SEVENTY FIVE
NAGISING siya na maliwanag na ang buo niyang paligid at mataas na rin ang sikat ng araw. Nagmulat siya ng kanyang mga mata, isang hindi pamilyar na silid ang kinamulatan ng mga mata niya. Hindi iyon ang silid niya at hindi rin iyon ang silid ng mga magulang niya.
Ilang beses siyang kumurap bago nag - sink in lahat ng nangyari sa kanyang utak. Doon niya pa lamang naalala ang lahat ng nangyari kagabi.
Ang tanging natatandaan niya lang ay ang pagtakip ni Nick ng panyo sa kanyang ilong kung saan iyon na ang naging dahilan ng pagkawala ng malay niya. Hindi niya alam kung ano na ang mga sumunod na nangyari pagkatapos nun at kung nasaan na siya sa mga oras na iyon.
Agad siyang nag - inat na. Ng
SEVENTY SIXHINDI niya napansin na napatagal na pala siya sa kanyang banyo. Wala naman siyang gjnawa kundi ang tumunganga lamang doon at hindi niya na napansin na inubos na pala niya ang mahigit kalahating oras na nasa loob nito.Kung hindi pa siya kinatok ni Nick ay hindi niya pa maiisip na lumabas na dahil na rin sa pagsigaw nito sa labas ng pinto kaya naalarma na siya dahil mukhang galit na ito.Nagmamadali siyang lumabas sa banyo at nabuksan niya ito na nakapameywang sa harap ng pinto at nagsasalubong ang mga kilay. Hindi na din magana ang mukha nito dahil mukhang inis na inis na.
SEVENTY SEVENMAGHAPON siyang hindi lumabas ng kanyang silid dahil hindi naman talaga siya makalabas dahil sa kadena na nasa mga kamay niya. Oras - oras ay may pumapasok sa kanyang silid upang i - check siya kung nagugutom o naiihi ba siya.Kanina niya pa tinatanong ang babaeng labas masok sa kanyang silid ngunit wala siyang sagot na nakukuha rito. Tanging tingin lamang ang sagot nito sa kanya at tila ito walang naririnig.Madilim na ng mga oras na iyon at katatapos niyang kumain ng gabihan. Mahaba ang kadenang nasa kamay niya kaya may laya naman ang mga kamay niya na gumalaw at sumubo ng kanyang pagkain at hindi na niya kailangan p
SEVENTY EIGHTTULALA siyang nakatitig sa kisame ng kanyang silid habang panay pa rin ang pagtulo ng mga luha niya. Hindi pa rin ito tumitigil sa pagbagsak nito.Katatapos lamang siyang babuyin ni Nick, katatapos lamang nitong makaraos mula sa init ng katawan nito ng mga oras na iyon. Gusto niyang sampalin ito ngunit hindi niya iyon magawa. Nanatili ito sa tabi niya at pagkatapos ay tinanggal na nito ang panyo sa kanyang bibig."Kung sana hindi kana nanlalaban ay hindi na kita kailangan pang ikadena." Narinig niyang sabi nito. Nabaling ang tingin niya rito at pagkatapos ay sinalubong ang mga mata nito.&nbs
SEVENTY NINEAGAD pala siyang nakatulog pagkatapos siya nitong iwan kagabi. Tanging kumot na lang ang naging panakip niya sa hubad niyang katawan. Ilang saglit pa ay agad na siyang bumangon sa kanyang higaan upang dumiretso na sa kanyang banyo upang siya ay makapagbihis at makaligo na. Pagkatapos niyang makaligo ay agad siyang lumabas mula sa kanyang banyo at naglakad patungo sa kanyang bintana sa loob ng silid niya.Namangha siya dahil sa kanyang nakita sa baba. Naroon lang pala ang pinakita ni Nick sa kanyang larawan na lawn, kung saan sila magpapakasal na dalawa. Napahinga siya ng malalim. Ayaw niya mang magpakasal dito ay wala siyang magawa dahil sa banta nito na papatayin nito ang mga magulang niya. Ayaw niya iyong ma
EIGHTYINABOT niya ang mga kamay nito at hinawakan iyon ng mahigpit. Tiningan niya ito sa mga mga nito at pagkatapos ay hinawakan niya ang pisngi nito."Hindi kita kilala ngunit katulad mo ay bihag lang din ang dito. Magtulungan tayong dalawa para makaalis dito." Sabi niya rito. Napailing ito dahil sa sinabi niya dito.Hindi niya alam kung bakit ngunit mas lalo lamang lumakas ang mga hikbi nito at mas tumindi lamang ang pag - iling nito."Promise makakaalis tayo dito pareho pero kailangan ko lang na makita pa ang mga magulang ko kung nasaan sila." Sabi niya dito, ngunit tiningnan siya nito na tumutulo pa rin ang mga luha sa mga mata nito."Hindi na tayo makakaalis pa dito."
EIGHTY ONENAGISING siya na tuyong - tuyo ang lalamunan niya. Hindi niya alam kung bakit ngunit nasisiguro niyang kailangan niya ng tubig sa mga oras na iyon. Kailangan niyang uminom dahil uhaw na uhaw siya.Halos wala ng tubig ang kanyang bibig ng mga oras ns iyon. Ala una na pala ng madaling araw ng linungin niya ang kanyang wall clock na nakasabit sa dingding ng kanyang silid.Napilitan siyang bumangon at tumayo mula sa kanyang kama. Hindi niya alam kung bakit natuyuan ang kanyang bibig parang ngayon lamang nangyari sa kanya iyon at hindi niya alam kung bakit.
EIGHTY TWONAGISING siya na nasa loob na siya muli ng kanyang silid ngunit ang iponagkaiba lang ay nakakadena na naman muli ang mga kamay niya kung saan wala na naman siyang laya at hindi na naman siya makaalis mula doon.Pinilit niyang hugutin ang kanyang mga kamay mula doon ngunit hindi niya nagawa. Tanging pamumula lamang ng kanyang pulsuhan ang nakuha niya at pagkatapos ay naramdaman niya ang sakit ng kanyang kamay.Niyuko niya ang kanyang sarili. Bakas pa rin doon ang mga dugo na sa malamang ay nakuha niya iyon noong niyakap niya ang kanyang ama noong pagkatapos nitong bariliin nito.
EIGHTY THREEPAGKATAPOS niyang maligo ay nagmadali na siyang lumabas dahil kanina pa katok ng katok ang babaeng isa na nasa loob ng silid na iyon. Hindi niya maiwasan ang mainis dahil rito, hindi niya pa naman sanay yung inaapura siya.Ilang saglit pa ay lumabas na siya sa loob ng kanyang banyo. Hindi niya na naiwasan ang umirap sa babaeng nasa harap niya ng mga oras na iyon dahil malamang ay ito ang taong katok ng katok sa kanya kani - kanina lang.Agad siyang pinaupo ng mga ito sa harap ng salamin at hindi niya malaman kung bakit. Basta na lamang siyang pinapikit ng isa sa mga ito dahil ito ang nagsisilbing make up artist niya kuno.Hinayaan na lamang niya ang mga ito na gawin kung ano ang mga bagay na gu
Mabilis pa sa alas kwatro na nakauwi si Maxene sa bahay nila. Pagkapasok na pagkapasok niya agad doon ay agad ipina-lock ang gate at takot na takot na pumasok sa loob.Kaagad niyang hinanap ang kanyang mga anak na noon ay naglalaro pala sa silid sa itaas. Nang makita siya ni Dorie na pumasok ay bahagya itong nagulat. “Maam, na-nandito na po kayo kaagad? Hindi po ba at halos kaalis niyo lang?” tanong nito sa kaniya na puno ng pagtataka.Sinulyapan niya naman ito at pagkatapos ay tinanguan. “Oo, may nangyari kasi. At gusto ko sana Dorie na i-empake mo na ngayon din ang mga gamit ng dalawa. Aalis na ulit tayo ngayon din.” sabi niya rito.Kung kanina ay pagtataka lamang ang mababanaag sa mukha ni Dorie nang mga oras na iyon ay napalitan ito ng matinding pagkagulat. Nakita niyang ibinuka nito ang bibig at pagkatapos ay isinara, marahil ay gusto nitong magtanong ngunit hindi na lamang nito itinuloy iyon at pagkatapos ay tumango sa kaniya at nagpaalam.Agad naman siyang lumapit sa kanyang mg
Hinalikan ni Maxene ang kanyang dalawang anak at pagkatapos ay nilingon niya si Dorie. “Ikaw na muna ang bahala sa kanila ha?” sabi niya rito. Mabilsi naman itong tumango sa kaniya. “Opo, maam makakaasa po kayo na aalagaan ko po sila.” sagot nito sa kaniya. Dahil doon ay mabilis siya tumango at pagkatapos ay tumayo at lumabas na nang pinto at pagkatapos ay dumiretso na siya sa may labas kung saan ay nakaabang na ang kotseng sasakyan. Iyon pa lang ang pangalawang araw niya na dumating sa bansa. Sa katunayan nga ay wala sana siyang planong umuwi ng Pinas kung hindi nga lang ikakasal si Vena kaya napilitan siyang umuwi para dumalo. Isa pa ay halos ilang taon na rin naman silang hindi nagkikita nito kaya madami rin naman silang kailangang pagkwentuhan. Kaya lang, nung nasa kalagitnaan na siya ng kanyang byahe ay bigla na lamang nagkaroon ng traffic jam kaya halos dalawang oras siyang na-stuck sa traffic. Idagdag pa na lowbat na pala ang kanyang cellphone kaya hindi siya makatawag sa kan
NAPANGITI si Vena nang makita niya ang repleksiyon niya sa salamin. Halata rin sa kanyang mukha ang saya niya dahil sa araw na iyon ay muli silang ikakasal ni Andrei pero ngayon ay sa simbahan na kung saan ay dadalo ang lahat ng kaibigan at mga kakilala nila hindi katulad noong una nilang kasal na wala man lang silang kabisi-bisita. Habang nakatitig siya sa kanyang sarili ay hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil parang kailan lang ay hinahabol niya lamang si Andrei ngunit ngayon ay ikakasal na sila sa pangalawang pagkakataon. Idagdag pa na mayroon na rin silang anak ngayon na isang buwang gulang pa lamang. Walang salitang makakapaglarawan ng kasiyahang nararamdaman niya sa mga oras na iyon pero ganun pa man ay hindi pa rin niya maiwasang malungkot. Ikakasal siya pero hindi man lang nakita ng kanyang Kuya Vin kung gaano siya kasaya na natagpuan na niya ang lalaking mamahalin at magmamahal sa kaniya. Noong panahong malaman niya na wala na ang Kuya Vin niya at hindi na nakita pa a
ISANG buwan na ang nakalipas simula nang makalabas si Vena mula sa ospital. Nakalabas na rin ang kanyang Kuya Luke at halos naghilom na rin ang sugat sa balikat nito, ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa rin siyang balita kung nasaan si Andrei.Isang buwan niya na itong hinahanap ngunit hindi niya ito makita. Walang maisagot ang mga kaibigan at mga kapatid niya maging ang Daddy niya kung nasaan ito. Napatigil siya sa kanyang ginagawa nang muli niya itong maalala, isang buwan na itong nawala na parang isang bula.Walang sagot at walang kumpirmasyon kung ano ang tunay na nangyari rito, walang gustong magsabi sa kaniya kung nasaan ito o kung ano ang kalagayan nito para kahit papano naman sana ay maibsan ang pag-aalala niya. Pinuntahan na niya ang bahay ng mga kaibigan nito ngunit wala silang isinagot sa kaniya.Maging ang Daddy ni Andrei ay hindi masabi sa kaniya kung nasaan nga ba talaga ito at halos tuyong-tuyo na ang utak niya sa kakaisip kung nasaan ito. Pilit niya na laman
Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Vena habang nakaupo sa isang bench sa labas ng ICU. mabuti na lamang at naisugod kaagad si Andrei sa ospital kaya lamang ay marami ng dugo ang nawala sa kaniya. Doon sa ospital ay naabutan niya ang kanyang Kuya Thirdy kung saan ay mahigpit siyang niyakap nito.Hindi lamang si Andrei ang nasa kritikal na kondisyon kundi maging ang Kuya Luke niya pala ay nabaril ni Ceazar sa balikat at ayon kay Thirdy ay medyo marami rin daw dugong nawala rito. Kanina pa siya nakaupo doon at hinihintay na may lumabas na doktor mula sa loob ngunit halos ilang oras na ang lumipas ay wala pa rin kahit isa ang lumalabas.Dahil rito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala. Napatayo siya mula sa kanyang pagkakaupo at pagkatapos ay nagpalakad-lakad sa harap ng ICU mismo.“Vena umupo ka muna. Huwag kang masyadong mag-alala.” sabi sa kaniya ng Kuya Thirdy niya ngunit hindi niya ito pinakinggan.Hindi niya maiwasang mag-alala at isa pa ay hindi niya maiwasang hindi tanungin ang
Napahawak sa kanyang sugat si Luke at pagkatapos ay napapikit ng mariin. Ramdam na ramdam niya ang paglabas ng dugo mula doon at nararamdaman niya rin na tila ba nag-uumpisa ng mamanhid ang balikat niya. Sa madilim na paligid ay hindi niya maiwasang hindi magtanong kung iyon na nga ba ang magiging katapusan niya.Hindi niya maiwasang hindi makaramdam ng poot kay CEazar, kaya niya ito hinabol ay dahil gusto niya itong tanungin kung bakit nito ginagawa ang lahat ng iyon. Hindi niya matanggap sa sarili niya na ganun ang ginagawa nito sa kabila ng lahat ng kabaitan na ipinakita nito sa kanilang lahat na kapatid nito.Gusto niyang marinig mismo sa bibig nito ang dahilan dahil pakiramdam niya ay pinaglaruan sila nito, napakalaking betrayal ang ginawa nito. Pinilit niyang bumangon mul sa kanyang kinahihigaan. Hindi siya papayag na doon na siya mamamatay. Hindi siya papayag, marami pa siyang pangarap at higit sa lahat ay kailangan niyang makaharap pang muli si Ceazar kung may pagkakataon pa.
“What? Wala sila sa loob? Walang tao sa loob?” takang-takang tanong ni Finn sa kanila ni Luke.Napakuyom lamang ang mga kamay niya at pagkatapos ay hindi siya nakasagot. “That’s impossible.” dagdag pa nito. Napakaimposible nga naman talaga na wala sila doon at ayon pa kay Luke ay puro pader na raw iyon at wala man lang kabinta-bintana sa loob kaya wala silang posibleng lalabasan.Mas lalo pang napakuyom ang mga kamay dahil sa matinding galit.“Baka wala talaga sila sa loob?” tanong naman ni Thirdy pero napailing siya.“Imposible iyon dahil narinig namin na kausap lang ni CAthy kanina si Ceazar bago kami umatake.” sagot naman niya rito.Ilang sandali na namayani ang katahimikan sa pagitan nila nang bigla na lamang basagin ni Finn iyon.“Kung puro pader na angdalawang kwarto na pinasok mo, wala silang ibang lalabasan kung hindi ang isang hidden door.” sabi nito.“Pero malabo din iyon. Wala akong nakitang kahina-hinalang siwang sa mga pader isa pa ay sementado ang mga iyon.” mabilis nama
“Ano?!” malakas na sigaw ni Ceazar dahil sa isinigaw ng tauhan niya. Magsasalita pa sana siyang muli nang bigla na lamang silang nakarinig ng sunod-sunod na putok ng baril kaya agad niyang binitawan si Cathy na ng mga oras na iyon ay wala ng malay dahil sa sakal niya. Mabilis na isinara ng kanyang mga tauhan ang pinto at siya naman ay kaagad na tumakbo sa kanyang kwarto at upang kuhanin ang baril niya. Shit! Mura niya sa kanyang isip habang nag-aapura. Mabilis niyang hinanap ang susi ng silid ni Vena at pumasok doo at naabutan niya itong tulog sa kama. Hindi na siya nag-aksaya pa ang oras at mabilis na binuhat ito. Mabuti na lamang at hindi ito nagising dahil sa ginawa niyang pagbuhat. Marahil ay dahil sa sakit na nararamdaman nito sa ginawa niya kanina. Nang mga oras na iyon ay nakaramdam siya ng guilt dahil sa ginawa niya rito ngunit wala siyang pagpipilian. Isa pa ay ito naman ang may kasalanan. Mabilis niyang tinungo ang kanyang silid at ini-lock iyon at pagkatapos ay inilapag s
Halos ala-una na nga ng madaling araw nang makarating sina Andrei kung saan di umano itinago ni Ceazar si Vena. Medyo sa malayo sila pumwesto dahil baka mapansin ng mga tauhan ni Ceazar na may mga tao ngunit ang buong lugar ay pinalibutan na nila.Tanging si Cathy lamang ang lumapit sa mismong lugar dahil nga kilala naman siya ng mga tauhan ni Ceazar. Isa pa ay nakiusap ito na baka pwede raw na kausapin niya muna ito bago sila gumawa ng hakbang at may dala-dala itong maliit na chip para marinig nila ang magiging usapan nila.Kahit papano ay ayaw pa rin nitong masaktan si Ceazar sa kabila ng mga sakit na ibinigay at ang pagtalikod nito sa kanilang dalawa ng nagpanggap na si Vin. Kapag hindi ito pumayag na makipagkooperasyon ito ay tyaka sila gagawa ng hakbang. Sumandal siya sa kanyang kinauupuan at tumitig sa kadiliman na nasa kanilang harapan.…Napalunok si Cathy nang maiparada niya ang kanyang sasakyan sa harap ng pinagtataguan ni Ceazar. Ilang beses siyang humugot ng malalim na hin