'Chapter 6: Bad Day.' "Come on Jacob, let's go anak." Sabi ko, no choice ako kung'di ay dalhin siya habang hinahanap ko ang pinsan ni Tristan. I just don't expect na andito nanaman ako, nasa Pilipinas at gagawa nanaman ng mundo. Ilang araw ko tiniis ang buhay ng nakatago kaya hindi ko alam kung anong pakiramdam maging malaya rito sa Pilipinas, hindi kagaya sa Ireland kung saan hindi ko kinakailangang mangamba. Tumitingin lang ako sa ila't-ilang stations ng candy para bilhan si Jacob nang mapansin kong wala na siya sa tabi ko, halos manginig ang kalamnan kong tumakbo at nagsisisigaw ng pangalan niya. "Jacob! Anak!?" Sigaw ko pa, I don't even see his shadow anywhere, nakatingin na saakin ang ibang tao at nagbubulong-bulungan, i don't care anymore, ang importante saakin ay ang anak ko. Ilan pang pag iikot ko nang bigla kong natanaw si Jacob kasama ng isang lalaki kaya halos madapa-dapa akong hinabol siya, I even broke my heels kaya nahirapan akong maglakad. Nang maabot ko ang balik
'Chapter 7: Insulto'"No, I think we should not talk about my personal life." Aniya ko, nakita ko ang pag ngisi ni Range kaya umiwas ako ng tingin at nag papanggap na inaasikaso ang anak ko. Habang tinititigan ko siyang binabasa ang files ay agad akong nagtataka.Sa usap-usapan ng mga iilan na babae... Ilan na kaya ang nadiligan niya?"Ehem..." Nabigla ako nang madinig na tumikhim siya kaya hindi ako muling tumitig pa sakanya, he's looking at my baby boy kaya agad kong binago ang usapan."Is everything done? I'm leaving." Pambabara ko, ngumiti siya at saka umiling."Tristan just told me that I will guide you all the way round here but it's quite not interesting anymore-ikaw ba naman maputulan ng takong." Sabi niya habang ginagawang pang turo ang ballpen niya, napatingin ako sa takong ko nasira-nabigla ako ng kuhanin ni Jacob iyon at ilagay sa desk ni Range.Crizza's Deal...Agad kong binawi ang sapatos dahil anduon ang brand ko ng sapatos at baka maisip niya talaga saakin ay ako si Cr
'Chapter 8: Don't Know.'I can't believe what just happened, I almost didn't want to show up on him dahil sa nangyari last time sa parking lot. I mean, who wouldn't be ashamed for that, he's really right, I almost lost my son two times in a row-I lied that his son died too. I feel drained."Mommy why aren't we moving?" Jacob asked and I fixed my hair symbolizing that I've gotten in to my mind again, liningon ko siya from the back seat at nginitian."Mommy just thought of something." Sagot ko, he smiled and nodded as he played to his stuff toys again kaya huminga ako ng ilang beses at lahat iyon ay mabigat.Sinasabi ko nang ayaw kong umuwi ng PIlipinas because I knew this will happen, mag ku-krus nanaman ang landas naming dalawa, 'yong tipong sasakit nanaman ang ulo kakaisip kung paano ko ma po-protektahan at mapapanindigan ang aniya kong hindi niya anak si Jacob.As I drive, I have thoughts in my mind-hindi naman ako pupunta sa office niya ngayon pero pakiramdam ko ay nasa paligid lan
'Chapter 9: Talk'Simula ng umuwi rito si Tristan kasama namin for few days only ay hindi ako mapakali kung sasabihin ko ba sakanya na ang pinsan niya ang tatay ng anak ko o hindi. I kept on thinking about it pero wala pari akong ma come up na better answer."Hey, come." Narinig kong aniya ni Tristan kaya agad akong lumingon sakanya habang hawak ko ang labi kong nag iisip, ilang beses pang kumurap ang mga mata ko bago lumapit sakanya at umupo. He held my arms as he rapped his on my body."Anong problema? You seem so bothered." Pag uusisa niya saakin, huminga ako ng malalim bago tumingin sakanya."W-Wala..." I replied but he seems not so believing me kaya umiwas ako ng tingin at niyakap siya, hinalikan niya ang noo ko."I know there is something wrong so... I should be open in it." Sabi niya saakin kaya agad na kumurap ng may pag aalinlangan ang mga mata ko and I don't know but I'm doubt about it.Agad akong humarap sakanya at binigyan siya ng malungkot na tingin, kaya naramdaman ko na
'Chapter 10: Know'Napag usapan nanamin ni Tristan ang gagawin namin para hindi kami mahalata ni Jacob, I even asked him to pull me out nalang to avoid it really pero sabi nya ay mas mahahalata raw na parang may tinatago kami kaya he decided na mag stay ako for a meantime.Nauna nang pumasok si Tristan while me and Jacob are still on the house, after I get dressed Jacob ay makakaalis na rin kaming dalawa. Jacob looked at me as he smile."Mama, Jacob is handsomt." Sabi niya kaya ngumiti ako habang nakikita naman niya ang reflection ko na nakikita sa harapan ng salamin, binuhat ko siya when I'm already done putting his zipper off."Let's behave in office okay?" Sabi ko bilang paalala, Jacob raised his thumb as a sign of like kaya napangiti naman akong i-kiniss siya sa noo bago ibaba, nauna siyang bumaba palabas habang sinasarado ko naman ang ibang kuwarto sa tinutuluyan namin.Lately I've been thinking how it happened na bilang isang walang alam saamin ni Jacob ay napapansing anak niya
Chapter 11As the day goes by hindi pa rin naalis ang rumor na meron saamin, I could tell they all think that we're doing something inside kahit ang katotohanan ay wala naman talaga. Napabuntong hininga ako at saka inayos ang mga laruan ni Jacob.They can't see? I have my son and I don't have time to deal with the lust."Should we eat something? gabi na and I bet Tristan isn't coming home yet." Sabi nya kaya natigilan ako, talaga nga bang alam niyang hindi uuwi si Tristan. Since wala rin naman kaming meal pag uwi ay pumayag ako.We decided to use his car than mine para ibabalik niya nalang kami kung saan kami nag park for no hassle, sa sobrang pagod naman ni Jacob ay agad naman siyang nakatulog habang nasa biyahe so it's really akward to the both of us to be silent in one car kaya agad akong nag salita."You see, I don't know if Tristan told you already but really Jacob is not your son." Sabi ko but he didn't gave me even one a bit to reaction dahil mukhang hindi naman talaga niya ito
Secret AffairJuly@2021, All Rights Reserved.No Copy Right Infringement.Start: July 2021End: ________A/N: This story is truly made by Authors imagination, any resemblance to actual person, living or dead is truly coincidal. Please be considerate about my spelling, and grammatical error. Thankyou! Don't forget to put this on your library to be updated! This will be signed as non-exclusive, but still don't forget to support me!Let's hear and read the story about the Twins who une
"I-I d-d--I'm not Hanna."Pilit na pag amin ko, narinig ko ang mga tao at ang mga sinasabi nila. They were in shock at parang kinukwestyon ang pagka tao ko."What are you talking about Hanna? "Kinapitan ni Range ang braso ko. Tumingin lang ako sa mga taong takang-taka kung anong nangyayari."I-I just can't take this game anymore. "Utal na saad ko, his eyes is already asking me, hindi ko alam ang isasagot ko."Game? Anong game? Hindi ito laro, what are you playing dumb right now Hanna!? "Nag iigting ang panga nyang nakatingin sakin. Mabibigat na hininga narin ang nadidinig ko sakanya. "Just say I do. " Bulong niya pa sakin dahil sa kahihiyan na binuo ko sa kasal.
Chapter 11As the day goes by hindi pa rin naalis ang rumor na meron saamin, I could tell they all think that we're doing something inside kahit ang katotohanan ay wala naman talaga. Napabuntong hininga ako at saka inayos ang mga laruan ni Jacob.They can't see? I have my son and I don't have time to deal with the lust."Should we eat something? gabi na and I bet Tristan isn't coming home yet." Sabi nya kaya natigilan ako, talaga nga bang alam niyang hindi uuwi si Tristan. Since wala rin naman kaming meal pag uwi ay pumayag ako.We decided to use his car than mine para ibabalik niya nalang kami kung saan kami nag park for no hassle, sa sobrang pagod naman ni Jacob ay agad naman siyang nakatulog habang nasa biyahe so it's really akward to the both of us to be silent in one car kaya agad akong nag salita."You see, I don't know if Tristan told you already but really Jacob is not your son." Sabi ko but he didn't gave me even one a bit to reaction dahil mukhang hindi naman talaga niya ito
'Chapter 10: Know'Napag usapan nanamin ni Tristan ang gagawin namin para hindi kami mahalata ni Jacob, I even asked him to pull me out nalang to avoid it really pero sabi nya ay mas mahahalata raw na parang may tinatago kami kaya he decided na mag stay ako for a meantime.Nauna nang pumasok si Tristan while me and Jacob are still on the house, after I get dressed Jacob ay makakaalis na rin kaming dalawa. Jacob looked at me as he smile."Mama, Jacob is handsomt." Sabi niya kaya ngumiti ako habang nakikita naman niya ang reflection ko na nakikita sa harapan ng salamin, binuhat ko siya when I'm already done putting his zipper off."Let's behave in office okay?" Sabi ko bilang paalala, Jacob raised his thumb as a sign of like kaya napangiti naman akong i-kiniss siya sa noo bago ibaba, nauna siyang bumaba palabas habang sinasarado ko naman ang ibang kuwarto sa tinutuluyan namin.Lately I've been thinking how it happened na bilang isang walang alam saamin ni Jacob ay napapansing anak niya
'Chapter 9: Talk'Simula ng umuwi rito si Tristan kasama namin for few days only ay hindi ako mapakali kung sasabihin ko ba sakanya na ang pinsan niya ang tatay ng anak ko o hindi. I kept on thinking about it pero wala pari akong ma come up na better answer."Hey, come." Narinig kong aniya ni Tristan kaya agad akong lumingon sakanya habang hawak ko ang labi kong nag iisip, ilang beses pang kumurap ang mga mata ko bago lumapit sakanya at umupo. He held my arms as he rapped his on my body."Anong problema? You seem so bothered." Pag uusisa niya saakin, huminga ako ng malalim bago tumingin sakanya."W-Wala..." I replied but he seems not so believing me kaya umiwas ako ng tingin at niyakap siya, hinalikan niya ang noo ko."I know there is something wrong so... I should be open in it." Sabi niya saakin kaya agad na kumurap ng may pag aalinlangan ang mga mata ko and I don't know but I'm doubt about it.Agad akong humarap sakanya at binigyan siya ng malungkot na tingin, kaya naramdaman ko na
'Chapter 8: Don't Know.'I can't believe what just happened, I almost didn't want to show up on him dahil sa nangyari last time sa parking lot. I mean, who wouldn't be ashamed for that, he's really right, I almost lost my son two times in a row-I lied that his son died too. I feel drained."Mommy why aren't we moving?" Jacob asked and I fixed my hair symbolizing that I've gotten in to my mind again, liningon ko siya from the back seat at nginitian."Mommy just thought of something." Sagot ko, he smiled and nodded as he played to his stuff toys again kaya huminga ako ng ilang beses at lahat iyon ay mabigat.Sinasabi ko nang ayaw kong umuwi ng PIlipinas because I knew this will happen, mag ku-krus nanaman ang landas naming dalawa, 'yong tipong sasakit nanaman ang ulo kakaisip kung paano ko ma po-protektahan at mapapanindigan ang aniya kong hindi niya anak si Jacob.As I drive, I have thoughts in my mind-hindi naman ako pupunta sa office niya ngayon pero pakiramdam ko ay nasa paligid lan
'Chapter 7: Insulto'"No, I think we should not talk about my personal life." Aniya ko, nakita ko ang pag ngisi ni Range kaya umiwas ako ng tingin at nag papanggap na inaasikaso ang anak ko. Habang tinititigan ko siyang binabasa ang files ay agad akong nagtataka.Sa usap-usapan ng mga iilan na babae... Ilan na kaya ang nadiligan niya?"Ehem..." Nabigla ako nang madinig na tumikhim siya kaya hindi ako muling tumitig pa sakanya, he's looking at my baby boy kaya agad kong binago ang usapan."Is everything done? I'm leaving." Pambabara ko, ngumiti siya at saka umiling."Tristan just told me that I will guide you all the way round here but it's quite not interesting anymore-ikaw ba naman maputulan ng takong." Sabi niya habang ginagawang pang turo ang ballpen niya, napatingin ako sa takong ko nasira-nabigla ako ng kuhanin ni Jacob iyon at ilagay sa desk ni Range.Crizza's Deal...Agad kong binawi ang sapatos dahil anduon ang brand ko ng sapatos at baka maisip niya talaga saakin ay ako si Cr
'Chapter 6: Bad Day.' "Come on Jacob, let's go anak." Sabi ko, no choice ako kung'di ay dalhin siya habang hinahanap ko ang pinsan ni Tristan. I just don't expect na andito nanaman ako, nasa Pilipinas at gagawa nanaman ng mundo. Ilang araw ko tiniis ang buhay ng nakatago kaya hindi ko alam kung anong pakiramdam maging malaya rito sa Pilipinas, hindi kagaya sa Ireland kung saan hindi ko kinakailangang mangamba. Tumitingin lang ako sa ila't-ilang stations ng candy para bilhan si Jacob nang mapansin kong wala na siya sa tabi ko, halos manginig ang kalamnan kong tumakbo at nagsisisigaw ng pangalan niya. "Jacob! Anak!?" Sigaw ko pa, I don't even see his shadow anywhere, nakatingin na saakin ang ibang tao at nagbubulong-bulungan, i don't care anymore, ang importante saakin ay ang anak ko. Ilan pang pag iikot ko nang bigla kong natanaw si Jacob kasama ng isang lalaki kaya halos madapa-dapa akong hinabol siya, I even broke my heels kaya nahirapan akong maglakad. Nang maabot ko ang balik
Chapter 5: Ilo-Ilo’s Surprise. After we eat ay agad kaming pumunta sa kotse ni Tristan, I’m really disappointed he didn’t ask me what are my plans, and am I really okay with his plans. Tahimik lang ako nakaupo sa back ride habang pinupunasan ng pawis si Jacob. “I know it is hard but, 2 months left lang naman Crizza.” He said, bumuntong hininga ako as I looked at him. “Hindi ko alam Tristan, I don’t even know how is my life without your guide.” “I know, but I have cousin here okay? He could show you around, with city lights of course.” Sabi nito, hindi ako sumagot. I mean, hindi pa ba sapat na sumama na ako rito sa pinas? tapos ngayon iiwan niya ako rito sa Ilo-Ilo at mag isa siya sa Manila, you’ve gotten be kidding me fate! “Please? I know it is very hard, but I know Jacob is in my side.” Sabi niya while trying to reach my hands, he’s right, simula nang tawagin na siyang papa ni Jacob ay mas kinakampihan na siya nito keysa saakin. “2 months is long!” “Do we have to argue?” Tanon
Chapter 4: Philippines. Wala na akong ibang nagawa kun’di pumayag, after all ayoko parin namang maiwang mag isa doon at ayoko rin magkaroon siya ng expectations saakin and how I handle his business. Hindi makaluwag-luwag ang pag hinga ko habang pa biyahe kami papuntang manila. Some of the place change, still there is still city lights. “Mommy, are you okay?” Tanong ni Jacob, I suddenly looked at him as I smiled. “Yes, how about you?” Tanong ko, ngumuso siya at saka inayos ang pagkakaupo sa back seat. “It’s hot here, right papa?” Baling ni Jacob kay Tristan na abala sa pagmamaneho, even he’s busy ay ngumiti siya kay Jacob. “Yes, but this is where papa and mama came from.” Sagot ni Tristan habang nagmamaneho, ngumuso naman si Jacob bago lumuhod sa upuan at pinagmasdan ang ibang tao sa labas, I could see he’s just trying to understand how Filipino’s live in here. Marami siyang tinuro at marami rin siyang naibigay na mga pagkakaparehas sa Ireland, ang tanging problema lang ay ang mai
Chapter 3 Nagising ako sa sinag ng araw, napapangiti akong tumingin kay Jacob, kahit din ako hindi ko inaakala na ganito ka guwapo ang kalalabasan ng pagsasalik ng itsura naming dalawa, I smiled as I kissed my son on his cheek. Narinig ko ang pag bukas ng pinto, Tristan grinned on me. "Breakfast is ready." He smiled, I nodded at saka ginigising si Jacob, he woked up like his father, kung saan niyayakap ako agad. I don't know, what is the sense remembering him anyway? "Let's eat na anak." Sabi ko, he nodded and crawl in top of me sign na gusto niyang mag pabuhat, tumayo ako at saka inayos ang slipper ko, Tristan grabbed Jacob's hand at sinabi saaking siya na ang magbubuhat. Everyday ito ang scene namin, I wanted to tell how lucky I am to Tristan pero sa kada sasabihin ko 'yon, he keeps telling me that I must that when I am ready to be his girlfriend. Umupo kami sa lamesa nang makababa na kami, nakita ko ang iba't-ibang putahe na mayroon duon, I promised myself that when Jacob alread