanggap ni Davis ang pakikipagkamay sa dalaga. "Nice to see you here too. You look... incredible." Isabella couldn't help but to notice the coldness in his voice. She felt a pang of doubt by his actions."Thank you Dave" she smiled. "You don't look so bad yourself," Ngumisi ang dalaga habang tinitingnan si Davis mula ulo hanggang paa. "You really know how to dress to impress huh?"Davis laughed slightly. "Thanks. But it's really you who stole the show tonight." Muling naging seryoso ang mukha ng binata. "Everyone is looking at you with so much envy, Bella.""I know, I know. Same to you, just look at the girls around you. It was as if they were drawn to you like a moth to a flame." Pareho silang natawa sa turan ng dalaga.Nag aya si Isabella na maupo muna na agad namang pinaunlakan ng binata. Napagdesisyunan nilang maupo sa pinakagilid kung saan walang masyadong tao.Isabella saw her uncle Daryl make his way up to the stage. She watched her uncle made his way to the podium. Tumikhim ito para kunin ang atensyon ng lahat."Good evening, ladies and gentlemen!" Natahimik ang buong lugar nang magsimulang magsalita ang kanyanh uncle."On this special occasion, I want to express my gratitude to all of you who have come to celebrate with me today. As some of you may know, I've had a long and fulfilling life, full of ups and downs, challenges and triumphs. And throughout my journey, I've been surrounded by the love and support of my family and friends, who have always been there for me when I needed them. Today, I want to take the opportunity to express my thanks to all of you who have made my life what it is today." He was wearing his sincere and bright smile while facing the people who came for his birthday."Now, before we get started, let's take a moment to reflect on the journey that has brought us all here today. As we look back on the years that have led us to this moment, let us remember the joy and laughter that we have shared, and the lessons that we have learned along the way. Let us remember all the good times and all the good people that have made our lives worth living." Napangiti si Isabella sa sinabi ng kanyang Uncle. Suddenly, she remembered her mom. Naalala niya ang mga panahon kung saan masaya pa siya at buo ang kanyang pamilya. Mga panahong ramdam niya ang pagmamahal ng kanyang ama sa kanya, panahong buhay pa ang kaniyang ina. Namasa ang kanyang mata at mapait na napangiti."In that spirit, let us raise our glasses and toast to the many years of love and happiness that lie ahead. May we always have each other's backs, may we always be there for each other, and may we always love and support each other through whatever comes our way." Napatingin siya sa direksyon ng kanyang ama. Hindi niya namalayang may tumakas na isang butil ng luha sa kanyang mata."Are you alright Bella?" Hindi niya pinansin ang sinabi ni Davis. Agad siyang tumayo at lumayo sa lugar na 'yon."Thank you all again, from the bottom of my heart. Let us enjoy the rest of this celebration, and let us make it a night to remember. Cheers!" Ito ang nga huling salita na narinig niya bago siya tuluyang makalabas.Tinanaw ni isabella ang hotel kung saan siya nanggaling, rinig na rinig niya ang malakas na tugtog mula sa kanyang pwesto. Pinunasan niya ang kanyang mga mata gamit ang sariling kamay, ngunit patuloy parin ang pag agos ng kanyang mga luha sa kanyang pisngi.She knew she couldn't go back in because her makeup was now ruined. Her mascara was smudged all over her face, making her look like a complete mess.Nagpatuloy siya sa paglalakad at huminto nang makakita ng bench sa hindi kalayuan. Isabella felt a surge of frustration building up inside her, and she wanted to let it out with a loud scream. But, as she opened her mouth to let out the scream, she found herself crying even harder. The tears streamed down her face, making her mascara run even more.As she cried, she thought about all the things that had led her to this point. She thought about her family, and how they had always supported her, no matter what. "Mommy..." she smiled bitterly. "Why did we end up like this?" Nanghihina n
Hindi pinaandar ni Davis ang sasakyan. Nakaupo si Isabella sa front seat katabi ng binata. Unang binasag ni Isabella ang katahimikan. She told Davis about the criticisms, the expectations, and the pressure she felt from her father. She told him about how she felt like she could never live up to his standards, and how it had been affecting her mental health. Davis listened intently, and asked her to tell him more about how she was feeling."It sounds like your father is having a hard time seeing things from your perspective," Davis said sympathetically. "But that doesn't give him the right to treat you that way. You deserve better than that."Isabella nodded, feeling a small sense of relief. It was good to have someone on her side, someone who understood how hard things had been for her."What do you think I should do?" tanong ni Isabella sa mababang tono."You don't have to put up with that kind of treatment," Davis said firmly. "You deserve to be treated with respect and kindness, n
A few days had passed since Isabella met Davis. He was the only person who had been able to reach her in her darkest moment including her brother.As she sat down at her swivel chair, lost in thought, she heard a knock on the door."Come in." Pinagsiklop ni Isabella ang dalawang kamay at agad na inihanda ang matamis na ngiti. Pumasok sa loob ang kanyang sekretarya."Good morning ma'am. I have some important news to share." Pinakatitigan lamang ito ni Isabella, hinihintay ang kanyang susunod na sasabihin."I'm afraid that Mr. Hernandez, the buyer for our product, has decided to back out of the deal we had agreed upon. This is unfortunate news, to say the least, and it could have a significant impact on our company's bottom line." Napakunot ang noo ni Isabella. "Let's just move forward with other options. Please arrange a meeting with our other buyers." Her secretary nodded and eventually left her office. Isabella took a deep breath and continued to work.Isabella was feeling a little
Pagod na pagod si Isabella nang makarating siya sa kanyang Condo. Tamad siyang pumasok sa loob at ibinaba ang kanyang nga gamit. Dumiretso siya sa bathroom at minadali niyang nilinis ang kanyang katawan upang sa ganoon ay maaga siyang makakapagpahinga. Pagkatapos niyang maligo ay pinatuyo niya ang kanyang buhok at diretsong humiga sa kama.Nakatingin lang siya sa kisame, malalim ang iniisip. Inalala niya ang sinabi ni Manang Nora. Ano ang ibig sabihin nitong espesyal siya kay Davis? Ilang beses pa lang sila nagkikita ng binata at madalang din silang mag usap. Napabangon muli ang dalaga, ang daming bumabagabag sa isip niya. Isa na rin ang nakita niya kanina sa restaurant. Kitang kita ng dalawa niyang mata ang likod na bulto ng kanyang ama, pero parang napaka imposible naman niyon kung iisipin. Ang alam niya ay nasa ibang bansa ito ngayon at may inaasikaso. Inabot niya ang kanyang telepono sa bedside table ang idinial niya ang numero ng kapatid. Kailangan niyang kumpirmahin ang kanyan
Itinuro ni Camille ang pagkain sa harap. Naguguluhan na napatingin doon si Isabella."A-allergic," Nahihirapan namang sambit ng kaibigan. Agad na napalitan ng pangamba ang pagdududa ni Isabella.Naging aligaga ang dalaga, hindi nito alam ang gagawin sa kaibigan. Sinundan niya lang ito ng tingin nang maglakad siya palayo habang hawak ang lalamunan. May kinuha siya sa kanyang drawer bago ito pumasok sa restroom. Sinundan niya naman ito upang masigurado kung maayos ba ang lagay ni Camille."Hey! Let me in." Kumatok si Isabella sa pintuan ng restroom. Narinig niya ang pagbukas ng gripo at ang tunog ng tubig na rumaragasa. Naghintay siya ng ilang minuto bago bumukas ang pintuan. "I'm okay. Uminom na ako ng gamot." Agad na sabi niya rito. Hindi kumbinsido si Isabella sa sinabi ni Camille ngunit hinayaan nalang niya ito.Nagtungo sila ulit sa dining table at itinuloy ang kwentuhan na parang walang nangyari. Bumalik na rin ang dating sigla ni Camille.Hinawakan ng kaibigan ang mga kamay nito
Bakas pa rin ang pagka irita sa mukha ni Ryan habang nagmamaneho. Napangisi si Isabella at naisipang mas asarin pa ang binata. "Hindi na virgin ang kapatid ko," Malakas siyang napatawa nang makitang mas pumula pa ang mukha ng kapatid."Isabella!" Ryan shouted."What? Nagsasabi lang naman ako ng totoo ah.""Iiwanan kitang mag isa rito sa kalsada kung hindi ka pa tumigil diyan." Pananakot nito sa kanya. Alam niyang hindi iyon magagawa ni Ryan ngunit pinili na lamang niyang manahimik dahil ramdam niyang naiilang ang kanyang kapatid sa usapang iyon. Para hindi maging tahimik ang kanilang byahe, binuksan ni Isabella ang radio ng sasakyan. Inihinto na ni Ryan sa tapat ng Mall ang kanyang kotse nang makarating na sila rito. Naunang bumaba sa kanya ang binata saka siya umikot at pinagbuksan ng pinto si Isabella.Sanay na ang dalaga dahil lagi niya naman itong ginagawa mula pa noon. Sabay silang naglakad sa loob, sinusundan lamang siya ni Ryan habang nagtitingin naman si Isabella ng mga bagay
Matapos ihatid ni Ryan si Isabella sa kaniyang condo dala ang mga pinamili nila ay dumiretso na ito sa kanilang Mansion. Hindi katulad ni Isabella ay mas gusto nitong manatili rito dahil naniniwala ang binata na narito pa rin ang presensiya ng kanilang Ina kaya hindi niya ito maiwanan. Nang makarating si Ryan sa tapat ng kanilang bahay ay napansin niyang may iba ring sasakyan ang nakaparada. Sigurado siyang ang ama nito ang may ari dahil siya lang naman ang nakakapasok sa bahay na ito maliban kay Isabella.Halos isang araw sa isang linggo lang rin umuuwi ang kanilang ama kaya madalas niyang nasosolo ang Mansion. Sa totoo lang ay mas gugustuhin nitong mag isa sa halip na makasama ang kaniyang ama. Napabuntong hininga ito bago lumabas sa kaniyang sasakyan at pumasok sa loob. Rinig na rinig niya ang mga halakhak na nanggagaling sa silid kainan. Napakuyom ang kamao nito. Pang tatlong beses na niyang inuuwi ang babae nito sa kanilang Mansion. Iniisip ni Ryan na wala man lang siyang resp
Naalimpungatan si Isabella dahil sa tunog ng kaniyang alarm clock. Papikit pikit itong bumangon upang patigilin ang ingay. Nabaling naman ang atensyon niya kay Avi na nasa sahig ng kaniyang kwarto.Nanlalaki ang mga mata ng dalaga saka ito pinulot at muling ibinalik sa kama. "I'm sorry. Malikot talaga ako matulog," saad ni Isabella habang tinitingnan ang Teddy Bear. "Good morning my Avi."Tuluyan siyang bumangon dahil ayaw niyang ma late sa trabaho. Alas otso ay kailangang naroon na siya sa kaniyang opisina. Mayroon pa siyang isang oras at kalahating minuto para maghanda.Inayos muna ni Isabella ang pwesto ni Avi bago niya ito iniwan at nagtungo sa kaniyang banyo upang linisin ang sarili. Minuto lang ang naitagal nang paghahanda nito. Umupo si Isabella sa pang isahang sofa habang naghihintay ng kaniyang pag alis. Kinuha niya ang kaniyang cellphone saka ito binuksan.Pumasok sa kaniyang isip si Avi. Kailangan niyang pasalamatan si Davis kung totoong sa kaniya nga galing iyon, pero hin
Nang makalayo si Davis ay agad niyang sinagot ang tawag na galing sa kaniya secretary. "I'm sorry to interrupt you sir but this is emergency." Nahihimigan na ni Davis ang pagiging aligaga ng kausap. "What is it?" he asked, frustratedly. "Sir, the marketing department made some decisions that affected the company negatively. We also lost some major clients because of their actions," her secretary informed. Napahilot sa noo si Davis dahil sa ibinalitang mensahe sa kaniya."I'll be right there in a minute. Call the whole team and set up a meeting. We need to come up with a plan to fix this mess immediately." seryosong sambit nito sa kausap."Noted sir." sagot ng nasa kabilang linya bago niya patayin ang tawag. Napabuntong hininga si Davis at muling binalikan si Isabella sa hapag. Naabutan niya itong nagpupunas ng labi. Napatitig ito saglit sa dalaga ngunit agad ding nag iwas ng tingin nang dumapo ang mga mata nito sa kanya."Emergency?" patanong na wika ng dalaga. Tumango naman ito
Kapansin pansin ang pagbabago ni Davis. Kailan lang noong seryoso at malamig pa ang pakikitungo niya kay Isabella, pero ngayon ay madalas na itong napapangiti at nagiging madaldal na rin ito minsan. Kasalukuyang hinihiwa ni Isabella ang mga sangkap sa lulutuin. Hindi siya makapagtrabaho nang maayos dahil nasa tabi niya lang si Davis na nagmamasid sa bawat galaw ng dalaga."Bakit kailangang kay Manang Nora ka pa pwedeng magpatulong?" napatingin si Isabella sa biglaang pagbukas ni Davis ng usapan."H-ha?" utal nitong tanong. Paano ba naman kasing hindi siya mauutal? Sobrang lalim ng paraan ng pagtitig ni Davis sa kaniya, idagdag pa na sobrang lapit sa kaniya ng binata."Pwede ka namang manood ng tutorial sa YouTube, or you can just simply invite someone to come to your house to help you." Naniningkit ang mga matang wika ng Davis.Ibinaba ni Isabella ang tingin niya bago sumagot. Kunwari'y abala sa kaniyang ginagawa. "Gusto ko kasi 'yong paraan ng pagluto ni Manang, saka para na rin may
The atmosphere became awkward as Davis maneuvered the car. Pareho silang tahimik sa loob ng sasakyan.Sinulyapan ni Isabella si Davis na seryoso lang na nagmamaneho. Pinasadahan niya pa ang suot nitong kulay puting polo, black slacks at white shoes. Wow! Coincidence na naman!Para tuloy silang couple dahil halos pareho sila ng suot ngayon, idagdag mo pa na naka shades silang dalawa. "Hey." Pagkuha ni Davis sa atensyon ni Isabella. "Ayos ka lang? Kanina ka pa tulala," wika ng binata sa baritono niyang boses. Damn that sexy voice!Napatuwid ng upo si Isabella bago nagsalita. "Ayos lang,"aniya. Napakunot ang noo nito nang dumapo ang paningin niya sa gilid ng noo ni Davis. "Ikaw? Ayos ka lang?" Balik niyang tanong sa binata. Napatingin naman si Davis kay Isabella dahil sa kaniyang naging tanong. "Ofcourse." Tumango na lamang ang dalaga kahit hindi siya kumbinsado sa naging sagot nito.Pagkaraan ng ilang minuto ay nakarating na sila sa tapat ng grocery store. Malapit lang ito sa condo n
Nag overtime kahapon si Isabella sa pagtratrabaho kaya naman ay late na itong nagising kinaumagahan. Mataas na ang sinag ng araw na lumalabas mula sa kaniyang bintana. Napaunat ito saglit at pagkatapos ay tamad niyang inabot ang kaniyang cellphone sa bedside table upang tingnan kung anong oras na. Mag aalas diyes na pala, talagang napahaba ang tulog niya dahil siguro sa pagod at puyat. Humikab si Isabella at nanatiling nakahiga sa kaniyang kama, maya-maya rin ay naisipan na nitong bumangon.Hindi siya papasok ngayon dahil day off niya sa trabaho. Malaya niyang magagawa lahat ng gusto niyang gawin.Nang makabangon ay hinanap ng kaniyang paningin ang kaniyang speaker saka ito nagpatugtog. Mas nagaganahan kasi itong gumalaw sa tuwing may naririnig siyang musika. Masaya niyang pinindot ang playlist na puro mga kanta ni Taylor Swift, ito ang pinakapaborito niyang singer dahil bukod sa maganda ang boses ni Taylor ay nakakarelate rin siya sa lyrics ng mga musikang ginawa niya.Itinali ni Is
"Get off her." Agad naitulak ni Davis ang lalaki mula sa dalagang nakatalikod mula sa kaniya. "Bella--" naputol ang pagtawag niya sa atensyon ng dalaga, naramdaman niyang may mabigat na kamay ang dumapo sa kaniyang balikat. At nang paglingon nito ay siya namang pagtama ng kamao ng kung sino kay Davis. Natumba ito dahil sa hindi niya inaasahang galaw ng kalaban lalaking itinulak niya kanina.Agad din siyang tumayo upang bawian ang lalaki. Lumapit ang ibang mga kalalakihan sa kanilang pwesto, habang ang ilang kababaihan naman ay nagbubulungan. Wala man lang umawat sa kanila.Umigting ang panga ni Davis nang muling umamba ng suntok ang lalaki. Agad naman niya itong naiwasan, kumuha siya ng tamang tiyempo upang muling gumawa ng aksyon. Nang tuluyan na niyang napatumba ang lalaki ay saka naman nagdatingan ang mga guards. Napailing iling ito dahil sa sobrang bagal ng kanilang serbisyo.Umayos na ng tayo si binata. Nalasahan niya rin ang bahid ng dugo mula sa kaniyang labi, ngunit ipinagsaw
Narito ngayon ang apat na magkakaibigan sa bar na pag aari ni Texas. Nagkaayaan sila dahil kaarawan ngayon ng kaisa isa nilang kaibigang babae na si Rachelle. "Happy birthday to you! Happy birthday to you!" Pagkanta nila habang hawak-hawak ang isang maliit na cake. Lumapit si Carlo at inilabas niya ang kaniyang dalang lighter upang sindihan ang kandila. "Happy birthday! Happy birthday! Happy birthday Rachelle!" Naging emosyonal si Rachelle habang pinagmamasdan niya ang kaniyang tatlong kaibigan.Si Davis naman ay nakangiti lang habang nakikisabay sa pagkanta. Inilapit niya ang cake kay Rachelle. "Make a wish," usal nito sa malakas na tinig dahil maingay ang nasa paligid nila.Ngumiti naman ang babae saka unti unting hinipan ang kandila. Pagkatapos niyon ay nagpalakpakan ang magkakaibigan. Inabot ni Texas ang isang bote ng alak saka niya nilagyan ang baso ng isa't isa. "Cheers para sa birthday girl!"Naunang inangat ni Carlo ang kaniyang baso, sunod niyon ay si Rachelle. Naiiling nam
Habang pinapaandar ni Isabella ang kaniyang sasakyan ay naiisip niya ang mga pangyayari kagabi. Kumuyom ang kaliwang kamao nito at nagtatagis ang kaniyang bagang.Kaninang tumatawag ang kaniyang ama ay hindi niya ito sinagot, bagkus ay hinayaan niya lang itong magring hanggang sa tumigil ito. Pagkatapos non ay nagpaalam na siya kay Manang Nora at pati na rin kay Davis.Nang makarating ang dalaga sa kaniyang destinasyon ay itinigil na niya ang pagmamaneho. Walang emosyon itong lumabas sa kaniyang sasakyan habang tinatahak ang kaniyang opisina. Paniguradong naroon ngayon ang kaniyang ama habang hinihintay siya.Hindi nga ito nagkakamali nang matagpuan niya itong nakaupo sa swivel chair ng CEO na dapat ay para sa kaniya. Imbes na matakot si Isabella katulad ng dati ay pagkamuhi ang naramdaman niya habang nakaharap siya ngayon sa minsang mapagmahal niyang ama.Ngumisi ng mapait ang dalaga at matapang niyang nilapitan ang kaniyang ama na kasalukuyang nagbabasa ng mga dokumento."Saan ka na
Hindi makagalaw si Davis sa kaniyang pagkakahiga dahil nangangamba itong magising niya ang mahimbing na pagtulog ni Isabella.Maghahating gabi na ngunit gising pa rin ang binata, malalim ang iniisip nito habang nakatitig sa kisame, at paminsan minsan din niyang sinisilip ang dalaga.Napansin niya ang parang namamaga nitong mga mata at mapupulang ilong at labi na sanhi ng kaniyang pag-iyak kanina. Napabuntong hininga si Davis saka niya dahan dahang hinaplos ang noo ni Isabella upang suriin ang kalagayan nito. Guminhawa ang pakiramdam ng binata dahil medyo bumaba na ang lagnat ni Isabella.Pinagpatuloy niya ang paghaplos sa noo ni Isabella hanggang dalawin siya nh antok.Kinaumagahan nagising ang dalaga na mabigat ang kaniyang loob. Nang imulat niya ang kaniyang mga mata, sumalubong sa kaniya ang medyo pamilyar na kwarto.Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid at natagpuan niya ang isang brasong nakayakap sa kaniyang baywang. Natagpuan niya si Davis na mahimbing na natutulog sa
Umaksyon agad si Davis nang mawalan ng malay ang dalaga. Nagmadali itong bumaba sa kaniyang sasakyan. Binuhat niya ang walang malay na si Isabella saka ito ipinasok sa loob ng kaniyang condo.Hindi na ito nag atubiling buksan ang ilaw sa salas, dumiretso ito sa kaniya kwarto at doon niya ipinahiga si Isabella.Pansin ni Davis ang pamumula ng mukha ni Isabella pati na rin ang pagputi ng mga labi nito. Linapitan niya si Isabella at sinuri ang lagay nito, dumapo ang palad ni Davis sa sobrang init na noo ni Isabella.Davis cursed under his breath. Agad siyang naghanap ng pwedeng ipalit sa basang damit ng dalaga. Kumuha ito ng isang puting polo at shorts. Natigilan siya nang hawak na nito ang mga damit. Pumasok sa isip niya ang imahe ni Isabella na walang saplot pero agad din itong napailing. "This is wrong."Lumabas siya sa kwarto at nagtungo kay Manang Nora upang sa ganoon ay siya na ang umasikaso sa pagpapalit kay Isabella. Tinawag niya ang matandang katulong na kasalukuyang naghahand