Chapter Sixteen

NARINIG niya itong mahinang tumawa kaya para na namang may naghahabulang kabayo sa dibdib niya. Gusto niya itong murahin pero ayaw niyang muling makita ang makasalanang tanawin.

"Paabot naman ng bag ko," rinig niyang sabi nito mula sa malalim na boses.

Napalunok siya bago mabilis na kinuha ang bag nitong nasa ibabaw ng luxury sofa sa tabi ng kabinet, saka inabot iyon dito habang pilit pa rin iniiwas ang paningin.

"Thanks, Hannah," he said in a husky voice.

Mariin niyang kinagat ang ibabang labi nang sa isang kisap-mata, bumilis ang pintig ng puso niya. Nakahinga lang siya nang maluwag nang makapasok ulit ito sa banyo at marinig ang rumaragasang tubig mula sa loob ng shower.

Dapat siguro hindi na lang siya pumayag na sumama kay Rafael. Paano kung bigla na naman itong magalit sa kaniya? May mga napapanood siya noon na namamatay dahil sama nang sama kung kani-kanino.

"Kani-kanino," sambit niya nang maalalang hindi lang kung sino ang kasama niya. Asawa niya ito. Asawang niyang ibang babae ang gusto.

Huminga siya nang malalim at pilit winaglit sa isipan ang bagay na iyon. Natigilan lamang siya nang biglang maalala ang eskuwelahan. Agad na kinuha niya ang selpon na ibinigay ni Rafael. Na-lowbat ito kagabi sa biyahe dahil sa pagsa-soundtrip niya habang natutulog. Icha-charge na lang niya muna, saka niya naman naalala si Bullet. Hindi nga pala siya nakapagpaalam sa lalaki.

Sa halip na i-charge ang selpon, mabilis niya itong in-on. Makalipas lang ang ilang minuto ay sunod-sunod na text ang natanggap niya—mula lahat kay Bullet.

"Morning, Han :)"

"Are you busy? I want to call you. I have to tell you something."

"Hey, I went to the coffee shop. Nag-leave ka raw sabi ng boss n'yo. May problema ba?"

"Princess, I'm worried about you. Call me when you get this."

Napangiti siya bigla nang mabasa ang mga texts nito, lalo na ang sa huli. Nakapagtatakang hanggang ngayon, wala pa itong girlfriend. Kung sa kaniya nga na kaibigan lang nito, ganoon na ito ka-sweet, what more pa kaya sa magiging girlfriend ng lalaki?

Nasa ganoon siyang pag-iisip nang biglang tumunog ang kaniyang cell phone.

Calling Bullet . . .

Sumilay ang malapad na ngiti sa mga labi niya at agaran na sinagot ang tawag nito.

"Han? Where on earth are you? Kanina pa ako nag-aalala sa iyo," bungad nito sa kabilang linya. Halata nga sa boses nito ang pag-aalala.

"Sorry, Bullet. Unexpected, e. Ano kasi—" Hindi na niya naituloy pa ang sasabihin nang biglang bumukas ang pintuan ng banyo at lumabas si Rafael na nakatuwalya lang.

So wet and so... hayop!

Naramdaman niya ang muling pagbilis ng tibok ng kaniyang puso sa preseniya pa lamang nito—o dahil kaya sa pa-wet na abs nito? Hindi siya mapakali na ewan.

Sino ba naman ang makakapag-isip nang tama kung may biglang lalabas na lalaking hubo't h***d at natatakpan lang ng tuwalya ang basang-basa at makasalanan nitong katawan? Tumutulo pa ang tubig mula sa wet din nitong buhok.

"Hey, Han, nakikinig ka ba?"

Bumalik siya sa realidad nang muling marinig ang boses ni Bullet.

"H-ha? Ah, oo—ay! T-teka, ano nga ulit?" Naipikit niya nang mariin ang mga mata nang maramdaman ang mga titig ni Rafael mula sa likuran niya.

"Sabi ko kung nasaan ka ba ngayon? Ano ba'ng nangyari? Bakit bigla kang nag-leave?"

Nakaramdam siya ng guilt nang marinig ang mga sinabi ni Bullet. Hindi man lang siya nakapagpaalam dito. Nag-aalala na ito sa kaniya.

"Ah, s-sa . . . bakasiyon?"

Napapikit siya bago umiling. Alangan naman sabihin niya rito na kasama niya sa isang beach resort si Rafael and they're having their honeymoon kuno?

Sa puntong iyon, hindi na niya napigilan ang sarili at napalingon kay Rafael para tingnan kung ano na ang ginagawa nito. Nakatayo pa rin ang lalaki sa harap ng pinto ng banyo at nakakrus ang dalawang braso sa tapat ng dibdib—matalim ang mga matang nakatitig sa kaniya.

"B-Bullet, I'm sorry. A-ano nga uli iyon?" muli niyang tanong nang may sabihin itong hindi niya masiyadong naintindihan.

Ngunit ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata niya sa ginawa ni Rafael. Bigla itong lumapit bago naupo sa kaniyang tabi, at pagkatapos ay inilapit ang mukha sa kaniya saka nagsalita sa malakas na boses.

"Hannah, go and take a shower. Magbibihis lang ako."

Nalaglag ang panga niya. Nilalakasan nito ang sariling boses and he's doing it on purpose! Pinaningkitan niya ito ng mga mata at hinampas ng nadampot niyang unan.

Nag-smirk lamang ito sa kaniya. "Hurry up, sweetheart. We still have a date."

"Hannah, who's that? Nasaan ka ba talaga?" Rinig niya ang boses ni Bullet sa kabilang linya pero pinatayan niya na ito ng tawag at saka in-i-off ang cell phone.

Mabilis siyang tumayo, namumula ang buong mukha dahil sa inis. "What is wrong with you!"

Nag-aalala siya dahil Baka biglang mag-isip ng iba si Bullet. Ano ba kasing problema ng lalaking ito? Sa lahat ng masasabi, bakit ganoon pa!

Natatawa nitong hinuli ang kamay niya nang akmang hahampasin niya ito sa braso. "Why? Did I do something wrong?" Ngumisi ito at tinaasan siya ng kilay.

"Malamang, mayroon! Baka ano ang isipin ng tao sa akin! Ano ka ba, Rafael!"

Sa sobrang inis niya, marahas niyang binawi ang kamay at muling kumuha ng unan saka malakas na hinampas dito. Nahawakan naman nito ang unan na hawak niya.

"Hey, young lady, just incase you're forgetting, I'm your husband, not him." Marahas siya nitong hinila para mapaupo sa tabi nito. "Ano bang ikinagagalit mo? Kayo ba?"

Umurong naman ang dila niya sa tanong nito. May ilang segundo siyang hindi nakapagsalita habang nakatitig sa kulay kastanyas nitong mga mata. Nakagat pa niya ang ibabang labi nang maramdaman ang basa nitong katawan. Mabilis siyang umayos ng pagkakaupo.

"H-hindi pero sa pagkakaalam ni Bullet, boss kita! Mag-ingat ka naman sa mga pinagsasabi mo!"

Kinuha niya na lang ang bag niya at mabilis na tinalikuran ito. Tinungo niya ang banyo para maligo, pero ang totoo, umiiwas lang siya kay Rafael.

Hindi na maganda ang nangyayari sa kaniya. Hindi na siya makahinga dahil sa lalaki at hindi dahil sa katabaan niya. Masama ito. Nabibilog na naman ni Rafael ang kaniyang utak—maging ang puso niya.

"Hannah . . ."

Mabilis siyang natigilan nang marinig ang malalim na boses ni Rafael. Napansin niyang seryoso ang tono ng tinig nito. Lumingon siya at nakita itong nakatitig na sa kaniya.

"What?" She asked him. Nakabusangot pa rin ang buo niyang mukha dahil sa naging sagutan nila.

"Do you . . . like him?"

Bahagyang nagsalubong ang mga kilay niya sa narinig. Si Bullet ba ang tinutukoy nito?

"Hindi," diretso at walang pag-aalinlangan niyang tugon.

"Does he likes you?"

"Huh?" Mali yata ang pagkakaintindi niya kaya gusto niyang ulitin nito ang tanong.

Tumayo si Rafael, mataman siyang tinititigan. N*******d pa rin ang pang-itaas nito kaya kinailangan niyang mag-iwas ng tingin.

"Layuan mo siya. Hangga't kasal ka sa akin, ayokong nakikipaglapit ka sa ibang lalaki."

Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa narinig. Tila ba seryosong-seryoso ito sa sinabi. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya. Bakit ba ito ginagawa ni Rafael? At saka, sa kanilang dalawa, ito ang nakikipagtalik sa iba, pero ito pa ang may ganang mag-utos ng ganoon?

Hindi siya sumagot pero makalipas lang ang ilang minuto, ngumiti ito sa kaniya. Iyong ngiting nakakapagpatunaw ng puso, iyong ngiting kahit sino . . . mabibihag.

"This is our first day here, let's make it special."