Chapter 2

Chapter 2

Be me.

"Ang hirap naman nito Joyce, wala bang ibang takong?" Reklamo ko habang nag tatanggal ng sapatos, hindi ko alam kung anong inch 'to pero hindi ko talaga kaya ang taas.

"Ganiyan ho kasi ang mga sinusuot ni Ms. Hannah kaya ayan ho ang pinasuot niya." Sabi nito habang tinutulungan ako mag tanggal ng takong. Masiyadong fashionable kasi si ate Hannah, she can't live without her fashionable accessories, footwear and clothes.

Maya-maya ay nadinig namin ang pagbukas ng pinto kaya naagaw ang atensyon ko, duon sumalubong ang naka ngiting kapatid ko habang tinatanggal ang mamahalin niyang shades.

"It's so fun right? Para kalang naglalaro ng dress me sa i-pad." Aniya niya bago maglakad para umupo sa tabi ko, sinimangutan ko siya bago tanggalin ang huling takong.

"Anong fun ka diyan? Ang damit mo hapit, matataas na takong at makakapaling make up lang naman ang nilalagay saakin, ginagawa mo naman akong multo." Reklamo ko, nakita ko ang irap niya at pag buga niya ng hangin sa ere bago ako sagutin.

"Shut up okay? Kung mag rereklamo ka lang diyan paano mo makikilala ang sense of fashion? Hanggang kasal ka lang naman magpapanggap so... don't fall inlove okay?"

Paulit-ulit ko na nadidinig sakanya ang 'don't fall inlove' na litanya niya pero hindi ako kumbinsido, alam ko naman na guwapo si Range, nakikita ko sa magazines at sa mga soap operas pero hindi ko siya type. Mas gusto ko parin iyong lalaking simple lang din ang taste pero may stable life.

Si Will? No! No! No! Mas gugustuhin kong tumanda ng dalaga keysa naman sa makapangasawa ng pumapatay. Mamaya dead on arrival na ako abutan sa bahay namin. 

"Huy! Ang lalim naman masiyado ng iniisip mo, mahal na Crizza." Usiyoso ni Dane habang nag titiklop ng mga ibang gamit ko, I'm moving to my sisters apartment, at siya naman ang sa bahay. Like what she've said ay mas fashionable siya pag dating sa sarili and surroundings kaya lahat ng iyon ay pag aaralan ko. 

Ultimo kape niya ay may sariling timpla, hindi uso ang sachet na 3 in 1 like Nescafe. Maarte. Napabuntong hininga ako nang mapagtantong hindi naman pala ganun kamalas ang buhay ko roon, may video games kasi siyang nilagay at mga pagkain kaya mabubuhay na ako roon ng hindi manlang nakakaramdam ng boredom.

"Hindi talaga ako makapaniwalang tatawagin kitang Hannah." Sabi ni Dane habang kinukusot ang malalambot kong pisngi, napabuntong hininga ako bago hawakan ang braso niya.

"Hindi rin ako makapaniwalang Hannah na ako simula ngayon, mamamatay si Crizza." Sabi ko at saka tumingin sakanya. Natawa siya habang pinagmamasdan akong umaarteng patay na. 

Umayos ako ng upo bago muling nagsalita. "Feeling ko sumpa na 'to Dane." Aniya ko. Natawa naman siya.

"Sumpa? Huy! Rangello Paul Finx. Hindi sumpa ang tawag diyan, blessing!" Kinikilig na aniya nito. Nakalimutan ko nga palang isa rin siyang avid fan ng boyfriend ng kapatid ko. Umiwas ako ng tingin at saka nagpangalumbaba.

"Ibang-iba talaga taste ni ate, Dane! Hindi ko nanga keri e' puwede pa bang mag back out?"  Biro ko, nabigla ako nang may tumapik saakin.

"No my little sister, you're now moving kaya walang back out." 

Halos manginig ako sa pagbulong niya, I'm no affraid but I feel the tension in my own body. "Sabi ko nga, kailan ba umpisa, siya ba susundo saakin? Anong oras? Baka puwede now n-" Natigil lang ako sa kakasalita nang mabatukan niya na ako.

"Stupid! Kung magiging madaldal ka ng ganiyan halata na agad tayo. I usually prefer being silent, ganda lang hindi ganiyan. And please you have to eat little foods only or else malalaman niya pinagkaibahan natin." Aniya niya bago umupo sa tabi ko. Para akong nanigas sa sinabi niya, I'm not comfortable with little foods, madalas tatlong kanin sa umaga ang kinakain ko at sa gabi naman ay kung anong masipat ko.

"The car is ready Crizza." Nadinig ko siyang muling nagsalita sa kabila ng katahimikan, I'm not prepared about the food. Ayoko talagang onti lang kakainin ko.

"Isang tawad lang sa copying Ms. Hannah Mae Verdin please?" I showed my puppy eyes habang naka interlock ang fingers ng dalawa kong kamay, nakita ko nanaman ang irap niya. Kahit kailan talaga laging mataray.

"Spill the tea." 

"Hindi ako mabubuhay ng little foods lang, usually tatlong kanin sa umaga ang meal ko so... hindi ko kaya ang pinapagawa mo." Paliwanag ko, nagkibi't balikat siya bago muling tumingin saakin.

"Why did mom raise you like a pig. Argh!" Bulong niya sa ere kaya napataas ako ng kilay.

"Please ate?" Pagmamakaawa ko, luminga-linga pa siya bago bumuntong hininga.

"Fine! Fine! Pero kapag hindi mo kaharap si Range, you should be more careful." Sabi niya, napa talon ako sabay sabing 'yes' atleast masasabi kong this time ay hindi ako mapipigilang kumain.

Agad kong kinuha ang shades ko at saka naglakad papuntang parking, duon ako sinalubong ng iba't-ibang staff habang sinasabi ang mga salitang 'hawig na hawig' na kaming dalawa, halos hindi makita ang pinagkaiba. Lakad at porma ay hawig na hawig daw.

Dahan-dahan akong sumakay sa kotse, nung una maganda pa ang porma ng upo ko pero nang makapasok na ako ay nag iba. Usual style ko sa bahay, nakabukaka at parang walang kasama. Wala namang kaso 'yon sa sarili kong pamilya.

"Hindi ako ganiyan umupo sa loob ng kotse. I usually do side seat style para mas casual tignan." Sabi niya habang tinuturo saakin ang tamang pag upo, hindi ako sanay sa upong tinuturo niya, feeling ko naiipit ang balat ko.

Tumikhim ako habang pinagmamasdan ang mga tao sa labas, gusto ko rin maranasan ang maraming friends like what I see sa mga naka unipormeng babaeng nabili sa chain. I was busy seeing things outside ng huminto ang kotse sa tapat ng malaking building.

"Sunflair Enterprise?" Bulong ko sa hangin habang binabasa ang building, tumingin ako kay Hannah na busy sa pag se-cellphone.

"Anong meron dito?" Sabay turo sa malaking building, binaba niya ang glasses at saka binuksan ang pinto.

Bastos din 'tong kapatid ko, nagtatanong pa'ko e'...

"Remember not to mess around here, madalas dito is mga V.I.P people, no to mini concert." Sabi niya, hindi naman ako concert girl madalas lang talaga ako gumawa ng sarili kong stage tapos kakanta sa harapan ng salamin. Sometimes naman sa C.R kaya mga thirty minutes or one hour ako sa loob.

Ilang linga ko pa sa kalakihan ng manila nang magsalita nanaman si ate Hannah. "Remember I'm you, you're me. So. Be. Me." Madiin ang pagkasabi niya na nagpahinto saakin sa pagkahumaling sa buong Manila at lights sa daan, tumango ako sa sinabi niya. 

"Then. I won't be able to go with you, masiyado tayong mahahalata." Sabi niya bago sumakay sa kotse, nakatingin lang ako bago niya isarado ang pinto. 

That went too easy, agad ding umalis ang kotse sa harapan ko, napakapit tuloy ako sa mini puch na binigay saakin ni ate. I started walking thru the main door, lahat ay bumabati saakin kahit pa ang mga guard.

"Hi! Kamusta po? Ang pogi mo kuya." Bati ko, I don't know if this is a right way of greeting them pero sure naman ako na ganito rin siya bumati.

"Ma'am pass card." Sabi ng isang guard, nagtanggal muna ako ng shades bago mag 'ahh'

"P-Pass c-card?" Tanong ko, he just smiled while explaining me what passcard is. Duon ko nalang na gets ang card na sinasabi niya.

"Pasensya na medyo stress lang." Sabi ko at saka umaktong hinahawi ang buhok ko, he just laughed but I see confusing stare from him, hindi naman sa bastos ako pero rumampa nalang ako papasok ng enterprise, nagulat ako ng sitahin ako ng guard.

"Pst! Ma'am! Yung card niyo po." Halos manginig ang katawan ko sa kahihiyan. Stupid Crizza! Stupid! Aniya ko bago nagsuot ng malalaking ngiti at humarap.

"Oo nga pala, I forgot." Sabi ko at saka kinuha sa kamay ng guard ang card, I burst into laugh ng makalayo na ako sa main front ng building. Malay ko ba naman na may Pass card papalang nalalaman rito? Hindi na turo 'yon saakin.

Busy ako sa pag eexplore ng ding-ding ng mga elevator, ang ganda kasi. The style and elegant smell ng elevator ay nakakaakit, I could even see myself as my ate sa Reflection ko. Hindi nanga ako makapaniwalang ang tangkad-tangkad ko ng dahil sa takong. Nag pipipindot pa ako ng mga numbers sa elevator ng magbukas ang pinto sa likod ko.

"Ay pusang kalabaw!" Sigaw ko dahil sa pagkabigla, hindi ko alam na baliktaran pala ang bukas dito, meron sa likod at meron sa harap. Nakita ko ang kuno't na noo ng lalaki kaya hinawi ko ang buhok ko at medyo gumilid. "Sorry, nagulat ako ehh." Sabi ko pa habang naka promise finger pa ang index at middle finger ko.

"That was shocking Hannah." Sabi niya, halos mapaigtad ako sa sinabi niya, sino 'to? may kakilala siya dito? Social butterflies pala ang ate ko?

"W-Who are you again?" Maarteng sabi ko habang naka weird smile, he just glanced at me bago pumindot sa number.

"We just met last night, nakalimutan mo agad ako?"

Jusmiyo mariyosep! Sino ka ba, puwede naman na 'Hi it's me chu chu you already forgot?'

"I'm little stress today kaya heto ako medyo tsubaleng." Sabi ko pa, I feel his shocking expression towards me, umiwas ako ng tingin sa sobrang pagkapahiya.

"It's me Greg, yung Mr. Bar. " Aniya niya,  no head to toe ko muna siya bago sagutin.

"Uyy! Ikaw pala 'yan,  I met lot of people today kaya medyo can't remember all the names. But yeah, you look familiar. "

"I see,  how about Range?" Tanong niya, mahinang padyak ang binigay ko bago siya sagutin.

"We haven't meet today but I guess tomorrow. " Aniya ko,  he look at me as if he have something on his mind.

"Are you really Ha-" His sentenced cut by the elevator open,  ngumiti ako bago ilagay uli ang shades ko sa mata.

"Uhhh I guess,  if we have some time.  Duon nalang tayo mag chit chat. " Sabi ko at saka nagmamadaling lumabas sa elevator,  wala na akong nadinig na ano mang response niya kundi ang tunog nalang ng elevator na kasasara lang.

"Muntikan ka na don Crizza, be her, be Hannah. Be as one. " Pangungumbinsi ko sa sarili ko. Agad kong nahanap ang room number ko kaya dali-dali akong pumasok. Mamaya e' nakasunod papala saakin ang mokong.

Halos madapa ako ng tuluyan ko ng masara ang pinto. "Masiyado na ba akong halata?" Ramdam ko ang hingal ko habang tinatanong ang sarili ko, napabalikwas ako ng maalala ang dapat itatanong ng lalaki.

"Hindi siya kumbinsidong ako si Hanna Mae Verdin. Om g! Om g! Anong gagawin ko nito? Uhh..." Sabi ko, inayos ko ang buhok ko at saka tumayo ng tuwid.

Chest up...

Chin down...

Walk like a queen...

Lumakad ako pero sa kasamaang palad ay nadapa ako sa sahig, kahit kailan takaga hindi ko magaya-gaya ang mga model. Inosente akong tumayo habang pinagmamasdan ang sarili sa salamin. This is just not... me. Napabuntong hininga ako bago muling umupo sa sahig at tanggalin ang sapatos ko.

"Bwuah! Hindi ko talaga kaya, bukas ulit, bukas nalang." Pangungumbinsi ko sa sarili.

Napahilata ako once na naramdaman ko na ang ka komportable sa katawan ko, malambot ang kama at sobrang comfy and fluffy. Nagpagulong gulong pa muna ako bago tuluyang maka hilata. Ang sarap naman talaga ng kama, hindi ako masisisi ni ate kung malalaspag 'to ng dahil saakin.