Miro POVAng hangin ng dagat ay malamig habang nakasandal ako sa railings ng private yatch ni Zaven. Nasa tabi ko ang mismong may-ari ng yate na si Zaven Montenegro, naka-suot ng designer sunglasses at nakahawak sa baso ng whiskey. Sa kabilang dulo ng deck, si Dristan at Lysander ay abala naman sa pag-aasaran habang nagbibiruan tungkol sa kung sino ang may pinakamaraming babaeng naiuwi sa kanilang mga party nung nakaraang magpunta sila sa La union.Kami ang mga itinuturing na hari ng campus, mga anak-mayaman, mga hinahangaan, mga hinahangad na masungit ng mga babaeng student sa school namin. Ngunit sa kanilang lahat, ako lang ang may lihim na plano, isang planong hindi ko kailanman ipapaalam sa pamilya ko. Hindi nila kailangang malaman na ang tahimik at mapagkumbabang si Miro Tani ay may mas matinding mission sa buhay at ito ay ang paghihiganti ko sa pagpatay sa Mama Raya ko.“Are you serious about this, Miro?” tanong ni Dristan nang inilapag ang kanyang baso sa mesa. “You’re talking
Samira POVTangina ni Manang Luz, hinila ba naman ako sa tenga habang palabas sa kuwarto ni Via. Sa inis ko, sinadya kong bitawan ang tasa ng kape sa paanan niya. Kaya pagkatapos magsisigaw ni Via, siya ang sunod na sumigaw kasi napaso ng mainit na kape ang paa niya. Akala niya, maiisahan niya rin ako. Iyon nga lang, pinarusahan niya ako. Sinabi niya na pumunta ako sa garden at magbilad sa araw ng isang oras.Ang araw pa naman ay tirik na tirik, nagbabaga ang sikat nito sa balat ko. Nandoon ako sa part na kung saan ay walang masisilungan. Parusa raw sa kasalanang hindi ko naman sadya. For me, okay lang ang parusa. Mas nakakatawa kasi ang nangyari kay Via at pati na rin kay Manang Luz.Sa totoo lang, ayos nga ito. Makakapahinga pa ako ng isang oras sa trabaho ko. Kung ganito naman pala ang parusa, masarap gumawa ng maraming pagkakamali para marami akong pahinga pala. Hindi nila kasi alam, easy lang ito para sa akin. Noong nagte-training ako sa pakikipaglaban, tatlo o hanggang limang or
Everett’s POVKabado at halos hindi ako mapakali. Narito na ako sa hotel room kung saan hinihintay ang hindi ko kakilalang babae na makaka-sëx ko ngayong gabi. Ayoko talaga sa mga ganitong gawain. Ayokong nakikipag-sëx kung kani-kanino. Pero dahil kailangan ko ang mana ko, kailangan kong gawin ito. Kailangan ko ng anak at asawa sa lalong madaling panahon.Sa totoo lang, malungkot pa rin ako sa pagkawala ni papa. Sa mga ganitong panahon pa talaga siya nawala. Kung kailan nag-e-enjoy palang ako sa pagiging binata, saka pa siya namatay. Kaya lang, wala, mukhang tadhana ang gustong mangyari ‘to. Gusto niyang maaga akong magkaroon ng asawa at anak. Hindi naman ako ‘yung klaseng lalaki na madalas manloloko ng babae. Ang totoo niyan, magalang ako sa mga babae, lalo na kapag mahal ko na.Kung sino man itong nakita ni Garil na aanakan at papakasalan ko, bahala na. Sabi niya ay mabait at maganda naman ito, tapos single at virgin pa kaya hindi na masama. Ang gusto ko lang naman din ay mabait ang
Misha’s POVUmuwi ako sa bahay na lugmok na lugmok si papa habang nakaupo sa sala. Ang saya-saya ko pa naman kasi kakatapos ko lang makipag-bonding sa mga kaibigan ko.Napatingin tuloy ako kay mama para magtanong kung anong nangyari sa kaniya. Sinabi niya na niloko si papa ng mga supplier sa mga farm namin. Halos milyon-milyon ang nalugi sa amin kaya naman ngayong araw lang din, lima sa mga malalaking farm namin ay nakasanla na. Hindi na raw alam ni papa ang gagawin para mabawi ang lahat ng ‘yon. Daig pa nito ang natalo sa sugal. Masyado siyang nagtiwala sa mga taong ‘yon na mga scammer pala.Lumapit ako sa kaniya. Ngayon ko lang kasi nakitang ganitong si papa. Siya kasi, madalas masaya lang, palangiti at maingay kapag masaya siya. Ngayon, tulala at parang sinukluban ng langit at lupa.“Papa, huwag ka nang malungkot diyan. Makakaisip din tayo ng paraan para mabawi ang mga nawala sa atin,” sabi ko sa kaniya nang tabihan ko siya sa sofa.Tumingin siya sa akin at saka ngumiti. “Mayroon n
Misha’s POVSabi ni Jake, mag-bar muna raw kami bago kami tumuloy sa hotel na pina-book niya. Natuwa ako kasi gusto niya raw sa hotel kami mag-check in ngayong gabi. Pumayag ako. Gusto ko ring makalimot din kaya nagpakalasing kaming dalawa. Ang saya-saya rin palang mag-bar.Nung malasing na ako, pinauna niya ako sa hotel na sinabi niya. Kahit lasing na lasing na ako, nakaya kong pumunta roon. Ang galante ni Jake kasi ang laki nung hotel na kinuha niya para sa amin. Pagdating ko rito sa hotel, hindi na need ng susi kasi bukas at hindi naka-lock ang pinto. Bedroom agad ‘yung hinanap ko. Gusto ko na muna kasing umidlip habang wala pa siya.Nung makita ko na ang kama, pinatay ko muna ang mga ilaw. Tiyak naman kasi na bubuksan niya ang ilaw pagdating niya rito. Binagsak ko agad ang katawan ko sa kama nung madilim na ang buong paligid. Kukuha muna ako ng lakas sa pagtulog, para pagkagising ko mamaya, ready na akong magpaangkin sa kaniya.Hindi ko alam kung ilang oras o minuto ang lumipas. N
Everett’s POVNapamura ako nang sabihin ni Garil na hindi pala natuloy ‘yung babaeng ipapadala niya sa akin. Late ko na nalaman, kasi late na rin niya sinabi. Tapos na akong makipag-sëx dun sa babaeng tinawag ako na ninong. Sino ba siya at bakit tinawag niya akong ninong? Inaanak ko ba talaga siya?The next day, my uncles and aunts said they would handle the company for now while I still haven’t fulfilled my father’s wishes. They told me that I could only take control of the company once I got married and had a child.Naisip ko tuloy agad ‘yung babaeng naka-sëx ko kagabi. Sa dami ng sëmilya na naiputok ko sa kaniya, imposibleng hindi ko siya mabuntis. Kung bakit naman kasi tumakbo pa siya. Hindi manlang siya nagpakilala sa akin. Pero alam kong magkikita pa rin kami. Sa akin pa rin ang takbo niya kapag may nabuo na sa tiyan niya.“Sorry talaga, bro. Hindi ko naman inaasahang ibang babae ang makaka-sëx mo sa hotel na ‘yon. Late ko na nasabi sa ‘yo na hindi makakapunta ang babaeng nakau
Misha’s POVPaglabas ko sa kuwarto ko, narinig kong umiiyak si Mama. Kagigising ko lang, mukhang problema na naman ang sasalubong sa akin. Tumakbo tuloy ako pababa ng hadan para tignan kung ano nang nangyayari sa ibaba. Baka kasi nag-aaway na sila ni mama. Nahinto ako sa pagbaba sa hagdan nang makita kong pumipirma na naman ng mga papel si papa. Tila isa sa mga natitirang farm namin ay naisanla na naman niya kung kani-kanino. Palala na nang palala ang nangyayari sa mga ari-arian namin.Pag-alis ng mga taong ‘yon, malungkot na napatingin sa akin ang mga magulang ko.“Wala na ‘yung mga baboy, kambing, manok, isda, baka at kalabaw sa isang farm natin na pinaka mabenta sa lahat. Nakasanla na rin,” sabi ni mama na parang nagsusumbong sa akin. Sa nangyayari, parang pakiramdam ko ay kasalanan ko ang kamalasang inaabot ng business namin.“Isa na lang sa mga farm ang hawak natin. At maaaring sa mga susunod na araw o linggo, maisanla na rin natin ‘yon,” sabi sa akin ni papa na tila nahihilam na
Misha’s POVNarito ako sa closet room ko. Kanina pa ako pumipili ng susuotin ko. Ka-videocall ko ngayon ang bestfriend kong si Jaye. Mas magaling kasi siyang pumorma kaysa sa akin. Kapag nagkikita kami o may bonding, palagi akong natutuwa sa mga outfit niya. Kung minsan tuloy, inspired sa kaniya ang mga outfit ko kaya sa kaniya ako ngayong humingi ng tulong.“Ano bang event ‘yang pupuntahan mo? May birthday ba, binyag, kasal o makikipag-date?” tanong niya.“Fine, date nga. May kailangan akong i-seduce na lalaki, e,” pag-aamin ko sa kaniya para hindi na siya magtanong pa ng marami.“Oh, nice! Okay, kapag mangse-seduce ka ng lalaki, dapat luwa ang kaluluwa mo,” sabi niya. Gets ko naman agad siya kaya naghanap agad ako ng damit na makikita talaga ang cleavage ng dibdib ko.Isang puting dress ang nakita ko. Dress na hindi ko pa pala nasusuot. Ito ‘yung binili ko nung nakaraang buwan. Naisip ko kasi na baka matuloy ang thailand trip namin, kaya lang wala, puro talkshit ang mga kausap ko ka
Samira POVTangina ni Manang Luz, hinila ba naman ako sa tenga habang palabas sa kuwarto ni Via. Sa inis ko, sinadya kong bitawan ang tasa ng kape sa paanan niya. Kaya pagkatapos magsisigaw ni Via, siya ang sunod na sumigaw kasi napaso ng mainit na kape ang paa niya. Akala niya, maiisahan niya rin ako. Iyon nga lang, pinarusahan niya ako. Sinabi niya na pumunta ako sa garden at magbilad sa araw ng isang oras.Ang araw pa naman ay tirik na tirik, nagbabaga ang sikat nito sa balat ko. Nandoon ako sa part na kung saan ay walang masisilungan. Parusa raw sa kasalanang hindi ko naman sadya. For me, okay lang ang parusa. Mas nakakatawa kasi ang nangyari kay Via at pati na rin kay Manang Luz.Sa totoo lang, ayos nga ito. Makakapahinga pa ako ng isang oras sa trabaho ko. Kung ganito naman pala ang parusa, masarap gumawa ng maraming pagkakamali para marami akong pahinga pala. Hindi nila kasi alam, easy lang ito para sa akin. Noong nagte-training ako sa pakikipaglaban, tatlo o hanggang limang or
Miro POVAng hangin ng dagat ay malamig habang nakasandal ako sa railings ng private yatch ni Zaven. Nasa tabi ko ang mismong may-ari ng yate na si Zaven Montenegro, naka-suot ng designer sunglasses at nakahawak sa baso ng whiskey. Sa kabilang dulo ng deck, si Dristan at Lysander ay abala naman sa pag-aasaran habang nagbibiruan tungkol sa kung sino ang may pinakamaraming babaeng naiuwi sa kanilang mga party nung nakaraang magpunta sila sa La union.Kami ang mga itinuturing na hari ng campus, mga anak-mayaman, mga hinahangaan, mga hinahangad na masungit ng mga babaeng student sa school namin. Ngunit sa kanilang lahat, ako lang ang may lihim na plano, isang planong hindi ko kailanman ipapaalam sa pamilya ko. Hindi nila kailangang malaman na ang tahimik at mapagkumbabang si Miro Tani ay may mas matinding mission sa buhay at ito ay ang paghihiganti ko sa pagpatay sa Mama Raya ko.“Are you serious about this, Miro?” tanong ni Dristan nang inilapag ang kanyang baso sa mesa. “You’re talking
Samira POVHabang hinihiwa ko ang mga gulay sa lamesa, nakilala ko na rin doon ang iba pang matagal ng kasambahay dito sa manisyon ni Don Vito.Sina Manang Josie, Manang Cora, Manang Percy, Manang Luciana at Manang Rowena. Halos lahat sila ay may edad na pala kaya nagulat din ako. Parang dito na sila nagtandaan. Napansin ko kasi na ako lang ang nag-iisang dalaga sa grupo, naalala ko tuloy ang kasambahay na sinagasaan ko. Siya lang pala ang natitirang dalaga dito noon. Ngayon, ako na ang pumalit sa puwesto niya.Napansin kong nakatingin sa akin si Manang Cora. “Hija, you should not have come here. Wala ka nang kawala. Habang buhay ka nang magiging kasambahay dito,” aniya habang patuloy sa paghihiwa ng sibuyas. Nagtaka ako, bakit kaya nasabi niya ‘yon?“She’s right,” sabat ni Manang Luciana. “You might end up just like the others... as one of Don Vito’s toys.”Manang Rowena smirked. “Or worse, you’ll be Via’s new plaything. That brat will make your life a living hell.”Tumawa si Manang
Samira POVSa wakas, sa isang taon kong paghihintay, sa dami ng beses na halos mawalan na ako ng pag-asa, natanggap rin ako bilang kasambahay sa mansiyon ni Don Vito Monteverde. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko nang matanggap ko ang message ng mayordoma doon na si Manang Luz.Ang dami kong pinagdaanan para lang makapasok dito, at ngayon, heto na ako sa mismong gate ng engrandeng bahay ng lalaking may kasalanan sa pagkamatay ng pamilya ko. Pero hindi ko rin maiwasang mapabuntong-hininga.Dahil para makuha ko ang trabahong ito, may isang taong nadamay. Isang linggo na ang nakalipas, ngunit ramdam ko pa rin ang malamig na simoy ng hangin nang gabing iyon, ang tunog ng makina ng motor ko, ang malakas na sigaw ng babaeng kasambahay na sinadya kong sagasaan. Hindi ko siya pinatay, pero sinigurado kong hindi siya makakabalik agad sa trabaho rito. Isang pilay lang ang kailangan para mapuwersa siyang magpahinga at isang linggo lang ang lumipas bago ko natanggap ang balitang may bakanteng puwest
Miro POVHabang humaharurot ang luxury motorcycle ko sa matao na lansangan, ramdam ko ang kilabot sa katawan ko. Nakita ko kasi sa side mirror ko ang dalawang grupo ng lalaki na nakasunod sa akin na nakasakay sa kani-kanilang sasakyan.Imbes na matakot, napangisi pa ako. Hindi na ako ang batang Miro na hinahayaan lang na ma-bully nung bata ako. Huwag ngayon, marami na akong kayang gawin at marami na akong napadugong mukha.Gustung-gusto ko kapag ganito, may mga humahabol sa akin at gustong hamunin ako. Mas lalo akong ginaganahan kapag napapalaban. Pero hindi pa ngayon. Hahayaan ko muna silang humabol nang humabol. Hintayin ko lang na makarating kami sa liblib na lugar at doon ko sila haharapin kung away talaga ang habol nila sa akin.Ilang minuto pa ang lumipas bago ko natunton ang magandang lokasyon na gusto kong mapuntahan. Dito, wala ng tao at wala ng mga bahay. Sa bilis ko, halos ilang minuto pa ang tumagal bago sila nakasunod sa akin. Ang chi-cheap kasi mga bulok na kotse ang gam
Mishon POVSa unang beses na marinig ko ang boses ni Miro na nanginginig habang nagsusumbong, ramdam kong may bumalot na apoy sa dibdib ko. Walang nananakit sa amin kay Miro, kaya hindi ko nagustuhan nang marinig kong magsumbong siya sa akin.“Papa, some of my schoolmates... they keep saying I’m adopted by a famous fashion model. They make fun of me. Sometimes, they even push me. It’s not just one or two of them... there are a lot.”Tinignan ko ang siko niya, may gasgas at sugat siya sa siko. Dahil siguro sa pagtulak sa kaniya tapos nabuwal siya sa lupaan. Nakita ko rin na malibag ang suot niyang uniform, tapos ang bag niya, sira-sira na tila ginunting. Mukhang pinagkakatuwaan nila ng husto ang anak ko, hindi manlang inisip kung sino ang kinakalaban nila.Nanlilisik ang mga mata ko habang pinipigilan ko ang galit. Hindi ko mawari kung paano nagkaroon ng lakas ng loob ang mga batang iyon para saktan ang anak ko. Hindi ba nila kilala si Miro. Kung nabubuhay lang si Raya, baka kahit mga
Ada POVHindi madaling panoorin ang isang batang tulad ni Miro na dahan-dahang nilalamon ng lungkot. Simula nang mawala si Raya, halos hindi na siya makausap nang maayos. Hindi na siya sumasama sa amin kapag lumalabas para mag-enjoy. Mas pinipili niyang manatili sa loob ng kaniyang kuwarto, nagbabasa ng libro o di kaya’y nanonood ng action movies na hindi ko alam kung bakit niya kinahiligan bigla.Minsan, sinusubukan ko siyang kausapin habang kumakain kami ng hapunan.“Miro, sweetheart, do you want to go to the amusement park this weekend?” tanong ko habang sinasalinan ko ng juice ang kaniyang baso.Umiling lang siya, hindi man lang tumingin sa akin. “I have a book to finish po, e,” maikli niyang sagot. ‘Yung mga new book na binabasa niya ay about palagi sa assassin, basta puro action, ganoon.Napatingin ako kay Mishon, na tahimik lang din at hinahayaan si Miro sa gusto nito. Pero hindi ko kaya. Alam kong hindi ito ang Miro na kilala namin noon, masayahin, palabiro at palaging puno ng
Mishon POVHumahangos akong pumasok sa ospital, habang kumakabog ang dibdib ko. Para akong nawalan ng pandinig sa lahat ng ingay sa paligid, ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay si Miro. Ang anak kong si Miro na nasa loob ng isang silid, sugatan, dahil sa kagagawan ng mga taong walang awang nagpaputok ng baril sa sasakyan nila ng mama niyang Raya.Pero matagal ko nang naisip na may chance na mangyari ito dahil nga isang mafia boss itong mama ni Miro. At naisip ko rin na sobrang delikado na kasama ni Raya si Miro kapag lalabas siya. At heto na nga, nagkatotoo na ang kinakatakot kong mangyari.Pagdating ko sa reception, mabilis kong kinausap ang nurse. “Where is my son? Where is Miro Tani?’The nurse quickly scanned her clipboard and nodded. “Room 307, sir. He is stable now. The doctor has already cleaned his wound.”Hindi na ako naghintay ng kahit isang segundo. Tinakbo ko ang hallway papunta sa kuwarto ni Miro. Halos masunggo ko nga ang mga taong nakakasalubong ko, humingi na lang
Ada POVMakalipas ang isang taon, tila hindi ko na namalayan kung gaano kabilis lumipas ang panahon. Isang taon na pala ang lumipas mula nang isilang ko si Ahvi at sa loob ng panahong iyon, nagawa ko rin ang isang bagay na matagal ko nang gustong gawin, ang magtayo ng sariling pizza company.“Are you really going to be the face of your own brand?” tanong ni Verena habang nakaupo sa isang itim na leather couch sa opisina ko.I smiled, taking a sip of my espresso. “Of course. Who else would it be? If you want your brand to stand out, you have to make it personal.”“Well, you are an international supermodel. People will definitely buy anything with your face on it.” Yanna smirked as she flipped through a magazine featuring an ad for my pizza company, where I was holding a slice of pizza, my signature confident pose on full display.Sa loob ng isang taon, napalago ko ang business ko mula sa isang simpleng pizza shop patungo sa isang napakalaking pizza company. Ang sikat na pangalan ko bil