Chapter 5

Chapter 5

Crizza Marie Verdin.

Kontrabida.

"I would likely give credits to our founders in this launch, I feel like this is the most overwhelming event they give on us, to my fiance'" Ngumiti siya habang tinuturo ako ang iba naman ay naka 'ayiee' habang nakatingin saakin. 

Ngumiti lang ako. I don't have speech hindi nga ako prepared mental, emotional pati narin ang tiyan kong kanina pa natatakam sa catering na nanduon sa kabila. Anong oras narin at hindi pa kumakain.

"She's the best energizer I even see each day." Yun ang narinig ko, nakangiti lang ako habang napalakpak at nakatingin sakaniya. You have a lucky guy ate Hannah, he held my hands before sitting next to me. Nakatingin siya saakin ng masaya.

"How was my speech honey?" Tanong niya habang sinasandal ang ulo sa balikat ko, hinawakan ko ang buhok niya at saka ginulo.

"Wonderful. That was the most beautiful speech." Sabi ko, yinapos niya ako bago halikan sa labi. Nabigla ako sa ginawa niya kaya natulak ko siya, that was wrong choice. No to fall Crizza, alam mo 'yan. Kita ko ang gulat na bakas sa mukha ni Range habang hawak-hawak ang kamay ko.

"I-I'm sorry, sumakit kasi tiyan ko, I think I have to eat." Pagdadahilan ko, dahan-dahan siyang lumapit saakin at saka hinawakan ang dalawang braso ko. Tinitigan niya ang mga mata ko.

"Do you wanna have a check up? You've been acting strange lately." Sabi niya, agad akong umiwas ng tingin at umiba ng puwesto. 

"No. I feel tired and hungry." Mahinang tugon ko, naramdaman ko ang pag yapos niya saakin at saka ako tinulungan tumayo, he's silent for a minute, nag iisip siguro sa nangyari kanina, hindi ko nadin inisip iyon dahil baka hindi ko na magampanan pa ang pagiging Hannah Mae Verdin.

Binigyan niya uli ako ng mga dahon, I don't know pero ayun ang karamihan sa putahe na nilalagay sa harapan ko, kahit alam kong hindi ako mabubusog e' kinain ko padin. Mag te-take out talaga ako kahit shanghai manlang or burger na nakalagay sa lalagyanan.

Nanginginig akong uminom ng tubig habang pinagmamasdan ang walang kaalam-alam na si Range, I know he's been collecting lots of question but please hayaan mo nalang na ang kambal ko ang magpaliwanag ng lahat.

"You sure you okay? We could go home nalang." Sabi niya saakin ng nag aalala, papayag na sana ako ng may babaeng umakbay sakanya habang may hawak na wine at nakangisi saakin.

"Hello Range! Let's play casino? you know I missed this things a lot." Yakag nito, sinimulan ko sa ulo niya pababa sa kaduluhan ng baho niya ang tingin ko. She's not familiar pero hindi maganda ang vibes ko sakanya, I'm no fortuner pero hindi maganda feeling ko sa isang 'to.

Tinitigan ako ni Range na para bang nanghihingi ng sagot. "Sure. Okay naman ako, I can wait." Sabi ko habang nakangiti, Range grunts bago pilit na ngumiti sa babae.

"I see that's okay to her." Sabi nito, agad naman siyang hinila ng babae, muli siyang bumaling saakin pero kumaway lang ako bilang senyales na mag enjoy siya, nagpatianod siya sa hila sakanya. 

Naramdaman ko ang pagsama ng hangin sa paligid ko, hindi ko magawang ngumiti, pakiramdam ko ay napipilitan ako sa mga nasa paligid ko. Susubo na sana ako ng cabbage nang may tumabi saaking babae.

"Akala ko ba 'no to haliparot' ang ginagawa mo sa boyfriend mo, ano 'yon?" Sabi niya, hindi ko siya kilala pero kung kausapin ako ay parang magkakilalang magkakilala kami, maybe she's somebody trustful by my sister.

"What's wrong, uuwi naman kami once sinabi kong uuwi na kami." 

"Really? That's Amelie Samson, don't you remember? Muntikan nanga hindi matuloy ang kasal niyo 'cause the last time I've checked e' muntikan ng mabuntis 'yang si Amelie." 

Halos mabuga ko ang sinubo kong pagkain sa nadinig, napapunas ako sa labi ko habang nakatingin sakanya. 

"Don't tell me nakalimutan mo? Hello? What on earth are you, sabi mo panga she can't play with him, dahil nga sa nangyari."

Yari ako, yari ako. Agad akong tumayo at saka nag ayos ng skirt at sinuot ang shades ko, I saw her holding my food. You have to do something right now Crizza, dahil once na naagaw niya si range, your sister would probably kill you.

Walang atubili akong naglakad papunta sa V.I.P room at duon ko nakitang magkatabi si Amelie at Range, naramdaman ko ang pagsilab sa mga tingin ko, tinaas ko ng onti ang skirt ko at saka hinila si Amelie pa tayo.

"Tabi. Uupo ako." Sabi ko,

nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya, hindi ba ganun ang gagawin ng kapatid ko at gulat na gulat siya? Kailangan ko ba mag sorry? 

"Can't you see, we're playing." iritable ang boses niya, ibinaba ko ang shades ko at saka sinuot ang black glass coat at saka siya hinead-to-toe.

"There's a big difference between wife and a friend. Hindi mo man gusto, o gusto you're going to let me sit beside my husbands side." Sabi ko, napabuga siya ng hangin bago lumapit saakin.

"What, are you afraid? Kasi baka mahumaling nanaman si Range saakin, oh come on!"

"Stop the crap Amelie." Pigil ni Range saakin, kapit-kapit niya ang pulsuhan ko. 

"Mahumaling?" Muli akong umikot simula likod hanggang harap niya at saka ngumiti. "I don't see any interesting part of you." Pagkasabi ko non ay agad akong umupo sa kinauupuan niya kanina, Range follow me kaya umupo narin siya, ramdam ko ang mainit na tingin saakin nung Amelie, Maybe she's too upset.

Sorry pero jowabels kasi ito ng kapatid ko... Sorry ulit.

Napabuntong hininga ako habang tinititigan siyang maglaro ng Casino, hindi ko na gegets pero mukha may money involved, they were trying hard to pattern the colors, ah! basta hindi ko gets yun kaya hindi ko masiyadong pinag tuunan ng pansin, kita ko naman ang pagmumukmok ni Amelie habang masama ang tingin saakin.

Hindi ko alam kung anong naisipan ko, 'cause instead of ignoring ay nginingitian ko pa siya at kinakawayan. Is that an insult? if yes I'm sorry for her, someone owns Range already. Umiwas lang ako ng tingin at saka naghihikab habang pinapanood parin sila. Ayoko naman hadlangan ang laro nila kaya no choice kahit gutom maghihintay ako.

"Okay ka lang?" Tanong ni Range, hinawakan ko ang pulsuhan ko bago sumagot.

"Bit tired, keri pa naman just continue the game." Sagot ko, akala ko ay babalik na siya sa paglalaro per dinampot niya ang bottled water at saka sinakop ng kamay niya ang kamay ko.

"Jace, Gin mauna na kami. She's already tired." Sabi nito, nakatingin lang ako sa kanya habang hawak-hawak din ang kamay niya.

"Yeah sure bro. There's a lot of time pa naman." Sabi ni Jace habang nag si-spin ng coin, ngumiti sakanya si Range bago ako akbayan.

"Okay lang Range, I can w-"

"Tired is tired period." Bulong niya, bumuntong hininga nalang ako at saka naglakad kasabay niya, nakita ko ang ngisi sa mukha ng babaeng kumausap saakin habang naka thumbs up.

Center of attention na siguro ang tingin ko sa ginagawa niya, halos lahat ay parang pinapanood ang kilos namin, I'm not saying I'm assumera pero ramdam ko talaga ang mga tingin nila saakin, nakayuko ako habang naglalakad. Maya-maya ay may nag eskandalo sa likod namin habang tinatawag si Range.

"Sir, sir! Si Ms. Amelie po, magpapakamatay!" O.A na aniya ng worker, naningkit ang mata ko habang tinititigan ang mga taong nagkukumpulan sa harapan ni Amelie.

Sa lahat ng kontrabida, ikaw 'yong die hard.

Naramdaman ko ang pag bitiw ni Range sa balikat ko at saka tumakbo papalapit sa direksyon ng mga tao na kanina pa nagkukumpulan. Agad akong sumunod sakanya, I just can't let him be fooled by someone na muntikan ng sumira ng relasyon nila ni ate Hannah, I-I just can't.

"Stop the marriage for me Range, akin dapat ang singsing na 'yon..." Habang papalapit ako ay mas lalong nagiging klaro ang mga salita ni Amelie. "Remember the last time? we had sex. I'll prove to you th-" Hindi ko na siya pinatapos at saka hinila siya sa mga braso, I can't believe I'm touching the most dirty garbage in the town. Agad ko rin siyang pinakawalan ng mailayo siya sa babasagin.

Tinanggal ko ang sing-sing na pinahiram saakin ni ate Hannah at saka iyon tinapon sa harapan niya. "Sing-sing lang naman pala e', why don't you swallow it?" Sabi ko, nakita ko ang iritableng mukha niya, agad niya akong tinulak.

"I don't want the ring, I want Ra-"

"Para ano? Para masabi mong ikaw na ang pinaka magandang babae sa whole world wide? Are you just keep messing around just to embarassed yourself? Bulag ka ba o bida-bida? Did Jollibee knew that his long lost sister is now gone crazy?" 

Dinampot ko ang sing sing at saka ang isang bubog na nasa gilid niya. "Here, if you need my pity, just tell me. My pity is all yours." Sabi ko at saka sapilitang ipinasuot sakanya ang sing sing, masama ang tingin niya saakin.

Sorry bae. I lost my patience...

"You can blame me for killing yourself, kaya nga kontrabida diba? Gagawin ang lahat makuha ang gusto niya, nakakaawa lang." Sabi ko bago ayusin ang coat at muling naglakad palayo, she screamed like an idiot, naramdaman ko ang yapos saakin ni Range habang nakangiti, every people in my way staring at me as if I killed someone.

Tahimik lang kami habang nasa elevator, parang walang gustong magsalita.  Yung konsensya ko hindi mapakali, alam kong tama ako on the other side but I'm not ate Hannah to show every side of her. Aaminin kong kinabahan ako pero nararamdaman ko parin ang tensyong nabuo kanina. Kung sana na-alerto ako at napigilan ko ang sarili ko ay hindi na umabot sa puntong naibigay ko yung sing sing.

"About earl-"

"Yung wedding ri-"

Nahinto kami parehas, this is awkward, he cleared his throat bago ngumiti. "You go first." Sabi niya, napakapit ako sa blouse ko bago magsalita.

"Yung wedding ring, I didn't mean to give it to her. I-I lost my pat-patience." Utal na saad ko, nagkamot siya ng noo bago uli ako tinitigan. "Alam kong importante 'yon, all of anything else, yung sing sing na 'yon ang pinaka iniingatan ni Ha-" Napatigil ako sa naisip ko, the silence remained as it is, nakatingin saakin si Range ng may pagdududa.

"Nino Hannah?" Tanong niya, nalunok ko ang sarili kong laway sa tanong niya, napa iwas ako ng tingin.

"Pinaka iniingatan ko. Iniingatan ni Hannah Mae V. Finx." 

Hinawakan niya ang palad ko at saka hinalikan ang noo ko, his touch smells like a fresh guy from a bath, mali man mag pantasya but this time I see the difference of a picture and a real man.

"That's not the first time you gave a ring to a girl. We can buy new ones but this time, I want you to promise that the ring is not for anybody else." Sabi niya, tumango ako habang tinititigan siya, He clenched his jaw and stare at my eyes, parang sinasabing 'you have to say it crizza'.

Nanahimik kami pero ramdam ko ang paghaplos haplos niya sa kamay ko, tumunog ang elevator at saka 'yon nag open, sabay kaming lumabas habang magkahawak ng kamay, tahimik lang siya habang sinasabayan ang mala anghel na lakad ko, napapagod na akong rumampa. Tanaw rin namin mula sa itaas ang mga halaman sa ground floor, the designs and lightning of the condo ay magaganda.

Nahinto kami sa iisang spot, yung ang makikita ang light lamps na nakasabit sa mga poste. Tahimik lang akong nagmamasid nang basagin ni Range ang katahimikan.

"I think you're being matured." Sabi nito, tinitigan ko siya habang pinagmamasdan siyang nakatingin sa malayo.

"Why so sudden right?" Dagdag niya pa, hindi ko siya maintindihan. Tahimik lang ang sumunod sa tanong na 'yon kaya agad akong ngumiti at hinawakan ang index finger niya at itinuro 'yon sa lamparang umiilaw.

"Nakikita mo 'yon?" Tanong ko, tinignan naman niya ang tinuturo ko.

"Yes."

"Satingin mo bakit siya kumukurap, all of the lamps were identical pero siya lang ang kumukurap." Tinignan ko siya, he's thinking about the answer.

"'Cause the bulb is broken?" Hula niya, umiling ako at saka muling pinagmasdan.

"'Cause it's different. Kahit nga titigan mo ang isang identical objects ay malalaman mo parin ang pinagkaibahan nila, parang 'yang lampara... even thos same shape, same amount of energy and electricity may kukulangin at kukulangin that's why there's imperfection." Huminto ako ng makitang wala ng ilaw ang tinuturo kong lampara.

"Parang tao, if you really know who is who, you won't be fooled." Bulong ko sa hangin, hindi ako sigurado kung nadinig niya 'yon but all I know is tama ako.

Ang tao parang lampara, kapag napapagod kumukurap.

'Yong lamparang kahit anong ganda, papanget parin at mawawalan ng ilaw.

Mawawalan ng sigla, at pinapalitan. 

You only see the beauty of light but not its imperfection.