Misha’s POVKinabukasan, nagising ako sa tilaok ng mga manok na tila nakikipag-usap na sa mga kapwa manok nila na manggising na ng mga taong natutulog pa. Matamlay akong bumangon mula sa aking kama, nakatanaw sa labas ng bintana ng kubo. Inisip ko agad ang nangyari kahapon—si Conrad, ang aming pinakbet na halos perfect sa sarap, at ang walang katapusang kulitan sa kusina. Napangiti ako. Matagal ko nang hindi nararamdaman ang ganitong klaseng saya—yung simple lang, walang pressure, pero nakakalibang.Si Everett, hindi nakauwi kagabi. Sa condo siya tumuloy kasi may lakad siya ng madaling-araw para sa meeting nila sa isang beach resort, gusto niya akong isama, ako lang ang tumanggi.Habang nakaupo ako sa kahoy na upuan sa veranda, pumasok sa isip ko, “Ano kaya naman ang iluluto ngayon?” Agad akong kinabahan sa ideyang iyon, pero sabay rin akong na-excite. Hindi ako eksperto sa pagluluto tulad ni Conrad, pero alam ko namang hindi ako ganun kapalpak. O sige, medyo palpak, pero hindi naman l
Misha’s POVNgunit habang piniprito ko ang mga hipon, biglang tumalsik ang mantika. “Ay, leche!” sigaw ko sabay talon pabalik para umiwas sa mantika. Si Conrad naman ay tumatawa na halos mamatay na sa kakatawa. Parang napahiya ako doon. Naging comedy na nga ang cooking show na ‘to, nakakainis!“Misha, ano ba ‘yan? Magiging seafood explosion na ‘yan, hindi chopsuey!” sabi niya habang humahagikhik pa rin. Ito ‘yung ugali na hindi pa rin nawawala sa kaniya. Napakalakas niyang mang-asar. Pero natutuwa ako kasi kahit pa paano, napapag-ihit ko siya sa kakatawa. Ganitong-ganito kami dati. Mas ako ‘yung madalas niyang pagtawanan kapag may nangyayaring aksidente sa akin. Lalo na kapag nadudulas ako sa putikan, nahuhulog sa kanal at kung minsan ay nalalaglag sa puno habang uno ang ulo. Ang ending, maga tuloy ang nguso at ilong ko.“Tumigil ka nga! Kaya ko ‘to,” sabi ko kahit pa napapangiwi na ako sa talsik ng mantika.Habang hinahalo ko ang mga gulay at seafood sa kawali, biglang tumunog ang pho
Misha’s POVKagabi, habang hindi ako makatulog. Naisip kong pagandahan itong kubo ko rito. So, ibig sabihin, kapag nandito ako sa farm, ito na talaga ‘yung magiging kubo namin ni Everett. Kaya naisipan kong utusan ang isa sa mga staff namin na ibili ako ng mga halaman na puwedeng kong ilagay sa paligid ng kubo ko. Kaya ngayong umaga, abala ako sa pag-aayos ng mga halaman sa harap ng kubo nang bigla kong marinig ang matinis na busina ng isang mamahaling sasakyan. Sa una, iniisip ko na baka si custome lang namin ang nasa labas at nagmamadali lang. Pero nang tumingin ako sa may gate, halos mahulog ako sa aking kinatatayuan sa nakita ko.Si Everett.Hindi ko alam kung anong iniisip niya, pero grabe ang itsura ng kaniyang sasakyan. Dalawang bagong luxury ang magkasunod at sa likod nito, may isang malaki at makulay na jeep na puno ng mga kahon. Napakabilis ng mga pangyayari—pagkatapos ng ilang saglit, nagbukas na ang mga pinto ng sasakyan at naglabasan ang mga bodyguard ni Everett na para b
Misha’s POVWala na raw gagawin si Everett. Gusto niya raw magpahinga ng kahit isang arraw. Buong araw siyang mag-i-stay dito sa farm namin at masayang-masaya ako dahil makakasama ko siya rito. Kailangan kong magpakitang gilas! Kailangan makita niya na may ibubuga na ako sa kusina. Thank you sa cooking tutorial at ganoon na rin siyempre kay Conrad na nagtuturo sa aking magluto.Napagdesisyunan kong isama siya sa pag-harvest ng mga gulay. Magluluto kasi ako mamaya ng mga pinoy ulam—tinolang manok at nilagang baboy. Naalala ko pa kagabi, halos mapuyat ako kakapanood ng mga cooking tutorial sa internet para lang masiguradong masarap ang kalalabasan ng mga iluluto ko. Excited na akong makita ang reaksyon ni Everett kapag natikman niya ang mga luto ko.Bigla kong narinig ang mga sasakyan. “Dumating na yata siya,” bulong ko sa sarili ko. Sinabi ko na kasi sa kaniya kung anong gusto kong lutuin kaya pumunta sila sa bayan para mamili ng mga karne na iluluto ko. Gusto ko nga sanang sumama kaya
Misha’s POVPagdating sa kubo, sinimulan ko nang ayusin ang mga lulutuin namin. “Ikaw na ang bahala sa paghiwa ng mga gulay, ha,” sabi ko habang inilalabas ko ang manok at baboy mula sa fridge.“Sure, chef Misha!” sabay salute ni Everett. Natawa ako sa reaksyon niya pero hindi ko mapigilang kiligin. Nagsimula na siyang magbalat at maghiwa ng mga sayote at patatas, habang ako naman ay inasikaso ang paghahanda ng mga rekado para sa tinola. Nagtulungan kami habang nagluluto at sa bawat pagkakataon na magtatama ang aming mga mata, nararamdaman ko ang kakaibang kilig. Hindi pa kami kasal pero parang mag-asawa na talaga ang mga eksena namin ngayon.Habang hiniwa ni Everett ang mga gulay, may mga pagkakataong nagkakamali siya ng hiwa, pero imbes na mainsulto, tinatawanan ko na lang ito. “Sana hindi mo mahati ng todo ang sayote,” biro ko. “Baka kasi madurog na ‘yan kapag niluto na. Ayaw ko nun,” kunyari ay strikto ako.Tumawa siya. “At least maganda pa rin ang paghihiwa ko,” pagmamayabang niy
Misha’s POVMay kumatok sa banyo kaya natigil ako sa pagkuskos ng pukë ko. Mukhang madudumi na ata ang Everett ko.“Misha, bakit ang tagal mo diyan sa banyo?” tanong niya habang mabula pa ang pukë ko.“Ah, eh, magbabanyo ka rin ba? Sandali lang, patapos naman na ako,” sagot ko at saka ko binilisan ang pagkalkal sa hiwa ko. Kailangan perfect ito at mabango, para kapag na-mukbang niya, pasabog ang amoy at lasa.“S-sige, nagtataka lang kasi ako, halos mag-iisang oras ka na ata diyan,” sabi pa niya kaya natatawa tuloy ako. “Hindi ka naman siguro nagmamariang palad?” tanong pa niya.“Hindi ah, parang baliw ‘tong si Everett. Kung gagawin ko ‘yon, sa iyo ko na lang ipapaubaya,” sagot ko kaya tumawa lang siya.“Sige ba, mamaya sa akin ‘yan,” sabi niya at saka ko narinig na bumalik na siya sa may sala.Hindi na lang ako sumagot, tinapos ko na lang ang ginagawa ko. Mabuti na lang din at patapos na ako. Binuhusan ko na ng tubig ang bumubulang pekpëk ko. Pagkalinis nito, parang kumikinang sa linis
Misha’s POV“Putcha, grabe ka manipsip, nanghihina ako sa ‘yo, Misha,” sabi niya habang nakababad pa rin ang titë niya sa loob ng bibig ko. Tapos, habang nakababad ang titë niya sa bibig ko, sinisipsip kong mabuti ang butas ng ulo niya. Heto, napapasabunot tuloy siya sa buhok ko. Panay ang ungol niya.Bigla siyang nag-request na itigil ko na muna ang pagsubo sa kaniya. Nagtaka ako. “B-bakit, nasasaktan ka ba? Masyado ba akong nag-enjoy?” tanong ko na parang nahihiya. Ang pagkakatanda ko, nag-ingat ako na hindi magasgasan ng mga ngipin ko ang titë niya.“Nope, wala kang ginawang mali, sa sarap mong mag-blow job, ramdam kong malapit na akong labasan. Ayoko namang mabitin ka kaya mas mainam na ako naman ang mag-enjoy diyan sa ibaba mo,” pag-aamin niya kaya natawa ako. Sabi na nga ba’t palagi siyang enjoy na enjoy kapag bini-blow job ko siya. Nakakatuwang marinig na sa ilang minuto lang ay nasarapan siya sa ginawa ko.Hiniga niya ako sa kama at dahan-dahang binuka ang mga hita ko. Lumapit
Everett’s POVNakatitig ako sa kusina ng farm nila Misha habang hinahanda ko ang mga sangkap na gagamitin ko para sa seafood mix na lulutuin ko ngayong tanghali. Dito na muna ako maghapon kasi iba rin pala talaga ang hangin sa farm, sariwa at kaaya-aya sa pakiramdam. Isa pa, gusto ko rin na mahaba-haba ang bonding namin ni Misha. Nangako ako sa kaniya na ipagluluto ko siya ng masarap na pagkain ngayong araw. At ngayon ko na rin maipapakita ang pagkakataon kay Conrad—ang bestfriend niyang isang tanyag na chef sa ibang bansa—na hindi lang ako basta CEO ng isang malaking kumpanya, kundi marunong din akong magluto. Kailangan kong maipakita sa kanya na hindi ako basta-basta. Hindi naman sa away pa rin ang habol ko, gusto ko lang makita niya na nasa tamang tao na ang bestfriend niya.Ilang beses kong narinig si Misha na pinipuri si Conrad pagdating sa pagluluto at alam ko namang magaling talaga siya. Pero ngayong araw, ako ang nasa spotlight. Hindi lang ito para kay Misha, kundi para ipara
Ada POVPagkatapos ng dinner nila, naghiwalay na si Mama at ang lalaking iyon. Hindi ko pa rin alam ang pangalan niya—at hindi ko rin alam kung gusto ko siyang makilala. Ang alam ko lang ay hindi pa rito natatapos ‘to ang lahat. Hindi ko pa puwedeng bitawan ang araw na ito na wala akong nalalaman sa buwisit na kabit ng mama ko. Hindi pa puwedeng matapos ang gabing ‘to nang hindi ko nalalaman kung sino talaga siya.“Tara,” sabi ni Mishon habang mahina lang ang boses. “We follow him.”Tumango ako. ‘Yun din ang gusto kong mangyari. “Yeah. We need to know who he is.”Habang nakasakay pa rin kami sa sasakyan, sinundan namin ang lalaki. Hindi siya nagmamadali, pero halata sa kilos niya na aware siyang may nakatingin sa kanya. Ilang beses siyang palingon-lingon sa paligid, lalo na sa likod niya, na parang tinitingnan kung wala na bang nakasunod.Napakunot-noo si Mishon. “Something’s off.”Tumingin ako sa kanya. “What do you mean?”“He’s too cautious. He’s looking back too often, but not at u
Ada POVHindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko, biglang may sumakal sa lalamunan ko. Hindi dahil sa iyak, kundi sa biglaang buhos ng galit at pagkabigo na nararamdaman ko sa mama ko ngayon. Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig sa screen ng phone ni Mishon. Kitang-kita ko ang mukha ni Mama sa video—eleganteng naka-make-up, naka-red dress at mukhang masaya. Hindi lang basta masaya. Kinikilig pa.Hindi ko kilala ang lalaking kasama niya. Mas bata ito sa kanya, siguro nasa late twenties o early thirties. Matangkad, matikas ang katawan at mukhang sanay sa marangyang buhay. Sa video, nakasandal ito sa upuan habang nakangiti, nakikinig kay Mama na tila aliw na aliw sa kuwento niya.At sa dulo ng video, dumating ang bill. Walang pagdadalawang-isip na kinuha ni Mama ang resibo, inilabas ang kanyang credit card at siya ang nagbayad. Ano ‘to, nagpapaka-sugar mommy siya sa binatang iyon? My God, nakakahiya si Mama.Nag-init talaga ang dugo ko. Akala ko napakatino niya pero may ganito palang
Ada POVAng bango.Halos hindi pa ako nakakapasok nang tuluyan sa kusina ni Mishon, pero ang amoy ng bagong lutong pizza ay parang yakap na mainit sa akin at nakakagutom talaga sa pang-amoy. Nasanay na ako na sa tuwing dadalaw ako sa mansiyon niya, palaging may nakahandang pizza na siya mismo ang gumagawa. Alam na alam ni Mishon ang paborito kong pagkain.Pero may kakaiba ngayon. Nakatayo siya sa harap ng lamesa sa dirty kitchen, abala sa paglagay ng toppings sa nilulutong pizza. “This is a new flavor,” aniya nang makita niya akong dumating. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya sa akin bago bumalik sa ginagawa niya. “I made this especially for you.”Napangiti ako at lumapit sa kanya. “What’s the flavor this time?”Hinila niya ang apron niya at nagbigay ng maliit ngiti sa akin. “You’ll see. It’s a surprise.”Umupo ako sa high chair na nasa gilid ng lamesa habang pinagmamasdan siyang magtrabaho. Ang sarap panoorin ni Mishon habang nagluluto—maayos, malinis at parang may sarili
Ada POV“Papa, pwede po bang mag-overnight ako sa mansiyon nila Mishon?” tanong ko habang tinutulungan siyang maglagay ng kape sa tasa niya. Kahit na pure american siya, sa tagal na niyang kasama kami ni mama na pinay pareho ay kahit pa paano ay nakakaintindi na siya ng pure pinoy na lengguwahe.Ngumiti lang si Papa. Alam naman niya na good girl ako. Isa pa, hindi naman kailanman naging problema ang paghingi ko ng permiso sa kanya, lalo na’t kasama si Mishon na kilala niyang matino naman. Saka, sabi pa niya minsan, hindi ko naman na kailangang magpaalam dahil matanda na ako. Nasanay kasi ako dahil lagi akong pinaghihigpitan ni mama.“Of course, Ada. You don’t even have to ask,” sagot niya. Napaka-simple ng tono, parang natural na natural lang na pumayag siya. Hindi ko na nga kailangang magpaliwanag pa. Sanay si Papa sa mga ganitong paalam ko, lalo na’t alam niyang safe ako sa piling ni Mishon.Kinuha ko ang bag ko na nakahanda na sa sofa. “Thank you, Pa! I’ll see you tomorrow,” sabi
Mishon POVSa gitna ng malamig na hapon sa city ng Paris, naglalakad ako sa cobblestone street ng Rue Saint-Honoré, ang lugar na puno ng mga boutique at café. Ang layunin ko sana sa araw na iyon ay simple lang…bisitahin ang bagong bukas na tindahan ng strawberry wine. May rekomendasyon ang ilang kaibigan ko sa Pinas tungkol sa tindahan iyon at bilang tagahanga ng mga ganitong klase ng alak, naisip kong bakit hindi ko nga subukang puntahan?Habang papunta ako sa direksyon ng tindahan, napansin ko ang isang magarang itim na kotse na naka-park malapit sa isa sa mga café. Ang eleganteng disenyo nito ay bagay lamang sa isang taong may sinasabi sa buhay. Ngunit hindi ang sasakyan ang nakakuha ng pansin ko. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko ang isang pamilyar na mukha na bumaba mula rito—isang ginang na babaeng maganda, elegante at pamilyar sa mga mata ko. Sa unang tingin, parang imposibleng maging siya iyon, pero habang binubuo ng isip ko ang bawat detalye, napagtanto kong hindi ako puwed
Ada POV Matapos ang masayang hapunan, nagpasya akong bigyan si Mishon ng tour sa kuwarto ko. Natapos na ang mahaba at makabuluhang usapan sa dining table at mukhang na-impress naman ang mama at papa ko sa kanya. Nang iminungkahi ni Mishon ang ideya, nagkatinginan muna ang mga magulang ko. Tumango ang papa ko at ngumiti naman ang mama ko. "Of course, Mishon. Go ahead," sabi ng mama ko. "Just make sure to behave, young man." Tumawa si Mishon. “I will, Mrs. Hill.” Habang umaakyat kami ng hagdan papunta sa kuwarto ko, ramdam ko ang kaba. Hindi dahil sa pagpunta niya sa kuwarto ko, pero dahil sa hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa sinabi ni Taris kanina. Bakit kaya niya iyon sinabi? At totoo ba iyon? Pero itinaboy ko muna ang mga alalahaning iyon. Ang focus ko ngayon ay si Mishon. Pagbukas ko ng pinto, tumambad kay Mishon ang kuwarto kong para bang isang feature sa isang high-end na lifestyle magazine. Ang silid ko ay malawak, halos kasinlaki ng isang living are na. Sa kaliwang ba
Ada POVDumating na si Mishon kaya agad akong tumayo mula sa sofa at pumunta sa pinto para salubungin siya. Sa likod ko, naramdaman ko ang mga mata ni Verena at Taris na nakasunod sa akin. Halatang excited na rin silang makita si Mishon.Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang pogi nga ngiti ni Mishon. Simple lang ang suot niya—isang plain white button-down shirt na naka-roll up ang manggas, dark jeans at pares ng clean white shoes. Walang kahit anong flashy accessory, pero para siyang isang model na galing mula sa isang magazine cover. Ang lakas ng dating niya kahit hindi siya nag-effort magpa-pogi.“Good evening, Ada,” bati niya sa akin kasabay ng pagbigay ng isang bouquet ng white tulips. Ang sweet talaga.“Good evening, Mishon. Come in,” sagot ko habang hinahayaan siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Pagpasok niya, naabutan niyang nakaupo ang mama at papa ko sa living room. Tumayo agad ang mama ko, habang ang papa ko naman ay tumingin nang maigi kay Mishon, tila sinusuri i
Ada POVNgayong gabi na ang dinner na matagal ko nang pinagpaplanuhan. Sa wakas, ipakikilala ko na si Mishon sa pamilya ko. Alam kong bago ito para sa kanila kasi ngayon lang ako maghaharap ng boyfriend ko sa kanila, lalo na sa papa ko, kaya ginawa ko ang lahat para maging perpekto ang gabing ito. Dati kasi kapag nagbo-boyfriend ako ay gusto ko, ako lang ang nakakaalam. Hindi ko hinaharap sa kanila.Maaga pa lang, Nagpa-ready na ako ng paghahanda. Nagpa-cater ako ng mga masasarap na putahe, pero nagdagdag din ako ng ilang personal touch. Gusto kong ipakita na espesyal ang gabing ito, hindi lang para kay Mishon kundi para sa buong pamilya ko, kahit na lang toxic silang kasama sa buhay.Ang papa ko ay nasa living room, nakaupo sa kanyang paboritong armchair habang nagbabasa ng isang business magazine. Nag-half day siya sa trabaho para lang makaharap si Mishon mamaya. Hindi niya ginagawa ito madalas, kaya alam kong seryoso siyang makilala ang taong mahal ko ngayong gabi.Si Verena naman
Ada POVNakakakilig talaga kapag tuwing may mga brand events na tulad ng eksena ngayon. Kahit ilang beses ko nang nagawa ang ganitong trabaho, hindi nawawala ang excitement ko. Parang bagong mundo ang binubuksan ko sa tuwing may high-profile event akong dadaluhan, lalo na kung tungkol ito sa isang sikat na luxury brand.Ngayong gabi, ang event ay para sa bagong koleksyon ng isang kilalang luxury bag brand. Isa itong malaking fashion event na ginaganap sa isang five-star hotel dito sa Paris. Maliban sa mga runway shows, may cocktail party, photo ops at mga interactive exhibits na nagpapakita ng creative process ng brand.Habang naglalakad papasok sa venue, naramdaman ko ang dami ng mga camera at flash sa bawat paglalakad ko. Suot ko ang isang strapless emerald green gown na tumutugma sa kulay ng bag na hawak ko—isa sa mga bagong piraso mula sa koleksyon. Naramdaman ko ang confidence ko habang papalapit sa entrance. Ganito raw kasi dapat para magaganda ang lalabas na kuha ko sa kanila.